Weerzien
netgedicht
Weer tesamen na zoveel jaren...
en onze mond is stom.
Is er dan niets te zeggen - kom
laten we eens zien waar we gebleven waren.
't Was in dit Centraal station van Amsterdam,
je had me naar de trein gebracht, in onze ogen
waren de tranen reeds droog, er kwam
geen klacht meer over je lippen, onbewogen
leek je daar in die nauwe couloir
nu…