Alle inzendingen van Coenraedt van Meerenburgh

met ingehouden adem, voortbewogen door diepe oceanen, brengt in kaart de zee waarin hij thuis is en aanvaardt zijn lot, hij komt omhoog, raakt opgetogen als verse lucht zijn longen vol vermogen blaast, water spuit op water, plots ontwaart hij een omgeving die hem zorgen baart, omdat hij ongemerkt is afgebogen zijn wezen is van dichterlijke…

we speelden onze openingsakkoorden met lichte toets als fris aperitief er borrelde iets op, een nieuw motief het klonk bekend, een liedje zonder woorden het nam ons mee naar onbekende oorden wat eerst gesluimerd had, werd nu actief je exposeerde beide thema's, hief de beker met een blik die me doorboorde het leek alsof we symfonieën hoorden…

wordt het geweten je als een maatpak aangemeten of is het als confectiekleding net te ruim of iets te nauw in korte tijd tot op de draad versleten? het krimpt ineen bij elke leugen komt met scheuren thuis en blauw, wat heb ik uitgevreten? als het me goed wil heugen heb ik me als een dolle hond in m'n eigen staart gebeten…

terwijl de zon de laatste boomtop kust laat ik de dag voor wat ze is een eendagsvlieg ik maak een onderscheid tussen vlieg en mug en meet de tijd af aan de afstand die een vogel vliegt en daarna rust zolang is een dag ik giet haar in brons plaats een voetafdruk in nat cement en leg mijn hoofd neer op een verenkleed van dons…

tussen de marmeren pilaren speel jij je spel ik achtervolg je op mijn lederen sandalen vang een glimp op van je kleed herken je lach en weet dat we later in elkaars armen komen tot bedaren…

bewust ontweek ik de gebaande wegen het spoor van hen die me zijn voorgegaan en toen kwam ik bij deze afgrond aan ik deinsde terug en trok verschrikt mijn degen over het dal had ooit een brug gelegen ik wachtte tot de sterren en de maan me richting gaven, maar ik moest voortaan langs zelfgeknoopte touwen voortbewegen ik hakte takken af,…

ben vanochtend langs gereden vond er niet meer hoe het was ik zat in een andere klas maar dat is al lang geleden liep van boven naar beneden steeds te zeulen met die tas sprong soms even op het gras keek niet naar het 'niet betreden' ben vergeten wat we deden dacht dat het belangrijk was afgeleiden, vlammen in een glas tot er distillatie…

zolang ik er maar woorden voor kan vinden bezwijk ik niet onder intens verdriet en ik verlang zelfs naar iets anders niet zolang ik er maar woorden voor kan vinden hoeveel teleurstelling het leven biedt ik speel per slot van rekening steeds quitte zolang ik er maar woorden voor kan vinden bezwijk ik niet onder intens verdriet…

we zijn op zoek naar de ultieme grens hoevaak al is de droom uiteen gespat maar onvermoeibaar leggen we de lat steeds hoger, want zo is eenmaal de mens we stellen scherp, maar stof op onze lens beperkt het zicht, niets kruist ons pad zo blijft het antwoord uit waar men om bad een spiegelbeeld is onze diepste wens zeg me wie er geen rib voor…

was het leven zoveel anders van farao's en keizers? ze kenden alle druiven het zoet, het zuur de zonnewijzers en wijn die vreugde bood de dood was ook voor hen het einde o, dat we kijken konden hoe ze zich aan voedsel laven het vlees van botten kluiven hun bekers reiken aan hun slaven het vet nog langs hun monden ze zijn als verre vrienden…

Zou het niet beter zijn als filosofen het voor het zeggen kregen in dit land? Zet die politici maar aan de kant. Hun praatjes kan toch niemand meer geloven. Ze blinken slechts in één ding uit: beloven. Dat doen ze even als het er om spant. ze vallen daarna heel gauw door de mand en houden zich voor vier jaar weer als doven. De wijsbegeerte…

De sterke arm, gesteund door zijn getrouwen, was eerste na het laatste onderdeel. De concurrenten zagen groen en geel en keerden machteloos terug naar hun vrouwen. Maar Lance beloofde plechtig af te stappen, dus deze streek zal hij hun niet meer lappen. ------------------------------ ...Lance Armstrong won zondag voor de zevende keer de…

De Nederlander heeft de smaak te pakken. Hij gaat uit eten, laat zijn vis en vlees bereiden door een zwetende Chinees en zit dan heel de avond weer gebakken. Verdonk, hou toch het wokken in de running: geef elke kok uit China een vergunning! -------------------- Door de stijgende populariteit van wokrestaurants is er een tekort aan Chinese…

vanuit het niets kwam jij me naderbij we dansten, dronken gulzig uit de fusten terwijl een gonzend klokgelui ons suste je zachte lichaam rook naar zoet gevrij en werd een speelbal voor mijn lusten we rolden, tolden, lagen zij aan zij van top tot teen nam je bezit van mij we spoelden aan op verre, zilte kusten de zon boetseerde je figuur…

ik verzamel wat bijeen hoort verspreid wat niet dan hoort bijeen wat is verzameld wat verspreid ligt niet daarna ga ik verspreiden wat bijeen hoort en verzamelen wat niet zodat wat is verspreid bijeen hoort wat ligt verzameld niet…

ik las je namen in de krant in vette letters weergegeven voorgoed omgeven door een zwarte rand we liepen samen door het land grenzen werden opgeheven we lieten de gedachten zweven bespraken de planetenstand de tekens brullen nu als leeuwen vertwijfeld werpen wij het zand wat rest ons, die hier achterbleven dan dóór te leven zonder…

In elke hand houd ik een tros ballonnen. Zo stijg ik op, kom langzaam van de grond. Maar als ik boven ben, dan ruik ik lont en wou dat ik er nooit aan was begonnen. Hoe eindeloos ik klim, hoe hoog ik reik, waar ik naar zoek, blijft nèt buiten bereik.…

ik was een visser in een ander leven en wierp mijn aas uit in het koele meer of nee, een veerman en voer heen en weer van oost naar west, was eindeloos omgeven door bergen die als hooggeëerd publiek op spiegelingen staarden van het water hun hoofd op hol gebracht door zacht geklater dat tegelijk applaus was en muziek de vakjes blauw verschoten…

zo nu en dan ontbloten we de tanden uit angst, om wat als grapje wordt gezegd en ook al zijn de meeste moppen slecht we klappen, wringen zweet uit onze handen gelach in overvloed, het wil ons knechten het snoert de mond, op onze lippen brandt een woord dat verder voert, tot op de rand waar je moet kiezen tussen vluchten, vechten de conversatie…

het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien het wemelt er op zolder van de spoken het huis waarin ik woon wordt afgebroken ik vraag me af waaraan ik dit verdien zie op tegen het ongemak van dien het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien ze gunnen me nog even tijd misschien…

toen de zon opkwam de laatste keer trof zij ons aan uitgeteld, geen dagen meer je was al wakker maar hield je ogen dicht alsof je afscheid nam…

de woorden figureren in de zinnen de hoofdrol wordt hun immers nooit gegund ze mogen slechts invallen voor een stunt en liggen dan in stukken op het linnen de juffrouw had het al op hen gemunt ze leerde ons de woorden overwinnen: "met schrijven moet je bij 't begin beginnen, we zetten achter elke zin een punt" ze komen los van het papier…

als ik haar tegenkwam dan zei ik haar gedag liep heen en weer het noodgebouw en terug zodat ik nog een keer kon kijken naar haar lach in de pauze naar het fietsenhok want daar was zij, kom, vlug als ze mij maar even zag dan zou ze het wel weten daarna ging ik analyseren en had genoeg om op te teren tot een uur of één als ik m'n brood…

In Leiden kom je niet meer aan je trekken. De spermabank wordt niet langer begroot en donors zijn al tijden op hun dood, dat men ontdekt wie daar zichzelf bevlekken. Maar wie ooit stortte voelt zich nu getild. Diens zaad wordt voor de tweede keer verspild. ------------------------------ ...de spermabank van het Leids Universitair Medisch…

dichtte met dunne draadjes mijn grootste dromen kleinste zeer van duizend vrouwen honderd zonen en één koninkrijk maar wind stak op en losse blaadjes hadden geen verweer verzoek de vinder ze voor altijd dicht te vouwen gooi ze weg of maak een prop en slik het in…

het werk van de te vroeg gestorven dichter sproot voort uit het te laat verwekte kind en waaide weg op de te harde wind de wisseling van woorden maakte lichter hij leek niet ter bestemder tijd geboren zijn reis was vatbaar voor verbetering maar alles liep volgens de regeling zijn plaatsbewijs ging onderweg verloren de seinen stonden al…

"JP is burgerlijk, heeft geen charisma", aldus de mening van de Belg De Gucht. Haast elke uitspraak is van hem geducht en deze leidde bijna tot een schisma. Met de premier wordt ook bij ons gespot, maar dit vond men in Haagse kringen bot. ------------------------------ ...tussen Nederland en België ontstond een diplomatieke rel door uitspraken…

ik had ze niet eens uitgenodigd maar iedere avond werd ik weer bezocht hun vocht danste wild in de glazen ze lazen de kaarten, op winnende hand ze bleven tot diep in de nacht en lieten me achter, berooid en verslagen…

Een gehuwde speelster uit Heerde, die haar tennisleraar begeerde, sloeg elke bal uit en kreunde zeer luid, toen zij van hem overspel leerde.…

je gang heeft nog de dreiging van een roofdier maar echt jagen doe je allang niet meer toen je niet voorbijging maar even later je de tuin in waagde werd je bang van mijn geweer was jij de opgejaagde en ik schoot alleen met water…