Sneeuw met Pasen
netgedicht
Sneeuw met Pasen,
op een eerste lentedag, ik wijs het af.
Het is een leugenaar, gladjes
sprekend met koude, temerige stem,
dat het warme licht en de geurige bloem
zijn ongewis, dat de nieuwe lente nog verre is.
Of Pasen niet is het feest van het Leven
dat zich vernieuwt en immer al
is bewezen: het Leven overwint
ook de donkere, koude…