681 resultaten.
het ligt besloten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 60 de woele aarde bekomt
haar tijd in alle facetten
waar kleuren aan voldoen, de
rijpheid van het heden ontgaat
vervloekt de monogame chaos
van dit kil bestaan
de tijd die mij voldaan
het leven tracht te herzien als
een reis door de doornen
van mijn ziel, verzekerd van
mijn dromen laakt elk seizoen
dezelfde kreet die mij ten dele
laat waden…
zie mijn hart
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 71 door de glazen van ver
voor gisteren, het klopte
op de eenvoud waarin
anderen zich gedroegen
alsof het de parels
waren die zelfs schitterden
in het vale filigrein van
tekortkoming en
ongefilterde pijn
afijn, het is gelukt, de bodem
onder mijn voeten kent
geen aarding meer, losgeslagen
als een tochtige termiet
is mijn paradigma meer dan…
afgestemd op….demonstreren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 45 praten tegen lange rijen
stenen, aaneen gemetseld
tot een starre muur, geen venster
om het licht van vrijheid
te omhelzen en geen deur
om alle waarheden buiten te sluiten
kille dwazen nokkelen met
hun knokkels tegen de grijze voegen,
de zwakste schakel in deze donkerrode
doorgelegen vesting - niets is minder
waar, de hechting is sterker…
paniek
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 37 wat als je adem reikt
tot aan het slotakkoord
je hart haar kloppen
zoekt in de doolhof
waar angst geen uitweg kent
de moesson zich laat gelden
op delen van het lichaam die
je bijeen houden, verstikking
in beleving en geen stem die
je tot een zuchtje wind kan temmen
minuten raken uren waar
kwartieren vluchtig in
seconden verdwijnen,…
dood
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 59 de dood is ijdel, ijdel
in begrip maar ook
in het laten lijden, de
dood is als klevend rijp
in een vroege lente of als
de herfst die verlaten
de stilte verkend in de
weemoed van elk wezen
dood zijn is roerloos
trachten te blijven liggen, zelfs
wanneer het licht zich placht
te voortplanten door ogen
die zich eeuwig hebben gesloten
dood…
dieper
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 93 zoals het einde van de
voorsprong die het afgelopen
jaar had opgebouwd, sneuvelt
het streven wanneer de goede
voornemens ter ziele gaan
voordat je ze hebt uitgesproken
stille wensen, voortgekomen
uit de diepste gedachten markeren
iedere verlangen aan de grens
van het onhoudbaar product
geheten “ de mensch ”
vlees beenderen en bloed,…
even alleen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 63 de woonkamer klopt aan
op mijn schouder, de kachel
vuurt zijn warmte in de
gelederen waar mijn ziel
zich dacht te huisvesten
zij is even weg, kerstmarkt
het alleen zijn is iets magisch, zwarte
magie - althans voor mij - schaduwen
van ‘ t verleden paren met de stille
wezens die in mijn hoofd kaatsen
met merkwaardige bewegingen
het…
gedachten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 het waart rond zonder gebaren
doch het brengt verhalen die
diep in het brein een applausje
verwachten, kortstondige
leugenachtige vertellingen
die zich nestelen in de
kruinen van ons, de zielenmensch
doch bij tijd en wijle en zelfs
woorden van gene zijde geeft
voedsel aan het stil besef
dat waarheid de tranen zijn
van de ziel, ongeëvenaard…
gedachten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 het waart rond zonder gebaren
doch het brengt verhalen die
diep in het brein een applausje
verwachten, kortstondige
leugenachtige vertellingen
die zich nestelen in de
kruinen van ons, de zielenmensch
doch bij tijd en wijle en zelfs
woorden van gene zijde geeft
voedsel aan het stil besef
dat waarheid de tranen zijn
van de ziel, ongeëvenaard…
namiddag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 98 in de namiddag waar gisteren
haar glans verniste met het grijs
van afschuw verviel mijn zijn
in de afgrond waar zwavel
en vuur elkander omarmden
onwetend van mijn eigen ik
bracht de macht van de duivel
de uitwasemingen van de hel
in het lichaam dat mij dan
tóch toebehoorde?
uren van een overvloed aan
zilt kwijl en geschreeuw maakten…
vriend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 128 antiminachting, zo voelde
jouw aanwezigheid in
de glorie zoals liefde
kan wedijveren met een
flinke dosis “ dood “
ik mis de telefoontjes, slap
geouwehoer doch met een
diepgang die wij slechts
verstonden van mond tot oor
en andersom
zelfs jouw verbeten angst
om de tijdgeest die als
een geslepen sikkel
over de aardbol zwaait
mis ik…
Siddhartha
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 ik dwing deze dwaze zonlicht
om mijn gedachten te laten
rijmen op het onwezenlijk
gebeuren dat al in een
ver verleden gestalte
had genomen, dromen
spaarden deze momenten
tot aan het kleinste behagen
van een minuscule valuta
eenvoud bracht mij de macht
over mijn onmacht, liet het vermeende
gebeuren en trooste me met de
diepgang van Shakespeare…
zoals hij me raakt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 nu kan ik jou reliëf
even niet zijn, de
laatste dagen waren
als scherven die nog
moesten bekomen
van de harde realiteit
dat we maar éénmaal
in hetzelfde water kunnen
zwemmen - blijkbaar is
mijn perceptie gedrogeerd
met hypochondrie, hetgeen ik
altijd met humor wist te omzeilen
maar klaarblijkelijk is het gebeurde
zo intens dat mijn…
verstek
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 76 verstek laten gaan van
mijn diepste verlangens
die eigenlijk door de
tijd zijn geabsorbeerd
hoewel dromen zich
kunnen verplaatsen
in het verstek laten gaan
van het ” wakker “ zijn
realiseer ik me dat mijn
nietige aanwezigheid
onontbeerlijk is verbonden
met het aanwezig zijn
in volle aandacht
tersluiks nu ik dit geschrevene…
ze leeft ( nog )
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 116 de wind die over de zeedijk
ons bevoer als vreemdelingen
op haar rug blies de klanken
van de door ons bespeelde
klankschalen over kwelder en Wad
zij, zij die de dood heeft geaccepteerd
leeft haar laatste momenten voor
vandaag aan mijn zij, spelen met
de muziek en de klanken de wereld
laten overgaan en wellicht
de hemel alvast voor haar…
de straat als lijkwade
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 71 de bochtige straat verwachtte
ons al, wij beiden stalden onze
onzekerheid in het vertrouwen
van de stilte van het kerkhof
het ritueel van de vroege morgen, wij
zeggen niets maar spreken
met de taal van onze gedachten, naar
elkaar terwijl onze ogen de schemer
afromen naar elk waarneembaar tafereel
het schelpenpad knarst onder jouw
blote…
jullie driekleur
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 120 wat is nu de betekenis van deze
kleuren, zou wit de maagdelijkheid zijn
waarachter dit preutse land
zich schuilt, en blauw een zee
van leugens die geen weerstand
aanvaart, en rood, rood de kleur
van liefde, maar zeker ook rood
van het hellevuur waar wij
ons Nederlanders in begeven
waarom een volgorde die ordentelijk
en zwierig je gedachten…
beklonken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 91 vanaf tel nú betreed ik mijn
woordkennis slechts nog met
de taal der liefde, geen schennis
aan de deugdelijkheid van de mens
bekomt nog aansluiting met de
klankkast van mijn humeur
het is besloten en beklonken
in een sfeer van gehaaste
diep gewortelde gedachten om
geen haattaal te zaaien in
de lege hoofden van hen die
ten aller tijde de…
de mastodont ( Rutte )
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 95 hij vertolkt de wederdiensten
die zijn zelf gestroomlijnde
effecten buiten het genormaliseerd
volk naar de buitenrand van deze
aarde duwen
alles is hem vreemd, zelfs
de tandheugel waar zijn
slipkoppeling de riemen
doet gillen van pijn deert
hem niet, hij vervlucht
telkens in zijn demonische lach
hij is zelfs de tijd meester
en draagt…
verbeter
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 83 hoe kan ik anders
dan de zetel die me
lief is de wereld laat
dirigeren met de bewegingen
van mijn onbewuste ik
moeder aarde heeft
vele vruchten laten zogen
tot een hemelse genoegen
die haar baarmoeder telkens
de vreugde liet baren
dewelke ik nu zo mis
het verbeteren van de kennis
schudt twijfel en vergankelijkheid
tot een ware taart…
vergeten en Rust Zacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 60 hoe een zonderling zich
verplaatst bij het uitbreken
van weer een nieuwe dag
schoorvoetend en met de pijn
van vele dagen voor gisteren
benader ik het parkje en verwonder
me dat er nog vogels zijn
die willen zingen
de dagen kleuren tóch zwart?
en in de nachten veracht ik
al mijn smart die me is toegebracht
door de levensweg die ik…
zoals
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 heb ik iets verkeerds gezegd?
deze zin draalt als een stoomloc
door mijn brein, ik hoor zelfs
de hoge toon van de fluit
wanneer het gevaarte
zich wil stationeren
zoals vaak roer ik mijn mond
met een gelispel dat ik iets
te hardop uit, ik zie het in
de verwonderde grimassen
dat mijn tongval zich weer
heeft bezoldigd en zich
te eer heeft…
de goede wereld
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 67 in mijn testament dat ik
nimmer zal schrijven
is de leegte onherkenbaar
aanwezig in het grote niets
woorden ontbreken, zelfs
het vel met die kleine lijntjes
die je schoonschrift bepalen
zetten de kantlijn buitenspoor
ik heb niets weg te geven, al wat
mij bezit zijn slechts koude
harteloze dingen, mocht mijn
eind aan de orde zijn
leg…
niemand
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 46 bij het opstaan verlies ik
telkens meer een beetje
zin, de dag ondergaan
en om je heen kijkend door de
borstelige wenkbrauwen
van dit bestaan
niemand is echter dan de
persoon die wankelt alvoor
hij zijn evenwicht laat omkopen
door een smeuïge samenleving
die deugdelijk zijn verward
met oprechtheid en gedeelde smart
er bij willen horen…
bedachtzaam
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 63 de nacht was kort en
ik overdacht mijn kwetsuren
dewelke ik onderga als
een verre overzeese reis
het deren bedaart inwijle
de morgen nadert en buitenvenstert
het gezang uit zuiver
bedachtzame kelen
nog voor even heb ik de grillen
van de leugens in bedwang, maar
ik weet mij dat spoedig de wereld
zoals een grondzee mij zal overspoelen…
geen raad - het kwaad heerst -
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 84 weet me geen raad met
al die oppervlakkigheden
die worden uitgestrooid
als een gemoduleerd
zinsnede die geëtaleerd
wordt als een op zich
zwaar voren trekkende
machinerie die door
de sporen ploegt
van een heroïsche
onbesproken verleden
diepgang is een verlokkend
woord om het drijfvermogen
te doorgronden waar zelfs
het zwaarste fundament…
welbehagen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 72 het gaat niet in de regen
die ik zo mis, het water van
welbehagen dat ik dronk
wanneer ik dorstig, ja
dorstig naar jou was
ademhalen in de plooien
van jouw o zo goddelijk
verschijnen, jaren maken
wijzer maar die kleine momenten
waar we elkander tijdloos
verkenden
edoch, het verstrijken van
gebeurtenissen wisten het
verlangen uit,…
wat ik mis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 117 de taal der gedachten is
slechts leesbaar voor hen
die de striemen kunnen
delen die van binnen
diepe doch op maat
gesneden plooien
heeft achtergelaten
bijtijds wanneer een zoete nevel
plaats maakt voor de bittere
nasmaak waarin flarden
van het gekerm de wind
over een ijzige vlakte
laat waaien
mis ik de luwte waarin zich
fantastische…
leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 verworpen zijn de jaren
die mij heben verlaten, al
zijn de seizoenen nog
bij vrucht der kennis
bruinrood van het verdorvene
en het blauw van het
zeer dat nu uitgestorven blijkt, al
liggen er duizenden zomers
te koelen aldaar waar het smeltwater
de hemelen deed treuren
niets ontzeggende redeneringen
dansten als zijde glansende
klanken…
op ‘ nippertje
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 111 angstvallig dartelen in een
brij van obscure onzinnig
aaneen gehouwen zienswijzen
“”””
gedolven ligt het graf te zijn
naast hem die haar voorging, de
dood obscener dan het stigmatiseren
door een neo woke cultuur
maar zij in ademloosheid gebleven
wacht op de vele dragende handen
die haar een eeuwige rust toedienen
langzaam zal het houten…