973 resultaten.
Hoge gronden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 295 Het jonge kind speelt in een glooiende weide.
Nergens is de toekomst zo ver als juist hier.
Een wandeling, gewoon om de tijd te beiden,
zonder reden of doel, gewoon voor het plezier.
Vanaf de weide kun je naar gindse heuvelen kijken.
Daar lopen figuurtjes, ze passen in een kinderhand.
De uren duren langer, de tijd weet van geen wijken,
als…
De overkant
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 285 Het is de luwte van de storm.
Contouren,
krijgen weer vaste vorm.
Het is de blinde regen die nooit verdwijnt.
Er is geen zon,
die mij beschijnt.
Het is de andere kant van de dag.
De droom,
die mij wegvoeren mag.
Het is de rand van de stad.
Ik woon,
in een boerengat.
Het is de schaduw van helder licht.
Zwart,
heeft een lief gezicht…
Gat in de wolken
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 285 van die laatste dag ijlden
vele duplicaten na, een zegel
van archetypen, glasachtig
een deling van cellen, het stof
van zandpaden, de deur die je
zachtjes sloot, stilte indachtig
de weg over voetangels en
honing, onaangeharkt, naar de
tijd en plek waar alles samenvalt
het geheugen dat niet gewist
kon of mag worden, kortom
je leven in…
Aangrenzend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 285 nog niet zo lang geleden slibde deze monding
zich monddood
waarmee woorden gezegd zijn
als verkavelde kamers in een buitenhuis
heden zoek ik heil
in een belendend lichaam
tot grenzen aan
muren,
ooit…
Het laatste Uur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 281 Tussen licht en duister
loopt een schemergrens.
Hoorbaar, in zacht gefluister
van ieder mens.
Jij goed, jij slecht,
drager van schuld.
Jij fout, jij recht,
in onschuld gehuld.
Bevroren prikkeldraad,
ommuurde waarheid.
De laatste dageraad
die licht en donker scheidt.
Op de dag der wrake
is angst een voorteken.
En wie is zonder verzaken,…
Rock 'n roll
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 281 mijn hemel, waar gaan we heen
we lopen op doortast
langs de oever van een holle maan
de bloemen huilen hun vaas
we zijn dicht bij veraf
en ver van dichtbij
het land van de koning zonder
vrouw, spijt zonder berouw
in het donker lijken alle
schaduwen op elkaar
is dit nu zwart of blauw
of een deur die 't slot vergeet
we lopen hier…
Waterdicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 278 Sluizen openen in broekbossen
en draslanden. De moed zwelt aan
om zich van schroom te verlossen.
Zomerkoelte doorklieft, doorregen
van een toekomstig onvergeten.
Golven in eindeloze stromen
die van geen wijken weten.
Samen knijpen ogen broederlijk
de gemarmerde leden strak en stijf.
Het is de stormvloed die zich bevrijd
uit het kwetsbaar verkrampte…
In gesprek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 273 luistervink, wat heb je me vroeg gevonden
en wat ben je me al dicht genaderd
laten we praten nu het nog kan
woorden over oevers werpen
ons koolwit aanspreken
monden behoeden voor ogendonker
in thuisloze sporen treden
een jeneverbes verlaten op de hei
harde woorden sussen
voordat teelaarde onze smaak verkilt
laten we ons markeren…
Moedergesteente
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 269 De rivier twijfelt met trillende hand
Steeds verder weg van het brongebied
Haar tranen zoeken tastbaar land
Dat lijkt op de weiden die zij verliet
De laatste bomen van het bos
Staan op hun achterste benen
Laten verkreukte bladeren los
Zien de lage zon op hun tenen
Zolang ogen geruisloos waken
Rijgen zwijgende bomen aaneen
Leunen in lucht…
Avondmaal
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 268 Gezeten aan de dis
Komen spijzen voorbij
In overvloed, rijkelijk bedeeld
Borden vol goede moed
Hunkeren jeukende magen
Naar verlossing in genade
Drijven vier jaargetijden
Op een bed van bier en wijn
Verstrooit geluid in gordijnen
Met verdwaalde woorden bedrukt
Wisselt het licht van wacht
Quattro stagioni, een erehaag
Is er koffie…
Glansgraad
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 267 er dwarrelt iets dat blinkt
met de getijdenstromen mee
een parel die in het donker zinkt
naar de bodem van een gretige zee
het patroon van geheugen is fijnmazig
tot aan de zandige oevers van gemis
dan blijkt het achterland wazig
verdwijnt het tastbare in ongewis
ik zag een gezicht voor het jouwe aan
voelde weer de hemelstormen
over onze…
Storm in een glazen lichaam
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 259 er hing een adem te verstikken
in een zucht om te snijden
water hield op met stromen
werd bloeddamp uit poriën
al het lawaai stierf eenzaam
de stilte klonk steeds harder
ik bombardeerde mijn ziel
en niemand die het hoorde…
Alvorens
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 251 we wilden de tijd herlezen en
woorden afwegen, of anders
de laatste trein naar het
voorportaal vertragen, of
desnoods verdoofde oren
door ringtonen verzwijgen
we zouden nog van landschap
wisselen, tussen korenvelden
noch urinewegen, daarna
dwalen langs prettige omgang
die we altijd hadden en die ons
ruimte gaf om vrij te bewegen…
Uit de duim
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 244 Er is een waarheid die staat
langs de kieren van sluitende
muren met formules die bezweren
de fictie op maat
zonder dat duizenden
zich wanhopig keren
met dampend lokkend aas
als lamme lammeren zo tam
en toch de werkelijkheid de baas
vertrouwen zij de wolf toe aan het lam.…
Moederschip
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 244 droomtocht over vertrouwde velden
ver boven nietigheden verheven
in de palm van trotse luchthelden
naar iets nooit eerder begeven
ik voel de ijle koelte op mijn huid
de gespreide vleugels houden halt
het zweet breekt plotseling uit
nu de atmosfeer als een deken valt
ik ben in de broeiende kern beland
in het woud van intense geschiedenis…
Ons vader
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 244 ik weet nog waar het was
zo ongeveer, een plek van
bomen, schaduwen, het bos
en de onvindbare auto
het was aan vertrouwde hand
op weg naar een verleden
voorbij de bocht, de splitsing
van wat komen zou, ver weg
leek onze tijd zo onbeweeglijk
als druppels van het ogenblik
- nu de hemel in de avond valt
ben ik net zo oud als jij toen…
zijdelings nabij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 241 we keerden binnenmens
naar buiten
besloten onder
onbetaste huid te schuilen
overzagen een horizon langs
de kusten van het hart
aan de zijde van gedroomde waarheid
werd onze afstand vormvast
een gedachte bleef nabij, het lichaam veraf
de weg erheen hulde zich in avond
ons naderend lijf als
verwijzing naar morgenstond…
Nestvlieder
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 238 ik hoor je denken
geritsel tussen stilten
met zachte hand gezonden
ergens
om gaten te dichten
waar te maken
niet ten prooi te vallen
of te zijn
en lief te hebben
Vooral…
In de naam van de vader
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 237 Ik mocht niet meteen naar binnen.
Je lag in een ziekenhuiskamer,
je was het toch wel?
Uitzicht op een plantsoen met een klimrek,
de kinderen waren verdwenen.
Boven de deur hing een kruis.
Je had een opgerolde handdoek onder je kin
zodat je mond niet zou openvallen.
Ik zag je litteken op je linkerhand,
die keer dat de lading vastzat
of toch…
Flessenpost
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 237 Gruis van groevende gedachten slaat dwarrelend neer
in een hervonden fles van nederige eenvoud.
Droef denken vleit neer aan de rand van weleer,
woorden van troost klinken weer vertrouwd.…
dagsluiting
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 237 als een steen zo liggend stil
zo aanbrekend als ochtend ooit
verweven met naam, gezicht
en een eiland achter verre maan
reeds dicht in afnemend ogenschijn
tot maaltijd, vesper, verweerde koffiekan
laat, een sluitend sluierlicht
met vertraagde adem gaan…
Wolkbreuk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 234 hoe ver kun je gaan
zonder dat de hemel huilt
de druppels vallen
stukslaan op beton
verdampen tot leegte
tot iets dat nooit heeft bestaan
wat kun je vragen
om te ontwijken
wat kun je dan nog raken
zodat het breekt
en dat je met lege handen staat
en valt - en de scherven niet meer opstaan…
De nuance
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 233 ik wantrouw de stelselmatige stelligheid
ik vertrouw daarentegen de zoekenden
de breekbare geluiden, de brakke tinten van het ochtendlicht
de twijfel, in woorden die moeilijk te omschrijven zijn
de hapering, de rimpeling in het water
de ommekeer in de rechte lijn
de wolken voor de zon
de zon die achter de wolken schijnt
en het woord dat eigenlijk…
Verdienmodel
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 231 (een omzetverhogende benadering)
of ik nog weet
haaks op mededeling
van strakke snit
waar staan we
diametraal, gezien
per definitie vanuit
een stuk positie
met perspectief
open huis,
verschuiving qua markt
netjes aangeveegd,
een soort haringlucht
verwarring in termen
van rozenstruiken
communicatie, wondermiddel
terzijde…
om de tuin geleid
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 230 kan iemand verstaan wat
onderhuids voortleeft?
ongelezen, beproefd, bevattelijk, om
uiteenlopende redenen
het gedicht spreekt uit wat er staat,
bos omzoomt het voorportaal
dicht, ongerijmd, vertwijfeld en in
opstand tegen lege orde
het gras spreekt geen taal, is dienstbaar
aan groenheid, aan zomergoud
tot het woord sterft, tot boek…
ruilverkaveling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 225 niet te weten met wie
eigenlijk niet eens waarom
nooit is het hier te vinden
altijd verder weg dan elders
in een heideveld met gras
akkers met doornige heggen
bij een hek, een sloot, een weg die
in de weg ligt
als onbegaanbare verte
en te zoeken wat je zou willen geven…
Het begin en einde
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 222 Het is de kamer van geboorte en dood.
Een onderaardse kamer,
aards als het duister van de moederschoot.
Het zijn de luchten van geruchtloos leven,
kortstondig vlammende wolken,
druppend als kaarsvet
op ontvankelijke bodem, voor even.
Het is de vraag die geen antwoord behoeft,
de wekelijkse reis zonder bestemming.
Het zijn de schemerplooien…
Ommezien
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 218 volgens de Grote Bosatlas
heeft een bestemming twee
plaatsen, heen en terug, op
Street View is daarvan niets
terug te vinden, misschien
zijn we voorbijgegaan zonder
er bij stil te staan, hangen
natte sneeuw en kale regen
met hoofden uit het raam,
gewoon, voor de volledigheid
onze beide stipjes hebben nog
één lege witte vlakte te…
Het opzomerend besluit
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 217 Het is de hitte die mij klam omsluit.
Ik kom in de verleiding mij niet te bedekken,
onbedekte koelte verlangt naar mijn huid.
Het is zaak in de bezwangerde lucht
het koren aan de molen te onttrekken
vóór de vliedende vogel opnieuw vlucht.
Het kan een omstandige kwestie worden
indien er zonder uitzicht op goed fatsoen
geen verlichting komt…
Woorddadig
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 212 Duizenden woorden van alledag.
En niet één die het slechte nieuws
verzachten mag.…