1942 resultaten.
afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 369 in de loop van vele
vervagende jaren
raakte ik je kwijt
in een duistere uithoek
van mijn lichaam
klonteren weggeëbde
opeengehoopte herinneringen
samen tot een amorfe massa
zoals vergeelde foto's
in een kille kelder gepropt
in uiteengevallen vergeten
kartonnen dozen zich gekruld
en gescheurd een weg
naar buiten wurmen
waar de hongerige…
verlangen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 366 we verlangden naar het zomerlicht
de grijze grauwe dagen verdreven ons
als vanzelf naar een witte winterslaap
geluidloze vergeten dromen waarin
tijd en ruimte waren uitgeteld
geschenken uit de hemel
vergeten zijn het benarde grijs en grauw
de eindeloze ijskoude nachten
het verlangen naar het zomerlicht…
tellen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 365 hij is vaak
als eerste
wakker
te druk om
in de rij
te staan
de angst
geen tijd om
te wachten
laf sta ik in
de rij voor
de decimage
de angst
hij telt
voor tien…
nacht
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 359 een Hemelgod
slingerde uit het niets
een bliksemschicht
op zijn neerwaartse
weg naar jou
Erebos omringde
de nacht met dichte
nevels aan de randen
van de aarde langzaam
vulde hij de duisternis
houd ons vast Morpheus
in deze serene laatste
nacht mijn liefste ik druk
je aan mijn hart ik omhels
je duizend maal
en Hypnos smelt…
reizen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 358 het tomeloze water
tilt de jongen op
maakt hem los
van de grond
in de verte ziet hij
zijn slaapkamerraam
in miniatuur
de man kijkt uit
over het rusteloze water
dat hem eens bevrijdde
hij ziet door zijn enige
raam naar de wereld
een zeilboot zo klein
zo ver weg…
tekens
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 349 de vele leestekens
we tellen ze niet langer
vertelden over ons samenzijn
ze zijn vervaagd zoals de namen
op een verweerde, vermoeide grafzerk
van een vergeten rustplaats
zo nu en dan probeert een van hen
verbleekt en haperig
onze levens te verlichten
de vele leestekens
ze tellen niet langer
we zijn samen…
voor sieb
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 345 de kleine blije jongen
verdwijnt samen
met zijn onbevangenheid
uit het zicht
geluidloos roept hij: kijk!
Ik ben hier
hij zwaait met zware armen
hij komt niet thuis
van de een naar de ander
en het onstilbare verlangen
om te verdwijnen in het licht
van zijn dromen
een bootje vaart voorbij
onder de schemerlamp leest
een mannetje een…
eindeloos
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 341 in deze eindeloze vlakte
waar tekens door het luchtruim zweven
totdat zwaartekracht hen op de knieën dwingt
en ze samensmelten tot een ongenaakbaar fort
in deze vlakte zonder begin of einde
waar het laaiend wit onverbiddelijk op poorten beukt
totdat de storm uitgeput gaat liggen
en ik mijn oren niet langer verborgen houd
in deze eindeloze…
familieportret
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 341 de foto
een vastgelegde
momentopname
uitgekozen voor
een gelijmde plek
in het album
elk van ons wrikt zich los
van het gestolde gezin om
het met eigen ogen te zien
we kunnen elkaar
niet vinden in dat licht
de tijd en die ruimte
zoveel werkelijkheden
waarheden en zoveel
wijzen van begrijpen in
één afdruk…
ik wilde
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 340 ik wilde de ijzige kilte trotseren
de dag van de nacht onderscheiden
en het vuur van het ijs
ik wilde mijn onwetendheid te lijf gaan
alle kleuren zien en horen
de zilte tranen proeven
ik wilde dat de stilte
peilloos was en alles kon vervangen:
het bittere zout en het zachte zoet…
zonder titel voor jw
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 339 fladderend bijna
slaat hij zijn witte handen uit
losgemaakt van werkelijkheid
vindt hij vrije hoogten
zijn eigen weg
de blinde vogel zingt
aleen nog in de nacht
de gebalde vuist
omklemt twee penselen
de andere hand
raast heen en weer
op het doek
het rusteloze lichaam
springt, klimt
tijd verstrijkt
minder woestheid
altijd opnieuw…
ogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 337 een ongedeeld
woordloos ogenblik
het verwarde gemoed
scheept niet aan
blijft bezwaard voor
de drempel hangen
het zoekend oog
valt niet samen met
het onvindbare
de naar binnen
gerichte blik
het laat zich
niet vangen door
het oog van
de camera…
lege plek
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 337 herinner jij je
onze wereld binnen
de wereld nog?
mijn geboorte met
je herhaalde naam na
je vroege dood?
de lege plek
die we innamen in
de schaduw van elkaar?
herinner jij je nog
dat we samen zowel
verschenen als verdwenen?
onvoltooide kinderlevens
wiegend op een dunne tak
onze wereld
binnen de wereld…
kleur
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 334 wit - woordeloos wachtend op wat komen gaat
zwart - zwijgend als het graf
geel - genadeloos, onontkoombaar glanzend
rood - rauw, rusteloos roepend om hier en nu
blauw - barmhartige bescheidenheid
groen - gelaten groeiend en geurend…
voor A en alle anderen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 334 we keken vanaf de duintop naar je uit
schip op ruwe golven
even verscheen je
om opnieuw te verdwijnen
we zagen je dansen op de vulkaan
het vuur stuwde je naar ongekende hoogten
even was je er
totdat een krater je verslond
we zien je roerloos liggen
hart en hoofd in rust
nooit meer verdwijnen
voor altijd ben je…
reizen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 333 op de landkaart
volgen onze vingers
de kronkelende blauwe lijn
van een stilgevallen rivier
we lezen de namen
van steden in miniatuur
we beklimmen de bergtoppen
met wijs- en middenvinger
zonder poespas dribbelen we
over stippellijnen van de grens
waar een ander papieren land
in zakformaat
onze verbeelding tart
we schuiven de kaart opzij…
op je schouder
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 329 de zoektocht
naar een vader
is een lange
weg die langs
ravijnen scheert
de reis is een
mengsel van
wervelende
verlangens en
onvervulde vragen
de dooltocht door
een landschap van
zwarte gaten waarin
tijd en ruimte
verzwelgen
het is de queeste
naar een brug
die verbindt met
de afwezige
het gemiste
hoe vindt men een…
thuiskomen (voor Rasha)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 324 papa, we leren
hoe we
verliezen omsmeden
in overwinning
hoe we
verdriet kunnen kneden
tot het vreugde wordt
we ruiken
nog altijd de geur
van kruiden en jasmijn
we horen
nog altijd de duiven
koeren op het plein
papa, we leren
om onze tranen
hun weg
te laten gaan
we komen thuis, papa…
waterkant
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 320 een man
dichtbij de waterkant
het roerloze water
het beladen hoofd
verder niets
een man
dichtbij de waterkant
niet verder…
onderweg
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 318 vastgezeten in een kooi van ijzer
voortbewegend over lange, strakke banen
vergezeld door illusie,
weter van waar-en-daar-naar-toe
glas en blik
verdwalend in een onwerkelijk landschap
waar niet op me wordt gewacht
droefheid sijpelt gestaag in mijn hart
als illusie laf de benen neemt.…
het laatste licht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 310 in de avondschemering
zie ik de dunne handen
haar porseleinen gelaat
het onaangeroerde glas
de ziel klopt aan bij
het sterke hart dat
zich niet gewonnen geeft
in het uur van de wolf
dwaalt mijn hoofd af
naar de waan en de werkelijkheid
tot ze vervagen tot een
dikke grijze brij
in de ochtendschemering
verbergt zich de duisternis…
aan de kant
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 308 argeloos loopt hij
door het beeld
ziet zijn glimlach
per ongeluk vereeuwigd
voor een vreemde
met afgesneden oor
en verdwenen schouder
valt hij bijna uit de foto
nu woont hij in een album
voor altijd…
ga niet weg
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 304 ga niet weg
nu de klok
de tijd in
stukken slaat
niet weggaan
nu de nacht
dode dromen
ontvouwt
ga niet weg
nu de duisternis
zijn eigen woning
vond
niet weggaan
nu de feniks
de ochtenddauw met
de vuurdood bezegelt…
afscheid (2)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 303 afscheid kent vele
vormen en kleuren
van zwart naar tranen
van indigo naar violet
soms neemt iemand
afscheid omdat het
niet anders kan als
hoop plaats maakt
voor wanhoop of
iemand verdwijnt
zonder vaarwel
soms nam iemand
lang geleden het besluit
terwijl niemand zag
niemand wilde dat hij
al vertrokken was…
Fijnafstemming
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 301 jij en ik, we zingen samen een lied
we kennen alle componenten
na de solozang wacht ik op jou
of jij op mij om in te vallen
jij en ik, we weten wat we zelf moeten zingen
maar ook wat de ander moet doen
zoals het dansen van een tango waarin ieder zijn eigen passen kent
en ook van de passen van de partner weet
jij en ik, versmelten ons…
tweezaamheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 301 in de vooruitgeworpen
schaduw van het afscheid
zien we de grillige sporen
die het leven trok
het ondoordringbaar wit
op de egale muur
de breuken in de spiegel
tegenover het bed
op de flonkerende
gordijnen van groen
de roerloze pauwenogen
van gestrande paradijsvogels
de verkreukelde lijven die
in tweezaamheid reizen
onder de zachte…
vleugels van wol
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 299 ze draagt zijn woorden op
de valreep van het leven
soms zingt ze zwevend
voorbij rondslingerende gedachten
door een verrekijker zien ze
de vervlogen jaren
dapper weven ze een
deken van wolkenkliekjes
ze omfloerst het licht als
zijn rusteloze ogen de
duistere waarheid van de
lange slaap willen weren
ze zet de deur op een kier…
de zee neemt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 297 de zee
neemt je zachte
woorden mee
voor altijd
je woorden sterven
niet ze blijven
voor altijd
op zee
de golven dragen
jouw herinneringen
een trage reis
in oneindige beweging…
lof der traagheid (voor H.H.)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 296 rode raamluiken schemeren door de kale bomen
een hond blaft achter de deur
door de hoge ramen valt het licht
op twee rode uien en een kruik
met een mesje krabt hij een laagje van de verf weg
de poes op een keukenstoel tilt traag één ooglid op
hij struint wat door de tuin en kijkt
naar een boom, de gevel, de lucht
de zintuigen geopend…
wachtend tot het niet meer kan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 296 in het angstaanjagende nu
staat de radeloze moeder
aan gesloten poorten
in haar wanhopig wachten
omhelst ze verbeten het ongewisse
rekt ze de tijd verder en verder uit
schuift ze het noodlot voor zich uit
tot het kantelende ogenblik
waarop niets meer hetzelfde is
zwijgend torst ze de droefheid
van het leven met zich mee
trekt ze zich…