133 resultaten.
God
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.400 Hoeveel pogingen ondernamen ze:
wetenschappers, filosofen, dichters,
theologen, politici, zoekers naar een
Hooiberg in een speld?
Het licht, de zon, de natuur, het gelaat
van de ander, het allerdiepste ik in
de gedachten. Er werd gevonden:
een Speld in een hooiberg.
Vragen, onzekerheden, angsten,
twijfels, irritaties, verdachtmakingen…
Gevonden
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 685 Een man leest een gedicht,
vergeet het over te schrijven
en gooit het weg.
Een dag later mist hij het gedicht
als zijn allergrootste liefde,
zijn toeverlaat, zijn steun.
Hij zoekt naar de zinnen,
de woorden, de komma's, de punten.
Het blijft een groot vraagteken.
Waar is het gebleven?
Ligt het al in de vuilniswagen?
Rijdt dat gore…
IN DE WACHTKAMER
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.693 In de wachtkamer wordt
vooral gewacht, zoals
een vader op het antwoord
van zijn zoon: rustig
en gelaten. Zittend tussen
doe maar kalmpjes aan
en schiet een beetje op.
En er wordt zeer veel gezucht,
lucht die overschiet,
als na het zingen
van een lied, buiten adem
en ook weer niet.…
Het gekerstmis
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.520 Man staat voor het raam.
Het sneeuwt in zijn hart.
Hij draagt een witte trui.
Achter hem een lege stoel.
Er omheen de ruimte van de stilte.
Hij kijkt achterom.
Hij ziet niets, behalve dan
de lege stoel. Wanneer hij
zich weer omdraait,
ziet hij in de weerkaatsing
van de ruiten dezelfde
leegte, maar dan buiten.…
Een paar dagen voor Kerstmis
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 1.903 De man vraagt me heel vriendelijk
- ik vind het zelfs verdacht - of ik
even tijd heb. Een afgemeten
antwoord rolt over mijn lippen,
stuitert een paar keer tegen de man
zijn oren en verdwijnt met het regen-
water in een afvoerputje. Hij draait
zich om, een straatkrant in de hand,
op zoek naar een volgende passant.
Ik ben het weer. En knik…
Altijd 5 december
netgedicht
1.0 met 28 stemmen 7.614 ‘Het leven is een geschenk, maar we krijgen het niet cadeau’
Okke Jager
Zie ginds gaat de stoomboot.
Onder een grote witte pluim
- in de vorm van een uitroepteken -
zie je alleen een schipper achter
het levensstuur dat hij vasthoudt
alsof het om het allerduurste
cadeau van Sinterklaas gaat.
En zo is dat. Hij leeft!
Dus: pak uit…
Begin december spelen wij een spel
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 2.830 Begin december spelen wij een spel
met kleine kinderen en grote mensen.
Verlangen rijmt op hartenwensen.
We vragen soms te veel, weten we wel.
Begin december spelen wij een spel.
Zonder verliezer is iedereen tevreden.
Zo ging het vroeger, zo gaat het in het heden.
Begin december spelen we een spel.…
Sinterklaas bestaat als je dat wilt*
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 3.263 Oh, het diepste verlangen
weer kind te mogen zijn.
Met grote ogen te kijken
naar het ‘Sinterklaasjournaal’.
In bed liggen dromen van
Pieten bij de voordeur.
Zou er morgenochtend
misschien? Misschien
een boek van mijn lijstje?
Of toch die DVD? De enige
die dat weet is Sinterklaas.
En of die wil bestaan?!
* Onder de titel…
Stoomboot in de mist
netgedicht
2.0 met 44 stemmen 4.267 Een stoomboot in de mist.
Het mysterie tijdelijk verborgen.
Het roepen achter dranghekken
is veilig, is geborgen.
Op de kade het verlangen.
Zwaaien verkleint de afstand
tussen wat is en wat gaat komen.
Zie de maan en zie de bomen.
De wind waait letters
door het woeste water.
Komt hij nu of komt hij later?
Een moeder sust.…
Sinterklaas bestaat
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 3.198 ‘Cogito sum’
R. Descartes
Sinterklaas keek in de spiegel.
Hij twijfelde aan alles: zijn baard,
zijn mijter, zijn tabbert, zijn staf.
Alles een groot vraagteken!
Toen ging hij zitten. Een oude wijze
man keek in de spiegel van zijn ziel.
En hij zag dat hij bestond: een oude
wijze man die nadacht over het leven.
12-11-2006…
Déjà vu nummer zoveel
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 1.108 Mijn kinderen weerhouden me ervan om
te schrijven hoeveel ik om ze geef.
Een man met een vlag zwaait
of zijn leven ervan afhangt.
Koninginnedag valt vroeg dit jaar.
De plaatselijke fanfare is ziek.
Waar hebben we dit allemaal eerder gehoord?
Waar hebben we dit allemaal eerder gelezen?
Een dame in oranje tikt me op de schouder:
zijn…
Een te veel aan ik
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.484 Zij kijkt op een wijze
die doet denken aan Da Vinci.
Alles in evenwicht. Ze neemt
een slokje van haar Cola Light.
Haar witte zomerrokje
waait een beetje op.
Ze zegt: ‘Geluk bestaat.
Zie je het voor je?’ Hij kijkt.
Ziet mannen met een bierbuik
en vrouwen met een grote onderkin.
Mensen bezitten een te veel aan ik.
Ze knipoogt. Zij…
Circusdier
netgedicht
1.0 met 11 stemmen 1.187 Het toont zijn kunstjes.
Draait rondjes in de piste,
terwijl de kinderen klappen
denkt het aan het oerwoud.
Ook een soort van circus
met al die bomenkap
en illegale teelten, nog maar
te zwijgen over de jacht.…
9 september
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 692 Hij wilde weer gaan schrijven
over die gebeurtenis, de tweede
dinsdag in september. Hoe hij
ook begon, elke keer kwam hij niet
verder dan die zondagmiddag.
Zij zaten samen in het parkje,
twee blokken naar rechts om de hoek.
Picknick en veel lachen. Praten over
koetjes, kalfjes, schapen, een herder.
Alles was zo vredig, alles was zo hier…
Stoomdepot Rotterdam*
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 541 We studeren treinen,
stoomlocomotieven met een
sissende s. Een overhoring.
Een dikke Duitse diesel dendert
donderend door. Achter hem aan:
een rijtje stilzwijgende goederenwagons.
Nu even niet associëren.
Bij de les blijven dus en onthouden
hoe deze trein er nu uitziet.
Dit is een repetitie.
Vandaag leer je voor morgen.
En morgen rijden…
Zwaaiende vaders
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.097 Hij zwaait. Een gebaar overbrugt
de afstand tussen vader en dochter.
Voor een paar seconden bestaat er
geen schoolplein, geen hek, geen groep
roepende moeders om kwart over drie.
Ogen doen de rest. Het vest, de tas,
ze vliegen door de lucht. De dochter
zweeft en vader vangt haar op
een manier die doet denken
aan de Vader die zijn Zoon…
Zelfkennis
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 647 Ik studeer mezelf.
Ieder jaar wordt het examen uitgesteld.
Een kale man met een pet
vraagt naar mijn cijferlijst.
Ik toon hem een onvoldoende
voor er zijn.…
Eindelijk
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.599 Avond aan avond.
Van het oefenen in geduld geleerd
dat wachten om een goede conditie vraagt.
Je billen doen er soms pijn van.
Wil ze wel, wil ze niet?
Eeuwig gelukkig of verdriet?
Als het zover is.
Een zucht symboliseert wat er aan voorafging,
vat alle avonden (naar de film, in de kroeg, voor de buis) samen
en doet de billen nog een…
STATUS QUO
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 417 Een meisje van een jaar of 20,
liggend op de sofa van haar dromen,
dinsdagmiddag om een uur of drie.
Het gerinkel van een bel,
mannen op zoek naar Le Courbusier,
Rem Koolhaas, Van den Broek & Bakema.
Over welke namen hebben we het hier?
Kunnen in een ruimte werelden
zo verschillen dat er sprake is van
opruiming of ruimtegebrek?
Ruim…
MALEVICH ZIT OP DE FIETS EN L ATEN WE VROLIJK WEZEN
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 742 Bij Zwart vierkant van Kasimir Malevich (1913-1914)
Van vierkant
niets anders
dan zwart.
Van kaders
niets anders
dan wit.
Van kijken
niets anders
dan niets.
Van denken
niets anders
dan dit.…
Over het toeval & het denken
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 737 Het denken dat gedachten
niet bij toeval ontstaan.
Het je afvragen waarom
toeval bestaat,
als het geen invloed heeft op het denken.
Het weerleggen van de idee
dat gedachten niet toevallig zijn,
want.
Het je erbij neerleggen
dat dit niet per toeval is gedacht.
Het in het midden laten hoe het
zit en het toeval er buiten laten.…
Aankomst & vertrek
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 784 Hij wacht op een meisje
als op de trein.
Hij ziet ze komen,
hij ziet ze gaan.
Nooit komt hij ergens
anders aan.
04-12-2005…
De opdracht van Ali
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 893 Ali opent de deuren van zijn rijdende moskee.
Welkom bezoeker: ‘Salam alaikum’.
Als een jonge gelovige demonstreert hij zijn kunnen:
Kan ik u helpen? Gaat het goed met u? Stapt u maar in,
wij brengen u waar uw bestemming: de koemarkt,
het centraal station, het kruisplein, Holy, de hemel?
Rotterdam is een fijne stad (ook zonder mij).
Ik ben…
De gasten van de koning
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 4.022 Op uitnodiging van de koning
kwamen ze langs: armoedzaaiers,
geluksvogels, betweters, dichters,
huisvrouwen, vlinders van de Waarheid.
En ze aten, dronken, zongen de woorden
uit hun longen, praatten, lachten,
zwegen, deden de ogen dicht,
omdat ze deze niet geloofden.
Na afloop verlieten ze het paleis
met de gedachte dat alles een droom…
In gesprek met een schilderij van Picasso*
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 611 Iemand speelt gitaar.
Niks bijzonders?
Jawel, hij kan niet spelen.
Hoe bedoel je?
Kijk, hij heeft maar één arm.
Wat een geluk dat hij
met één arm: een hele kunst.
Ja, maar het klinkt niet.
Dat zeg jij.
Toch, vergeleken met mijn spel.
Speel jij dan gitaar?
Nee, maar ik heb wel twee armen.
----------------------------------------…
Weg
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.908 Stenen zo geordend
dat je er overheen kunt lopen.
Welke kant uit
bepaalt een wegenwachter.
Zijn wijzer wijst je
welke weg en welke weg.
Stenen dragen het gevolg
van overwegen zo geordend
dat een route ontstaat.
Ik hier. Jij weg.
02-03-2006…
Hopen
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.016 Dit wachten heeft een naam.
Het is een soort zitten op een bankje,
boven op een duin.
En dan: turen in de verte,
kijken naar de hemel, turen in de verte.
Een blik op het horloge
getuigt van optimisme over.
Er klinkt getoeter.
Een schip, een schip met een anker.
Oh, teken van.
Dit is een test, een toets,
een oefening in geduld.
Zou…
Visite
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 2.677 De tafel lag gevuld met goede voornemens.
Voor elk wat wils en nog meer van die wijsheden.
Jas en das verdwenen in de kast.
Je beter voordoen is een vorm van verbergen.
Alles moest anders voor de visite.
Catharsis. Heiliging. Grote schoonmaak
van het eigen zijn. Oh, imago
opgepoetst, uitgeschonken, ingeschonken,
geproost. Op wie? Aan tafel…
Kleine ode aan de grote Turkse vrouw
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 3.265 Toen ik stond te klungelen met mijn pas,
hekken zich sloten, een metro passeerde,
schoot ze met te hulp: de grote Turkse vrouw
met hoofddoek lachte, knikte, deed het voor.
Nadat ik zuchtend was gestopt,
stond ze zomaar naast me, mij terzijde.
Ze liet zien hoe ik moest kopiëren.
Ik keek nog even om; ze was al weg.
Mijn keel was een woestijn…
HET VOGELTJE & HET GEVOEL
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.253 Een vogeltje, waar ik de naam niet meer van weet,
zit boven op een paaltje.
Het kijkt heel schichtig om zich heen,
ziet dingen die ik niet kan zien.
Vliegt onverwacht weer weg.
Het heeft een reden om te gaan
en geeft mij een gevoel
waar ik de naam niet meer van weet.…