Alle inzendingen van Jeroen Splinterman

We dwalen in een vierkant land onze gezamenlijke waarheid kent geen verfstreken meer het leenschilderij is veranderd in een maagdelijk doek droom niet, verzin niets verlang niet meer lijkt het namens de kunstenaar te zeggen we schaduwdansen achter de horizon waar herfstvogels afscheid nemen met nieuwe moed als levensbloed ben jij…

Ik ben zoals de dodenbloemen op jouw graf ik zwijg wanneer er stilte heerst waai mee met de melodie van de herfstwind als er ergernis is laat ik mijn kleuren vallen ik verlies mijn hart mijn meeldraden trillen in leegte mijn kromme stengel bedroefd zijn lengte in bekentenissen die zich verlaten zoals de dodenbloemen op jouw…

Geen geloof meer in religieuze abstractie of absurditeit van bloemen in afscheid van armoede geestelijk achtergesteld op ondergrond van gelijk wanneer zielsverwanten zwijgen met muzikanten van stilte geen geloof meer in lucht slechts een dwalende duif.…

De avond valt in droomschaduw slobberwijn op tafel, pantoffels radio mijmeringen over de zee vaak wanneer hij zich verplicht in het alleen zijn te peinzen vreest hij de eenzaamheid die in zijn jeugd voelbaar was het is hier niet heilig meer oude boeken door het stof gehaald liggen te huilen onder regenlaarzen achtergelaten in de hal;…

Meer spreeuwen dan ik tellen kon verzamelden zich boven een hoge kerk vol onbezonnen kinderdromen en een lachende maan achter de bomen een tante die ik nooit had gekend stuurde een blonde kinderspiegel in een brief zonder postzegel naar een vriend, die mij bijzonderde mystieke vogels vlogen die nacht naar een onbestemde horizon met veel…

Er zat iets poëtisch in de conversatie we wisselden gegevens uit met geluidloze woorden een duif weggevlogen uit een oude droom vloog over een landkaart naar de horizon waar geniale autisten gespecialiseerd in nudisme de route van organisatie voorzagen je vertelde iets over een woonplaats waar vogels met de doden spraken ik…

Het is avond op de gladde daken geen schimmel waagt zich uit zijn stal ik zie mijn schizofrene vader in een kakelbonte spreeuw veranderen hij breekt uit zijn zwijgen als een oude ijsschots op het bevroren meer ik heb geen herinneringen aan zijn fysieke agressie mijn lichaam vindt veiligheid in mijn lucide droom het is avond en een…

Er heerst een winterse stilte tussen de lege bladzijden van het onbeschreven winterboek wat er na het bezinken is blijven hangen aan de mensheid is jouw wanhoop uniek in zijn alleen zijn maagdelijk als onbetreden sneeuw als een ster in donkere nacht die menselijke schaduw verlangt waar het licht de wensen wegneemt doodse kalmte zich…

Of ik je ooit weer ontmoet na een sterven in de toekomst wanneer we zonder leven zijn en het gemis geen pijn doet zal ik vragen aan de herfstvogels als ze afscheid nemen en ik beloof je in aardse sferen tijdens dit herdenken ben ik mezelf en blijf ik aan je denken.…

Je was even bij me in gedachten ontstaan na een droom we liepen samen over de kust van een emotieloos strand jij bladerde mijn geheugen terug naar mijn lijfsbehoud ik nam een beetje ruimte uit mijn omgeving die een zweterige geur had je vertelde iets over een gestolen tekening ik gaf je een leeg vel papier voor de toekomst nog voor…

De taal der vogels in urgentie van jouw dromen merels, zwarte kraaien duistere vleugels naar de dood soms ontwaakt er een zombie op zijn grafsteen beitelt hij woorden over liefde er is geen onverschilligheid hoorbaar in het geluid van vogels komt het voorjaar nooit te vroeg.…

Mijn ogen zoeken tere bloemen die mijn ziel met licht betasten boven het Britse landschap schijnt een ster in de eeuwigheid, het licht van een idool het is geen popster, maar een zwarte ster hij zal je niet zeggen wie je bent in tientallen metaforen leeft hij voort door zilte duurzaamheid van liefde.…

Ik zag mijn moeder in een meeuw veranderen tijdens de lucide dromen van mijn onrust er stak een wind op die over het verleden blies mijn ingewanden lagen hulpeloos op een tapijt van brandend zand de meeuw kwam naar mijn rug naar mijn maag, longen en hart met een onheilspellende oorlog in de lethargie van haar schaduw ik schreef een…

Er zijn beeldhouwers die herinneringen hakken uit wind en heimwee omdat het trauma probeert te ontsnappen en grafdelvers ongeschonden met het gelaat in de wind die dromen laten ontglippen in zwijgen zonder horizon er zijn steeds grenzen te verkennen maar jouw zielsverwantschap raakt mij tot in de kelders van mijn hart.…

Op de rouwkaart van mijn vader stond een gedicht geschreven niet door mij, vermoedelijk door mijn zus ze heeft een andere vader ik vond het een flauw gedicht mijn vader is nu al lange tijd dood maar ik mis hem niet want hij was nooit een vader voor mij hij was de vader van zijn andere kinderen en daar hoorde ik niet bij ik werd door een…

Herinneringen aan mijn jeugd lijken soms in mijn geest vervreemd alsof ik toen een ander kind was dan ik nu zou willen zijn en ik herhaal soms de vraag die ik mij als kind zo vaak stelde wat heeft het allemaal voor zin als er echt niemand van mij houdt dan draai ik het geluid van de radio wat zachter richting regenwoud en beweer dat…

Zag ik mijn moeder in de zwoele zomernacht gekleed in roes van zwarte tulpen met in haar hart mijn zelfportret van hardwerkende handen en boog zij zich tot de kolkende rivier om het haar te wassen in het bloed van de wereld door de adem van mijn heimwee.…

De zomer had de buurman te pakken toen moeder even achterom keek stak vader de hark in een wespennest de dominee van onze jeugd had vele vragen maar niet een daarvan werd beantwoord door de wespen die naar de buurman vlogen er kwam een hiaat in het ooit zo frisse denken en we sloegen het boek dicht in een droom.…

Soms, die zielssnikkende heimwee naar de warme zomerdagen toen mijn ongekuiste jeugd zijn eigen dromenvleugels kreeg en ik als jongen om mij heen keek vaak tijdens het ouder worden het ontoereikende verlangen naar die vrijheid zonder vragen alleen, met ongevulde rugzak en indianentooi op pad naar een land zonder horizon eenzaam dromend…

In stilte van de heimweehut zat jij niet langer in de put gedachten gingen nergens heen daardoor was jij met God alleen het oergevoel waarmee je kwam was uit een ander toneelstuk een wereld waar ik niet aanwezig was zelfs niet in de brieven die jij in stilte las. Een stoel stond op een andere plek het schilderij was van een vreemde gek…

Jouw stem nadert de betekenis van zwarte vogels boven het veen tijdens de herfstnacht en ik verzamel de kornuiten als zangvogels van tegenspoed in een obstinate droom hoe ze jouw graf hebben verlaten met het geluid van dode boeken ontmoedigd op weg naar de zon in hun duistervlucht over de meren waar zwanen dromen over dronkenschap en…

De dominee die de emoties van mijn verwarde moeder onder controle hield duldde geen pottenkijkers tussen de wijkende muren van de oude boerderij nam hij een ei mee uit het kippenhok in kale vleugelslag verloor hij zijn veren verliet hij de hoeve op zijn kreupel paard.…

De dwaalsporen van de giraffe staan hier in het achterland op het grasveld wie durft er nog zijn nek uit te steken wanneer iedereen boven het maaiveld wordt onthoofd als een maagd met een mening en het doet er niet toe wat de mug over de olifant denkt als de kat van huis is dansen de luizen op tafel en neem ik je in mijn volksmond…

De dood van jouw stilte is lawaaiig achter de horizon trompettert het orkest in nieuw leven ik draag jouw broeken in mijn geest het textiel van de dood in gevoelig bewegen linnen tegen huid weg naar andere wegen wollig in mijn hoofd oneindig langdradig toekomst die ooit is beloofd door het verleden genadig textiel van…

Dankzij het droombestaan van mijn jeugd ben ik uiteindelijk tot het leven bekeerd ik geloofde eerst de woorden niet zo tegengesteld als ze waren in uitersten was de ooievaar waarschijnlijk blind en de boerenkool weer vol met rupsen in zichzelf gekeerd in automatisme droomde ik bewegingen, beweringen veranderingen die niet voorgesteld werden…

Je dwaalt in een vierkant land waar ratio en emotie oorlog voeren zonder elkaar pijn te doen af en toe komt er een spreekwoord voorbij toepasselijk in de tijd maar verloren voor de eeuwigheid van het alsmaar dieper innerlijk voelen alsof het land geen bodem kent beadem je verleden in de toekomst haal je alles wat overbodig is weg om…

Om in dromen te dwalen moet je innerlijk rijp zijn zoals het authentieke knaagdier in verte van jouw landschap waar molshopen op bergen lijken een schilderij zou je kunnen zijn met verwilderde vergezichten voor een pastelkleurig konijn onder mijn hoed van eeuwigheid terwijl de regen het woord zoekt vliegen er dromen naar herfstkraaien…

Wat gebeurt er met het woordgeluid wanneer kanonnen bulderen en stromend bloed de nacht inluidt voor doden en gewonden waar is de stem die vrede liegt terwijl geweervuur steeds meer harten grieft mensen niets meer vragen dan doden-loze dagen is er geen zin geen woord of taal die einde maakt aan dit verhaal van wreken en verdelgen…

Muizenissen van de zomer lezen lectuur op de bank over een horizon die niet liegt terwijl jij droomt in verhalen probeer ik de liefde te vertalen het raam is niet veel verder dan de steracteur die open en dicht kan met hetzelfde gevoel als gisteren maar het lijkt verder hier vandaan muizenissen van de nacht ze kruipen over het tapijt…

Het is alsof ze de dood hoort fluisteren nu ze hier is, bij de rivier, die luistert naar haar woorden van stilte en verleden en in haar verdriet woont een mysterie vol eenzaamheid en wereldleed een gezelschap van droevige mensen op weg naar niemand, nergens is er leegte de leeghoofden hebben de ruimte verdoofd met nog meer verdriet van droeve…