825 resultaten.
memo
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 652 in jouw lieve gezicht glanst nog altijd
liefde
gelukkig zijn er foto’s
ik laat ze glimlachen en waar je wegkijkt
laat ik dromen zweven
op de glijbaan ligt de gladde tijd een vaart te nemen
versnellend, langs de korte dagen
waar ze –pas nog- even stil bleef staan
we moeten gaan…
maar dralen, als de twijfel spreekt
in jouw ogen breekt…
vriend
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 623 een nacht vol rust
wakend door een kleine ziel
die stilletjes haar liefde
aan jouw oude handen gaf
een nacht in pijn
wakend door mijn eigen hand en
boven alles, op jouw hoofd
de ander hield je vast
de nacht ontlast
met jouw blik gericht naar haar
jouw liefste
uren lang haar naam en ogen
in de jouwe
dansend op haar hartenklop die stervend…
definitief
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 609 (voor vriend, bij het afscheid van lief)
nu jouw aardse wezen eeuwig
voortgang vindt
ik blijf hier en beleef de warmte nog
opnieuw -steeds weer- opnieuw
elke dag
ik heb
jouw beeltenissen opgeslagen
in de kamers van mijn hart
de mooiste laten stil
een glimlach in mijn ziel verdwijnen
langs mijn lippen spreekt
als immer
jouw…
de lente van Lommel
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 604 in de gestorven glans van jonge levens
treuren zelfs narcissen vol gebogen smart
ergens schijnt de zon
ik ben haar kwijtgeraakt, toen
tunnels openbraken
onderweg
geen mens heeft me gezegd dat ik
vandaag alweer moet gaan
en niemand weet
of ik me nog kan binden
zelfs nu lente haar beloftes draagt
kan ik het licht niet vinden…
gevallen engelen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 601 rond de explosie van een wolk schuilden
eindeloze stranden
daarboven in het hemelsblauw dreef een vogel
op de stijgende thermiek, wiekend
met een loom gebaar
ik keek ernaar en vond
zijn sporen in het zand, toen licht
naar lager viel
zochten schelpjes mijn ogen
en ik vond ze met mijn hart; een zilte zoen
van onvermogen
liet zout met…
ten laatste
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 597 nu is mijn einde
als een gevallen engel
verlaat ik dit huis
het masker blijft er achter
en laat de verleden tijd…
kanker
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 573 we noemen het bij de naam
het monogame in de klank
heeft werelden verwoest, zon
op schemerlicht doen
lijken
links en rechts
komt het verhaal van die- en die
maar hier betreft het jou
en ons in alle staten
elke dag ja
is er één, de tweede kijkt naar
morgen
waarheen je gaat
ik weet het niet
ik kan slechts voor je zorgen…
ambachtelijk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 546 het oude eiland draagt heel veel
zijn duinen blonder nu de kou het leven deelt
maar elders, in zijn dorp
mannen rond het vuur der arbeid
rokerig teruggetrokken
achter geur en noeste handen
alle banden houden vast
de stofkwast van de tijd ten spijt
het gaat ze voor de wind
als ouder of als kind
doorgegeven aan de mens van deze –tijd…
vliegeren
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 534 die vlieger danst daar
hij heeft stil mijn hart geplukt
en meegenomen
onder zijn grote schaduw
klopt haar kleine silhouet…
nachtspiegel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 534 de harde werkelijkheid is
dat jij
heel zacht bij mij naar
binnen dringt
je lacht, ik zing
de liefde danst
beweging onder wit en
boven alles
glanst mijn adem
in jouw ogen…
as en rozen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 514 de stilte draagt een oud seizoen
waar stammen dansen in de mist, alleen
en lang verlaten
nu niet meer
in handen vol liefde droegen we jou
een trotse vrouw van rood en wit
heel zacht in duizend lichtvallen
viel jouw liefde mee
rond de herinnering van mooie zomers
glanst jouw glimlach in vakantietijd
en altijd weer
weten we
ik ben…
gezegd en gezwegen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 509 tot recht in m’n hart
laten woorden
de achteruitgang van
loslaten zien
mijn kind
je vlindert in je jeugd
jouw ogen in de mijne zien de wereld
nog
je stem beroert mijn ziel
en verder..…
pijnstillers
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 509 het verstilde leed in oude ogen
zegt me, dat ze wacht tot dat, wat
onvermijdelijk
haar laatste adem draagt
er daagt geen hoop meer over alles heen
een uitstel slechts, dat iets verlicht
de tijd verplicht me blij te zijn
met alles dat ze torst in beter weten
maar haar heelheid draagt ze, zonder pijn…
memoreren
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 502 deze dag
gedenkt een nachtegaal en een dochter
de één verloor haar stem, de ander haar vertrouwen
in
wat werkelijkheid gebood
de zachte witte dood van vroege winters zweeft
langs alle warme woorden, waar mijn afscheid weeft
en ik gebied de lente
nog te wachten
op iets moois
als er dooi valt in december
valt een ster weer op haar plaats…
een kusje op mijn hand
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 486 je was vrolijk, want de zorg deed goed
en wat ze zeiden liet jouw hart in sprongen leven
binnen wartaal groeide zomaar wat vertrouwen
dwars door de vergetelheid
een kusje op mijn hand
vanuit de woordenschat die toch verborgen ligt ontstond
ineens een warme zin; je wilde dat ik bleef
je wilde vast ook van me houden
want
mijn hart vertelde…
afscheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 485 we hielden jouw hand
vast in de onze
kusten jouw koorts
we streelden jouw wangen
en we lieten onze tranen los
in vrije loop
je mocht gaan – we wilden het niet –
het verdriet was groot
toen je ons verliet
maar toch zijn we blij voor jou,
jouw pijn is weg
de koorts gesust, jouw rustige slapen
zacht gekust
in dankbaarheid, in…
mijn lief
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 470 als jij je vreugde niet op kunt, verblijd
langs sloot en pad de mooiste beelden plukt
pluk ik geluk
uit jouw stralen haal ik graag mijn glimlach
uit jouw mond de woorden die
klankvol een hoera bekoren
duizendvoudig
liggen bloemen glanzend in de zon
ik tel ze slechts in stille noodzaak
want hun rijkdom geurt uit nimmer
zoekgeraakte…
mijn lief
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 469 als je straks het smaken proeft
van liefde, op wat wittebrood
bedenk me dan
in natte dromen
en de zachte bruid
die jou
haar allermooiste hartslag bood…
weggevlogen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 461 ik had je op mijn hand gelegd
probeerde toch die warmte even
maar jouw kleine leven–
kwam er niet voor terug
ik weet nog hoe je wandelde
je vleugels strekte en heel zacht die
ruisgeluidjes maakte
langs de vezels van de mat
in vierkant licht uit koude deuren
liep je enigszins verdwaasd en bracht
wat lente in mijn hart
maar nu je zomaar…
hartsdag
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 448 het zou zo moeten zijn- elke dag
een kus, maar niet alleen om dag te zeggen
in de armen van gewoonte
vandaag niet, vandaag verhaalt van nu
een rode gloed langszij met in mijn hand
haar wereld
binnen bloeit liefde, buiten zie ik dood
langzaam levend kleuren…
landman
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 447 zijn schim loopt over velden
de wegen laat hij, want zijn schapen
vragen meer
boven hem een zwaluwdans
geschreven volgens dat, wat regelloos
verschijnt
als de dag verdwijnt
verdwijnen ook de vogels, tureluurs
rond landerijen
vleugellam nu hij -verdwenen is
ergens
in de mist
verblijft zijn stap
in dat buitenland dat door zijn vrouw…
stervensbegeleiding
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 440 nu licht weer weifelend naar binnen stapt
lijkt het, of de tijd zijn urenloze sprei rond dagen wentelt
ik ga mee, vergeet de kaarsen, buig
mijn hoofd naar levenloze ogen; onvergetelijk
kruist mijn blik
haar handen, waar hemelsleutel
levens bloeit
die roze weldaad schijnt voorzichtig
door de waanzin van verlies
ik verkies
de eeuwige…
sterk
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 436 beiden dragen we een leeuw in ons hart
de dood sluit jouw ogen al
als nachtvlinders zweven ze, langs
onze blikken heen, tot verre stergedragen vlaktes
ik zie hoe jij dit draagt
jouw afstand in mijn handen legt
maar in liefde zo dichtbij
gouden uren in dit stervenshuis
we beleven meer dan witgestreelde haren
immer zijn we
samen thuis…
jaargetijde
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 435 nu nog schaduw in de tuin
tien zonnebloemen blinken zwaar
de kat strijkt en vogels zoeken naar
een enkel evenwicht
perzikkruid verzoekt een wilde bij
om toch ook een vlinder
toe te staan
in haar gaan ging zomer mee
ze stierf aan armoe en het vallen van
de nacht
ik heb gewacht, geschreeuwd, gebeden
maar het heden biedt niets meer…
vergaan
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 431 de eindeloze melancholie van een maand
die sterven gaat, verloren in de vage glorie
van wat losgelaten blad
een dorre bloem buigt mee met oostenwind
ze wiegt haar tranen naar de zee
ze wiegt de dagen naar de overgang van meer
dan schelpen strooien op een oeverpad
met gras en lege ogen
waar de winter duizend vlokken weeft
besef ik, dat…
winterbloemen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 427 het sneeuwt nu en de toegedekte wereld
huilt niet meer
er schijnt slechts zacht zo’n witte gloed langs bomen
vol gesluierd door wat straatlicht
waar een auto mee verschijnt, even warmer
en dan niets
binnen bloeien lieve foto’s in de glimlach van weleer
ze straalt intenser
nu mijn missen hevig wordt
het is te kort
om alles te vergeten…
Maagdenpalm
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 423 in de violette dageraad lispelt een verschil
gedroomd langs kussenspinsels
en wat spuug
dat uit mijn open mond een zachte wang bereikt
lippenliedjes fluisteren nog, wanneer de slaap
mijn hoofd verlaat
teer en onbezoedeld spreekt de dag dat meer
in monden ligt dan goud, nog voor ze oud is
mijmert ze
dat buiten, tussen eeuwig groen wat…
stop licht
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 420 middenin de sneeuw
liggen wegen weggedrukt - nog wit
maar later vloeipapier, in ombervolle stappen
hoog reikt de populier mijn hemel in
met laag-bij-de-grondse voeten en een ferme
standplaats
weggesleept in kleine emoties
verliest de grotere haar tranen; buitengaats
in dit verdriet
sinds de winterzwarte dag dat jij
mijn levenslicht…
lief,
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 404 ben jij een vlinderkind?
hoe blauwe ogen iriseren, lichtgebonden
rond het zwarte gat
dat missen heet
ik weet dat het goed met je gaat-
je huppelt blond rond bronnen vol jeugd
jouw vlechtjes vrolijk in cadans
de trance van nu
mijn tafel draagt ook roze tulpen
elk laat zien hoe mooi- je bent
ik hoop het
dat jouw tijd
ook zomers kent…
dit kerstconcert
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 400 gevoelig..
de carols klonken als weleer - zo sfeervol -
ook in oude oren
daar lichtte het geluid
een warm gevoelen op, het zong allerwegen mooier
toen er ogen traanden en emotie toch
een uitweg vond
och mama..
jouw gewonde geest vertrok geen spier
mijn “ik ben hier” vatte geen vlam
en in mijn warme handen trok de kilte
van verdriet…