Panter
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 
442
442balancerend op een waterdruppel
sprak de filosoof
over eindeloze vrijheid in het zelf
terwijl ik naar beneden dook,
aangetrokken door de schaduw
van een panter, en vluchtte
in woorden zonder komma’s
de zon scheen fel - te fel -
de maan was mij vergeten
gevangen in haar vrijheid
verlangde ik
naar diepe, diepe eeuwigheid
en tuimelde…
Bezig met laden