Alle inzendingen over Doods

Dood, een mes in je hart, dood, Vallend naar de grond, verward. dood, in een plas met bloed, dood, komt het ooit nog goed? dood, Zonder lichaam, een ziel, bloot, dood, Zonder hoop, het is vervlogen in de dood.…

Als het eenmaal zover is, is er geen terugweg meer. Iedereen in diep verdriet is, vervloek je het leven duizend keer. Dus laat het zo zijn, dat het niet voor niets is geweest. Geef anderen niet die verschrikkelijke pijn, dus denk eraan, het leven is niet altijd een feest.…

door de duinen, langs de zee… Ik kijk naar de golven, wil met ze mee… Daarbij droom ik stilletjes over jou… Ik vertel de zee hoeveel ik van je hou… De zon schijnt, maar warm heb ik het niet… Ik sta bij de zee, met zoveel verdriet… Ik voel me alleen, zonder jou aan mijn zij… Jij was ongelukkig, nu ben je vrij… Zoveel schrik was er na je dood…

Je hebt mij laten sterven, In een donker hoekje, van verdriet. Daar waar niemand het horen kan, Daar waar niemand het ooit ziet. Je wist wel wat je deed, Maar het deerde jou toch niet?…

Ik kom en ik ga Ik vervul je laatste wens Ik dans met je omhels en kus je Ik heb je lief en neem je mee daar waar zee en hemel zich scheiden Ik voed je met angst en ontneem je je levenskracht Ik reis met je mee en zorg dat je veilig thuiskomt Geef je over aan mijn duisternis Want ik, Ik ben De Dood...…

Dood eng woord nooit gehoord in de stilte van de dood Ik heb je lief al lachen de vlinders m'n lente weg Ik heb je lief omwille van zijn en doen Denken dat gedachten pijn verlichten is misschien absurd Toch doof ik je ogen niet noch je gezicht De rimpels en pijndrempels maken je geest sterker Ik geloof in jou in je hart…

angst kan ik me niet permitteren zei Van Gogh de Dood pakt me tóch…

De dood klopt aan de deur van het leven Het eind van het aardse het begin van het vervolg wordt prijsgegeven De eeuwigheid klopt aan de deur van het tijdelijke en confronteert stervelingen met het onvermijdelijke…

Dood. Heb geen angst. Talm niet voor mijn deur. Kom binnen. Lees mijn boeken. In negen van de tien kom je voor. Je bent geen onbekende. Hou mij niet voor de gek met kwalen waarvan niemand de namen durft te noemen. Leg mij niet in een bed tussen kwijlende kinderen die van ouderdom niet weten wat ze zeggen.…

Niets is zo somber niets is zo triest niets is zo kleurloos als je iemand verliest je moet het maar leren de dood te accepteren...…

De dood nam je plotseling mee En ik bleef achter in onvree Ik moet nog even wachten Tollen mijn gedachten Ben ik dan weer bij jou Ben ik weer je vrouw En dan vergeten de pijn Van het niet meer samen zijn Ben je nu een gelukkig mens Is de pijn niet meer zo intens Ik zal het pas weten als ik er ook ben Als ik je terug zie waar je nu…

Het is de dood. Misschien volgt daarna een hemel of een hel? Of je ziel komt terug in een ander leven? Niemand die dit weet. Dus als hij komt probeert hem niet te vrezen. En leef nu wat je hebt te leven.…

we waren samen toen hij vertrok kwart voor zeven vrijdagavond ik weet het nog precies op de gang zag ik een klok de klok zag mijn verlies buiten was het nacht het noorderlicht gedoofd ik had mijn taak volbracht zoals het licht dat schijnt totdat het duister het berooft de duisternis dook in mijn ziel mijn licht was mee gestorven doordat…

Het wiel draait zijn toeren tot het eind van de weg Waar ik verder ga in de nacht van het koele licht Sterren weerkaatsen op het water als ijskristallen in het zonlicht Trieste wateren kabelen verder Een korrel zand heeft de zee verlaten Om dag en nacht droog te ervaren De duinen roepen hem tevreden toe De wind van hoedanigheid Zal je…

Verscholen in de donkere nacht Verstild door `t lichte kraken Welhaast onhoorbaar, heel erg zacht Dwars door het kikkerkwaken Een ritsel hier, een krabben daar Vol leven, als de dood Voor al het schaduwstille gevaar Voor tanden bloedig rood…

Wij kunnen U niet meer bereiken Wij komen een zintuig te kort Wij leggen ons neer bij feiten Dat gij minder en minder wordt De enkele keren dat ge In dromen nog ons verschijnt Wordt ge al ijler en ijler Tot ge voor altijd verdwijnt Straten houden uw namen Voor heden en morgen in stand Maar onze kinderen brengen Ze niet meer met…

En altijd is daar, ongezien Na jaren, soms een tel misschien die ongenode zwarte gast, waardoor het leven wordt verrast De dood, hij volgt met zachte schreden aan hen die baden, hen die leden vaak ongewenst, soms zelf gezocht Wat mooi, zo ieder kiezen mocht…

Met de Dood kan ik niet leven, van de Dood word ik doodziek, Maar ieder mens moet zijn leven ééns geven, het is al eeuwen hetzelfde lied, Met de Dood moeten we leren leven, zolang als we bestaan, We zouden eeuwig kunnen leven, als de Dood ook Dood zou gaan.…

ik ben vandaag opnieuw gestorven droeg mijzelf naar het graf de dood had mij weer ingehaald de verlatenheid tikte met haar koude staf turend overzag ik het bekruiste veld van eer bezaaid met versteende tranen ik stond hier al vaker ja, meer dan één keer de gegraven kuil weerspiegelt de schaduw in mijn ziel als onbegrepen…

gebroken staar ik naar de sterrenhemel en voldoe in gedachten als ik mijmer over sterven en de dag op Golgota niet meer de pijnen dragen van het leven, in rust gekomen ontmoet ik nog een laatste traan de uren leken dagen de dagen waren als jaren de kerst heeft gehaald en misschien wel op gewacht haar laatste snik heeft zij persoonlijk…

Ik wíl het niet bekennen. Ik kan je haast niet herkennen, je ziet er zó anders uit. Ik brul en schreeuw zo luid, Dat de buren het nog horen. Ik weet niet waar ik heen moet, Ik weet niet wat ik nu doen moet, Jij hebt me zowat opgevoed. Ik ben bang voor het kerkhof en ook voor het graf, Jij moet daar nou heen, maar je verdiende geen straf. Dat…

nu is mijn liefste dood, Mijn leeuwriklied, mijn morgenrood, Mijn zonnestraal, mijn lentevreugd, De blonde liefste van mijn jeugd! Ik heb zijn eenzaam graf bezocht. Dat was een lange, bange tocht. Mijn hart, dat sloeg en joeg mij voort, Als wachtte ginds zijn liefdewoord. Ik vond de plek, de grond was week...…

de dood is een gebarsten raam dat breekt desnoods in duizend stukjes de dood is definitief zwart een opluchting voor de man die het al meegemaakt had. --gebaseerd op de structuur van Liefde is, Ed Franck--…

De dood is voor iedereen Voor alles is een eind Waarom is het dan gemeen Dat je uiteindelijk wegkwijnt Geen geintje over sterven Want ooit zal je het merken Zal het je leven bederven Of misschien juist versterken Het leven uit je ogen In een fractie van de dag Zomaar weggezogen Net als je glimlach Elke dag komt de dood Bij ons op…

Je bent : niet dood. Je ogen groot en bewogen stralen, vertellen verhalen zonder verdriet. Je bent zeker niet dood. Ik weet : je leeft. Je hebt de scherven overleeft bij 't sterven. Je zwaait, je springt. Je klinkt zo hemelsblij. Ik weet dat jij leeft. Ik denk : je danst, je gezicht omkranst met licht.…

Hij is dood Weg Voor eeuwig en altijd Spijt Van niet willen luisteren Van niet willen praten Reden Om te huilen en te denken Hoe het had kunnen zijn Tranen Van woede en onmacht Leegte Na vannacht…

in de lucht stok je je valt lukraak te pletter op ons tegelpad en daantje cirkelt om je dood alles is ook vreemd en groot lapidair 23.1 110605…

als ik de ogen sluit ben je mij het dichtst nabij ten voeten uit daar leid je mij naar diepten van de tijd weer samen weer terug doe ik ze open ben je weg onzichtbaar in het hier en nu geen dood kan jou uit mij laten verdwijnen behalve dan de mijne…

de rolluiken neergelaten daarachter geeuwt de dood hij smeert een snede brood van al die kaarsen blazen al dat doven ietwat moe komt hij nu zelf stilaan aan uitblazen toe.…

Het is dood Zwart als de nacht Verschrompelt ineen als een karkas van een dier Het was zo mooi Levendig als beekjes bomen en kinderen maar plotsklaps... Dood.…