Alle inzendingen over Klokslag twaalf

eenzaam heit de klok aan gort geslagen uren weerkaatsen koud de muren geen verre vrienden laat staan goede buren eenzaam heit de klok tik, tik, tik………………

Klokslag middernacht 15 augustus 1947 het tijdstip waarop India zelfstandig werd duizend-en-één kinderen op dat moment geboren Eén plus duizend middernachtskinderen bezitten stuk voor stuk een bovennormale eigenschap; karakter van fijnzinnigheid Eén is sterk telepathisch; in verbinding met zijn geestverwanten, maakt hij helderziend con-…

Twaalf heeft de klok En 't jaar is uit; Door groten wordt Tot goed besluit Nog eens geschonken En braaf geklonken; Maar alle kindren liggen lang In zoete rust, En weten niet en voelen niet, Dat nog zo laat De Moeder aan hun bedje staat En stil hen kust Met in 't nieuwjaar háar eerste wens: Kind, word een braaf en deugdzaam mens!…

Op d' eerste dag van 't nieuwe jaar Zijn thuis de kindren vroeg al klaar En huppelen de kamer binnen; Daar wensen zij dan, blij te moe, Aan de Ouders heil en zegen toe In 't nieuwe jaar, dat zij beginnen; Ze springen bij Papa op schoot, Ze zoenen Ma de wangen rood, En door heel 't huis klinkt telkens weer: Fe-li-ci-teer! 'k Fe-li-ci-teer…

Nu gaat de felle koude Al meer en meer voorbij En komen wij al zachtjes In ander jaargetij. De zwarte spreeuwen komen Terug naar 't oude nest, En wandlen op de daken En pruttlen al haar best. Ook vangt weer 't moedig haantje Met zijn schel kraaien aan, Terwijl de lieve hennen Druk aan het leggen gaan. En legde er een haar eitje,…

twaalf regels in een zondagse courant stiefvader brengt overleden kind naar het politiebureau zij was slechts twaalf lentes wat kan er in hemelsnaam zijn voorgevallen dat dit iemand deed besluiten de zon uit jouw gezicht te halen jij kleine meid in de bloei van jouw leven niets rest dan stil verdriet…

Om tien voor twaalf vroeg ze me ineens: wil je worden begraven of liever gecremeerd ~~~~~~~~~~~~~~ Om vijf voor twaalf wist ik het antwoord: mag ik er eerst een nachtje over slapen ik sluit m’n ogen er nog even voor…

zilverglans dons vleugelslag dromerige oogopslag was ik vrij als die vogel hoog in de wolken zwevend moeder aarde aan mijn voeten lag zou ik beminnen ….jou elk begin van een nieuwe zomerdag vlinderzacht als een fluistering van de wind als een kus van de zon met een warme glimlach de kerkklok slaat vier en ik lees (de) wijzer…

Soms is het 1 over twaalf in mijn leven Maar dan zet ik de klok 3 minuten terug Dan is het weer 2 voor twaalf De hoogste tijd dus, dus 4,5,6 er tegenaan Veelal lukt het dan omdat 7 mijn geheimcijfer is!…

razend maaien ze het gras 's nachts zoemen zij en zuigen aan mijn armen klokslag zes beginnen ze te koeren op het randje later zetten ze de radio aan bij de buren olifanten: hoe krijg ik ze weer klein? druppel voor verdomde druppel…

hij lijkt een beetje getikt draagt belletjes op zijn hoofd een glitterjas en loopt op tik-tak tapdance schoenen maar hij is bij de tijd zoals geen ander wordt per seconde wijzer uur en dag volbracht wekt hij mij klokslag acht…

Hij floeg de tanden uit mijn bek (vandaar dit laftig fpraakgebrek), maar toen hij éven ftond te flapen, greep ik naar mijn geheime wapen: mijn linkfe hoek, ietf koloffaalf, en hij ging plat in ronde twaalf.…

Het is voorbij de knallen, het vreugdevuur hét wachten op klokslag 12 uur Voorbij is de schaal mét oliebollen klef nu, niet langer suikerwit Voorbij de wangen, de lippen gekust en gezoend tot 'n volgend feest Het is voorbij 't is geweest dierbare herinnering.…

De kilometers kruipen nu onder me door ik trap het gas wat harder in het is bijna twaalf Chris Rea klinkt en ik ga maar door Ik besluit: ik ga er voor maar zal ik het wel halen? Zal ik het wel halen? Zal ik het wel halen? Het is twaalf nu, ik heb het gehaald Chris Rea klinkt en ik ga maar door dan.…

Op het kruispunt van de Lemniscaat is elke weg dezelfde Iets voor twaalf Tellen elf schaapjes tien dromen Over één werkelijkheid Een datum verspringt Hedens zullen kruisen Een momentum wiegt Om twaalf uur droom ik Negen schaapjes op het droge Verdrink ik zelf de tiende keer?…

ik was aan het strand zag het sikkeltje maan om twaalf uur doven de zee golfde traag spoelde de eerste seconden op zand want voor eeuwig is er niets aan de hand het land fonkelt en brandt in de hoogte van vuren zij feesten nieuwjaar dat slechts twaalf maanden gaat duren…

Twaalf naakte vrouwen masseren hem en zijn hart danst als een derwisj...…

Ik kan je niet zeggen wat ik psychisch voor jou voel de leegte dan wel gewoon lucht of een ademslok; jij geen lucht voor mij, een wijnglas rond en koel, op te tillen en te voeren voor de twaalf slaande klok.…

Het is één voor twaalf. Nu schreeuw je en kerm je pas om bijstand, Maar ben je niet al te laat voor een helpende hand?…

Twaalf gedroogde rozen Voor elke maand in het jaar Voor alle verschillende kleuren Voor die weinige woorden Nu leg ik ze hier Als eeuwige stille getuigen Laat ze verbranden en vervliegen Laat ze naar jou gaan Om weer plezier te hebben Hier op aard Maar nooit om te vergeten Die twaalf rode rozen…

voor twaalf nog maar....…

Tegen klok van twaalf vecht je hard voor jouw leven met mij hand in hand.…

twaalf november, ik word gestoken door een wesp... dag, mooie zomer…

Lucht luidt de avond in daglicht maakt zich uit de voeten Wind zucht door de kruin van bomen er geldt niet langer: 'n heilig moeten van het dagelijks werk de uren als klokslagen al geteld Dimt het licht we strekken onze ledematen buigen niet langer voor baas noch geld.…

Je steekt me aan, de spanning stijgt Ik voel vuurspuwkracht ontbranden Ik spuit de lucht in, vrolijk, vrij Weet niet waar ik ga belanden Heel even vlieg ik zonder vuur Het moment is bijna daar En klokslag op het twaalfde uur Spat ik kleurprachtig uit elkaar Ik wens een ieder langs deze weg Een inspiratievol nieuwwoordenjaar…

we spreken af aan het station klokslag als de laatste trein vertrekt en ik zie de dichter vallen uit zijn woorden en uit mijn hoofd alsof de boodschap niet genoeg is om de afstand mee te dragen vertel maar wat, zeg je maar ik hoor slechts dat ene woord van tijd dag, vorm ik en verlies de ruimte in het likken van mijn woning…

Is het nu al voor de zoveelste keer Drie minuten over twaalf geworden, Kerkklok die de zinloosheid die dit bestaan Met harde hand regeert, nauwkeurig bijhoudt - Drie over twaalf al weer, Het kan een dag, of een eeuw, Of tien eeuwen geleden zijn Dat ik hem voor het laatst De riedel van de middagtijd Hoorde afdraaien, De vraag is…

cijfers met een eigen leven twaalf-twaalf elf-negen begrippen over ieders lippen al qaida tsu-na-mi kijkkast kotst vloed verwoesting over stranden vol kerstbomen geen ontkomen aan in land gezogen in- leef- vermogen kelk Leed tot op de bodem op netvlies gebrand - wij reiken Hand raken Heil…

in deze marmeren wind waait het leven telkens één klokslag terug in tijd waar de nagalm het restant tracht te bewaren heel diep in mijn hand raast het geweten, nietszeggend is de allerlaatste strohalm van deze opgeheven schoof we hebben geluid, de theorie gesplitst in woorden, maar tenslotte verdwenen ze en kwamen we nergens uit…

Dit is het meer waar zwanen klokslag landen, waar vroege steigers dampen in de zon. Een meerkoetpaar trekt in het kroos hun sporen en met een sierlijk halsje duikt een fuut. Een vissenschool verschijnt in helder water, dat keert als spiegel kijkers weer omhoog.…