Alle inzendingen over Zeven kruiken

Je bent 7 en je zegt "ik weet al heel veel" Je bent 7 en "onrecht" valt je dagelijks ten deel Die grote mensen denken alles beter te weten Ze waren zelf ook ooit klein, zijn ze dat soms al vergeten? Waarom mag ik dit niet, en moet ik dat Waarom altijd weer dat "luister nou eens schat"! Ik weet zelf wel wie ik ben, en al zeker wat ik wil…

een gokker waant zich in het paradijs; met één op zeven kun je niet kapot misdadigers ontlopen het schavot elke misdaad is gewoon altijd prijs! oplossen hangt niet af van percenten, zorg eindelijk eens voor meer agenten.…

droog zijn Dan kijken we naar elkaar En we glimlachen Omdat we weten Hoe zorgeloos fijn het is Als je samen Weer even zeven kunt zijn…

Met ons beide zijn wij zeven, Met ons tienen zeventien. En gij moogt ontelbre keren Ons verdubblen of vermeeren, Altijd zult ge ons zeven zien. Londen, 1796. Willem Bilderdijk (geboren 07 09 1756)…

niks Om die mensen te sussen Maar ondertussen Keken ze allemaal Hun ogen, hun gezichten en hun lach die als heksen klonken Verdwaald was ik Ja, toen lachte ik En mijn schaamte die mijn boosheid Camoufleerde Maar ja, het deed geen zeer Maar ja, het deed geen zeer Wat er gebeurde Mijn handen, mijn hoofd en mijn broek hingen Op half zeven…

soms voel ik mij een kruik waar de dop van wiebelt het warme water gutst eruit als ik niet alert blijf schroef ik mijzelf te stevig vast dan koel ik af van binnen…

Ik wil het leven leven Zeven gouden plakken Wil ik pakken Op de spelen van 't vertier Ik wil het leven leven Zeven fraaie vrouwen Wil ik trouwen Fraaie vrouwen van plezier Ik wil het leven leven Zeven lange nachten Wil ik smachten Dichten op het schoonst papier Ik wil het leven leven Zeven dochters en zeven zonen Die voor altijd…

Zeven maal over de zeeën te gaan - zeven maal, om met zijn tweeën te staan. ------------------------------------------- uit: 'De Slechtvalk' (1966)…

Zeven kleine mannetjes die vielen op hun bek danig op hun bek zeven kleine mannetjes die stonden toen voor gek kranig nek aan nek zeven kleine mannetjes die wisten toen hun sporen uit danig in hun sas zeven kleine mannetjes trokken toen hun kleren uit kranig als dat was bliezen ze dit verhaaltje uit bang dat er nog iemand was zeven naakte…

Zeven keren schudden, een kus erin verweven Drie dagen en drie nachten rusten in een kruik Tot slot twee rijpe vruchten van de bramenstruik Het drankje is klaar nu om aan jou te geven Met een warme knuf tegen de kou van 't leven…

eindelijk woon ik op een woonwagenkamp slechts om de belasting te ontduiken met drie procent leek alles in kruiken maar door kamervragen is het echt een ramp woon asociaal en betaal me straks blauw door armoede ook nog gedumpt door mijn vrouw…

Er lag iets diep bedolven onder zand Met sporen van een zeer recent verleden Te pijnlijk voor de machthebbers van heden Het was een kruik uit het Tweestromenland Hij ging zo lang te water tot hij brak Met zeventig gelijk, in Noord-Irak…

Hét rolmodel voor energieverbruik: de ambtenaar met bivakmuts en kruik.…

Het plan was eerst de Euromast te tooien Maar nu die munteenheid misschien straks wijkt Vroeg men de Fransen of het ze wat lijkt Wat planten langs hun torentje te strooien Ze vullen daar de kannen en de kruiken En gaan er knappe klimop voor gebruiken…

Na jaren van geploeter breekt de kruik, Die duizend euro schrijf ik op mijn buik.…

Werk zonder mate of plan, maar spiedt door alle luiken; veracht de burgerman, doch ledig zijne kruiken. ------------------------------------------- uit: In de zoete inval en andere gedichten.…

Hij vormde een kom, en hij verhoogde De ronde randen, en een buik Boog zich naar boven, en hij boogde Haar buigen in, en zag de kruik Slankhalzig en met edel welven Van lippen, en haar schone mond Was lachende; want hij was zelve Zo gul als zij, zo diep van grond.…

verzonnen in krap gemeten tijd,ongeduld bleef aan me kleven, een keurslijf wat de toekomst bleef verzuren waarin het bloed niet wilde stromen om het gewicht te wegen, verder dan de vaste pijn, verleidt tot eerder gekozen doelen, verdriet ontplooit in eerste voorjaarsregen, schuilend in een cocon van onvermogen, as van verlangen in kruiken…

onderhuids terwijl de avond over het licht scheert het leven meeneemt zodra de traagste wijzers lonken naar het ratelend gewicht der waarden heftig aan het einde en van jarenlang vermeden alsof het dwingt tot schrapen nog verder dan het denken, tot dwars door de wenteling van werkelijkheid zoek ik naar ontheffing, terug naar eerste…

een leeg gezogen brok ellende lage trilling in de kronkels van een cobra huid vechten om te overleven telkens weer, telkens weer komt de drive in ons naar boven liefde geven, liefde delen, in woord en kleur, de zang van het zijn bron van leven bron van liefde bron van kracht waarmee we zijn verbonden verdrijft de nacht met kruiken…

wenende mieren onder de straatstenen een kwijlende hond likt het zoete de aanzienlijke zenden hun slaven om water voor de kale akker zij komen terug met lege kruiken en getekende hoofden dor en hijgend gillen de uitgebluste poppen op de springmatras op kale heuvels happen de wilde bokken naar lucht het einde nabij zijn zij…

De hemel buigt over de aarde een vrouw met een kruik in haar hand loopt naar de rivier ze hurkt en vult de kruik met water de rivier fluistert haar zachte woorden... Je kunt licht maken maar niet breken golven kunnen breken maar geen licht maken.…

Wanneer een verse baby zorgen baart, Dan helpt geen wiegeliedje, borst of kruik, Nee, gooi de kleine lekker door het luik, En speel de kinderlozen in de kaart. Die halen, zonder strenge kinderrechter, Gewoon een baby onder uit de trechter.…

toen de kruik brak sijpelde mirre over zijn voeten de albasten scherven riepen : schande mirre is niet voor voeten Maria wel voor liefde schreeuwden twee ogen ze begon hem af te drogen met zoute kussen en magdalena-haar…

Zevensprong, zomerzon, zeven mogelijkheden nog onbetreden. Op zo'n verzamelpunt van zeven wegen kiest het leven soms voor een nieuwe weg, waarop zeven maal iets van het verleden kan worden afgesneden.…

het scheppingsverhaal beslaat zeven dagen dus is zeker geschreven toen men al zeven dagen telde en daarna weer zeven nooit eens een keer acht behalve in het schrikkeljaar toen er een dag teveel was maar hoe lang daarvoor zijn die zeven dagen er nooit geweest en wist je bij god niet hoe oud je was en hoe oud je bent ga terug…

Zoek mijn mond niet aan jouw lippen, mijn vreemdeling voor een gesloten poort, daar vloeien tranen waar licht in gloort, in zeven nachten waarin ik niet kon wachten op zeven harten, ontspon het bloed in het wederwoord van zeven rozen, voor alle dagen een gekozen, die ruisen langs de bron, gewassen door de zeven kruizen, waar…

Zoek mijn mond niet op jouw lippen, zoek de vreemdeling voor een gesloten poort, er vloeit water waar licht in gloort, in zeven dagen waarin ik niet kon wachten op de zeven warme harten met ons bruisend bloed, ontsponnen in zeven dromen in zovele tranen van zeven rozen, één voor alle nachten gekozen, ruisend langs dezelfde…

in een grote stad Doch de jaren vervlogen zo ook ons vurig hart een tijdgeest trok voorbij bezieling werd gedoofd en raakte in de ban van status posities werden jachtig ingenomen verstrooid en opzoek naar het gouden kalf Zo bleef een herinnering van kruiken met dromen vergeten tijden in harten eeuwig jong…

Tot op het laatst blijft alles bij het oude, Pas als op 't Binnenhof de muurkantelen Gaan kantelen - tot opluchting van velen, Verdwijnt de tefallaag die hij zich bouwde Z'n kruik barst van de leugens - Vivat Io Wie 't laatst lacht is niet meer Pinokkio...…