Alle inzendingen over dromen verpakt

Ach wat haat ik liefde verpakt in tijd kussen met de smaak van afscheid…

Zijde rood verpakt schrijden de blote voeten onder kant vandaan.…

koosjer smaakten al in plastic verpakt een probleem afvalbak die luchtdicht was gesloten zonder magie geen open…

mijn uitzicht hunkert, opent ramen en deuren voor een nieuw begin mijn hartje zingt van verlangen, wil liefde laten bloeien een zalig moment koestert dit gevoel, laat liefde maar binnenkomen, zoals lente de zon verwacht!…

Alleen willen zijn wordt dan eenzaamheid, kan eenzaam niet fijn dromen, raak zo mijn wereld kwijt.…

helemaal in het niets ik sluit gewoon mijn ogen en voel aan mijn gezicht de zachte helende warmte van een vroege lentezon ik luister naar het lied van een naarstige leeuwerik die volop druk bezig is met het bouwen van een nest ik laat me even meenemen met de richting van de stroom het stille kabbelende water versterkt hierdoor mijn droom…

ze komen meestal na mijn dromen passioneel, met lichte regenvlagen ik stel mezelf wel duizend vragen waarom moet mij dat overkomen er speelt een film in mijn hoofd die wordt steevast weer herhaald door de losse stukjes onvertaald worden hartverlangens uitgedoofd zijn zo'n dromen dan bedrog of komt de waarheid aan het licht twijfels en…

sneeuwstorm witte woorden in jas verpakt ruzie op glad ijs verkoelt…

er was geen ziekbed enkel de dood die hij nog had hij wist het graf met de narcisten die hij een spiegel gaf zijn testament verpakt in maanden zwijgen maskeert zijn voortdurend hijgen in de sobere melodie waarin woorden eindelijk hun diepte krijgen op de laatste tonen van een leven vol futuristische dromen hij heeft gebroken met…

Die mijn wereld verpakt in cellofaanpapier en in gerecyclede dromen die nog ter perse moeten gaan, waarvan de inkt maar niet wil drogen.…

Zweven zonder vleugels als in mijn droom geïllustreerd verpakt door de nacht gestrikt door de stilte voor de storm. Als een boemerang keer ik 360 graden om de onbeantwoorde reis te realiseren zoals haar virus manifesteert als een worm.…

Dromen worden gemaakt, waar ook werkelijkheid ontstaat. Waar mogelijkheid beweegt. Waar tijd in eeuwigheid verglijdt. Wat vandaag in ons wordt gedroomd, kan werkelijkheid gaan worden. Wat we vandaag meemaken, verandert morgen in een droom.…

“Je bent met rekenen een beetje dom, Maar met de realistische methode Die hier op school door mij wordt aangeboden Weet je misschien wel raad met deze som: Als elke som straks fout gerekend wordt Wat krijg je dan van mij op je rapport?”…

's Morgens bij het wakker worden, nemen we de nacht eens door, heb jij nog gedroomd vannacht? Jazeker wel en ik vertel! Dat klink beter als die van mij, zegt hij, zoonlief was met me aan het klussen, we pakten samen een plank, toen nog een en ineens moest ik er vijf pakken! Toen ik hem zei, dat niet meer te kunnen, zei hij; sjouwen…

Wanneer onze dromen geen waarheid meer zijn wanneer onze dromen ons bedriegen zal de schone schijn van al het liegen aan het licht komen…

Dromend neem ik afstand en stijg op. Een naamloze waarnemer ben ik. Een getuige zonder naam. Wat groot leek wordt weer klein. Details kan ik niet meer zien. Fakkels zie ik laaien en weer doven, alsof het sterfelijke schepsels zijn. Rivieren zie ik door oneindig laagland gaan. Gedachten zie ik reddeloos verdampen en uit wolken weer ontstaan…

Deze maand herinner ik mij ook de treurwilg weer deze metgezel uit een van mijn vele verse dromen, welke ongevraagd vol met beelden langs komen, als tintelingen dan mijn ziel bewonen keer op keer .…

verpakte verlangens gestapeld in dozen door ezels vervoerd vinden vrijheid in gevleugelde ruimte in ademloze tijd…

waar satijn ons scheidt is de grens al open voor langere tijd verpakt in feest kleurt liefde muziek in talloze refreinen waarbij het zachtjes deinen stilaan gaat verdwijnen in spannend gaan en satijn de drijvende kracht blijkt te zijn in een frictievol bewegen zacht dekt zij ons toe als wij de bloem met een intieme zoen…

in rood en groen staan daar de in glinsters verpakte attributen die horen bij een zalig kerstfeest de jaren van rust tussen versieren en opruimen hebben geen afbreuk gedaan aan de magische gloed van weleer de uitgepakte zaak heeft zo te zien wel veel stuk gemaakt maar de tijd voor nieuw is voorbij deze outfit hoort erbij…

de lach is weer verpakt in klatergoud spiegels kaatsen vol de schijn van het uitbundig samenzijn staan bol van holle frasen en platvloerse gein maar het is voorgekookt de bordjes smile weten van geen wijken als wij kijken waar is de lach die prikt achter de ogen voelt als een brok in mijn keel die mijn hart nog diep kan raken…

deinende zwanen halzen neigen synchroon met het golvende water schuin voor de wind oranje met zwart in spierwit verpakt het statig bewegen contrasteert met een woeste felheid van leven die uitersten maken de mensen bang zij horen niet graag hun zwanenzang…

zij hebben kaarsen gebrand gebeden in wierook verpakt langs pilaren omhoog laten kringelen geknield en in deemoed hun ziel laten zien in het donker van leven naar licht maar de devotie is weg het is een gebouw getooid met de luister van vroeger voelt nooit meer als thuis waar het warm was van zonden in het lijden aan pijn en emoties…

De zonsondergang verlicht één kant van het bed de schaduwzijde.…

hun lengte nog verpakt in lederzwart met een gracieus gebaar kwamen je vingers bloot een voor een artistiek en creatief de nagels donkerrood jij liet mij de lijnen lezen in de palm van je hand hun lengte reikte naar de pols vertakte daar tot brede band zelden zag ik levensloop zo gaaf gelukkig eindigde jouw liefdelijn nog…

en ging aan de zijkant staan ik overspoelde je met dromen de echte dingen heb ik nooit gedaan jouw wereld is papier mijn voeten kreukelen je vouw mijn handen zijn te grof voor jou houd jouw papier ook van mijn hout…

Een middel om te leven heb ik niet En evenmin een doel om voor te leven Tenzij ik weer een versje heb geschreven Een vers van mijnen in oorlogsgebied Zware terreuraanslagen van vapona Onbevlekt ontvangen olvarit Een overdaad aan mondvoorraad om niet Bestrijdingsmiddelen tegen corona Een zone zeer gedehumaniseerd Een vacuüm van anderhalve…

nog luiden klokken in de dorpen het weten lopen boerinnen met eten verpakt in wat rood naar de koelte van bomen vlak langs de sloot boodschappen tijd voor hen die de uren vergeten in wijding aan werk de handen zo nijver zichzelf niet wetend in een toomloze ijver donkeren klanken van rouwen tingelen trouwen en luiden als geestelijke…

vandaag mijmert de lente over liefde gestage woorden verpakt in een sober collectief, het is de late schemer die zich uitstrekt alsof het ontwaken een herrijzenis is geraapte stenen doen geen kwaad de mantel kraagt aan de warmte van het lichaam het gebiedt het leven de tijd te herzien en de illusie om dromen waar te nemen is het bont van…

Stil verbloemt zij kleurrijke gedachten langzaam steelt zij haar glimlach terug het was de laatste, zachtjes verpakt voor het open einde…