85 resultaten.
Ladies in Lavender
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 211 zie, de mooiheid
van een gouden zomer
bespeelt de violist
laat hem herrijzen
in een klein vissersdorp
ontwaakt een dromer
in de druppels
van de morgendauw
speelt hij zijn zoetste klanken
verkwikkend, ontluikend
flaneren lady’s
tussen lavendelblauw
ogen gaan fonkelen
als volmaakt kristal
schoentjes klikken
zetten minnepassen…
onvoltooid verleden tijd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 58 we zouden
uit deze nacht springen
alles terugbrengen wat we namen
naast het verdriet wandelen
we zouden
oefenen in hoop
volhardend vol leven zijn
uit de wrakstukken herrijzen
we zouden
naar het licht reiken
een naam geven aan het verdriet
een boot vol liefde zijn
we zouden
een koor van stemmen zijn
leren van onze schimmen
onszelf…
Als een Feniks.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 393 Je moet het me immers nog vragen
of ik in staat zal zijn,
of ik die krachten wel kan dragen,
de macht die ik nodig heb
om bij jou te kunnen herrijzen
als een Feniks elke keer.…
Vertrouwde piepers
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 980 Zomer belooft vakantie
nomaden herrijzen
eenieder vertrekt
wilde trekvogels volgend
gaan we met tent of caravan reizen
in een luchtkasteel met garantie
avontuur opeisen.…
Stemmetjes in mijn hoofd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 193 zich een
slaat dan indringend over
het water neemt hem mee
maar als het stormt
en emoties schreeuwen
om gehoord te worden
is er ruzie die snel
overslaat in elkaar verbaal
meedogenloos vermoorden
mijn ik is al bezweken
door die machtsingrepen
en wacht wanhopig af
tot de spanning is geweken
met medicatie ingegrepen
en ik weer kan herrijzen…
Ik lijm met slijm
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 543 vandaag plak ik al het loof
weer aan verlaten takken
ik hoor ze kraken, ben niet doof
ze zijn te stijf om ze op te pakken
de lijm is het slijm uit mijn mond
immers dat heeft zijn dienst bewezen
te samen met mijn charme als lont
zal het bos in wondervolle glorie herrijzen
de stramme stammen zeggen dank voor mijn geste
maar de bekommernis…
donkerde op Golgotha
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 266 het donkerde op Golgotha
in alle eenzaamheid
een stem die riep
waarom hebt gij mij verlaten
de dood was traag
er vloeide vaag wat
bloed en water uit de wonde
het leven brak in een seconde
de steen sluit zacht
het graf in wit gewaad
zachte handen weten dat
de geest nog verder gaat
maar hij zal herrijzen
en opent weer de…
Demoon van de nacht
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 598 de zon achter de wolken
maakt licht in de duisternis
fluister mij je woorden
en laat mijn lichaam zweven
laat mij langzaam dood gaan
verzacht de pijnen niet
voel mijn lichaam sterven
en laat mij aan je overgeven
bewaar mijn lichaam
maar begraaf mijn ziel
laat mij herrijzen zoals jij
laat alles wat mij lief was vrij
kijk mij recht in…
Zacht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 446 Aaibaar zijn de woorden
hoe voelbaar is de taal
nooit zullen letters sterven
elk graf heeft haar verhaal
doden zullen herrijzen
stenen worden verplaatst
donderend klinkt het dag
wanneer men is uitgeraast
de kiezels zullen knarsen
het pad begaanbaar gemaakt
sterke eiken verstouwen
op dat wat is geraakt
al zullen bladeren…
Door contrast gekust
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 89 ik staar
naar een
stokoude vijgenboom
droom er zand
en heuvels bij wat
gebergte verder op rij
het zon
doorstoofde land
vraagt een verfrissend bad
in overgeërfde
kleuren spreken
decennia hun rust
de helderheid
van licht is door
contrast gekust
voel historische
gebeurtenissen uit
het stof herrijzen
hoor generaties
in bloed…
verheldering herkomst van demonen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 630 l’Histoire kent vele gezichten zoals la nuit Barthélemy
schavotten Robespierre Jeanne d'Arc of l‘Inquisition
tragedies die somtijds herrijzen in kwade geest en demonie
hélas vers in de pers contre un danger danois dans le peloton
l’évocation nu lijkt uit de start bij la Sainte Cécile te verklaren
Albi's kathedraal gebouwd uit baksteen en haat…
Poorten van de leugen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.105 benen
verontrustend geil
de krulletjes van jonge schaamte
bedekken nooit genoeg
het gulzig aanzien
van vuige gedachten
je ruikt naar Goddelijk
als marshmallows in het vagevuur
een ketting onttrokken aan broze onschuld
ween jij het wijwater brak
de soutane bloost een mufheid
werpt stof in oude poriën
de Liturgie tot odyssee verworpen
herrijzen…
Geboeid
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.512 daar hebben wij geen last van buren
met slotgracht zonder ophaalbrug
niemand zal ooit naar binnen gluren
de ramen zijn van ontsnapvrij glas
vanaf de toren tot aan de kelder
de wanden worden driedubbeldik
behang en schilderwerk blijft helder
jij houdt van licht maar ik van jou
daarom metsel ik jou dicht in mij
pas wanneer de Dodo`s herrijzen…
god in eigen vaderland
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 82 vervreemding in de dialoog waar
woorden mijn handen breken, in
de constante zonder god maar
in beleving is het herrijzen van de schepper
mijn eigen beeld
het beeld van klein tot groot, van tam
tot ongetemd, het genoegen in berusting
sterft halfzijdig wanneer ik weiger om te dienen
en mijn knieën het gekrompen lichaam te laten dragen
was…
Inri
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 171 verzwegen
Om maar zacht en geliefd te kunnen zijn
Een brandend kaarsje of wat zonneschijn
Een mens die roze parels heeft geregen
Mijn snoer met zwarte kralen droeg ik nooit
Dat lag diep weggeborgen in een lade
Het legde echter onmiskenbaar bloot
Dat Hij en ik met doornenkroon getooid
Slachtoffers zouden worden van het kwade
Om wijzer te herrijzen…
Rembrandt een rare kwast
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 477 Lastman Rubens
Titiaan Tintoretto
lieten Lazarus door Jezus'
wonder kwik herrijzen
in het aangezicht
van Martha en Maria Magdalena
fris van de lever
op en top klaar voor de sport
voor na het evangelie
die kwast van ene Van Rijn
liet echter de man weder opstaan
in kadavergroen licht
niet eens bovennatuurlijk
maar uit zichzelf
dames…
Julius Sjeekspier
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 842 langzaam loop ik leeg
gedachten verdwijnen
als ik de zwaarte van
mijn gevoelens weeg
zij zijn omrand met
gekartelde lijnen
wegrollen kunnen ze niet
dan wel morgen in
enige hoop verwijlen
ik zie de zon schijnen
maar het leven niet herrijzen
de groene bladeren gloren
maar blijken onmachtig
mijn ziel te bekoren
traag valt het doek…
mijn vriend,
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 273 steeds wanneer de dagen lengen
het licht begint te spreken en afstanden
zich verzwelgen in een onzinnig geluid trilt jouw
mond en ratelt het oude hart als
nooit tevoor en stigma’s als vulkanen herrijzen
hoe kan ik toch jouw tuin gaan wieden
als steeds een beving mij verjaagt
en lieden die de muren willen dragen
op gescheurde fundamenten…
1,5m vuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 .....je steekt mijn fantasie aan
.....er breken brandjes uit
.....de rook benevelt me
.....en ik wil daverend laaien
.....tot er niets van mij over is
.....en dan herrijzen, opnieuw
.....springen in het vuur
.....van verlangen
.....dansen in de vlammen
.....eeuwig samen gloeien
.....Waar zullen we afspreken?…
In de lik
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 85 Ik ben klaar voor te herrijzen
Ik heb geleden en gestreden
Mijn leven was down en onder
Ik kwam terecht in zonde
Zo werd ik weer gemaakt
Zeker mijn gevoel werd geraakt
Weer op eigen benen gezet
En ik was klaar met de wet
Nu klaar voor het toen in nu
Niet bang meer voor de klu
Lopend door het vuur
Hotellova getekend op de muur…
Transformatie
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 90 Hecate, Lilith, Baba Jaga
De oude vrouwen strijken neer
De wijsheden van lang geleden
Hond, kat en uil herrijzen weer
Het vuur van feniks blaast nieuw leven
In wat tot as geworden was
De jeugd, de onschuld, afgebroken
In duizend scherven splinterglas
Een nieuwe vorm van zwart wit marmer
Zo hard als staal en diamant
Geen muren…
Oude Mysteriën
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 173 Groter
dan het heilige Stonehenge
doet het immense Superhenge
ons beseffen
hoe klein en nietig we zijn,
dat de oude spiritualiteit
niet
voor altijd is begraven,
maar steen voor steen
zal herrijzen
als een vuurvogel
uit de as,
uit de schoot
van Moeder Aarde.…
Geen einde
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.646 die je nog was gegund
lege doppen zie ik liggen
waar jij ze moedig hebt gekraakt
Ik heb je leren kennen
gesproken woorden voorbij
in de stilte achter de sluier
waar altijd jouw waarheid lag
De vredigheid van de natuur
maakte jouw voetstappen lichter
afdrukken onzichtbaar in het zand
door de wind in bewaring genomen
De feniks zal herrijzen…
Verkenner*
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 436 Ik dommel weg en zie boven het helmgras
iets bewegen – een vlinder, een libel of
herrijzend oeveraas ?
Wieken gaan razendsnel onhoorbaar rond
en lensjes op de coating draaien naar alle kanten
terwijl het staartdeel trilt, ijl, gevorkt, geknipt
om data te verzenden.…
Bij een foto in de NRC
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 163 Met mijn rechterhand streelde ik je uitgedunde
haren en met mijn lippen kuste ik je verdriet
een beetje weg, je stond erbij als een loden
pop, je rouwkleren als een harnas om je heen,
een Jeanne D'Arc op de brandstapel, maar diep
in je reebruine ogen zag ik de Phoenix boven
je heilloze vlammenzee herrijzen.…
De stem van Vincent
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.587 De aarde wondt
om, in de driedagestond,
te laten herrijzen
onder de loodzware kus van de liefde.
En is die kus weerom licht leed,
leed, dat alles is, - Ik ben Die is, -
o, laat deze zoen niet verloren gaan
want elke zoen is gloên van goed.
Nooit wassen dode vruchten
aan de bomen.…
Uit de as van feniks
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 558 nog altijd
zuigt de klei
terwijl mijn hoofd
in wolken steekt
ik de goden herbeleef
in griekse en
romeinse sagen
dacht losjes
de olympus te bestijgen
zeus in het voorbijgaan
even klein te krijgen
heb het niet gehaald
gefaald ben ik toen
woordloos afgedaald
wilde uit de as
van feniks nog herrijzen
tafelde in later
eeuwen met wat…
Illusie (2)
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 188 verlangen
Bevroren in de kou
Van de zwarte nacht
Hoe kan er verdriet zijn
Om iets dat nooit geweest is
Slechts dromen die echt leken
Net zo snel verdwenen
Bij het ontwaken
Uit de zwarte nacht
Waarom treuren
Om een fata morgana
De ultieme illusie
Een droge spons verlangend
Naar een druppel water
Om weer te leven
Te herrijzen…
dansen aan de evenaar
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 74 herfst ontluikt als een droom
diep gelegen in het erbarmen waar zwijgers
takken hakken en bladeren worden ontmand
als filosofische krijgers
de geur van bloed overpeinst de straat, met
het denken losgerukt van stem en stil gebaar, de wind
zuigt aan de valreep waar benen zich lossen
van het openbaar gewoel
want alles lijkt de dood te doen herrijzen…
uit de hitte
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 774 immers ook
de geur mede van hem
wiens zijde zij verkoos
boven zijn gewillige lende
zijn naam doet er niet toe
heeft het nooit gedaan, alles
bleek slechts een spel geweest
wijl zij wachtte op de ware
ergens in de bochten van de avond
als hij nog huiswaarts keerde
hij strijkt een lucifer aan
vastberaden het hoofd te bieden aan
en te herrijzen…