72 resultaten.
Tot ooit
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 503 we hebben je uitgeleide gedaan
te rusten gelegd, omringd door
een zee van bloemen
die straalden zoals jij
jij die midden in het leven stond
begaan met alle mensen om je heen
jouw prachtzonen leken
ontroostbaar evenals de hemel
waar naar jij onderweg bent
goede reis Marion.…
ongrijpbaar door de vingers
hartenkreet
1.0 met 9 stemmen 685 ongrijpbaar door de vingers
voelen de gedachten week
als niet te bevatten of
juist wel, wie het weet
onvindbaar door het bos
groeien de takken weer
als niet te trappen of
juist wel, wie het deed
ontroostbaar door de mail
denken de woorden veel
als niet te snappen of
juist wel, wie het schreef
de waarheid verschilt
in de randen van…
Merelloos
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.393 Schrale jij ontroost, mompel ik,
ontroostbaar nu eenmaal van heimwee
naar vroeger, toen voorjaar bestond
zonder mij. Maar van weeromstuit rollen
uit mijn knikkers weke parels en stralen
sterren in hun bloeddoorlopen breken.…
De stille plantage
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 170 Nooit meer die ogen,
dit lichaam beminnen
de lippen beroeren
van wie lief heeft gehad,
ontroostbaar als Rachel,
één met de slaven
voelt ze haar ziel
als levend begraven.
Geschreven bij het gelijknamige boek van Albert Helman…
wie ik ben
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 972 wie ik ben
probeer ik te bezoeken
wie ik ben
geeft zich thuis
de troost ontroostbaar
probeer ik troostrijk
vorm te geven
moeten en willen
kloppen elkaar
bemoedigend op de schouder
verdriet en vervreemding
een kanten bruidssluier
van de nachtmerrie
waaronder mijn jeugd
verpletterend platgetrapt
verpletterd geen gezeur
aan wie ik ben…
de diefstal
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.595 in het duister van de nacht
vrijwel opgaand in die nacht
staat een rover en hij wacht
hij wacht
tot het laatste kooltje
niet meer opgloeit
tot de walm
van petroleum is vervlogen
en het oude mens
naar boven
versleten en kromgebogen
dan zal het de volgende dag
een kille dag zijn in maart
het oudje zal ontroostbaar wenen
haar centjes…
Het zwarte innerlijk
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 407 Duisternis betreden
Op eigen initiatief
De werkelijkheid verlaten
Zonder de terugweg te markeren
Voortgedreven door angst
Dalen we dieper af
Tot we daar aankomen
Bij de poel van zwart
Een glimp van reflectie
Laat daar onze zonden zien
Verdriet en ontroostbaarheid
Dringen door tot onze geest
De pijn die we voelen
Ondraagbaar en kil…
en ik zal
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.251 van de morgen
zal ik je roepen
zal ik je roepen
en ik zal treuren
met je foto in mijn hand
als ik vlucht in je oude trui
voor de oorverdovende stilte
zal ik treuren
zal ik treuren
en dan, dan zal ik huilen
in je kussen
dat koud en onbeslapen blijft
om wat ik niet genoeg besef
en nu voorgoed verloren heb
zal ik huilen
en ik zal ontroostbaar…
Onweer
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 254 Maken wij elkaar ontroostbaar
hou ik mezelf als kind op schoot
languit liggen op een draagbaar
en even vrijen met de dood
schreien wij dezelfde tranen
zodra de zielen zijn ontbloot
ver van huizen en van banen
hou ik mezelf als kind op schoot
onze weerzin tegen onweer
dat valse lucht met water hoost
spant regenboog als ommekeer
naar diepe…
Zichtbaar
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 237 als vermist na mijn vlucht
vandaag of morgen kom ik
getooid in vreemde kleren
terug met brede glimlach
zo mag je me strelen
alsof ik een ander ben
laat dan je handen rusten
op de hoogst bonte kleuren
zodat ik weet: je bent een goed mens
van missen en liefde spreken we later
als mijn ogen en mijn lippen
zonder jouw hemelse huid
ontroostbaar…
Lieve
hartenkreet
3.0 met 25 stemmen 3.176 Wanneer je dan zult heengaan,
welk moment dat ook moge zijn,
ik zal steeds aan je zijde staan
en ontroostbaar zal ik dan zijn.
Wanneer je dan zult heengaan,
laat mij dan toe degene te zijn
die je lieve ogen heeft toegedaan
en heeft weggenomen al je pijn.…
oeverloos
gedicht
1.0 met 10 stemmen 19.112 zie de troostende hand en de ontroostbare
hand daarin, in haar schoot, beide de hare.
sloot ze haar vingers te stevig om de knop
van de rozenhouten deur naar de eetzaal?
zie het haar, zie haar
van welke plant had ze bloem, blad of blazen
niet mogen eten? heeft ze een leegte gebezigd,
haar onvoldaan? wines woord is zij of wier?…
Werelden van vroeger
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 46 als ik in
je ogen kijk
gaan de werelden
van vroeger weer
open in alle
geheimzinnigheid
waar getoverd
en gedanst werd
in plezier beleven
met elkaar op muziek
die lachte met
hart en groot gebaar
toch trilde de snaar
in oeverloos verdriet
van de verdwaalde
die bang en in
de war ontroostbaar
om zijn moeder riep
jij hebt mij
altijd…
omzien
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 82 met knokige
vaste hand schuift
hij schriften met
dwalende taal
behoedzaam terzijde
de tafel gegroefd
landschap geëtst in
krassen en kringen
huivert nu hij wordt
blootgelegd
ontdaan van schuivende
veilige dekens niet
alleen de dichter lijdt
pennen zonder houvast
rollen van tafel
iemand raapt iets op
is ontroostbaar
iemand…
Sepia
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 629 Jij laat mij vrij en ik jou los
ontroostbaar als je bent
stap ik met mijn 23 lentes jong
uit het vergeelde moment.…
mank...
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 4.698 Het leven is soms pittig
En soms gewoonweg zwaar
Soms voel je je euforisch
En soms ontroostbaar
Geboren met twee benen
Direct op de reservebank
Zijn wij zwaar beschadigd
En liepen behoorlijk mank
Al struikelend gingen wij verder
Want leven met één been
Maakt je anders dan anderen
Verdrietig, eenzaam en alleen
Onzeker tastend in…
Kapot kompas
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 222 deugt
in deze danszalen van vreugde
is de liefde slechts een schaduw
die met je mee danst
op de muziek van schimmen
die trommelen voor vrede
omdat de dood nog ver weg lijkt
en soms zijn jouw ogen helder
neem je mij mee met jouw schaduw
langs de boekenkasten van weleer
herstel je mijn richtingwijzer
neem je nog eenmaal een hap
uit mijn ontroostbare…
open bief aan terroristen
gedicht
4.0 met 6 stemmen 6.576 Laat ík soms geen ontroostbare familie
achter? Hoe zit het, ik sta af en toe
toch ook te soezen bij een bushokje?
Nou, waar wachten we nog op?
------------------------------------
uit: 'Het ging over rozen', 2002.…
niets meer hetzelfde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 159 wie klein is
wordt gemakkelijk
over het hoofd gezien
hoeveel wezenloze
kleintjes passen
in een grote koffer
in verbrokkelde
nachten strelen we
je bange kleine hoofd
sussen we met
zachte woorden
je ontroostbare hartje
waarin duistere angsten
spoken die dieper gaan
dan je zeggen kan
op een dag boven ons
plots een vliegtuig…
De glazen muur
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 766 De dood verbreekt
tere wonderlijke banden
tussen ongelijk leven
haar nuchtere vader
ontroostbaar voor even.…
Afstand bewaren doet zo´n pijn.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 869 Het valt mij zo vreselijk zwaar,
de pijn maakt me zo ontroostbaar.
Ik wist er was geen ontkomen aan,
zal me er doorheen moeten slaan.
Mijn hartje krijgt het zwaar te verduren,
zo bang om hoelang dit gaat duren.
Ik probeer de pijn te verbijten,
maar weet niet of die ooit zal slijten.…
Sepia
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 166 In een waas van sepia treft de slaap mij
een droom wiegt de wereld
tot ze stil wordt
en verlaten raakt
gestreept vullen tinten de leegte
voller hoeft het ook niet te worden
ver weg huilen ontroostbaar de boshyacinten
langzaam trekt de sluier op
zoals een bruid van haar voile wordt ontdaan
en vol hartstocht de nacht wordt ingetrokken…
Alles...
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 727 In de vlucht van mijn bestaan
sloegen daar mijn vleugels lam,
adem stokte, beweging verstilde,
alsof de bliksem binnen kwam
Donkere wolk , koude regen,
kilte omarmde mijn gevoel,
nutteloos, ontroostbaar,
zonder ook maar enig doel
Op het ene volgde het ander,
hield me nauwelijks tot staan,
enkel enige verantwoording,
geboden me om door…
De tussenneusenlippenbeer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 309 waren ze in de zomer bij elkaar
Ze bedreven de liefde tussen neus en lippen door
Die beide beren waren zogeheten smoor
Hij droeg zijn snor graag tussen neus en lippen in
Tot groot ongenoegen van zijn tussenneusenlippenberin
Dus op een dag ging hij plots uit varen
En keerde niet terug van de wilde baren
De tussenneusenlippenberin was ontroostbaar…
MASKER DER LACH
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 508 van het leven vond
bleek op ’t donkere perron
Vrolijk op deze mooie dag
lachte zij met vriendinnen
Edoch hoe zij het leven zag
wist zij alleen..van binnen
Monter straalde zij steeds
bij de meisjes van de stad
Levenslustig leek..zij reeds
als zij de hangplek betrad
Opgewekt lachte zij, daar
zolang ieder haar zien kon
’s Nachts, zo ontroostbaar…
Langs Vlaanderens wegen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 181 Langs Vlaanderens wegen staan verspreid
aan kant en berm waar men ze ziet,
de kruisen der ontroostbaarheid
getuigend van immens verdriet,
van onherstelbare treurigheid;
herinnerend ons, 't kind zonder verweer
argeloos in speelse jeugdigheid,
geveld in meedogenloos verkeer.…
Vier dagen zonder jou..
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 481 Even voelde ik mij ontroostbaar.
Maar gelukkig moest ik aan de slag.
Nagenoeg de hele dag.
Ik was onder de mensen,
had even geen tijd voor mijn diepste wensen.
Maar ik bleef wel wanhopig hopen op een bericht.
Het zou mijn zwaarmoedige gevoelens zo hebben verlicht.
Maar het bleef stil, naar de reden kan ik alleen maar gissen.…
Kerrie
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 261 Lang blijf ik ontroostbaar.
Tien jaar later studeer ik biologie.
Dierproeven heb ik geweigerd.
Kerrie ben ik nooit vergeten.…
Kliniek
poëzie
4.0 met 1 stemmen 906 Klinkt weer, ontroostbaar diep, verlangens roep?
Roffelt fluwelig ver een spook-cadans?
Wat wekt opnieuw de afgestreden troep?
Verzet en aanval weten niet van wijken
Nog krampt de hoop zich aan de laatste kans,
Een ijle grens tussen twee koninkrijken.…
Liefde
poëzie
5.0 met 1 stemmen 587 Klinkt weer, ontroostbaar diep, verlangens roep?
Roffelt fluwelig ver een spook-cadans?
Wat wekt opnieuw de afgestreden troep?
Verzet en aanval weten niet van wijken
Nog krampt de hoop zich aan de laatste kans,
Een ijle grens tussen twee koninkrijken.…