55 resultaten.
Mookerhei
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 ‘k Loop mijmerend wat voor me heen te praten
tegen de sterren en een sikkel maan;
de Melkweg is de hemel aan ‘t bestraten
en Venus heeft haar bruidstoiletje aan.
Het Universum lijkt wel stil te staan,
maar let ik op, verandert er toch iets:
Zo af en toe zie ik een kunstmaan gaan;
hij komt uit ‘t donker en verdwijnt in ‘t niets.…
Een lent van vaerzen
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.542 In dons van wolkjens glijdt ginds
De zilveren sikkel der maan;
Die schijnt een gondel, een bootjen,
Dat vaart op de blauwende baan.
De wolkjens schijnen de golven,
Witgekuifd, met luchtende tint,
En de starren zijn zo schone leliën
Als niemand op aarde vindt.…
's nachts
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 105 de maan, slechts als een kleine sikkel,
sluimert in haar glimlach tussen
talloos twinkelend vertier
hier, op deze koude aarde
ligt het water onder vorst
de bomen hebben zich teruggetrokken
in hun schaduw, met schorsen als
een harde korst op eeuwenoude
wonden
maar daaronder kruipt het leven
zevenspikkelig omhoog
gevangen door een wrange…
Ziel-sprong?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 De mist vertekent het
zicht in de schaapskooi
van de verwachtingen,
het priemend licht is
in aspiraties opgegaan,
uit de sikkel van de maan
welt een overtollige traan.…
De ziel van een gedicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 106 Er ruist een fijne regen langs de schaapskooi
van mijn overtollige verwachtingen, priemend
licht is schreiend heengegaan en uit de sikkel
van de maan welt een wollige traan.…
OOGST EN BESTEMMING
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 72 De oude bereidingswijze
van het dagelijkse brood
is een bewogen reisverhaal
vol toekomstvragen
laat het rijpe koren
zich vallen bij het zwaaien
van scherpe sikkels
geslagen danst het graan
heen en weer op de dorsvloer
molenstenen malen
met scheppende vernielzucht
de korrels tussen hen
verwondend _ stichtend
in de bakkerij
mag…
Stuifzand
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 185 Ruist de mottige regen langs de schaapskooi
van mijn wollige verwachtingen, het priemend
daglicht is schreiend heengegaan,uit de sikkel
van de maan welt zijn allerlaatste traan.…
Brief aan Josef Vissarionovich
gedicht
3.0 met 44 stemmen 24.466 voor altijd overal aanwezig
de hamer creëerde naar jouw beeld
het land dat ruw ontwaakte
door de kanonnen van de Aurora
door de roep om vrijheid van hen
die zich schaarden achter idealen
paranoia vervormde je grilligheid
verkilde je hart en vervreemdde je
van de arbeiders en strijders die
je verstootte als vijand van het volk
- de sikkel…
Er welt een traan?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 83 Er raast een storm langs de schaapskooi
van mijn verwachtingen, buiten wacht de wolf
van emoties die eerder leken uitgestorven,
ontdaan van alle overtollige vachten, er
welt een traan uit de sikkel van de maan .…
Uit mistig grijze morgenstrepen
poëzie
3.0 met 18 stemmen 3.182 Nu 't lichter wordt, zie ik iets blinken
Als sikkels, opgaande uit de mist;
En klokjes hoor ik droomrig klinken:
De herder met zijn koeien is 't.
En meer en meer komt 't groen der weiden
Te voorschijn uit de morgendamp;
't Zijn bloemen, die mijn oog verblijden,
Geel als een stralend helle lamp.…
maanreis
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 710 zij twijfelt tussen naderen en wijken
een bal in een boog rond een bal
af en toe wat zee opzwepend
in een schaduwspel schijnt ze
net iets anders dan gisteren
zij heeft last van dwarse grillen
opduikend bij zonsondergang
een sikkel in het westen
die zwelt van week tot week
meer en meer een bol gelaat
keer op keer lost ze op
een bruistablet…
Bodemloos?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 92 Er ruist een fijne regen
langs de schaapskooi
van mijn té wereldse
verwachtingen, priemend
licht is schreiend heengegaan,
uit de sikkel van de maan
welt een rode traan.…
Het Rode Plein
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 78 Hier misstaat nog steeds
niet die rode vlag met
hamer en sikkel op de
eerste arbeider's dag.
Het plein, de stenen en
de brede straat; kennen
de macht van het Kremlin
wanneer die uit marcheren
gaat.
Een rode liefde zo vaak
over Moskou bezongen voor
een romance die hier ooit
tussen twee mensen was
begonnen.…
vriend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 128 antiminachting, zo voelde
jouw aanwezigheid in
de glorie zoals liefde
kan wedijveren met een
flinke dosis “ dood “
ik mis de telefoontjes, slap
geouwehoer doch met een
diepgang die wij slechts
verstonden van mond tot oor
en andersom
zelfs jouw verbeten angst
om de tijdgeest die als
een geslepen sikkel
over de aardbol zwaait
mis ik…
En zie, 't is lente!
poëzie
4.0 met 4 stemmen 669 En 't koren dat hij zelf er zaaide,
Een andre zal het rijpen zien;
Een andre zal de sikkel zwaaien
Op 't maatgezang der arbeidsliên.
Toch zal hij sluímren zacht en dromen,
Bij 't wiegend reuzlen van het graan.…
jullie driekleur
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 120 afgrijselijk lied
wit blauw rood, deze vlag
wappert als een altruïstische zwerver
aan de rand van mijn goot, niet dat
ik het aanbid, maar het zijn voor mij
de brandende hooibalen op de snelwegen
en de leugens over Corona en het vaccin
wit blauw rood staat voor mij als
het begin van een revolutie om het
kwaad te verdelgen met zwaard
en sikkel…
Nieuw leven
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 4.499 Gedijen in getijden
Door het tikken van de sikkel
Wiegend door haar rijs en dalen
Omringd door klotsend gulg
Alle kennis losgelaten
Geketend aan het nieuw
Drachtig onderdeel
In een nieuw bestaan
Door zintuigen gevangen
Gebonden door verlangen
Zonder weet van weten
Wat geweten is en wordt
Zinderend vertraagd geluid
Doet horen voelen…
HET GROOTJE VAN EEMNES
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.382 Neen, zo ver in ’t verschiet
Uit de schouwen daar rookwolkjes rijzen,
En ge sikkels in ’t graan
Door de Eemnessers ziet slaan,
Blijven dankbare harten hem prijzen.…
Vergane vriendschappen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 400 diepten huist
wat gezonken en gebroken
op mijn bodem ligt te roesten
En ja, ik weet het wel
soms storm ik schuimbekkend
met woedende vloedgolven
beukend op hun bange dijken
zonder ooit te overtuigen
Soms huil ik als een dolle hond
naar een bleke, wassende maan
mijn jankende jeremiades
sneuvelen in volstrekte stilte
hun sikkel…
lichtvanger (voor V)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 177 schilderen
ik knik, stomgeslagen
we dwalen in een weidse, oneindige blauwe nacht
sterren schitteren als citroengele zonnen
zo groot dat ik ze bijna kan aanraken
cipressen aals een fluorescerend oplaaiend vuur
geluiden sterven weg alleen de krekels tjirpen
tegen de avond gloeien de velden warm op
de boomtoppen stralen zilver
de maan, een kleine sikkel…
de dode burnier, de rotte lucebert, de levende johanna
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 1.061 en meer nog op de dichters, en de vrouwen
om wie wij nimmer rouwen, tast toe, op de dood u wrekend,
en voor de eeuwigheid het laatste glas nog brekend,
en neem de sikkel - niet de zeis - en sla
het rijmend ongeluk zijn tanden uit zijn muil,
verhang aldus de kleine dood en ga
met brede lach, al Lucebert citerend, naar de kuil
waar al uw vrienden…
Het lied van de dorsers.
poëzie
3.0 met 8 stemmen 923 Daar in de
Donkerte
Stadiglijk
Valt er
Niet dan de
Klank van dit
Ritme al-
Leen:
Klik klak klok
Tik tak tok
Dalen de vlegels;
Zingt er het
Hout op de
Trillende
Steen:
Eerst op het
Land stond de
Tarwe te
Wuiven
Voor dat de
Sikkel er
Doorsneed met
Lust.…
Vervulling
poëzie
4.0 met 4 stemmen 577 Hij kan niet scheiden, want hij ziet zijn mond
Die, als een sikkel door het koren zwaait,
Oogsten deed zinken, zoet-gerijpt en blond;
Maar nu zijn alle velden afgemaaid.…
Liefdes uur
poëzie
4.0 met 18 stemmen 2.147 De zon genaakt de middagstee:
In diepte van doorgloede luchtezee
smoort de akker onder 't bare goud;
de vonken sikkel snerpt door 't droge graan;
de schaduw krimpt terug in 't hout;
in hemel en in waterbaan
geen wolken gaan,
alleen de wit door-zichte maan
blijft louter in het blauwe hemelvuur...
Hoe laat is 't aan de tijd?…
Dorpsbegrafenis
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.405 En 't koren dat hij zelf er zaaide,
Een andre zal het rijpen zien;
Een andre zal de sikkel zwaaien
Op 't maatgezang der arbeidsliên.
Toch zal hij sluimren zacht en dromen,
Bij 't wiegend reuzlen van het graan.…