Alle inzendingen over zwarte nagels

van de aarde nog onder je nagels en verf op je handen (de hof van Eden is in Woerden)…

het huis heeft geen deur en één klein raam papa is groter dan het huis zijn hoofd reikt tot de wolken boven het dak wapperen zijn lange handen het zwarte pad een rechte lijn tussen zijn schoenen van huis naar schuur schuur naar huis AqAq in spiegelbeeld heb ik je geschreven getekend sta je op de muur de nagels…

Groot Synoniemenleed! Schrijver Jan Siebelink Knielt op violenbed (Zie zijn roman) Dat is nu iets waar het Instrumentarium Van een salonorkest Niet tegen kan…

Weg met de Middenstand! Hendrik VII Greep naar zijn zwaard En sloeg wild in het rond Kliefde toen achteloos 417 Bakkers en kooplieden. (Vrij ongezond)…

Laat het dragen van de zonde, ten gevolge van het verlangen. Het verdriet van de liefde, in eenzaamheid en in stilte. Koesterend de vrijheid middels het niet dwingbare. Zoekend naar antwoorden op onmogelijk beantwoordbare vragen. De controle remt het onverwachte. Het onverwachte geeft plotselinge ruimte. Het verlangen daarna maakt strijdbaar…

Samen met jou lig ik in bed Ik slaap heel licht Ik voel je armen om me heen Jij die me streelt Ik draai mijn hoofd iets en zie dat je slaapt In je slaap streel je me en laat me voelen dat je van me houdt Ik draai me om en voel hoe jij je omdraait en jouw kontje tegen mij aandrukt Ik kan je beter bekijken en zie hoe je straalt in je slaap…

Wanneer zeg je sorry? Hoe laat je weten dat het je spijt? Laat je het merken, ook als je het niet begrijpt? Durf ik je aan te kijken wanneer mijn onbegrip torenhoog is? Kan ik de stilte doorbreken wanneer een ieder van ons in z'n eigen verte staart? Is het de sorry om het goed te maken? De sorry van de compassie? Of is het de sorry van de blijvende…

Op de plek waar ik nu kom sta ik stil, kijk achterom enkel mijn eigen schaduw jij die me niet volgen kon of niet wilde.. het veld,zonnebloemen,klaar om te oogsten na hard werken,genieten en proosten naast elkaar mijn hand op je heup de warme zonnegloed laat ons voelen de beloning voor het volgen van de zon jij die niet wilde of me niet…

Je ogen Een doorgrondelijke blik op mij gericht Verbondenheid Gevend, vragend om vertrouwen Alleen de liefde In stilte de handreiking Vragend, neem me mee Doe het voorzichtig maar neem me mee Mijn aanraking Jou ontvanging in vertrouwen Je wil dat ik je meeneem Voorzichtig maar stop niet…

Als bloed kruipt, waar het niet gaan kan, zit het daar onder de nagels dan?…

Eén januari – een peuter lakt haar nagels met chocopasta…

vandaag de boodschappenlijst en elke dag de boodschappen met bebloedde nagels op muren gekrast om waarheid pijn en onrecht te onthouden de waarheid van vandaag van lang geleden van altijd om de schil van woorden altijd af te pellen met ongewassen handen om altijd de boodschappen met gekraste nagels te herinneren…

Donkere wolken in de Balkannacht Boven op de grote Zwarte Berg Speelt Sinaasappel met een voetbaldwerg Het veld is hard, de focus boterzacht De smaak van sinas wil niet overtuigen En citrus valt, loodzwaar en zonder kracht Voortijdig door de mand; wie 't laatste lacht Kan dinsdag na het eindsignaal pas juichen…

En nu zijn de nagels vervangen door kogels, nu is ’t hout vervangen door aarde, is een leven niets waard en zijn er massa’s die niks geleerd hebben van de nagels en het kruis! NU!…

je handen waren zacht vingers met gekleurde nagels een handtas met curieuze ballast boven dit alles zweefde jouw lach met een intensiteit van hemelse kracht realiteit gevangen met liefde die blijft hangen jij neuriede altijd liedjes die ik nooit verstond als ik in aanbidding gebiologeerd keek naar je bewegende mond jij voelde…

wanneer vingers klauwen rond de vleesgeworden lust voor het oog schuurt angst in droge kelen –letterlijk- tot schorre kreten vroeg of laat de straat verlaten een land bukt haar juk drukt zwaar door overmacht daar hurkt een kind, het huilt in alle hoeken van de stad; maar niemand hoort wanneer het wacht op huid in rauwe flarden, want…

heb de lijnen gezien in je handen je haakte en oogde met huid daar waar zachtheid je palmde was hardheid de voelbare realiteit nog lak je nagels speelt wat met tijd maar duimt voor een toekomst die ooit extatisch zal zijn…

de morgen als wens in het bevel, ga en sta en belief het moment dat het licht het verleden berust met rozen waarvan ik de doornen eens had gekust het is me vreemd, een hand op mijn schouder, iets dat me loodst door de storm die ik tot nu nimmer kon ontwijken, zelfs de luwe spraak van een bries geselt mijn tongriem en schuurt als de nagel…

terwijl de teneur mij krassend raakte ik begroef het voorzichtig weer want dit lied op zwarte schijven die over hun toeren kraken vind je zelden meer…

hebben zwarte randen zij krabben de dood van ruiten…

zag een opening naar jou in de vinger van je hand gebroken lak op alle nagels overviel je in de stress van bezig zijn je handen warm zacht hun onverzorgdheid deed je maar even pijn ik gaf niet om die uiterlijkheden ze stamden uit een ver verleden maakte je nagels rond en schoon en lakte ze in de kleur van onze droom…

om het hoofd gerand verspreidt de uitgeblazen rook tot een wijds aureool de sigaret tot de vinger opgebrand en gebruinde nagels resteren als doelloos levens-symbool…

kastanje bruin krullend haar blauwe meedogenloze ogen een babyachtige neus boven volle paarse lippen met bijpassende nagels alles was nog onuitgepakt in een strakke groene jurk zwarte fonkelende netkousen in muiltjes met stilettohak onder een grote paraplu bleke sproeten huid onvolwassen borsten magere blote billen gestriemde rug je…

Nu zijn er krachten in ons volk, met weinig grijze massa, die haten onze Zwarte Piet en mikt hem in de asla. Het zijn de eeuw`ge Gutmenschen, ver boven ons verheven. Och was toch maar in hemelsnaam, bij moeder thuis gebleven.…

Wij hebben hetzelfde bloed misschien dat je het daarom zo goed onder mijn nagels vandaan weet te krijgen…

op de bühne nagels zwart wit gepingeld gewaad contrasterend in kleur armen die de hemel bewogen tot het openen van de zevende deur waar het glorieus ritme met halleluja extract al decennia lang stond te wachten omdat de religie er al snel was uitgetrapt toen magie groen vloeide het evolutionair elixer van de revival waarbij restanten…

(voor Hanneke Majoor) Jij kende mij als jonge dichter, toen ik met zwartgelakte nagels en zwarte oogstrepen doelloos over de straten zwierf, doorn in het oog van de braverikken, doelwit van valse roddelaars.…

ik kriebel poes op haar buik ze houdt de nagels in ai aai ajaai zachtjes ligt ze op haar rug…

wordt glad Geboend door mooie handen Gepolijst met gevoel Glimmend, glanzend, spiegelend De groeven zijn niet verdwenen slechts verplaatst naar mijn hart een gevoelige weg doorstaan maar toch hun plek gevonden Door de aanraking ontstaan Je aanraking laat me rillen Ja ik beken je hebt de lekkerste billen Je nagelvijl raakt mijn nagels…

Ik kus jouw dikke tenen met nagels en jouw beenderige voeten vol pijn en vol vlees als frambozen. Oh lieve meid jouw tenen zijn als dikke regenwormen die uit de natte modder kruipen.…