Alle inzendingen over �cht leven

In mijn leven, is geen plaats meer voor een ander. Hoe vaak heb ik dat wel niet gezegd. Jij beheerst nog steeds mijn leven, het kan niet worden uitgelegd. Je hield er niet zo van. De woorden te hoogdravend, veel te net. Je lachte dan je scheve lachje, met ogen vol van pret.…

Ik vertel je de ballade van m’n leven.. vol zelfbeklag en weemoed.. als je luistert, kun je horen dat ik heimwee heb naar iets wat nooit zal komen ik heb gelachen en gehuild gedanst en stilgestaan ik leef m’n leven zoals alleen ik dat kan..…

Met veel gerammel en gepiep Rij ik de kasseien plat Alle oneffen wegen weg Dit is wat je krijgt Dit is wat ik je geef Want ik weet Dat jij thuis op me wacht Ik ga door gang 7 naar appartement 9 De deur piepend open ik sta hier in de hal Je komt naar me toe met een brede lach En het komt weer in me op Jij, jij bent mijn leven…

IJzeren spijlen voor ogen blikken kilte Wimpers sluiten zon licht buiten tasten stilte Stijlloos ogen de zinnen in nemend besef Bevrijd van twijfel geeft levens lust weer adem…

We zullen elk ons eigen leven leiden ieder op z'n eigen manier. Ieder onze eigen weg inslaan al blijft mijn deur altijd op een kier.…

Dit leven is gans niet, omdat te genen stonden Die leven heeft ontvaên is zeker voor de dood, Dit leven is gans niet, omdat het als een kloot Rolt stadig naar het einde en snellijk is verzwonden. Dit leven is gans niet, omdat gelijk vergaan De wijze met de dwaas, de goede met de kwaên, En legt hij neer die gister was verheven.…

Mijn leven heeft nog zoveel zin maar soms gaat het wat minder dan beheerst de ziekte mijn leven en ondervind ik heel veel hinder. Maar elke nieuwe dag is telkens weer een geschenk die ik dankbaar begroet als ik aan al dat mooie denk.…

Messteken tussen ribben van het leven waarin ervaringen lek geprikt worden om leeg te bloeden in bloembedden waar rode rozen worden geplukt om in huizen te prijken…

Het leven is mooi geniet ervan elke dag, Met soms een traan en vaak een lach Het leven is ook zon en regen, Soms valt het mee maar soms ook tegen Sinds ik haar ken lijkt de zon heel de dag te schijnen En lijkt hij niet achter de wolken te willen verdwijnen En iedere dag was daar steeds vaker weer die lach Ik ging weer genieten van het leven…

Het leven is als een circustent met clowns en acrobaten een toneelspel van het heelal en niemand heeft het in de gaten. Je ziet de mensen lopen een lach op hun gezicht terwijl hun hart gesloten is het zit allemaal potdicht.…

Da’s dus met waterdamp methaan-gas geven en ik verzeker u: dat maakt veel leven.…

Ontsproten uit wellust Organisch doch nog onbevangen Een blik, onbewust veracht door hen Zij, ooit bewust levenslustig Nu verdwaald in alle lessen Die tastbaar houvast boden Patronen vormden het labyrint Die velen cyclisch delen Bedachtzaam streven zij Ontwetend vergeten zijn Het voortschrijdend natuurlijk gift Dat nu zo onopvallend…

leven wordt gegeven als een onbegrensd begin van dit onbevangen woord maakt de mensheid een gecompliceerde zin een zin vol regels en tekens die je er haast toe dwingt het leven al te kennen voordat je eraan begint.…

Wat is het leven met je auto over de snelweg of met je fiets over een hobbelig pad een gatenkaas een lekkere reep chocolade het einde van de wereld wat je leven ook is je mag er trots op zijn…

Ze zijn met z’n drieën Onafscheidelijk voor het leven Al menig lach en traan gedeeld Samen overleven Ikzelf heb al mogen proeven Van de vriendschap die er heerst Hun deur stond open Heb er al vele mooie momenten beleefd Ik was verbaasd van de warmte van hun samenzijn De liefde die er straalt De gevoelens voor elkaar Uit het diepst van…

middel gevonden gaat worden waardoor ik de toekomst kan zien zonder horden Hoop doet leven zegt men eenvoudig geloven standvastig en vasthoudig blijkt niet altijd eenvoudig te zijn donkere wolken afgewisseld door zonneschijn…

Wie zou 't leven dragen Met zijn heil en plagen, Met zijn lang verdriet, Zwol, na zoveel kommer, In een dal vol lommer 't Zachtste rustbed niet? Alles is verschijning, Alles is verdwijning, Op de levensstroom.…

geef dagen een tijd mee die eeuwen kunnen zijn zelfs vogels leven langer en ontstaat een oudste eik dik en vet geworden zo jong en slank geboren het is ontstaan uit liefde waarmee ik nu leef en de dagen tijdloos maakt…

De zonnestralen uitgebreid ze schitteren en schijnen dat mist en zelfs de nacht onze zorgen doen verdwijnen. Ga weg, o nacht en duisternis het voelt als een verschrikking de morgen die er nu weer is brengt blijdschap en verkwikking. Uitgebreid de zonnestalen met schitterende glans ver over bergen, dalen de mensheid weer in trance.…

Zweef, mijn kind, op de adem van de wind zij stuwt je hoog en naar beneden weer Gelijk een bries, aangenaam verkoelend, en de storm in wording die het zachte hart verjaagt Overstijg, mijn kind, de kleuren van seizoenen nimmer zullen zij raken aan wie jij eeuwig bent…

ze remt in mijn geest de drukte maakt de sfeer die is verpest verovert harten waar het mij niet lukte dempt de spanning die er nog rest ze leert de regels en de wetten kan onzichtbaar zijn met velen doet woorden die ik spreek herzetten en laat de angst verdwijnen uit kelen toch is het mijn leven al is het af en toe maar even…

zeggen Maar ik weet niet zo goed hoe Ik weet niet hoe ik het moet brengen Maar ik bepaal zelf wel wat ik doe Je kunt me niet dwingen Ik zal nooit worden zoals jij ‘t Kan me ook niets meer schelen Die dagen zijn voorbij Je zult me nooit begrijpen Ook al is het maar voor even Ik zal het even duidelijk maken: Dit ben ik, en dit is mijn leven…

nu zit ik in de dodencel ik denk nog een uur of zeven wat erg ja, zegt u dat wel maar ik kan er wel mee leven…

Breiwerk Het leven is als een breiwerkje op pennen, laat één steekje vallen en leer leven met het gat, 't kwam er niet voor niets, maar is wel even wennen!…

genagelde handen verkrampt op het ruwe hout totale eenzaamheid roepend in het duister een bang kind verlaten door god en mens voor de nacht valt maken ze hem los na een dag van spot en diepe pijn de balsem geurt handen zijn gevouwen het leven ter aarde besteld zal eeuwig vrucht dragen…

Soms vraag ik mij af, wat heb ik misdaan in een vorig leven? Want zeg nou zelf, het is toch maf, geen ongeluk is mij bespaard gebleven. Nu overdrijf ik misschien een beetje, ik heb nog nooit iets gebroken. Toch lijkt mijn leven een weetje, dat door menig mens is besproken. Voor mijn 20e al ziek, ik mag blij zijn dat ik nog leef.…

In het noordelijkste dorp op aarde In het graf van een stad De gerafelde brand van de woestijnen Waar niemand kan leven besta ik En besta ik alleen Mijn voedsel maak ik uit niets Water uit marmer, vuur uit een rots Gebrand, verhard, gelooid In het lege blazoen van de wereld Besta ik, het leven.…

hij schreef er al zovele verbond een hand met een dans met fleurige bedwelming de schrijver aan de rol is aan zijn eind hij betwijfelt de wereld die hem het dierbaarst is en denkt in eigen zinnen gewoon het zijne ervan hij loopt rechtop, dat is de waarhied van een mens en zoekt de liefde eeuwig misschien tot morgen, maar dan verlaat…

ik wacht op antwoord het antwoord van het leven niemand die ons hoort het valt echt tegen ik wacht op antwoord nog heel even en ik wil niet meer leven het gevoel van eenzaamheid niemand die heeft ervan spijt ik wacht op het antwoord het antwoord van het leven ik kan er niet meer tegen ik wil niet meer leven…

als het leven mijn lichaam ontvlucht en zij mij levenloos achterlaat heb ik -die nu levend lichaam is- slechts een stap opzij gemaakt voorwaar ik zeg u: vrees niet het lichaam komt uit stof vandaan de geest -die het leven is- zal eeuwig blijven voortbestaan…