Alle inzendingen over dichter OR opalen OR vuren

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

niet in ieder mens schuilt een dichter niet in iedere dichter schuilt een mens er dwalen wolven rond een roedel gericht op een mens die het heel gewoon vinden om collectief te raken kapot te maken wat de ander lieft zij verschuilen zich achter elkaar maar tref je er een alleen en leg je hem het vuur aan zijn schenen dan vertrekt…

het laatste radeloze licht verzinkt in een brandende schemer het grijs te moe een opgemaakte opalen glimlach uitdrukkingsloze ogen sponzige wolken in rukwinden verdriet je voelt weinig tijdens de vloedgolf van omhelzingen je doorstaat het gewoon straks wend je je wel tot een huilende maan…

Vliegende bloem uit glanzen van opaal, Drijft, levend spectrum, in 't geweldig licht Van tropenzon de vlinder, even licht, Neen - drijvend, lichter dan de zonnestraal.…

Staakt het vuren, leg neer die geweren en stop met bombarderen, geen mens is onsterfelijk!…

Jij bent... tig robijn wel minstens tien dozijn Jij bent... diamant elke zijde briljant Jij bent... o zo'n pracht een opaal, een smaragd Jij bent... van saffier de grootste juwelier Een schat... werd mijn deel want jij bent... een juweel…

je vraagt waarom mijn dromen niet voor zomer kiezen wanneer rupsen uit mijn kleren kruipen en in de nacht vallen, onherkenbaar voor de dichter die naaktheid aankleedt met het zeehemd nog in zijn handen gevouwen onder een heldere hemel en fonkelende vrouwenborsten in overmoed van liefde en het bevelend vuur dat vreet…

ze zijn zo gelijk verschillend de dichters in het gedorste avondlicht het vuur draagt gezichten soms verborgen in een nachtverhaal dat dromen stolt tot onbegrepen stenen waarop het handschrift rilt en rolt maar ik hoor ook kleuren knetteren, gedachten die hangen als madeliefjes aan een hals een warme borst waait nog voorzichtig…

Waarom of toch de Dichters Zo graag een teugje drinken? Dit vroeg ik aan mijn Zangster, En zij gaf mij ten antwoord: 'Er was in oude tijden, Een bron, die aan de Dichters En vuur, en geest kon geven; Hier dronken ze uit, en zongen Ter ere van hun Goden, En dappere oorlogshelden.…

eigenlijk is de naam (kladblok) blocknote maar een ordinair gegeven het papier waaraan de dichter zijn bedenksels toevertrouwd vereist een poëtischer naam hoeveel woorden lopen er niet stuk op het toch enigzins botte woord 'Block'note als op een blinde muur die nietsontziend een wig drijft in het lopend vuur dat dichten heet het…

laat een woord drijven op mijn vijver stil de dorst laat een woord zweven door de wolkenlucht als een zucht leg de klei aan mijn voeten ik zal het koesteren en vormen naar jou en mij schrijf een woord van vuur zodat we ons kunnen warmen in dichterlijke armen…

De hoeder van mijn oude eenzaamheid schudt aan de tafel een wilde dans is gestopt wat nu nog moet wordt afgerond willoze twijgen in het gedoofde venster de kop van de helling bezwijkt de andere wereldhelft zal stonds ontwaken ik leg mij neer in de opalen schijnsels de roep van dieren komt tot de deur zacht zal ik straks belijden…

voor Remco Campert ik wil het geluid van brekend glas zonder schade een sneeuwlandschap zonder koude een scherp mes zonder geweld m.a.w. ik wil het fenomeen zonder de betekenis maar een dichter zonder metaforen is als een roos zonder dorens berlijn zonder muur new york zonder torens een pyromaan zonder vuur --------------------------…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

. ------------------------------------------------- Het borrelt en het bruist vaak in mijn hoofd, Want in het ‘episch centrum’ van een dichter Is het vaak negen op de schaal van Richter, Poëtisch vuur, dat nooit bij dichters dooft. Ik waarschuw vóór ik uitbarst iedereen: “Wim Overweg…”, en dáár vlucht men al heen.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Gedachten zweven vanuit het land der geesten flakkerend of als damp ontstegen aan het vuur dat in de hoofden van dichters in liefde wordt ontstoken In die gewesten waar vormen wachten om net ontloken, te worden bestemd heerst vreugde dan wel vrees want kinderen uit deze oorden worden anders groot hebben ander leven…

Een gedicht hoeft niet verknipt te zijn Laat dat maar over aan de dichter Hoe mooier het zielsgedicht Des te zieliger soms de dichter Waar in het elektrisch hersenveld Kortsluitingen met vuur ontstaan Daar groeien mooie combinaties Van lava en gas in dichtvorm aan En elke schoonheid heeft zijn bron Al is het hersenwerk toch wel bar krom…

Wij eten veel te veel en veel te vet, Vandaar mijn eis: “Verbied de oliebol!” En in mijn strijd tegen de alcohol Ben ik voor een antichampagnewet. En ook vrees ik voor schade aan mijn oren, Dus wil ik geen twaalf klokslagen meer horen.…

. ---------------------- uit: 'Opaal', 2006.…

De regen valt Een sobere symfonie Een bloedend hart Als verwelkte rozen Het sombere hart In de regen De wind waait Een lichte bries Een somber akkoord Een sobere melodie Het schrijnende hart Dan de wind Het is koud Het hart kreunt Een smeulend vuur De liefde verteerd De dichter verkleumd De regen De wind De koude De storm…

jij schrijft me door het raam een stil leven van vage vlekken aan elkaar geketend waar ik als dichter sterf buiten het zicht van lege bomen en uitgestorven vuur vreemd lachend hoor ik spotvogels schateren met afgerukte bladeren en mijn grijsomrande huid want alles wat ik onderweg schreef was de adem van warmlicht verlangen…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

het kloppend verlangen neemt bezit van zijn lid... de smid in hem weet dat het ijzer heet is…

Ik schaakte speels een pink hief toen lief hand en mij omhoog naar van uit het vuur zo heet langs de trappen van Terug.…

ik las vannacht een man als een rijstevloei van rizla frappant transparant stak ik hem aan tot muiterij en hij verging bij de vierde regel.…