Alle inzendingen over Bouwval van het leve

Het windstille gedeelte van waar jij eens stond tussen de duinen midden in het zand daar is waar onze liefde een einde vond Het windstille gedeelte van de natuur zo mooi en blauw vertelt mij dat het over is het spijt mij ik hou niet meer van jou Door de stilte van de wind die je niet hoort door je tranen wil je zeggen dat je blijft…

als de nacht aan mij voorbij raast en het licht in de ramen mijn ogen tot ontwaken dwingen droom ik nog van de ogen die mij dwongen lief te hebben droom ik nog van de natte lippen die mij kusten en de zachte vingertoppen die mijn lichaam lieten branden en tot grote hitte liet exploderen tot een hemels genot wat was het toch jammer…

ook al zit je in mijn hart, mijn geest zal je nooit vergeten ook al ben je niet meer hier ik zal altijd weten dat je op mij let omdat je dat altijd al deed als mijn lieve grote zus had ik een ladder naar boven klom ik zo omhoog om jou weer naar beneden te halen maar de hemel is verboden gebied voor mij wacht op mij als ik er kom vraag…

Romeinse bouwval: nieuw vermaak en vertoning bloeien steeds hier op. Woelig Nazareth... Wie denkt aan het tere dorp van de reine bron? De zwarte bergrug krijgt een oranje kapje: trage maansopgang. De arend kringelt hoog boven dor heuvelgras, loert scherp, vol geduld.…

Blijheid om het leven en de kleuren.…

Leven, wat is de dood? Dood, wat is het leven? Is het iets wat je maakt, Of heb je het gekregen. Is het een heilig gebaar, Of is het een zegen. Is het iets wat jou ontnomen wordt, Of wordt het ooit nog weer terug gegeven.…

jouw leven was moeilijk moeilijker dan het al was je had een ziekte die nooit meer genas god had je dit vonnis gegeven en getekend was je voor je zo korte leven ik wil leven had je tegen mij gezegd en je hoofd op mijn schoot neergelegd open je ogen en kijk de wereld rond maar nu is alles afgerond je bent er niet meer met je liefde…

Ramen zien haar komen en blijven waar ze kijkt naar wie voorbijgaat of ontdekt dat ze wacht op geluk dat gedeeld in spiegelschreven van dromen van haar zou kunnen zijn…

Na de storm is de boom omver Ook zijn schoonheid is Uit de grond getrokken Mensen laten hem ophalen Aan stukken zagen Voor allerlei dingen gebruiken Niets is het meer Geen waarde heeft het meer Zo is het vaak in het leven Mensen met een handicap Ervaren het leven vaak als deze boom Afgeschreven, niets meer waard Toe ze gezond waren…

Het leven is, zoals het is. Daar verander je niks aan. Toch is het of ik wat mis. Nee, niet de zon, sterren of de maan. 't Zou zoveel anders kunnen zijn. Hoe precies, dat weet ik niet. Ik bedoel niet meer, van wat dan ook. Ik bedoel veel minder, pijn, zorgen en verdriet!…

laat ons als twee vogels vliegen op de vleugels van de wind laat ons elke keer genieten als de nieuwe dag begint laat ons zweven langs de wolken als een grote luchtballon laat ons dansen als een vlinder op de stralen van de zon laat ons zoeken naar het wonder laat ons drinken uit de graal en laat ons zeggen als we oud zijn het was een…

Leven Je hebt het gepakt In je moederschoot Leven Je hebt het omarmd Toen je geboren werd Leven Je hebt het weggeduwd Toen het niet meer fijn was Leven Je hebt het vervloekt Dat je ooit geboren werd Leven Je hebt het gekoesterd Uit liefde voor je eigen kindje Leven Je hebt het aanvaard Zoals je leven nu is...…

Nu ben ik klein, later ben ik groot. Nu leef ik, later ben ik dood. Nu ben ik jong, later ben ik oud. Alleen de zee verandert niet, die blijft altijd zout...…

de bomen ze lachen me toe ze kijken me aan alsof ze me wat zeggen willen de bloemen ik ruik hun geur ze dansen in de wind alsof ze me wat zeggen willen het leven kijkt me aan, lacht me toe en zegt me, dat ik leven moet!…

Leven is spelen: het is om te lachen, zelfs als 't zo beroerd is dat men huilen moet.…

water als kristal klatert en kabbelt en stroomt de zee is nog ver…

Ik hoop niet dat het altijd zo zal zijn Verdriet beheerst mijn leven Wanneer wordt mij eens dat geluk gegeven?…

Het is een ieder gegeven Van geboorte tot de dood Je hebt het zelf voor het zeggen Eindelijk kom je jezelf tegen Schiet een film voorbij groen, blauw, rood Dan moet ook jij het loodje leggen…

Brekend water, gekluisterde golven, Onder een stortvloed van geruis bedolven. Doofkloppend eigenwijs, Spartelend tegen de stroming in, De reis naar het onbekende. Omstreden toekomst, Ongrijpbaar als water... Kristalhelder Later, bij terugblik.…

en blijven staan ook al komt orkaan na orkaan De storm gaat liggen de lucht is mooi Het leven kan beginnen en ik stap uit mijn zelfgebouwde kooi…

Ik voel iets van een licht in mij ik kan het niet verklaren ik voel niet alleen vandaag ik voel het nu al jaren een licht dat ik niet vatten kan het is iets onbeschijfelijks soms schijnt het fel en dan weer vaag nee,nee het is niets lijfelijks ik voel het licht maar zie het niet het maakt ook geen geluid maar zeker weet ik aan het eind…

er is geen grotere rijdom dan dit te kunnen voelen de rillingen gaan door me heen dit is wat de dichters bedoelen ik voel het in merg en been dit is pas leven.... elke dag heeft een speciale glans ik heb weer zo veel te geven ik zing ik dans....…

In mijn leven, is geen plaats meer voor een ander. Hoe vaak heb ik dat wel niet gezegd. Jij beheerst nog steeds mijn leven, het kan niet worden uitgelegd. Je hield er niet zo van. De woorden te hoogdravend, veel te net. Je lachte dan je scheve lachje, met ogen vol van pret.…

Ik vertel je de ballade van m’n leven.. vol zelfbeklag en weemoed.. als je luistert, kun je horen dat ik heimwee heb naar iets wat nooit zal komen ik heb gelachen en gehuild gedanst en stilgestaan ik leef m’n leven zoals alleen ik dat kan..…

Met veel gerammel en gepiep Rij ik de kasseien plat Alle oneffen wegen weg Dit is wat je krijgt Dit is wat ik je geef Want ik weet Dat jij thuis op me wacht Ik ga door gang 7 naar appartement 9 De deur piepend open ik sta hier in de hal Je komt naar me toe met een brede lach En het komt weer in me op Jij, jij bent mijn leven…

IJzeren spijlen voor ogen blikken kilte Wimpers sluiten zon licht buiten tasten stilte Stijlloos ogen de zinnen in nemend besef Bevrijd van twijfel geeft levens lust weer adem…

We zullen elk ons eigen leven leiden ieder op z'n eigen manier. Ieder onze eigen weg inslaan al blijft mijn deur altijd op een kier.…

Dit leven is gans niet, omdat te genen stonden Die leven heeft ontvaên is zeker voor de dood, Dit leven is gans niet, omdat het als een kloot Rolt stadig naar het einde en snellijk is verzwonden. Dit leven is gans niet, omdat gelijk vergaan De wijze met de dwaas, de goede met de kwaên, En legt hij neer die gister was verheven.…

Mijn leven heeft nog zoveel zin maar soms gaat het wat minder dan beheerst de ziekte mijn leven en ondervind ik heel veel hinder. Maar elke nieuwe dag is telkens weer een geschenk die ik dankbaar begroet als ik aan al dat mooie denk.…

ademnood Het doet pijn te constateren Er bestaat geen leven voor de dood…