Alle inzendingen over Geheeld

ZIJN TEENTJE Hamas, Hezbollah, Israël Ontvoeringen en doden Angst en gewonden, kommer, kwel Geen spoor van Tien Geboden Het gij zult niet verdwijnt uit zicht Bij het zichzelf verweren Het hele leven wordt ontwricht Als wraakgevoel gaat zweren Oneerlijk werd de grond verdeeld Dat zal zich blijven wreken Totdat twee staten zijn geheeld…

M'n wond wordt niet geheeld door tijd. Ik blijf maar aan het malen, want haar ben ik voor altijd kwijt: ze scheldt me uit voor kale.…

avond en de ijzige stilte van de nacht een voorbode zijn van het onvermijdelijke dat wacht dat naderend gebrek komt als een bezoeking die nooit went en dat de dagen van de eeuwige jeugd lijken als heilig sacrament zodat de dagen van het heden zijn gevormd naar een zoet voorbeeld en het wachten is op die ene dag waarop de wonden zijn geheeld…

mijn angst heeft vingers van een droom gekregen ze aaien teder en ik lach heel onverhoeds verkrampen ze en scheuren dat wat ik als kwetsbaar zag ze graaien buiten zinnen met nagels giftig in mijn geest wat heel voorzichtig was geheeld blijkt nooit echt dicht te zijn geweest ik gil de werkelijkheid te hulp jank badend in mijn zweet verbijsterd…

Ineen gekropen kapot en vernietigd Alleen achtergelaten gebroken, bedroefd Mijn hart gescheurd in twee helften Vernietigd verrot en kapot Bedrogen en belogen Zo verkloot en bijna gedood Oh hoe kom ik hier te boven zo alleen Eruit gekropen en verdrietig Doorgaan, gelijmd, verholpen Genietend, gelach en geheeld Weer opgekalefaterd, geleerd…

Ik vond je negatief, maar in het witte licht Dat wreed en koud door je gelaat gericht Was, werd weer geen oude wond geheeld. Je ging. Niet omziend en niet weer voor mij gezwicht. Toch bleef ons beider leven ongedeeld: Nog krijg ik boodschappen gemaild, Bouwstenen voor een nieuw gedicht.…

Tijd verschuift het zachte dons, bepaalt het gewicht uit de ruïnes van het verleden en steelt voedsel uit de harten van de hemelkar, waar starre blikken worden versluiert, breken vonken door, geheeld door bloesemgolven uit een veilige kudde lammeren, die het land en zee bezetten, een witte meeuw vangt de zilte boodschappen als broedsel…

geluid Stromend zwart water als ondergrond Het leven staat volledig uit In het donkere verbond Zwarte zwanen zo machtig als God In het donker van de nacht Zit ik in het niets op slot En voelt het slapen zacht En dan de zeer lichte gloed van het schijnen van de maan Plots verschenen in mijn zijn Blijkt toch wit te zijn de zwaan En wordt geheeld…

mooiste roos, ik bloeide zo uitbundig dat ik mijn twijfels overwon Slapend onder de nacht begreep ik het geurend beminnen, ik verdronk zo in jouw armen dat ik droomde diep van binnen Ontwakend onder de maan kwamen de sterren los van de hemel, jij dronk zo van mijn huid dat ik danste door jouw naam Gestreeld door de zomer werd ik geheeld…

Ongelofelijk wat een rotzooi Wat een troep heb ik gemaakt Wat een bende, zoveel mensen Zijn door mij zo bruut geraakt Ik kan zeggen wat me spijt Voor de pijn die is ontstaan Wat geheeld is in de tijd En wat nooit meer weg zal gaan Ik kan smeken om vergeving Voor datgene wat mij speet Voor de fouten die ik maakte En voor alles wat ik…

Op de dorpel naar de morgen ligt Uw beeld dat eens de verste einder overspande en met een wimperslag mij kreeg geheeld in stukken: torso hoofd en losse handen. Een zingend kindeke wekt mij met gezag tot leven weer: mijn woonstee is haar lach.…

verwend kleuren en geluiden bepaalden het gebeuren in kijken en ondergaan wij waren geen gelijken in het ijken van gevaar het was de magie van zijn die mystieke diepte voor ons ontsloot zonder een direct raken aan de aanwezige dood in een warm verblijven konden wij onze geestkracht verrijken mochten wij delen in hun weer geheeld…

Je ziet de rode baksteen weer doorheen de takken van de bomen; Het najaar, zo ineens gekomen verlangt de vroege zon niet meer maar weifelt tussen gaan en blijven gelijk de asters winddoorspeeld en reikend naar het licht, geheeld, tot nerf en kleurloosheid verstijven. De weemoed valt alweer te rapen als noten onder najaarslucht.…

Op aarde zijn de wonden dan geheeld: de mensheid heeft zichzelve uitgeroeid.…

Hiep hiep hoera, weer een jaar overleefd Ouwe problemen overwonnen, nieuwe problemen gevonden Ouwe vrienden verloren, nieuwe vrienden gewonnen Nieuwe liefde gevonden maar ook weer verloren Mijn hart geheeld, maar ook weer gebroken Nieuwe herinneringen gekregen terwijl we de ouwe langzaam vergeten Ups en downs in het leven, soms zit het mee soms…

laatste dagen het enige houvast is geweest wie is van steen lijkt de rots me te melden wat is van hout vult de boom daar bij aan geen van de oudere wijzen krijgen gehoor want mijn schaduw duwt mijn denken voort ik hoor de indringende stem van de meester het luisteren naar mijn eigen weten is beter nachtmerrie uit het verre verleden geheelde…

Kom, sluit je ogen en droom zonder spijt en bedenk dat je wonden ooit geheeld zullen worden, door de tijd.…

Na de ijzige katharsis is mijn hart weer rein; mijn wonden zijn geheeld, ik kan weer bollen planten, en adoratie voelen voor al het verwante en liefde brengen waar ze hoort, ootmoedig zijn.…

Wordt men daarbij geheeld of gebroken? Ziet het tegemoet: berouwvol, toch verblijd! Dan wil oordeel met genade stroken. Een toon schalt: "Blijvend Paradijs wordt gewijd!"…

ik heb je tot vrouw gestreeld je wonden zijn geheeld je was eens het verlaten kind dat in de liefde nooit zichzelf meer vindt we kwamen samen in een dubbelleventijd lente bloeide zomaar eeuwigheid we zomerden in vollemaanse nachten, kregen van elkaar wat we verwachten maar je wilde pijn in drempelloze vlagen om dat van vroeger…

Dit is het wat de schemering mij bracht verbijstering om de dag, haar korte duren het willen overdoen van verloren uren het willen tegenhouden van de nacht een laatste vogel zingt, en in zijn droeve toon hoor ik de weemoed van mijn eigen klacht: 'k heb niet geheeld wat ik te helen dacht ik was niet schitterend maar doodgewoon op wijsheid in…

Een kraamvisite blijft voor jou een kwelling, maar deze mentale wond wordt nooit geheeld door de tijd. Vandaag zat bij je post een geboortekaart... Je wil de ouders feliciteren met hun pasgeboren kindje. Vertederd en verscheurd las je de prachtige melding over die wolk van een baby die jij nooit baart.…

Kun je er al aan wennen dat je mij nu zo vaak ziet maakt ons geluk jou blij of doet alles je nog verdriet Ik zou wel eens willen weten wat er in jouw hoofdje speelt denk je nog vaak aan vroeger of zijn je littekens iets geheeld We kunnen vreselijk lachen of lol trappen met z´n twee maar soms zijn er ook traantjes en daar zit ik dan echt…

in een grondeloos beleven legt hij handen op haar lichaam dat lief en leed vergetend in een vacuüm verkeert zal zij geven moet hij nemen is het blijvend of slechts vluchtig dat intens gevoel van warmte dat hen eigenlijk verteert in een strijd van het geweten stoten wonden pijnlijk open die bedekt door laagjes tijd nog maar net waren geheeld…

grote stille liefde die hij verbergt voor haar en de wereld zijn bron van dromen zolang er hoop is hij heeft haar eens de liefde verklaard ze wees hem af, zei met ’n glimlach ‘elkaar claimen kost onze vriendschap’ dronken praat zijn verklaring liegt hij hij wil geen vriendschap, haar niet delen ontwijkt haar tot z’n zielepijn is geheeld…

Op de drempel van de morgen ligt het beeld dat eens de verste einder overspande en met één enkel woord mij kreeg geheeld in stukken: torso hoofd en losse handen. Zingend groet mijn Roosje vroeg de dag en spant een tentdoek met haar kinderlach. 31 december 2001 - 29 april 2009…

wonden, ontoegankelijk voor het hedendaagse oog, stigma’s uit een era dewelke die louter het verleden de herinnering schaalt van één tot de griffioen die zich in het heden manifesteert de tijd heeft geheeld, de tijd heeft genomen en gegeven, doch tijd is een schermutseling van kommer en kwel - doch let wel - laten we de euforie aanbidden…

Als een breuk wordt geheeld, hersteld Soms met pleisters, gaas en tape Kan je dan op dezelfde voet doorgaan? Neen, dat bestaat niet en bestond niet!!…

ik heb jou zacht gestreeld geheeld wat vroeger zo onkwetsbaar leek dat in de loop der jaren zijn glans verloor werd afgedekt voor iedereen jouw schat de edelstenen uit je jeugd in een stralende lach die jij aan ieder gaf jaloezie heeft jou de mond gesnoerd pestgedrag heeft jouw spontaneïteit gesmoord tot in je hart waar…

momenten tezamen met uitgemergelde beenderen welken mij de herfst drachtiger maakten dan jonge enten van een steeds weer nieuw begin – niet dat de lente bezworen is met leugens, want wat men ziet is de zuivere compilatie van het bestaan waar jeugd vroegtijdig sterft met de oudheid in hun gelaat – lees nu de verbroken beloftes die worden geheeld…