Alle inzendingen over Jasper Krabbé

Het ware kind in liefde opgegroeid huivert als mijn meesters aanslag van hervonden letters op de kille zerken krabben onder elke voetstap die je zet. Langs het valse licht van avond benoem ik het beminde: huidkou roestpulver. Gevallen borelingen zweven onder water.…

eindigde ga nog eens neuriënd aan de was staan of geef me straf omdat ik in het water viel zing van here zegen lof en prei laat me uit de kamer weggaan omdat sinterklaas je nog wat te zeggen heeft roep me vóór het eten wees nog één keer m'n moeder dan zal ik elke vrijdagavond nieuwe bloemen op je graf zetten en het mos van de verweerde stenen krabben…

bollen onder een sterrenloze baldakijn in mijn rug gapen velen gaten soms met zout verweven ook ik ken het haten, pekelen en kneden onder mijn hand is en wordt nog veel geleden de werkelijkheid hoe die ook zij, is verlaten mijn huis kent glazen wanden spiegels met de blik naar buiten ja, en mijn nagels hebben zwarte randen zij krabben…

Bij het gelijknamige boek van Tim Krabbé…

ogen bloeden van verlangen foto's van de zwarte bloemen deel ik uit, voor wie maar wil nieuwe wereld kom handjes klappen in de stilte niet zo hoog geheven kindernagels krabben leegte meisjes janken iedere morgen kom, jij reus vergeet je olie en je winsten lever in die ruwe dood verbrandt je moordend tuig bewaar haar ogen in jouw hart…

hoor ze kakelen hun oude vetes weer oprakelen ze snavelen macht krabben aan normen pronken met pracht een glimpje bloot roert diep in de schoot kwijlt al bij voorbaat hormonen ze eisen hun deel van het genetisch geluk willen een vrouwelijk stuk ze kraaien plezier als haar lach hen iets geeft zijn bezig met eigen vertier zij…

Ter bekostiging van de begrafeniskosten van de erop afgebeelde Robert Jasper Grootveld oerprovo. Op dezelfde plek formeert zich de rouwstoet achter het vlot met de overledene.…

De ramp hing al een tijd boven ons hoofd 'Yvon' die zich met soep naar binnen spoedde Haar lachje dat het ergste deed vermoeden Ons vaderland van het verstand beroofd De volksgezondheid krijgt een forse knauw; Er start een nieuw seizoen van Boer Zoekt Vrouw. -------------------------------------------------  Vanavond was de eerste aflevering…

De Telegraaf op woensdag: ‘k was ontsteld Welk brekend nieuws stond tweemaal bovenaan? Waarom, dacht ik, wordt ons dat aangedaan? Die boer verzint maar wat wordt er vermeld Yvon je bent wel blond maar lang niet dom Je hebt vast zelf een oogje op boer Tom.…

In bed zijn we garnalen met grote vissenogen die we in onschuld krabben met handen als kreeften. In slaap zwemmen we van zeeën naar oceanen we klimmen in rivieren lopen dood in bergmeren. In de nacht zijn we vloeibaar borrelen onze gassen vrijuit loopt er lava uit onze neuzen en slikken we slijm tot moes.…

ogen komen bomen tegen de dwarse schijn verblindt gedachten zweven zonder toe te geven met hun schaduw op de vlucht het licht schreeuwt opgelucht geen spinsels uit een gouden droom ik ben gewoon een vriend die boomt over gedichten de zon lijkt lichter als het donker wordt de rode gloed is koud we strijden zonder moord nagels krabben…

wind ogen komen bomen tegen dwarse schijn verblindt gedachten zweven zonder toe te geven met hun schaduw op de vlucht licht schreeuwt opgelucht geen spinsels uit een gouden droom ik ben gewoon een vriend die boomt over gedichten de zon lijkt lichter als het donker wordt de rode gloed is koud in strijden zonder moord nagels krabben…

(voor Jeroen Krabbé) Het is werkelijk prachtig om te zien hoe Jeroen als een kind zo blij ons meeneemt langs de belangrijke plekken waar Vincent van Gogh geleefd heeft de grote filmheld toont ons op sublieme wijze zijn kwetsbaarheid en spontaniteit door eens idolaat te zijn van een ander die hem bovendien verre te boven ging qua kunstenaarschap…

Ik denk dat ze hun pet zullen afnemen en zich op het hoofd zullen krabben en dan het te kwaad zullen krijgen, zoveel raars en vreemds en zoveel.. Ikzelf denk dat ze een borrel zullen nemen in het eerste het beste rustcafé, maar hoe kan ik dat weten?…

mijn kussen vol gedichten en een deken van liefdesbrieven door mijn tranen langs het raam boetseerde je zandtorens reeg je schelpen tot een ketting kleurde je met je ogen touw blauw en oranje langs mijn voetstappen zeewier groen ook helmgras waaide je zand met je adem in het overblijfsel van de dag dreigden wolken dansten dode krabben…

ik heb stenen platgeslagen bergen opgepompt vulkanen aan - en uitgeblazen doe het niet meer raak hiervan zo afgestompt ga nu vlinders behagen zie kikkers krabben aan hun kont ga al kietelend brandnetels plagen bijt in de vinger die zich om mij wond als je dat dan hebt gedaan valt niets meer uit de toon als een gans een aria fluit is…

want 't paard kreeg hij kado van Holland van onze Koning die heeft z'n paarden hier gestald Genoeg gras voldoende stro de herfstzon als 'Hollands warmtebron' De Sint stond zich onder de mijter .....te krabben Een zwart paard zou 't niet...…

Sprinkhanen krabben aan het vuil, wrijven met dunne poten over hun vleugels waaieren voor de ogen van de soldaten in een lage boogvlucht uit hun vleugels een waas.…

Sinds er mensen wonen aan de boorden van de Schelde hebben ze zich gevoed met wat de rivier hen bood Vis, kreukels, krabben, kreeften, lamsoor, zeekraal, garnalen Eiwitten, vitaminen, mineralen De landoogst kon mislukken, het vee ziek en dood Oorlog kon alles vernietigen maar de rivier behoedde voor hongersnood Helaas, het is gedaan met…

In hoge vierkante eenmanstenten van bamboe en kunstdoek oefenen steltlopers camouflage, verzinnen schoudertentriemen, bereiden schermutselingen, begeven zich in het gebied van de grote waadvogels Na drie dagen en nachten kleppend beraad op het strand getergd door zwevende garnalen en zachtjes scharende krabben, roeien de snavels…

Taalkunstenaars zijn meesters in het verkrachten van eenden ontluizen van kamelen met zere hoofden het krabben van katten en krullen zetten bij kaalgeplukte kikkers het opnieuw insteken van veren in de kont van het paard Zij vreten zich vol met letterbrij van opgeklopte verhalen en verdichtsels vol ongezouten klappermansnoten om…

Herman Brood, Ilse de Lange, Daniel Lohues, Jiddu Krishnamurti en Jeroen Krabbé, maar ook de naam van Jannes van der Wal, onze wereldkampioen dammen, die bij Mies Bouwman zo olijk reageerde. Door Mies een beetje als een randdebiel werd weggezet.…

buiten is het ijzig binnen aangenaam warm het leven is prijzig edoch je bent niet arm je hebt je naasten lief schenkt dat wat je kan veel aan je hartendief maar ook aan alleman geluk en gezondheid zijn echter niet te koop dat is een vaststaand feit en een vriend geeft je hoop ga vlug aan het krabben pak snel die envelop met je nagel…

Op het natte zand lagen verspreid de vruchten; sterren,krabben en schelpdieren voor het oprapen. Deze getijdenklok, wat wilde het mij zeggen? Schatten zijn er te rapen, nu,....... straks is te laat?…

eeuw Droomdronken leun ik liggend tegen de tijdgeknaagde amandelboom voor de statige plantagesluis even antiek als die van Maasstroom en Rust en Werk Zachte fluitmuziek van Pak Rebo - de gamelansmid in mijn jeugd - vult de dalen der wolkenparade aan het puur blauwe hemelgewelf Beneden naast mij de zonbeschenen violette strijd van krabben…

bemind, zijn hoofd een schuin beetje naar beneden als de dood,en mamma zei dat hij ook voor háár stierf en..dat het uit mensenliefde was omdat werkelijk niemand anders dat voor hem had kunnen doen, en zijn vader heel veel van hem hield morgen zal ze in zondagsjurk dwarsliggen bij de juffrouw en alle kinderen uit de klas schoppen krabben…

Doen nooit iets rustig, altijd kwiek kwiek kwiek, voelen aan alles met hun drukke handjes, krabben hun jeuk, gapen met spitse tandjes en steeds met een verhoogde motoriek. Een otter bijt of proeft een ander beestje als uitdaging of test - spelen of eten - waarna ze buitelend het hol in gaan. Hun leven is een altijd durend feestje.…

moede kopje ten rusten werd gelegd fris en fruitig in de pootjes dorst gelest honger gestild genietend van het leven op een zorgboerderij stapt kleine Elizabeth geborsteld en fier aan de hand van haarbegeleidster richting bejaardenhuis daar waar de mensen met de grootste mond hun zachte hart tonen warme handen aaien verwennen krabben…

heen dansen alles wegspoelen dat niet meer in mijn leven hoort Te lang geleden dat ik jou heb gevoeld Mijn geliefde zand dat mij doet aarden natte klei tussen mijn tenen vaste grond verwarmend poeder dat het harde eelt op mijn hart verzacht Te lang gedacht dat ik jullie niet meer zou zien Mijn vrienden zeester en schelpen krabben…

ik zocht me suf tussen Veele en Wedde naar de Krabbenbrug over het Veelerdiep bij herberg Hongerige Wolf aan de Ossedijk 't is achter de rug het oude verhaal boer Krabbe die won sneller rijden kon dan hoofdeling Addinga hij ging als eerste over de Krabbenbrug nu zit die brug onder de N368 verstopt de herberg opgeklopt tot een luxe villa…