Alle inzendingen over Mijn hand op je hart

ogen wankelen richting ingang waar hij luidruchtig binnenlalt hand op het hart staat daar de bard het leed zal onverdraaglijk zijn haar haren hemelblauw zegt hij de wimpers fris en groen, wenkbrauwen geepileerd en oksels onverveerd geschoren heel de kroeg spitst nu de oren maar ik ben bang, zijn adem stokt dat zij wanneer het even waait…

op het hart nee maar als jij ooit bij mij weggaat mag ik dan alsjeblieft wel met jou mee?…

en jouw hart zou reiken doch in plaats daarvan kreeg ik een snauw De pijnlijkste vijf minuten uit mijn leven waren die waarin jij zwoer mij te verlaten Gelukkig ben jij toen toch maar gebleven en lieten wij onze lippen zwijgend praten…

als pleisters op mijn wonden lagen jouw handen op mijn hart waar ze feilloos knopen vonden die je geduldig hebt ontward als zalf werkten jouw ogen op mijn zo rusteloze ziel en je woorden, afgewogen voorkwamen dat ik telkens viel als kompressen kusten jouw lippen al mijn pijnen weg en meer ik liet de warmte binnenglippen verzachtend al…

Ik mis je zo hard, jouw hand en jouw hart. Maar het is niet jou dat ik mis, in je alleraardse vormen, met ogen en benen. Het is de liefde die ik mis, die we gaven en nemen Het is echt waar niet jou dat ik mis, met je allerhartigste stem en de kindse wijsheid uit je woorden.…

Wanneer het zilt vervangen wordt voor lava en een moeder haar handen rond haar hart legt om het ritme van de angst in te tomen. Slechts om haar kinderen de kalmte te laten bewaren.…

Nu een ander leven van mijn hand die mijn hart laat bonzen door je scherp te stellen met mijn oog met jouw ademhaling ver weg.…

op het hart We maken echt niet iedereen blij…

Als ik mijn nachthemd uittrok na ontwaken En met de spiegel werd geconfronteerd Kon ik volledig in vervoering raken Sneeuwde ik vlokken, leek geobsedeerd De rode vegen op katoen en laken- Schandvlekken die dat razendsnel bemorsten Waarom kon ik niet van gezondheid blaken Moest ik aan schilfers pulken en aan korsten? Had ik die schubvlecht…

Wanneer het verloren bloed door de mazen van de schijn is weggevloeid, kleeft smart van arbeid aan ieders handen, geronnen de harten van rechtvaardigheid, geketend in peilloze plooien van het boetekleed, als brood en spelen aan de wereld uit te delen, het frêle lichaam van de berooide aarde door latere generaties getroost, gezeefd…

Zingen kan ze niet maar op een liefdesliedje dein ik met haar mee…

Want wie nu vertelt het verhaal van de held…, van zijn angst, zijn afgelegde tederheid, de zere huid van zijn handen, zijn weerloze hart dat barst, en breekt… Wie kijkt in zijn ogen en ziet de waanzin, de doodsangst die stolt, en smelt tot wrede, vredige stilte… Ik wil je roemen in uitgesproken verzen, jouw blik vertalen en in een…

Vandaag zag ik al wat kleine madeliefjes; gauw komt de lente. Haiku…

Een hand waarin je hart slaat houdt me tegen. Blijf, blijf. Pulseren wordt mijn enige bewegen. Je blijft doordat je gaat. ------------------------------ uit: 'Het meer in mij', 1986.…

en mijn hart en ontvang de volgende nacht in rust en vrede, vol vergane macht verpakt in fluweel en helder zwart.…

over je hart wreef ik zie je nog steeds komen en gaan in en uit mijn gedichten als van dageraad naar nacht naar jouw kwetsbaarheid 'ik heb de boterbloempjes lief', zei je en ik weet wel zeker dat ook de engelen je lief zullen hebben.…

een beginnetje met troostende klanken de zielsverheffende stem van Hannah Reid zingt de wereld toe wie haar hoort wordt vloeibaar verlaat dit ondermaanse alles vindt zijn wonderlijke weg streeltjeszacht haalt zij haar hand over mijn hart dat sneller slaat zij ademt, huilt, hoopt met gesloten ogen vraagt zij om liefde een liefde sterker…

bomen prevelen tegen zerken hun bloesems verzwijgen in een fluisterend gebed waar dagen slapen in de nacht en ik mijn hand leg op je onbedekte hart…

Die stille oude wilg, gebogen over de waterkant de bladeren volgeschreven, verkleurd en geknot door eigen hand, het houten hart gevlochten op nieuwe loten, geënt op nieuw inzicht geeft hij onderdak aan toekomstige levens, die hij daarvoor nog niet had verkend.…

de kast hield geheimen verborgen in donkere hoekjes blonk verleden tijd een eeuwigheid terug tussen foto’s vond ik ook mezelf, verpakt in jeugd met kleine handen rond haar hart en toen haar bril tevoorschijn kwam verried ze dat ze wist hoe ze apart haar ogen kon gebruiken even viel het lijden weg in lieve tweegesprekken in haar wartaal…

Zij laat haar hoofd in de open handen zinken. Haar hart moet eenzaam de eigen tranen drinken. Nooit komt hij weer en kust haar blij gelaat.…

Met hun hand op hun hart lijken Zij ons de toekomst te beloven. Dromen kunnen niet mooier zijn Om op een wereld wakker te worden, Die morgen de hunne zal zijn.…

Nee, maar voor het bezorgen, vooral vroeg in de morgen, komt een bromfiets wel van pas, dus ben je je enorm in je sas, als je ouders hen alvast voor je kopen, mits je wel degelijk hebt gesnopen, dat 'tie regelmatig wordt terugbetaald, je zegt ja en denkt dat doel wordt toch niet behaald, op zeker moment strijken ze hun hand over hun hart, want…

Dit is geluk: Dit is de vreugde die langer duurt Dan de eigen dag, dan overnacht; De vreugde die groeit in dromen onbedacht En, voor de zon de witte morgen vuurt, Om roereloze slaper wacht In al der aardedingen donkere pracht; Dit is de vreugde die zich niet meer bezint: O onverwonderd wonder, heilige macht Van 't dagelijks herboren kind…

Getij van Westerstorm en stille wolkendagen, Van zondoorvloeide nevel, mistvergulde dauw, - Alleen de blijdschap van een god kan lachend dragen De zijden weelde van uw weemoeds kleurge rouw. Geen mens doorproeft zo zoet als de eerste rode kersen Der lenten in wier eeuwigheid hij had geloofd, De rijpe wijn die gist in uwe volle persen, De koele…

Het hart waarin te veel smart pompte, kolkte, raasde, oversloeg... het is nog immer één groot raadsel in de beleving van deze dichteres! Het is wennen, altijd leren kennen wat de gevoelens nou werkelijk willen herkennen.…

Te zeeluinen is verdwenen een helper, die nimmer wacht totdat iets verzand; hetgeen niet tot morgen kan wachten, heeft hij reeds vandaag al bij de hand. Een kenner van het kabouter- leven; de geruchten uit de eerste hand. Als een hart reden geeft tot spreken heeft Piggelmee hem er al aan verpand.…

Ineens was er iets, dat me deed stilstaan met lege handen, me van niets bewust voelde ik een aanraking een handje vulde mijn hand tegelijkertijd mijn hart was dat het moment van jouw geboorte?…

langs deze rustige straat loopt men bedaard in een leegte zonder woorden een nette glimlach, stevig geplakt over niets altijd maar de schijn ophoudend het gaat goed met ons hoor… er wonen geen kinderen meer in deze buurt ze zijn allang weg, geen geroep of schaterlach tuinen bloeien daarentegen eindelijk volop de schommels werden verwijderd…

Jij, lieve schat, je wordt zo ongenadig bejegend door blinde gnomen en stupide machtsmisbruikers, kom, ik wil je met zachte hand naar mijn hart en ziel, heel teder, begeleiden, sluit je op binnen de grenzen van mijn wezen, voel je veilig, want ik heb me jaren verdiept in allerlei magie, dieptepsychologie en sjamanisme.…