248 resultaten.
vleugels
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 1.224 geef me vleugels om te zweven
even maar, om weg te zijn
om de vrijheid te beleven
even te ontvluchten; werkelijkheid en pijn
ik wil even leeg zijn en ervaren
wat de rust van vrede is, daar
dromen beleven die er nooit waren
laat het me proeven, even maar
ik wil de zonnestralen raken,
de regen voelen op mijn huid
tot de regenboog zich als een…
Alleen gaan
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 5.402 je klopt
op ieder transformatorhuis
niemand thuis
en maar roepen in riolen
en maar luisteren
naar die andere stemmen op de lijn
het geknipper van die straatlantaarn
zou dát misschien een teken zijn
’s nachts tast je naast je
in het lege bed
voor dag en dauw ontvlucht je het
in de straten trek je sporen van verdriet
ze zien het niet…
Speelse chaos
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 132 de schatkist
vol gedachten aan jou
is nooit gesloten
in speelse chaos
ontvluchten zij de ordening
van plaats en tijd
lichten op in leven
met een lach en woord
vol warme tederheid
kleuren zomer
in het vruchtenrood
van lange dagen licht
jij bent de schat
en sleutel van de kist
die ik al zo lang heb gemist…
en zo de draad
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 192 een spin nestelt zich in de kerstboom
het lijkt alsof het web oud licht vangt, verstard
zoals de naalden in dagen van onbehagen
ik wil het huis ontvluchten, niets meer zijn
van al wat dichterbij komt, onverteerbaar
in schalen van vergeving waarin kaarsen
tot vlakte zjjn vergaan
de spin baart verder
tot in elke hoek van de kamer…
NIET ELKE NACHT HETZELFDE
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 1.447 Hoe vaak ben ik het donker ontvlucht
en heb ik alles wat licht is gezocht,
hoe vaak hield ik mijzelf wakker
omdat ik door angsten niet slapen mocht.
Niet elke nacht is zo donker
het zijn van die angstige vlagen,
die mij opslokken en doen verlangen
naar nieuwe zonnige dagen.…
Geest alleen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 245 Omringd door geschilderde geesten
om het duister te verdrijven
heb ik rode rozen, blauw zien blozen
in mijn koffer op weg naar nergens
onder angstaanjagend bewolkte luchten
probeer ik werkelijkheid te ontvluchten
langs herinneringen, met jou in de nacht
blijf ik met mijn geest alleen, niemand wacht
tijd raast voort, vaak ongehoord.…
Wandelliefde
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 172 Stap-voor-stap
en haar benen die in hetzelfde ritme gaan,
zich voorttrekkend van steen naar steen,
door slijk en nat gras
de liefde niet ontvlucht
maar juist gezocht en gevonden.
Met één lach.…
Wat is geluk
gedicht
3.0 met 60 stemmen 24.124 Omdat het geluk een herinnering is
bestaat het geluk omdat tevens
het omgekeerde het geval is,
ik bedoel dit: omdat het geluk ons
herinnert aan het geluk achtervolgt het
ons en daarom ontvluchten wij het
en omgekeerd, ik bedoel dit: dat wij
het geluk zoeken omdat het zich
verbergt in onze herinnering en
omgekeerd, ik bedoel dit: het geluk…
Het jonge wolkje
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 42 Er dreef een heel jong wolkje
nieuwsgierig in de lucht
hij was zijn wolkenvolkje
stiekem even ontvlucht
Maar al dat eentonig hemelblauw
geen wolkenvriendje om mee te stoeien
verveelde de jonge spruit al gauw
en heimwee begon te groeien
Gelukkig had de almachtige zon
rustig alles aanschouwd
bracht met haar stralen zo snel als zij kon
de…
Verzengende hel
netgedicht
3.0 met 34 stemmen 79 ik zag je
streepjes helder
zonlicht vlechten
afhechten met
pluisjes tijd
die glinsterend
in warme lucht
kou waren ontvlucht
nog was er
geen patroon van
licht en schaduw
in jouw droom
te ontdekken de
realisatie leek zich
aan de werkelijkheid
te willen onttrekken
maar onder
jouw vingers
speelden wit
en zwart hun
eigenwijze…
luisterende luchten
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 503 ik wilde de volheid bezitten
een leegte ontvluchten met
zoveel donkere muren
en mijn armen doen strekken
naar luisterende luchten
om de vullende verwachting
blindelings op te wekken
die tot in eeuwigheid zou duren
verdwaasd trek ik me op
langs dode takken
de handen geschuurd
nu vol met blaren
zocht de eenzaamheid te bedaren
die al…
" Opus dei "
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 296 Haar mond ontvlucht,
zwermen witte vogels
in wit brokaat.
Volle moederborst
begeerlijk voor het mensenkind
altaar van de zon.
Onbezonnen zijn,
het witomrande doodskleed
in de knop te sterven.
Kweek zoete tranen
in een kelk, dag tot dag
het brood van schoonheid.…
De Kolos van Rhodos.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 473 reuze wachter in de nacht
die de strijd heeft volbracht
als wereldwonder ontsproot
de havenpoort als moederschoot
toevluchtsoord in woeste baren
ontvlucht van duivelse zeegevaren
de reus is nu verdwenen
vervallen tot een hoop stenen
de materie werd langzaam ververst
in een andere gedaante geperst
nu is de toeristen schare
met…
Op Een Mooie Zomerdag
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.482 Wie de stad ontvlucht
voor verkoeling aan het strand
slaakt van ergernis een zucht
raakt in de file opgebrand.
Ligt hij eindelijk na uren
met z'n blote bast in zee
zal de pret niet lang duren
hij moet terug, met de file mee.…
Angst
netgedicht
2.0 met 154 stemmen 15.596 En de angst doet mij ontwaken
Zelfs het vuur voelt niet meer warm
Ik voel het verkrampen van mijn kaken
Ik voel het afgaan van het alarm
En de angst doet mij ontvluchten
Van het vuur, de boze gloed
Zal ik ooit kunnen verzuchten
Vind ik ooit weer eens de moed
En de angst doet mij verslappen
Dooft het vuur tot enkel rook
Ik ben bang, kan…
Belastinginnersverdriet
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 816 Een klokkenluider heeft ons toevertrouwd,
dat inners, die de asocialen duchten,
belastingwanbetalers maar ontvluchten,
wier aanslag als oninbaar wordt beschouwd.
Ik vind belastingvrijdom ideaal
en koop het boek 'Hoe word ik asociaal?…
Verliefd
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.867 Zwevend naar de hemel
door de helderblauwe lucht
waar de sterren zijn verdwenen,
aan het daglicht ontvlucht.
Maar gelukkig ben ik niet
naar de wolken gevlogen,
ik lig veilig in je armen
en ik kijk in je ogen.
Ik voel me heel veilig
en tevens heel vrij.
Dat maakt me verliefd,
gelukkig en blij.…
liefste gaatje in mijn schaduw
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 727 Liefste nog levend gaatje zelfs als
Het licht de kamer ontvlucht
En lamp die het gooien
Dat men mij in de mond wekt
Blijft doorstaan
Bloempje in mijn weide
Dat zelfs als een dode zon
De vruchtbaarheid ontrooft
Die liefde blijft bloeien
Luisterend, oor in een bloem
Dat ik zelfs wat onder de tong
Ligt te sterven of te glanzen
Geheel…
Prinses, word wakker !
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 396 zij wil glittertjes en glimmertjes
ook nog een prins op het paard
nu scheldt ze hem dagelijks verrot
omdat het nooit genoeg is
hij ontvlucht moegestreden
hun huis met geblakerde haard
vindt elders nergens rust
voelt zich totaal verscheurd
prinses, kan jij niet zien
dat de schoorsteen bijna instort?…
Onderdak.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 153 zij, die 'hun oorlog'
.....zijn ontvlucht
Je rijke tafel
wil je delen
het versgebakken brood
......breken
papieren dagen
worden weken
weken...maanden
van geduldig papier
er is geen uitweg
rest alleen: haag of heg
enige beschutting tegen
Hollands snijdende wind.…
speel in mijn hoofd
netgedicht
5.0 met 7 stemmen 465 je speelt in mijn hoofd
tussen flarden gedachten
bomen wiegen een lach
in dromend verwachten
van lente die vliegt
vleugels gespreid
de winter verliest zijn
terrein en verdwijnt
voor even bevrijd
de wereld ontvlucht
zon boven donkere lucht
die jaagt op de tijd
speel in mijn hoofd
dans de muziek voor
eigen publiek ik zing…
je speelt in mijn hoofd
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 1.840 je speelt in mijn hoofd
tussen flarden gedachten
bomen wiegen een lach
in dromend verwachten
van lente, die vliegt
vleugels gespreid
de winter verliest zijn
terrein en verdwijnt
voor even bevrijd
de wereld ontvlucht
zon boven donkere lucht
die jaagt op de tijd
speel in mijn hoofd
dans de muziek voor
eigen publiek, ik zing het…
Onvergetelijk
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.843 om jouw naam gevouwen
en draagt zijn klanken deinend door het bloed
voor ze als tere fluistering de lippen strelen
jouw beeltenis heb ik in mijn zicht gevangen
en elke lijn zorgvuldig op het vlies gebrand
zodat jij rust in elke blik
de warmte van je stem zweeft voort
gevleugeld door mijn zuchten
die de stilte van jouw dood
proberen te ontvluchten…
Vincent
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 416 het doek hangt erbij
of het zo vallen gaat
bekroning op al het werk
dat bij leven verzet
zo onbenullig en futiel
bloemen met één oor
voor detail, zelfs de bijen
lijken wat weg te zoemen
in die eindeloze zomer
toen er nog zoveel verf
het is of de man zijn strohoed
zijn dood is ontvlucht
samen met die oliedikke lucht
een reis doorheen…
De Toverspiegel
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 979 uit gesmolten toversteen
met zilver beplakt
in gouden lijst omhuld
met ornamenten gekruld
zie ik het beeld van een man
die ik niet plaatsen kan
uit de spiegel getreden
mijn geest overreden
mijn lichaam vertreden
denk ik in mijn droom
mijn vader of zijn zoon
wie ik niet ben geweest
mijn beeld is een geest
die de spiegel is ontvlucht…
Oogden eindelijk orkaan
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 360 ik waaide vleugels
jij loste nog wat engelen
wij droomden vrijheid
op een warme wind
thermiekten samen
naar een ongekend hoogt
tot de cumulus zich
boos over ons boog
draaiden door de luchten
konden onweer en
de storm nog ontvluchten
en oogden eindelijk orkaan
in zijn stilte
konden we weer rusten
en langzaam aardwaarts gaan
maar…
Stil vandaag
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 331 En de tijd verscheurde met de haat die geen boodschap had of een gebed om een zinloze dood te ontvluchten.
Want schuld was zijn moment dat hij niet meer wilde verliezen.
Omdat zijn stem dood was,
zijn nachtmerries nu zouden zwijgen
en hij de stilte onverdraaglijk wilde maken.…
Kimia Alizadeh
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 91 Een daad van politiek protest
een vrouw van eenentwintig
De eerste die Iran liet zien
dat vrouwen kunnen winnen
Olympisch brons met taekwondó
maar hield haar woorden binnen
Alizadeh is haar naam
wordt zij icoon voor jong Iran
Zoals een paar jaar eerder nog
vertoond was in Afghanistan?
Ze werd vernederd en beschimpt
en was gedwongen…
De schommel
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.083 Vlakbij
Dichter bij
Die hele hoge tak
Ik groet hem
Maar val
Terug
Passeer ik
De grond, stenen
Wat kleine sprietjes gras
Bruine klinkers ontvluchten voeten
Ik kom hoog, veel hoger dan daarnet
Alleen nog blauw, mijn neus en wolken
Ik val, maar sneller en naar voren
Mijn maag kietelt van geluk
Oude schoenen remmen
De klinkers komen
Weer…
Lachen tegen de wolken
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 509 In de schaduw van een grote boom
de ergste hitte wat ontvlucht,
leg ik mij neer en tuur wat loom
naar de bijna oneindig lege lucht,
waar net een wolkje de zon passeert
meegedreven op een zachte wind.…