212 resultaten.
Verzet
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 593 Water dat in nevelen
Onzichtbaar is.
Vannacht is alles al gehoord:
Draai je om, verzet je tegen het vervagen.
Zoek antwoorden bij vragen.
Vragen ook bij antwoorden.
Een mens is niet verstrooid
Omdat hij verandert vlees noch vis.
Vannacht zal slapen zoek zijn.
Vannacht de ogen open dus.
Zonder springtouw,
Zonder nagels,
Maar staande…
Als woorden niet
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 115 Als woorden niet
En nooit
Of letters weg
In het niet verdwenen
Dan neemt een mens
Beter maar de benen.…
Dansen in de nacht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 221 Je hebt in je dromen
de dag en nacht aan je voorbij laten gaan
en daar, tussen tijdvak a en b,
heb je met je laten dansen
met zijn armen om je heen.
Schuifelen
op platen met krassen
die hangen blijven
tussen dag en nacht.
En als je dan de slaap verwacht,
ben je vast al weer vergeten
dat de slaap nooit hoeft te komen;
in je dromen, in…
Dierenleed
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 396 Met droge vinnen
Het water in gesprongen
En toen, met de druppels nog in het gezicht
De horizon betast.
Een lastdier noemt men hem,
Maar zijn hoeven,
Ogen, oren
Zijn minder nog lastdragend
Dan de lasten van de vinnen in het water.
Miauw.
Het is een kater.
Botsende daken
En balkonnen
Die de regen van beton niet dragen konden.
Slijkstroom…
Laatste stop: een andere liefde
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 564 De bus reed voorbij.
Met achter haar raam geplakt
het vrouwelijke silhouet
dat in mistige velden voorbij rende.
Haar heldere ogen
als plukjes blond in donker.
Nat op warm leer.
Iemand zoals zij,
goede god,
is als een moordende koningin
met witte pruik en moedervlek,
kaviaar en sigaret:
Extraordinarily nice.
Zij maakt cliniclown en…
De slang en het meisje
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 612 Tragisch.
Hij bezwoer zijn mannelijke lusten
En vergat in alle haast, met spijt,
De slang met gouden tanden.
Hij nam zijn meisje mee.
Vandaag
Van aangezicht tot aangezicht,
In spiegel door de zin bellicht.
Hij noemt haar naam,
Fluistert zacht.
Tot al het geluid
In zijn echo is gestorven.…
Draak
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 426 Tussen de tegels
Groeit een zondaar
Die abuis en veel te rap
Met doek en sjaal tot groen groeit
En groter dan een reuzenstap
Met vuist en hand op tafel slaat,
Zo geeft hij toch zijn hand.
Getrokken uit noodzaak
Ligt nu een drakentand.
Die met plezier de kegels raakt,
Van dit benepen land.…
Onder aan een trap
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 227 Spinnenrag
taaier dan staal
in een oud huis
onder aan een trap.
De banden gieren er voorbij
en de dagen lijken taaier nog,
langer nog en ouder.
Onder aan een trap.
Een trap tot het licht aan.
Deur open gesmeten.
Stukken uit de muur geslagen.
Een oude muur, ooit taaier dan de taaiste dagen.
Vandaag uit elkaar getrokken.
Onder aan een…
gerommel in de trein
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 276 Gerommel in de trein
Van oor tot oor
Door gang en coupé gezworven
En dan, in een leeslicht
Gevangen tussen s en s.
Daar staat 'stilte' te lezen.
Reiziger a en b kijken elkaar bedenkelijk aan.
Gerommel in de trein.
Via oren en gangen,
In de lucht gehangen
En hier, als de zwartrijder,
Abuis.…
Licht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 182 In het licht
Dat zich aan de schaduw ontrekt
En pijnloos de naden van de tijd weet te vinden.
Zonlicht mag het niet heten,
Maar de angel is er ook al uit.
Zo zit hij daar.
Bier met een rietje,
In ijs geschonken.
Noorderlicht,
Zuiderlicht.
En de rode zee is dicht.
Egypte aan de horizon.
Hij schrijft op een kaart:
'Groeten…
Vader zonder moeder
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 222 Vader achter zijn krant,
zijn pantoffels oud en stoffig
en naast zijn grote silhouet:
een verse kop met koffie.
Moeder zucht niet meer,
zoals ze jaren deed
als vader daar zijn krantje las.
Zij heeft al weer een tijd geleden
Haar laatste zucht geslaakt.
Vader, die nu opa is,
met grijze, rimpelige handen
die de krant nog amper dragen kunnen…
Laatste woord voor een filosoof
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 787 Dansen met de kaarsen,
met de potten,
met de geesten.
Tot de potten doven de kaarsen,
de geesten breken de potten.
Er zijn geen woorden meer.
Als de stilte dan
of later
nog verdreven
door de beesten,
gelaten,
laten
dan zijn er geen woorden meer,
maar zinnen
die de vrouwen ontsluieren
en ontdekken.
Ik vroeg een filosoof
en hij keek…
Monnik aan zee
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 361 Op een strand,
smal en verlaten ,
zwijgend in zichzelf
wachtend op wolken
die dreigend nader komen.
Het beeld was niet geheel onbekend.
Maar de man, de monnik,
staat op rennen.
omdat hij
is die hij is.
Zijn naam nooit hardop gesproken
maar we weten hoe hij heet.
Golven komen dichterbij
maar de vloed maakt niet bang,
slechts zijn sandalen…
vork
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 626 Fiere man
Die zijn dromen
Heeft gelaten
En nu avonden
Met schmink gezicht
Naar de gracht kijkt
Die naast zijn huis ligt.
Hij wilde alles
En heeft wat snel
De lucht uit zijn ballon laten lopen
Omdat hij niet opsteeg,
In de stilte van de wind.
Heeft nu meer nog dan hij wensen kon,
Maar niks
Dan geroezemoes in een vol café.…
Love for sale?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 401 Zo zij voor mij, trippel-trappel,
Op de trap, in dat rood-roze dingetje.
Haar blik schuldbewust
En dan de lakens,
Bevlekt en gekreukt,
Te ranzig om aan te raken.
Golf van braaksel
Als ik vrijen moet
In een bed dat al beslapen is.
Deze liefde is te duur betaald
En de klok wijst mij op
Duizenden gedichten,
Die in het ritme van de seconden…
Terug uit Londen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 374 Neon en Pints
ingeruild
voor vertraagde treinen
en bier uit plastic glazen.
Druk verkeer
ging liggen weer
en de donderjagende
heren, op gloednieuwe herenschoenen,
zijn weer geworden tot heren in blauwe overal.
Next stop:
heerhugowaard,
waar kerk en fiets
in de wind nog staan.
Globalize.
Think big.
Maar hoe ver
is het einde van…
Een briefje
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 483 Dat ene briefje
waarop zij schreef
hoe lief ze had,
anderhalve maand voor ze haar koffers pakte,
in zijn hand.
Een hand
als zwaard in steen,
niet los te krijgen.
Meegenomen in het graf van de arme pijpendraaier.
Hart gestopt.
Een batterij
die na veelvuldig laden
plots niet meer te laden was.
Het leven dat zich niet laat rekken,
nu…
Vergeten stemmen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 509 Die foto's
die hem in herinnering
terug voeren
langs lanen,
pleinen
en uit de hand gelopen cocktailfeestjes.
Zij branden hem een gat in zijn dag
en brengen het verloren leven
tot herbeleven,
maar zonder stemmen.
Meer nog dan meren vol
wenen, van Keulen tot Athene
en Utrecht,
alwaar hij haar rijmpjes las.
Mocht hij maar vergeten,…
Voor de klas
netgedicht
2.0 met 39 stemmen 2.315 Vingers,
nagels,
langs het bord.
Krassen,
kraken,
piepen.
Onderdrukken,
compenseren,
marginaliseren.
En dan gaan,
opstaan
en weglopen.
Genoeg gezien.…
Vader en zoon
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 2.661 Hoe die melk,
moedermelk,
in slierten
langs zijn wangen
loopt
terwijl
hij huilt om
vaderlief.
Vader drinkt
zijn koffie lauw;
kijkt het ochtendjournaal
in zijn nieuwe flat,
waar kind noch vrouw
in past.
Hij rookt
tot aan de filter
en voelt zich
ongemakkelijk.
Hij roept zijn hond,
maar is zijn hond vergeten.
Hij zoekt zijn…
Prediker
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 307 Oh prediker
tot wie de vissen spraken
om wie de broden liepen
u bent de heerser over zon en zee.
Voor u,
slechts voor u,
gaat de zon op.
Zo bent u niets,
gelijk u alles bent.
Lucht én leegte.
Was uw aangelijnd,
en uw halsband vol nare spijkers,
dan nog droeg u het lijden
vol trots en gratie.
Ongetwijfeld ook
de vlag van uw land…
Marsmuziek
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 312 Marsmuziek.
Als Jozef Stalin en Antonio Stradivari
samen aan de wandel gaan.
Het water van de Lena
dat meegolft in gedachten
en de stenen
glad geslagen
houden stil, zo stenen doen.
Marsmuziek;
Die wegsterft op dagen als vandaag,
op een achtiende december,
bij de oude hermitage
en de Izaäkkathedraal.
De trommels en de laarzen
in de sneeuw…
geef hem
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.417 Geef hem
Je vingers
In zijn oren,
Want de wereld is te luid.
Hij wil er uit.
Maar de stap te groot
En onrechtvaardig.
Hij voelt zich klein.
Een vriend geeft hem
Een podium
Om in stilte
Op te wenen,
Met staande ovatie
En een zacht maar oorverdovend applaus.
Wees die vriend,
met die vingers
Die met de winden waait…
Laat
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 382 Het is al laat.
De klok tikt
gaten in de dagen
en de man kijkt omhoog.
De man kijkt omhoog
naar de klok
die zijn dagen
stuk tikt,
breekt,
als een ei op zondagmorgen.
Zondagmorgen is voorbij.
Een muis,
in een gat
in een muur,
ziet de man
die de klok ziet
terwijl de seconden
tikken,
breken,
gaten in uren,
dagen, weken.
Gaten…
De veerman
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 718 De veerman
neemt zijn munten aan,
legt zijn spanen klaar
en roeit zich naar de overkant.
Mist dat over de wateren gaat.
Tot tranen slaat
en mens aan mens laat wenen.
Wenen van Praag tot Arkansas.
Zij gaan zwart,
en zij gaan wit.
In licht gevaren
naar overkant.
Daar drinken zij
zoete melk me room.
Melk en goudgeel gerstenat,
door…
Sterren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 275 Sterren
sterren nacht,
danst hij onder zachte maan
vreest de tijd om weg te gaan
in ego, de ego van de wind.
Was hij nog een kind
dan was hij vast nog zonder angst
nu duikt hij weg, vol van angst
in de koude sterren nacht.
Hadden zij gehoord
dan hadden zij vast iets gedaan
in het licht van de zachte maan
waar schaduw lachen neemt,
vermoord…
Vellenbos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 174 In between lines
en tot ver achter het vellenbos
rust de pen in donker mos.
De rollerball door korrelzand
en mestafval verstopt.
Grijs-witte lucht
die, in beeld van wolken,
langs de kale bomen trekt
en tot schrijven brengt.
Ranja met ijs
of cola met een harde twist,
als ambtenaartje wordt gedist;
al lavend zich weer opgefrist.
Daar…
Kees en Vader
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 270 Oude vader,
die met grijze duiven heult,
heeft mijn gedicht geslagen.
Jonge Kees zingt
langs zijn slapen heen,
hij droogt de natte sneeuw.
“Vader, oh vader”,
verzucht Kees wat gelaten,
“Was ik aan de overkant,
zouden we dan praten?”
Vader knijpt
zijn bessen fijn,
prakt, met tafelzilver,
in zijn winterprak.
“Keesje klein, en Keesje lief…
Vrouwenbillen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 402 Ik heb hard
en met hart gelopen,
tot ik was
waar was en klei
tot brei
geworden zijn.
Zij aan zij,
gedragen door
de woorden
van een kunstenaarscollectief
dat de weg kwijt is,
laten daar
twee mannen,
met handen vol donkere haren,
de billen
van jonge vrouwen
rij aan rij
passeren.
Afgedrukt als wassenbeelden
gaan zij weer
twee deuren…
Herinnering aan een kolonie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 333 Soerabaja
Atjeh.
Hoe je het schrijft is niet de vraag.
Hoe je het slijk van je schoenen krijgt,
De stank uit je sokken wast,
De vlekken van je broek veegt
Des te meer.
Soerabaja
Atjeh.
Keer op keer.
Blik op oneindig,
Handen in elkaar gevouwen,
Het beeld op zijn netvlies nog gebrand.
Te breken, ontsteken, te duiken, te zijn…