Alle inzendingen over Strelende

brekend ochtendlicht de zon die in stralen strelend de nevel bespeelt takken, bossen, weilanden doorkliefd door treinen schapen kleurt in de vroege ochtend en koeien kuieren het pad naar het steeds groenere gras op weg naar mijn werk, ik wilde dat dat er niet was…

'Liefde, als ge op uw weg ontmoet Die mij lief is, Liefde, zeg hem Dat ik lang naar hem op weg ben, Dat mijn ziel hem groet — Trek hem strelend tot u dan, Zeg hem, dat ik hem wil geven Alles wat men in dit leven Aan een ander geven k a n . . .…

Je ogen verward vervuld van verdriet pijn in je hart je trekt het nu niet Strelend over je lokken wordt mijn hals langzaam nat van jouw snikkende schokken huil maar uit, lieve schat Voor jouw diepe leed heb ik dan geen medicijn maar wel de belofte gereed dat ik er voor je zal zijn…

scherp glijdt het mes langs het touw nog strelend de snede komt onverwacht fel door vezels die rafelen uit draaiende kabels hakkend op weerstand bot snel het lemmet pas als de rafels gaan krullen zal de kern zich onthullen…

in de tuin groeit het verlangen naar strelende handen.…

De warmte van de late avondzon nog lang niet achter de horizon voedt mijn rust, voedt mijn zijn voedt het besef hier wil ik zijn zittend aan een heerlijke kust die me aantrekt, liefhebt en kust alles voelt zo teder, mooi en warm als een zacht strelende avond-arm!…

ik huis niet meer daar waar ik eerder vertoefde ik heb me teruggetrokken in de bubbel, waar jij het dichtstbij voelt je verandert van merel in een strelende zonnestraal die mijn zintuigen op scherp zet daar wil ik wonen als een opgerolde varen in jouw liefde, om nooit meer te ontluiken alleen te zijn…

De zon komt op in jouw ogen In een kaleidoscoop van kleur Ervaar ik duizend regenbogen Kloppend aan mijn deur Wanneer jij mij bekleedt met licht Verdrink ik moedig in jouw kussen Je strelende handen, een gedicht Die 't vuur van binnen blussen…

De manco's zelf zijn niet zo erg als de herinneringen aan de tijd dat ik ze niet had, maar ach, als dat alles is (wat het keer op keer niet is) Toch vraag ik me af of en waar er een grens is waar ik niet verder wil zó veel wil ik nog: bloemen zien en ballonnen oplaten die de wereld over mensen strelend raken met zachte gedachten…

Over sensuele, zijden dijen glooiende belijning de tinteling in het lijf van het vrijen de bekoring van strelende vingers op ultieme plekken verfijnd, ongeevenaard zijn de gevoelige gekken der liefde, kwetsbaar oprecht want ze zijn zoals ze zijn in overgave nooit het hoogste lied maar het hartstochtelijk refrein…

Waar sterrenstof mij omringt Gedreven door kosmische stralen Waar mijn geest de kracht ontvangt Doe ik omvattend op u nederdalen Open uw aura voor dit magisch moment Zowaar ik het beheer en geeft u door het helende Mijn handen signalerend uwe serene ziel strelende…

ik weet dat je handen er zijn maar mis in pijn hun strelende vingers het zachte raken in onverwacht kippenvel maken als ik even niet kijk ook jouw stem is vaak bij me de woorden komen steeds dichterbij als zelfs je ogen gaan spreken dan breek ik in mijn liefde voor jou…

Een lieve lach een strelend woord mijn roze wolk die zwelt maar aan. In extase dit is genieten laat je echt nu nooit meer gaan !…

een handje van jantje altijd daar eerlijk waar een houvast die mij past tijdens dip stevig grip bij mijn pijn gewoon zijn de strohalm even kalm soms strelend wel bekend zo vertrouwd lang getrouwd het handje van jantje altijd daar wij, één paar…

In het gelid Mooie soldaat Recht in de houding Altijd paraat Je mooie helm Met glanzende rand Hij staat zo mooi ...Wat arrogant Ik wrijf je lichaam Je recht je rug Alles spant zich Geen weg meer terug Mijn lippen raken Je strelend aan In de houding blijf je Glimmend staan ...…

Strelend als jouw adem langs m'n wang, ga door ... Kriebelend als je vingers over m'n huid, ga alsjeblieft door ... Opzwepend als de passie van ons spel, niet stoppen ... Gloeiend als de liefde in jouw ogen, niet te stoppen! Ik hou van je , méér en méér elke dag.…

Als mijn huid blozend jouw handen raakt tintelt minne strelend nachten licht jij ademt mijn naam in vallende sterren en zacht penseel ik je gezicht waar elke lijn leven tekent teder voelt thuis ja, in jou wil ik wonen…

Wat een heerlijkheid Nu ik jouw liefde ken En als een marathon Door je hart heen ren Wat een heerlijkheid Om jou te beminnen Strelend en zo helend Gevoel buiten zinnen Wat een heerlijkheid Om te kunnen leven In rust en tederheid Door liefde omgeven Wat een heerlijkheid Nu ik je heb gevonden Voor onbepaalde tijd Door liefde verbonden…

hoge heren dwaze dames hoge hoeden lage gemoeden vage lachjes lage drachtjes moordende monden gecamoufleerde wonden strelende stemmen verborgen klemmen uitgestoken klauw teruggetrokken hand slapende geestelijkheid feestende eenzaamheid.…

Mooie goudgele zon schitterende gloed Zo strelend en warm goed voor het gemoed En de wereld is mooier een glimlach ontwaart Zomer gevoel raakt je hart en het is nog pas maart Laat haar vooral schijnen kriebelen over je gezicht En koester het moment dat ze het leven verlicht…

Doet blozen in de Strelende ochtenzon…

Zacht dwarrelend blad zwevende strelende landing aanmeren betast je gelaat vurig verderf zacht strelende demonische vreugde pijnvolle blik glimlachende straal op jou gericht waai wat weg was…

ik voel mij in de rust van je schoot droom daar tijdloos genieten uitdijend als kringen in de sloot waar ik over schrijf zijn de koesterende blikken en strelende vingers, over mijn vragend lijf ik spreid mijn letters over stille gedachten waan mij even in jouw paradijs wat mag ik meer verwachten op deze herscheppende reis…

De leeftijd verstrijkt maar soms wil je door omstandigheden even terug naar kindertijd stiekem zieker simuleren warme handen van moeder genezen strelend door jouw haar langs je rode wangen en pa onbetwist de sterkste liefste man kus op linkerwang kindertijd stil verlangen.…

Wijn vloeit rijkelijk stemming is gezet je lacht naar me maar je bent al bezet Je ogen blijven staren speels raak je me aan onschuldig op m'n rug moest niet verder gaan Spel wordt gemeen strelend onder het laken alleen ons geheim toch had ik 't moeten staken…

de tuin zwijgt de eerste leugen toen ik nog uit bloemen dronk rode tulpen op mijn suikerwitte huid een wereld die eeuwig zou blijven onder de kleine appelboom en zwaluwen, zomerrijp ademde de overvloed breed het onuitwisbare beeld dat ik zo zacht strelend vertrouwde tijd is tastbaar ook de tuin om wat geleden werd…

hoorde ik je strelend vragen: 'Lieve schat, beloof me trouw?' en als vanzelf verliet m'n lippen: 'Ja, ik geef mijn ziel aan jou!'…

Liefde is wijsheid het geduld van een moeder hooglied van man en vrouw schone poëzie luister ik wat niet gezongen kijk wat niet geschilderd als in een mooi mysterieus schilderij zijn strelende vingers op de plaats van haar hart O heerlijke liefde tere roos in knop bloem die langzaam openbloeit!"…

koele woorden maar diep van binnen 'n fluistering van liefde strelend als een parelsnoer om een ranke hals dat zijden draadje dat warme hart de parelsnoer de ranke hals vertrouwen alles is liefde…

Gelegen in het hof Strelend door het haar Vertelt de jongeling Non verbaal Liefkozend zijn verhaal Samen zonder schroom In het warme nest Laat de muze hem begaan Minnend op zijn best En op het bed van bloemen In de open lucht Weet ze dan precies Laat Romeo nog een zucht Voordat hij zich verliest…