Alle inzendingen over Vervloeien

in zijn kleur van de seizoenen weet druppels rijgen zich tot stromen en ontmoeten zo elkaar al spetterend vertellen ze spontaan van waar ze ooit gescheiden zijn van warme zon en oceaan ze rollen dollend in een meer rust keert weer in onderduiken de wind speelt rimpels tot de kant en langzaamaan verliest het water zijn verband ze vervloeien…

Het hevig bloeien in de bonte zomerkleuren is tot een stil vervloeien in de mist vergaan, en trager klopt het hart en kruipt het bloed in bochten waar het de droesem van de wijn nu achterlaat.…

Bloedplassen, trots het zonlicht levend rood, Zag 'k wijd vervloeien tot de horizont; Uit lang gespleten, geel ett'rende wond Walmde wee-zoete reuk, als van de dood; En 't leek, alsof een bloedstraal opwaarts spoot, En onbeweeglijk hing boven de grond: De droppels sidderden, helrood en rond, Gestold tot blad'ren aan de beukeloot.…

Door winteravondmist zijn blauw beslagen De ruiten van de tram: spectrale kringen Vervloeien, of vervolgen en doordringen Elkaar naar stand van lantarens en wagen: Soms is 't, of reusacht'ge juwelen ringen Vlak achter 't glas in etalages lagen; Dan lossen ze op tot halo's, die vervagen Doorzichtig, wijd, in kleur'ge schemeringen.…

Mij zelf aanbid ik, als de grens verdwijnt, En ik vervloei met wat me eeuwig omringt: Zo zal 'k, door trots en walging klein en groot, God's eenlingschap trouw boeten door mijn dood.…

vlinder en hagedis door al wat leeft bemind de ganse dag bezongen doch vooral verzonken in puur azuur van wolken en zee in verstilde dorpen en lome bergen tussen verstommende geluiden van krekels in de schemering zo blijven m’n ogen weids en ongerept in alle rust gehecht aan dit wonderlijk licht dat het land met de einder zacht vervloeien…

Stroom en zee eindeloos vervloeien tot klaarheid. Getemde drift en hunkering tot in de nacht. Herboren worden tot licht en vrede regen in de woestijn. Niet te verdragen bron die terugkeert kind dat lacht. Schaduw die wijkt hartslag op de middag vogelenvlucht.…

Lichaam en geest vervloeien in tranen; ik huil als een kind? Ik heb het geflikt liep hem uit en scoorde mijn tijd. Ik kwam, ik zag en overwon mezelf slechts als een schim van de man die hieraan begon. Verdronk in een engte van oneindigheid en dacht: ik doe dit nooit meer. Nooit meer!…

Ik kan uren Zitten turen Naar de vochte maneschim, Mat vergloeiend, Zacht vervloeiend, Dalend, dalend naar de kim.…

masseren me en leggen mijn binnenste bloot Ze onthullen ze steeds meer huid in mij, ze tillen me op met zoete stuiptrekkingen tot ik overstroom geen buitenkant meer heb en opga in de prachtige kracht van zijn warme, levende billen en daarna het zware wonder van zijn ballen en het vogeltje dat groeit in mijn hand en in mij komt Ik vervloei…

Je voelde in 't dauwig-koele blauw vervloeien 'T hel herdenken van wat je heet begeerde, Tot diepberustend violet vergloeien De rode brand, die je onblusbaar verteerde: 'En tot geluk geschapen' - wat je leerde Als kind - 't verdord geloof zag je herbloeien.…

slapen of waken dromen en werkelijkheid vervloeien gedachten vervormen tijd lijkt te vertragen met ogen dicht lijk ik meer te zien beelden verdringen elkaar vragen zonder antwoorden ik schrik allang niet meer van de pratende woorden in mijn hoofd ze zijn er elke nacht weer als hel en verdoemenis uren die blijven duren muren schreeuwen…

Hij zou zich nauwelijks bekommeren Om mijn bestaan, terwijl ik dagelijks Zou vervloeien met het zijne. We zouden aan elkaar ten onder zijn Gegaan, want zoals eb en vloed en dag En nacht onlosmakelijk met elkaar ver- Bonden zijn, zo zijn ook wij verbonden. Nooit zouden we samen kunnen gaan; Slechts na elkaar kunnen we bestaan.…

Onder de wijde hemel ligt, met hare vormen die vervloeien, de wereld als één vergezicht.…

De ochtend voelt als een prachtig vergezicht nu oplichtende eerste zonnestralen gloeien thans alles in elkaar gaat vervloeien als licht het Binnenmaaswater en riet mij intens boeien.…

'K voel mij de mens niet meer dan 't dier verwant: Mijn voortijd eer 'k in kunstige infuzoren; 'K vervloei, hen ziende, in schem'ring vreemd verloren, Waaruit tot mijn ziel Brahman is ontbrand; De vonkjes eer 'k, uit wier heilig verband Ik ben, een vlam, meer dan hun som, geboren, Zoals een Boeddhabeeld, dat als een toren Over de wereld…

gevlei van een schaduwloze maan en de zon die vlammende tongen spuwt Jouw hart schuilt in de stilte van een naamloze God die jouw naam schrijft met cilinder en as met meetlat en passer in het oneindig heelal als was je gezalfd nog voor je het gif gegeten had en eindeloos verstorven liggen de woorden in Aarde ’s schoot die vervloeien…

Maar als wij sterven ergens in een overgestroomd Venetië, want onze angst is te vroeg te moeten, te vroeg te zullen sterven ( zelfs mijn opa had daar last van ) dan zal ik vervloeien tot geurige was ( kalmerende lavendel ) je beschermen met een waas van vlezigheid ( poëtische overdrijving ) al ben ik onmachtig ( zie je wel ) en als wij…

Duizend keer heb ik De zon zien ondergaan Gloeiend purper in omarming Brandend rood in zwarte zee Giftige wolk over boze bergen Pluimen opgeblazen in oranje Gouden golven in verdwijnpunt Vage nevels in het niets Ontsluiting van de horizon Een sinaasappel in een sleuf Daar gaat het licht tenonder Kleuren vervloeien tot de nacht De laatste…

zet zich, zij ziet naar beneden de blootheid van haar eigen leden, het vreemde van het nu gebleken lichaam en de schemerbleke benen, de voeten uitgespreid en in hun zachte nederigheid de tenen, die bijeen gedoken schuilen, al de onafgebroken opvolging en het tesaambehoren der leden alle, die zonder storen vervloeiende…

Is dit de laatste reis waar mijn jaargetijden vervloeien, Waar in de lente geen bloemen meer bloeien? De vervagende horizon waar mijn dromen ooit zo hoopvol lagen, Mijn doel niet heeft kunnen slagen!…

schrijnen van ’t verdriet dat zich met pijnlijk missen voedt en ik...pak machteloos mijn pen kras zolang mijn vingers gaan jouw naam op vellen wit papier want dan ben je tenminste hier bij ons...in dit bestaan hulploos kijk ik wat er gebeurt als tranen natte plekken wenen op letters die zich tergend weken voor mijn ogen vaag verbleken vervloeien…

Veel donkre dalen liet ik stijgend achter, En 't morgenland, dat diep teruggeblauwt: Een werelds paradijs, waar zacht en zachter Kleuren vervloeien en het licht verflauwt.…

* * * Sterke klaarheid, helder gloeien, 'k weet mij-zelf in U vervloeien, Ik ben U, en Gij zijt mij! Maar ééns, bij der tijd voort-glijden zult gij - wee! - onwetend schrijden als een vreemde mij voorbij....…

De wijde, heldre hemel blonk rijk in elk verschiet, waar 't fijnere gewemel zijn glans een doortocht liet, en luistervolle ronden van gulden misten bonden de stralen, die zij vonden vervloeien door de boog.…