Alle inzendingen over adem OR dood OR zee

Adem in…adem uit Voel…… hoe het is om te leven zonder warmte van liefde zo koel Adem in…adem uit Leef…… neem me mee naar jouw wereld zorg dat ik het leven beleef Adem in…adem uit Leef en voel ……. alleen dan weet je wat ik hiermee bedoel………

Toen de dood mijn vriend werd bedreigde niet de dood maar het leven mij Ik kon geen adem meer krijgen ik kon geen woord meer uitbrengen ik kon niet meer functioneren Niet de dood is de bedreiging maar het leven toen de dood mijn vriend werd!!…

Dood bij de zee; een zee vol gevaren. Mijn regenboog eindigt hier. Op zoek naar het levende wier van de woelige baren neemt een fles mijn s.o.s.-oproep met zich mee. Dood bij de zee; een zee vol gevaren. Een liefdesgeschiedenis eindigt hier.…

van dood…

De zee is de zee, een geweldig vat waarin dood en verderf regeren. Ik neem op zijn tijd een verfrissend bad, maar leer toch de dood niet waarderen. De zee is als zee ook een levensbron, dat kun je bij iedereen lezen. En toch zit ik liever terzij in de zon een beetje mijzelf te wezen.…

Als ik jouw laatste adem vang dan blaas ik je nieuw leven in. In wanhoop grijp ik naar de lucht maar de dood is sneller. Nu je ademhaling is gestopt sluit ik jouw mooie ogen. De dood klopt aan en neemt je mee. Geeft mij de wanhoop, pijn en angst als bewijs van jouw ontvangst.…

Hoor… de noordenwind roept kil mijn naam nog even en ik zal haar volgen waarheen de vlucht ook gaat nee, ik voel geen angst het leven was gelijk een bloem geknopt, ontloken, volle bloei maar nu vermoeid aan rusten toe dus laat ik mijn laatste adem wiegend over aarde dragen kus nog één keer al wat raakte voordat ik eeuwig slapen ga…

Ik ruik de adem van de dood, de aasgrauwe adem van de dood; zij dringt door tot diep in mijn ziel, Ik ben verlaten in deze uren van nood, deze uren van schreeuwend-stille nood; zij knagen tergend aan mijn langzaam draaiend levenswiel.…

bedwelmd door kokkelkorrels en kalkvenijn spoelen vissen mee haar adem zal verstikkend zijn…

Gevormd door de striemende wind de getijden zijn vervlogen Zacht adem ik over zee jouw naam golvend en zo bewogen…

Je wenkbrauw van goud is boog boven een oog als een groene zee koud je haar lokt in vuur en je wang van rode aarde uit de diepte het brood welt in huid en in melk en doopt op je tong en vertelt hoe je loopt voor de duur van mijn oog - dan eet ik van je, drink ik van je, dan adem ik je adem in en zink ik met de zee die me ziet verder weg…

het eiland drijft door mijn venster wiegt de zee koperen lijven geuren bloemen hoog de stad in oude steen leven doorgloeit de straten haar adem gonst verlangen drijft door mijn venster wiegt de zee…

Daar waar de verhalen waren gebleven leefde je in landschap van andere verhalen dan die we ons herinnerden in het bed vol verlangen namen we afscheid zinnen leken te dansen in verbeelding verslaafd aan jouw genegenheid gezelligheid die je bracht bij nacht wanneer adem zijn reis had door het universum van dode bomen verdorde bloemenvelden…

zee vogels vluchten klapvleugelend golven reuzen vallen vernietigen... zee mensen kijken natuurwonder verwondering verbijstering angst dood... zee eindeloos water golven getemd vogels gebroken vleugellam... zee sri-lanka parel pijn overleven doet alleen de zee...…

de zee kent slechts schaduwen van wat er boven hangt of rusteloos op drijven blijft de zee neemt je eindeloos mee als je erin springt en loslaat los je langzaam op in water de gedachten waar je nu nog alle kanten mee heen dobbert worden één met de druppels ruisen slechts nog als de golven van een tijdloos eb en vloed adem in en dan…

Ik ruik in ‘t donker de zoute adem van de zee. robE…

De laatste adem van mijn leven, De dood is nu zo dichtbij, Om jou heb ik veel gegeven, Mijn leven dat ben jij.…

Jij bent de vrouw die mij laat leven Jij bent de vrouw voor wie ik ben Jouw adem is de adem van mij Zee-O-Twee die mij doet leven Samen doet leven eveneens goed dat die ontmoeting adem geeft Jij bent de vrouw die mij laat leven jij bent de vrouw mijn steven ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Hoewel bespelen niet het juiste woord is…

Adem was begeerte, gedeelde lust naar eenvoud van bestaan. Er was te veel dat het haar zeggen wou, de kracht ontbrak om te beschrijven wat het zag in haar. Sterren waren ogen binnen handbereik, zee was waar het strandde, land verraad van het deinen in de volmaaktheid van hun tijdelijk bestand.…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

als de zee een kerkhof is en niemand ooit je naam kennen of uitspreken zal als de dode niemand heeft hoe kan liefde dan sterker zijn dan de dood…

Adem in, adem uit zo hoort het te zijn adem in, adem uit het doet soms zo'n pijn. Adem in door je neus adem uit door je mond zo zou het moeten gaan het hele klokje rond. Adem in, adem uit het doet pijn op m'n borst het is de adem waarnaar ik snak het is de lucht waar ik naar dorst.…

Adem ik adem weer stromen vol met lucht Vrijer wordt mijn lijf in iedere warme zucht Luister naar muziek zwoel relaxt geluid Zielenpijn stil gesust spanning loopt eruit Soms sluit ik mij af even helemaal alleen Orden mijn gedachten door alle emoties heen Kwetsbaar toch sterk dat ben ik van binnen Bang en strijdvaardig is verliezen…

Leven duurt te lang voor een eons oude ziel toch maak ik hem af.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

mijn borst zuigt zich bol dan slaak ik een krijsje en adem me vol ik glibber en bibber want fris is de lucht maar warm in mijn hemdje dan slaak ik een zucht…

ik adem jouw zucht die waait als een wind door bomen in het bos ze gaan hun weg als een vliedend gerucht en landen stilaan op het zachte groene mos in mijn frêle gedachten ik hou ze even vast maar laat ook weer los zo gaat het vaak met bevrijdende krachten wat rest in jou blijkt de zielestempel die bouwt na iedere zucht, minitieus…