Alle inzendingen over bloeit

magnolia en oleander wees schrander en verander nooit van naam bid om blauwe luchten als u bloeit…

Een intense lach bloeit tijdens de dageraad zonder mascara op een fluweel zachte huid gevangen in euforie.…

In hartje winter tussen bladerloze bomen bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar hij die als eerste zijn zachte kleur mag tonen in hartje winter tussen bladerloze bomen doet ons zalig van een nabije lente dromen geurt vol zoetheid zijn weerbarstig krulletjeshaar In hartje winter tussen bladerloze bomen Bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar…

Want bloesem bloeit nou eenmaal vaak in mij.…

winterjasmijn langs een witte kerkhofmuur bloeit in gele stilte mijn schaduw glipt schoorvoetend door het halfopen hekken…

Ik ken een holle weg ik zag er laatst de stilte zich welriekend in roze en wit verkleden er bloeit nu akkerwinde in…

Maar zie hoe oud en al een beetje dood de perelaar nog bloeit hij denkt er het zijne van zolang de zon maar op zijn knoken gloeit…

Ach vlinder in spe de gevleugelde schoonheid van je blanke huid koolwitje van mijn dromen lavendel bloeit in mijn tuin…

De sierkers bloeit ragfijn alweer een pril geluk als sneeuw zo teer het maakt mij vredig keer op keer…

Kwetsbaarheid die Kracht is, voorwaarde Voor bezield leven, En de blauwe regen Die overvloedig Bloeit, maar toch Buigt in aandachtige Nederigheid…

in een ogenblik bloeit een herinnering open als wat ooit is geweest immer zal zijn een werkelijkheid die vol in zicht het voortbestaan van liefde bloesemt…

Heb ik jou de bloem gelaten nam ik haar om te behagen ze was in knop ze bloeit en kleurt ons ongelijk haar glimlach geurt naar drop…

Het licht wordt sterker de dagen blijven lengen tot het hoogste punt.…

alles bloeit uitbundig van wilde klaproos tot fluitekruid en die hondsdraf met blauwpaarse bloemen het is onkruid, ik weet het misschien juist daarom zo fascinerend je kijkt je ogen uit, zo mooi de natuur in mei is oogstrelend zelfs bij regenachtig weer o God, hoe schoon, hoe mooi het 'onkruid' bloeit weer weelderig tussen al dat frisse…

Ik trek met een nieuwe tekst mijn vergissing recht: grauw de dag grauw het duin en geel bloeit de gaspeldoorn…

Mijn hart klopt zonder dat ik het doorheb Mijn longen ademen zonder dat ik er iets voor hoef te doen Mijn liefde voor jou bloeit zonder dat het mij moeite kost…

binnen bloeit liefde in de warme gloed van nu wacht een kaars op licht bloedrode bloemen kleuren de hartslag van het leven…

het mooie van een laatbloeier is dat hij zo lekker laat nog bloeit alle anderen zijn dan al vermoeid ze laten de kopjes zakken en hun stengeltjes knakken en de laatbloeier is de enige die die dan nog boeit omdat hij dan nog bloeit en alle aandacht opeist en o wat vindt hij dat fijn en waarmee hij bewijst dat de mooie ware woorden…

Als een verwelkte roos die dood bloeit het hoofd treurig op gebogen steel, vind ik nergens vocht om mij te sterken… laat mij maar drogen.…

de zon schijnt er vaak de lente overwintert neemt er geen afscheid groeit door tot zomer na een fikse regenbui bloeit de lente weer…

Vurig bloeit de avondroos onder de pijnbomen haar liefde verboden verloren hart in de maskerade van het onzichtbare wie ben jij toch fluistert de wind zo eenzaam…

door de lucht licht en schoonheid schijnen door de duisternis maar het meest van al de angst dat zij zonder iets te zeggen voor altijd weg zal gaan haar kamer heeft luiken en een eenpersoonsbed de blauweregen bloeit zwaluwen scheren door de lucht…

Er bloeit op veld en wegen Geen enkel bloempje meer; De zwarte najaarsregen Sloeg 't laatste knopje neêr. Een grijsaard gaat al hijgend, Met wankelenden voet Het smalle pad bestijgend, Het kerkje tegemoet. De blaadren vallen neder, De grijsaard zucht vermoeid; 'k Vrees, dat er nimmer weder Voor hem een bloempje bloeit!…

Hij bloeit weer wit en teer en dat al voor de tweede keer vijf september jarig ben je en ik zie je bloeien wit en teer als een rododendron weer…

als mijn prunus bloeit verrijst werk van van gogh in geuren en kleuren. ieder jaar opnieuw komt vincent van gogh nabij in appelbloesem…

mijn ranke lijf bloeit en rijst op uit dit bestaan liefde houdt me vast armen reiken naar het licht mijn zware lijf voelt aarde…

als de mimosa bloeit aan de Côte d'Azur en zuidelijke winden de kust en rotsen treffen, dan beginnen de kustbewoners te beseffen dat het met de winter is gedaan…

De Heische Beemd bloeit. Licht richt de korenbloem op. Stilte én gezang alom.…

Zij, door er alleen te zijn zich opgesteld, bloeit, gewapend, naar het dragen meegeteld. Dat brengt de materniteitkennis: gevoed bij herhaling vrucht laat, uit zijn ontwikkeling, men gelost tot moeder geheld.…

Rond is haar gezicht rond haar ogen blond zij bloeit zij steelt het licht ik hecht mij aan haar lippen haar mond haar wangen naar haar kijken is haar kussen haar beminnen is een must…