Alle inzendingen over clair-obscur

Claire Vanfleteren ©…

Obscuur dreigt het bevruchte firmament verbergt bliksem en donder voor onverwachte momenten zoals bladzijden van een roman hunkeren naar het omslaan om de volgende stap te zetten zwartgedrukt in sneeuwwitte velden wachten op de vochtige vinger die kantelen laat of terugbladert in al gelezen tijden de okergele grond ligt roerloos aan…

papier en uit jouw poëzie, diep in het glanzen van sneeuwwitte schors in het weten dat, nog anders dan de dag of de nacht, jouw zoekgeraakte bloei zoveel meer mengt met bloesems dan rondgezonden stilte ik zwaai, losgeschud aan de rand van de weg, en zie zomerwimpels baden in jouw blauwe tuin opgedragen aan Claire…

Claire Vanfleteren…

Kieuwen kiemen tot oeroude reptielen foetale fossielen in wording Licht en liefde ontwaken voor ‘t eerst uit stof en steen jij en ik Blozende blikken in obscure ruimtes een vluchtige vlam in het ijle Beloftes beleven op desolate stranden tijdens naakte nachten in een rijp avontuur Bloeien bloemen in de moederschoot Venus venaal…

uit de tijd van verbazing het onbevangen oog nog niet afgeschermd door de ratio van een cynische benadering weg zijn de jaren dat toeval de rode draad was in het leven van velen berusting voelde als helen de mystieke kantjes werden altijd keurig gerand door het gebed van dominees en prelaten het magische ontsprong die dans in obscure…

Overgeleverd aan de luie warmte van het haardvuur flakkert het schimmenspel als obscuren op late druilerige avonduren, doodse meren van sissende zielen tegen een klaagmuur. Een mijmerend zuchten van vale gezichten, uitgeleefd, vergeten en vergaan. Bedwelmende gedachten, waar ze neerslaan: jeugdige vrienden betoverd tot dwaallichten.…

Rond waart de schemer van sporen van genen gemodificeerd in een obscuur domein. Vliesdunne flinters omhullen en vullen van buiten en binnen onzichtbaar een luchtbel, aldoor transparant. In pastel polychroom draaiend, bewegend onthullen zich flinters, zichzelve gelijkend, aan de laborant.…

koffieshop moet afhaalcentrum worden Zo wordt, conform het rookverbod, beoogd Geen schemerzone is nog aan de orde Er wordt niks meer gesjoemeld of gedoogd De wet zal straks de tijdgeest achterhalen De koffieshop wordt als begrip erg 'oer' En 't spul, onttrokken aan het illegale Ligt dan gewoon bij de sigarenboer Maar tal van planten en obscure…

je hebt gezucht onder een zwarte lucht het kopje laten hangen zacht tegen mijn wangen jij bloeide voor vorsten in paleizen zag in woestijnen oases als kleine paradijzen in theaters grand gala gedaan in obscuur kleine kroegen op de planken gestaan jouw ster is gaan rijzen in de glamour van geluk ik mocht bij je blijven en toch…

Claire Vanfleteren…

zij is het kind van een dode dichter reeds lang vergeten sinds de schimmel aan het papier begon te knabbelen maar ze is daar wachtend op tijden dat het de mens niet voor de wind zal gaan, tot het keert en het koesteren zich opnieuw laat baren in de oergeest zij is het kind van de rekening op het conto van het tijdelijke een lange obscure…

Claire Vanfleteren ©…

Eduard ging naar Quinto, waar de familie van Claire een landgoed had. Hij deed alles om haar te paaien, maar zij genoot het meest van zijn bewondering. Eduard had zijn liefdesverdriet in literatuur omgezet, om maar niet haar man de beeldhouwer Marcel Wolfers aan gruzelementen te slaan.…

Ha Claire, da’s lang geleden. Hoe is het met jou? Ik schrik op, doe een stap achteruit. Ik ken dat gezicht. Een spook uit het verleden, al is ‘ spook’ niet het gepaste woord. Die blonde krullen, bruine ogen en sensuele mond zijn wel niet meer wat ze eens waren, maar mogen er best nog zijn.…

Ik begon te schrijven over dikke wijven ergens in het schieten van een onheuglijk jaar Ik was uit de lucht gevallen met mijn gat in witte nevelen mijn hoofd in bruine sferen Het luchtruim mocht bliksems vloeken niets was van obscuur allooi het viel allemaal uit te proberen samenhang was een burgerlijk cliché Ik had het allemaal uit…

barst de toorn los het land zet zich schrap verankert de karige boedel de zachte glooiing biedt ruimte voor hemelse cascades en duivels vuurwerk het gewest kent de kuren en grillen van steeds weer en wind en het verloop van de geseling wonden helen in maanlicht en onder de koele ochtenddauw de gewassen zon van morgen verbleekt het obscure…

werd door De Twee Pinten ooit gezongen Leuk liedje, maar de strekking was verwrongen Want de Chinees verkoopt geen hondenvlees De Koreanen en de Taiwanezen Die maken d'r wèl hele schotels van Maar zie: het mag nu niet meer in Taiwan De rijst behoeft daar nieuwe soorten vlezen Je zou nu denken: aah, een eind goddank Aan fokprogramma's en obscure…

hij spiegelt zich in het stille water vanuit z’n torenraam blikt hij omlaag en zoekt de diepste gronden van Den Haag de bodem van de politieke krater de kalme vijver dampt of is het rook die opstijgt van een smeulend vagevuur plots borrelt hij sinister en obscuur vanaf het eiland lacht het rode spook achter buigend groen zo goed verborgen…

roerloos als drijvende lijken van verloren seizoenen traag kleedt de gloed zich met krimpend licht het geluid van de nacht sluit met een onbreekbare schaduw het luik van de verlaten woning de klok groeit naar klein getal wijst ruwe vachten de richting naar het holst van de duisternis een etmaal verbreekt het vlies verrijst uit het obscure…

Claire Vanfleteren…

Claire Vanfleteren…

Claire Vanfleteren ©…

angstvallig dartelen in een brij van obscure onzinnig aaneen gehouwen zienswijzen “””” gedolven ligt het graf te zijn naast hem die haar voorging, de dood obscener dan het stigmatiseren door een neo woke cultuur maar zij in ademloosheid gebleven wacht op de vele dragende handen die haar een eeuwige rust toedienen langzaam zal het houten…

Alle drie kiezen dit uur ongenaakbaar daar verpozing: tableau vivant in clair-obscur. Ik lees in vogels en in wolken boven rietkraag, poel en woud ook die weide van de leesplank - kleuren waar ik toch van houd. zomer 2015…

Ik struikelde over zo'n klein karwei en maakte rechtsomkeert, obscuur verward. Bloemen, meest namaak, alle kleuren, zerk na zerk. Ik las de woorden hier en daar. A Very Special Man, heb ik zien staan. Begraven, lijkt me, zonder rouwmisbaar.…

Op een zwoele zomeravond, waar in mijn leven - al heb ik hopelijk nog even - er niet veel meer van zullen komen sta ik na een lange zwemtocht weg te dromen Aan de vloedlijn wacht een schimmige figuur Hij laat geen afdrukken na in het zand en oogt obscuur Kan ik je even spreken, vraagt hij met een glimlach Ja waarom niet zeg ik, ook voor…

Die komen niet voorbij Claire de la Lune... Nu u tóch alert dit gedicht leest: ervaar de lange haar uit uw neus, beschrijf het geluid dat u dwarszit, krijg oog voor de kracht van uw realiteit.…

Claire Vanfleteren ©…

Een bed vol met vlammende rozen, obscuur een schim bedekkend, zijn randen likkend, liefkozen, steeds meer nageslacht verwekkend.…