Alle inzendingen over de laatste OR bomen

Dan is het zover de laatste fase balans op nul gesteld handen vullen zich met werkelijkheid met zaden dode takken aaibaar wild de adem zoekt verlenging maar niemand kent de maat ik plant bomen die als ze groot zijn zaden strooien die tot bomen ontkiemen die als ze groot zijn zaden dragen voor de toekomst…

de wind huilt door de avond heen het laatste gouden licht zinkt weg over de daken mijn ogen branden van vermoeidheid de rust ligt buiten onder de bomen maar dat zie ik niet meer…

de wind huilt door de avond heen het laatste gouden licht zinkt weg over de daken mijn ogen branden van vermoeidheid de rust ligt buiten onder de bomen maar dat zie ik niet meer…

zij stond alleen en achteraan door de duistere wereld verworpen en helemaal vooraan op de eerste rij geplaatst door Hem die is en was en terug komt op de wolken…

Wij vluchten voor het regenweer massaal Naar Kos, Madeira, Kreta, Alicante In ruil waarvoor wij netjes bomen planten, Dan vliegen wij dit keer klimaatneutraal. Dus als straks ieder naar de zon vertrekt Wordt heel ons land met één groot bos bedekt.…

wandeling in het park bomen in takken, door de zon gevangen en ik denk aan welke wil ik hangen dan het besef hier komen kinderen spelen daarnaast, een laatste gedicht opgehangen aan een tak dat is toch geen gezicht…

Toekomst is nog niet bekend bij hen en ook niet dat er ooit weer herfst zal komen die dan de bomen geselt tot het laatste blaadje valt.…

Van jaar tot jaar, klimaatverandering en seizoenen worden doorgeworsteld met heel veel energie en een uitzonderlijke moed Zonder tegenslag of nare gebeurtenissen zal je deze strijd niet verliezen O lieve boom vol wijsheid, een fascinatie, inspiratie en meditatie, telkens weer.…

Vol bewondering en verwondering kijk ik al vroeg in de morgen hoe jij als een reus lijkt uit te rekken met jouw reusachtige, gespierde takken waarop de vogels bekken, snavelen onder elkaar en poetsen hun verenkleed voor de komende vluchten in pastel dageraadlucht. Voel tegelijk het geritsel van bladeren die op het ritme van de seizoenen en het…

De bomen langs de wei dreigen mij te vermorzelen, adembenemend komen ze naderbij. Mijn geest lijkt van god los. Er gaat een lichtje aan, en nog één, en nog één. Plotseling zoef ik langs een hele rij. Soezend zacht. De laatste boom doet een stap opzij.…

De bloem is uitgebloeid De vlinder weggevlogen De laatste zonnestralen Schijnen ingetogen Over het vlakke land Bomen waaien kaal en Het strand is verlaten Je hebt het niet in de gaten Maar de dagen worden kort De wind waait in vlagen En een wolk stort Regen neer De hitte is verdwenen Dit is de laatste keer Dat ik hier zit Met jou…

De bloem is uitgebloeid De vlinder weggevlogen De laatste zonnestralen Schijnen ingetogen Over het vlakke land Bomen waaien kaal En het strand is verlaten Je hebt het niet in de gaten Maar de dagen worden kort De wind waait in vlagen En een wolk stort Regen neer De hitte is verdwenen Dit is de laatste keer Dat ik hier zit Met…

De zon zakt langzaam in een gouden vlucht weg achter gindse bomen; reeds heeft de koelte van de avondlucht haar rechten hernomen. De laatste stralen op het veld trachten te ontkomen, zij worden echter uitgeteld en hun krachten hun ontnomen. Aan de einder wordt het laatste vuur gedoofd door de avondkilte.…

Het voelt als de laatste appel van de boom als de laatste gevulde koek van de schaal dat jij vanavond weer de hond uitlaat het is de beleving van ons laatste avondmaal.…

Donder op ik ben jouw inspiratie niet omdat jij je gedichten kan schrijven Wie denk je dat je bent Met humor de zaak te verbloemen rot op wie je bent Ik ken je niet en ik moet je niet denk daar over na Jij bent al lang te ver gegaan k... ..k…

De stress drukt op mijn ledematen Ik voel mijn tijd is gekomen Ik heb geprobeerd er het beste van te maken En ik knik Alles wordt zwart Alles wordt licht Mijn adem ligt op mijn lippen En kan er net uitrollen…

De vijver ligt doodstil over het water trekt een laatste rimpeling De bomen staan roerloos door de toppen gaat een zachte fluistering Een bleke zon klimt traag de nevel in en wordt zo herinnering…

De laatste zwarte zon voor de aarde stopt met draaien Was dit de bedoeling? Of heeft iemand ons bedrogen? Een tikkende bom, een glimlachend masker. Wat als God toch bestaat? Traag verlies ik m'n grip op alles deze keer voorgoed…

De late zomerzon is zoet en zacht, het licht diffuus, de bomen nog mooi groen na eindelijk wat regen terwijl de laatste vijgen rijpen. De meeste zomergasten weer naar huis een enkeling is nog gebleven, de druiven zijn geplukt maar de kastanjes hangen nog terwijl de laatste vijgen rijpen.…

Het enige dat je voortaan nog kunt: de boom in, voor een laatste hoogtepunt.…

heeft mij verlaten maar ik boom door tot aan mijn laatste zucht…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Doorleefde bomen wisten niet van wijken Die glashard hun geboortegrond bestrijken Het grauwe vergezicht groeit zienderogen Een groen verleden is voorgoed vervlogen En platgewalst tot aan het laatste blad Gaapt dat hiaat in mijn geliefde stad.…

zag je in het laatste blad dat dwarrelde en landde nam je in mijn handen bewonderde je kleur wist de boom voelde ook je nerven herkende toen je geur kom maar thuis daar waar je hoorde en oogst weer een geboren worden…

de bomen kaal, de tuin gehuld in mist de vissen dobberen lui en loom op het trage ritme van hun kieuwen de tuin verteert het dode blad en gaat zichzelf vernieuwen ik vertrappel onachtzaam in het gras een late dwergbovist zo tikt de klok gestaag de seizoenen genadeloos vooruit ik oogst de laatste vruchten, ik wied het laatste…

leven waait door de andere bomen Nooit meer de elementen op je takken Nooit meer in de wind doorzakken Nooit meer trots en wijs staan Driehonderd jaar in een half uur gegaan Jouw kreet ging door de lucht Een laatste lange zucht Je laatste blaadje valt als in dromen Wanhoop voor de andere bomen…

dan ook mijn bloed” zo zei hij Stak het zwaard, viel op de grond Met hem een droom erbij Als Thisbe naar de boom teruggaat Vindt zij haar geliefde daar Voor ook zij het leven laat Smeekt zij de goden een laatste gebaar “Laat deze boom slechts bloeien in zwart Ter teken van mijn gebroken hart En vaders, mijn gunst is klein Maar laat ons…

De bladeren bruinen al wat aan de bomen, langzaam, blad na blad. Het wordt al koud en nat. Nog even kleurt het goud, nog even hoor ik vogels zingen. Maar in dat 'even' gaat het wringen, want vogels, bomen, worden eigenlijk niet oud. Ze zijn zoals ze waren in mijn kinderjaren, zoals ze in mijn laatste herfst weer zullen zijn.…

Spinnen hun web weven tussen de laatste herfstbloemen hun mooiste creaties willen tonen. Waar stilte zich nestelt tussen de bomen in late zonnestralen die zachtjes wiegen op de wind. Strelen mijn ogen weemoedig de laatste kleurrijke herfstdagen tot de vergrijzing zal gaan winnen.…

de laatste bladeren gaan langs mijn hand nog kleuren ze naar zon maar draai ze maar eens om in donkere schaduwlijnen draagt herfst al haar vorst en knisperen op de stoep de kleine ijskristallen morgenvroeg in klaarheid is de boom geschoond en zijn de takken rijkelijk beloond met knoppen nog in ruste pas als de winterkou zijn laatste…