Alle inzendingen over donkere mens

In het donker Lig ik naast je Geen geluiden Soms een zucht Mijn arm om Jouw lichaam Niets hoeft meer Intens gevoel Doezelend Draai jij om Op mijn voorhoofd Een zachte zoen De aanraking Vervult mij Een glimlach Op mijn gezicht Nooit gedacht Door jou zo Geliefd te zijn…

Laat me nog even naast je zitten op het bankje voor ons huis luisterend naar de geluiden van een naderende nacht hoor je hoe de uil ons roept zoals hij elke avond doet? hoe vaak hebben we gezegd zo elke dag te willen sluiten tot we beiden buigen voor de tijd hoor je hoe de uil ons groet?…

De zon streelt haar zwarte haren en rustend op haar knieën smeekt zij om leven want de donkere nacht nam haar ziel weg van haar Ze spreekt met haar ogen, die het licht niet meer zien. Aleen maar donker Alleen maar donker…

Alsof een kakelvers begin mogelijk is een haan kraait bij het begin van de dag de brandnieuwe mensen wakker, nog met geen herinnering belast offers aan een vertrokken god op zoek naar het eigen lot Het helpt soms door in een rivier te gaan zitten bij volle maan en per minuut een wit rozenblad naar binnen gewerkt, opdat zich in water het…

Zonder twijfel schop ik het raam open Spring eruit, de diepte in Hoop ik zachtjes neer te komen Vallend in jouw armen Maar je bent er niet Keihard val ik op de grond Waar ben je; nu ik je nodig heb? De duisternis omarmt me Als een moeder bij haar kind Kom lekker bij me, fluistert hij Mijn ziel waakt in mijn verdoofde lichaam Kom je me helpen…

Geen geluid klonk 'r Geen gebouw stond 'r Geen lichtje flonk 'r Alleen jij en ik Samen In het donker…

Ik wil niet langer tastend in het donker vragen naar de bekende weg Het lichtknopje…

Je stampt je voeten, je stampt de aarde warm, onder een loodgrijze lucht is je hart veel te koud. Voor altijd verliezen; onthoofd door een snijdende wind, die de kop op stak. De roepende stem uit de woestijn, golven van verwondering: een medestander, die doordrong tot de verstandsverbijstering: onvoorwaardelijk de overgave, een uitputtend…

Donkere nachten ogen die duisternis zien binnen in je ziel.…

Als ik 's avonds voor de nachten in het donker kijk, komen gedichten in mijn gedachten. En kan niet wachten moet ze schrijven Dat ze in mijn gedachten blijven. De stilte geeft zo'n rust in mij. Dan voel ik me vrij van zorgen..... voor de dag van morgen.…

Één draaiend donker gat, Terwijl ik elke avond om iets anders bad. God zou mijn enige hoop zijn, Tussen al het verdriet en de diepste pijn Is die weg wel begaanbaar? Kan hij niet naar mij komen, of is dat raar? Het maakt me niet meer uit, Ik merk het vanzelf waar ik op stuit. Ik moet wat proberen, Misschien zal het tij dan keren.…

Over te lange wegen zwierf ik door Stappegoor moe en alleen Er was een korter pad naar huis, dat wist ik zeker als verkenner maar twee te grote jongens van de boerderij schopten me terug, het stadskind in uniform en dreigden met de hond Het werd al donker niemand zag mij niemand om me te helpen Ik was moe en alleen in mijn verdriet…

Vroeg het licht dat scheen: "Waar is dat donker nu heen?"…

Hier zit ik dan weer, helemaal alleen. Iedereen heeft iemand en ik ben weer een buitenbeen. Waarom doet iedereen mij zoveel verdriet. Ze noemen me lelijk, raar en een miet. Nooit doe ik eens iets goeds of maak ik iemand blij. Ze zijn alleen maar aan het zeuren op mij. De andere jongens zijn allemaal zo stoer. En ik kan geen ene moer. En…

heen en weer geslingerd verraadt mijn lichaam me vol onbegrip doorsta ik het donkere van mijn zijn afhankelijk geworden van hen die mij uitsluitsel kunnen geven over de weg die ik gaan moet bewandel ik onzeker geplaveide paden tegen muren opbotsend duurt de nacht lang…

Het was donker, hij lag op zijn bed. hij had het raam op de haak gezet, opdat het getij van de nacht door de baai van zijn kamer kon gaan en zijn dromen stijgen en dalen op de golven der maan, en hij dacht: 'hoe vaster ik slaap, des te zwaarder slaapt het heelal, hoe dieper ik ademhaal hoe hoger de nacht en het lied van de nachtegaal.…

als het donker wordt haalt de zwartkijker steeds weer z’n grote gelijk…

Over te lange wegen zwierf ik door Stappegoor moe en alleen Er was een korter pad naar huis, dat wist ik zeker als verkenner maar twee te grote jongens van de boerderij schopten me terug, stadskind in uniform en dreigden met de hond Het werd al donker niemand zag mij niemand om te helpen Ik was moe en alleen in mijn verdriet…

Donker voor m’n ogen. Donker in m’n hoofd. Donker is het leven, Emotioneel verdoofd. Donker zijn gedachten. Donker als de nacht. Donker zijn de wonden, door daden toegebracht. Donker vult het leven. Donker, niets te zien. Donker doet beseffen, dat ik weer licht verdien. Donker wordt weer schemer. Donker wordt weer licht.…

Alles wordt donker rondom jouw aanwezigheid -- Blijf in mijn ogen!…

ze plakte voorzichtig alle schaduwen die ze had met zwarte lijm vast keek mij vol verwachting lachend aan verwachtte dat heb jij uitstekend en snel gedaan maar ik wees naar het donker buiten de cirkel van hel licht waar wij beiden nog heel veel duister van hun eenzaamheid konden bevrijden zodat zij de rest van hun tijd niet…

ik blaas de kaars uit weg alle schijn van de dag even rust de nacht is mij lief de aarde draait wel door om licht en donker de mens ook om zichzelf ik blaas de kaars uit even weg van alle schijn…

Laat een mens nooit donker staan en evenmin in het naakt doe altijd een lichtje aan zorg dat je warmte maakt en zie, als jíj eens eenzaam bent en huivert van de kou dan kaatst dat licht naar je gezicht en dat verwarmt jóu…

Als de dagen donker zijn, omdat het geluk of de zon uit uw leven verdween, Zoek het licht van een kind dat naar U lacht! Voel de warmte van een mens die zijn hand naar U uitsteekt! In duisternis, is hoop onzichtbaar, liefde koud..... Omdat niemand, niemand meer ziet!…

Wonderlijk toch hoe De mens geschapen is Lichaam en geest Die samen één zijn En toch de geest Die zo vaak gespleten is Het bovenste gedeelte Van het Ik de brave Man en pappa speelt - Het onderste deel Dat onzichtbaar donker is Het leven van een meisje verspeelt…

ik zie de weeffouten in mijn levenspatroon donkere rafelige draden verbreken verbinding knopen, lussen, losse steken horen bij het tapijt dat jaar na jaar schering en inslag vormen het onvolmaakte is mij lief ik mag een mens zijn…

Mens je bent Nooit alleen Maar goed of kwaad Niet alleen maar Donker of licht - Het hele palet Aan kleuren draag Je in je mee, Niet alleen maar goed, Niet alleen maar slecht - De kampbeul zit In je, maar de Heilige evengoed In je verwerkt…

het is schilderachtig regenachtig vandaag stappen bekende gezichten in maar ook wat meer ik meen een streptokok te zien met aan de lijn een rode hond en word ik ook morbili gewaar of betreft het scarlatina? in ieder geval kijkt een meisje donker naar me omdat ik zit. Ik bof.…

Donkere bladeren, donkere takken resideren boven een eenzaam mens Die net iets in zich voelde knakken en juist wegzakte over de pijngrens Heldere sterren en vochtige tranen zien elkaar langs het vol lover heen Als schimmen die erg ver staan en beide voelen ze zich pijnlijk alleen Fluisterstemmen en ‘t stil snikken vormen nu ‘t hart van…

wij gingen rood omhoog uit groen dat lucht geworteld aan de natte beademing lag het donkere gat dat krioelde vol bewegen onder een uitspansel dat alle energie gaf aan dit leven wij bloeiden niet maakten geen vrucht maar kleurden de hemel waaronder de schepping door de mens was gevlucht hun vurige vraatzucht was de dood…