116 resultaten.
Het verborgene
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 116 de nacht omsluit de gebalde geest
als een woud van varens, die regeren
door zich vruchtbaar op te stellen,
hun lichtsporen te herkennen,
onvermoeibare driften
naar een ander ontwaken
als haviken die speuren boven
een gevoelsland, hun thermiek
als hoofdmiddel creëren, soms
in de waan van tegenspraak
waar de moleculen van minuten…
geknot leven
netgedicht
3.3 met 6 stemmen 307 genoodzaakt terug te reizen kwam de tijd
in hoog tempo los: vlak landschap, luchtige lente
oevers met zacht walsend riet
geknotte wilgen als stille getuigen
gebalde vuisten, scheve boosheid in
strenge slagorde langs rustig water
takken slordig vergaard en gestapeld
afgesneden van de ouderlijke stam
om eigenzinnig in bloei te komen
tot ontelbare…
zonder titel voor jw
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 339 fladderend bijna
slaat hij zijn witte handen uit
losgemaakt van werkelijkheid
vindt hij vrije hoogten
zijn eigen weg
de blinde vogel zingt
aleen nog in de nacht
de gebalde vuist
omklemt twee penselen
de andere hand
raast heen en weer
op het doek
het rusteloze lichaam
springt, klimt
tijd verstrijkt
minder woestheid
altijd opnieuw…
Maanvogels
netgedicht
3.3 met 20 stemmen 1.228 In het aanzien van de wolven
drijft nog op de laatste traan
het galjoen van stille dromen
dat zich krakend in de stromen
mee laat deinen op de golven
die het zeegat willen gaan
Waar gebalde luchten wachten
op de vogels in de maan
die met zongebrande veren
langs de kraaiennesten scheren
om daarna met alle krachten
uit de as weer op te staan…
Gat in de wolken
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 285 laatste dag ijlden
vele duplicaten na, een zegel
van archetypen, glasachtig
een deling van cellen, het stof
van zandpaden, de deur die je
zachtjes sloot, stilte indachtig
de weg over voetangels en
honing, onaangeharkt, naar de
tijd en plek waar alles samenvalt
het geheugen dat niet gewist
kon of mag worden, kortom
je leven in je knuist gebald…
Werelden
netgedicht
2.5 met 13 stemmen 1.048 Zo diep schaamteloos
draagt het immer
ruisende rivierwater
het vernederde afval
langs mijn vergulde voeten
ik waad door vocht
van diep verdriet en timmer
met gebalde vuist
de luiken toe van de vazal
die schimpend weigert
het verre wezen te ontmoeten.…
09-06-2003
hartenkreet
3.9 met 14 stemmen 1.391 Kleine handjes grijpen krampachtig
Naar het rood bevlekte gras
Zoeken houvast tussen de stenen
Slaan in doodsangst van zich af
Kleine handjes, gebald tot vuisten
Ogen dicht om niets te zien
Mondje heel stijf dichtgeknepen
Als ze stil is, heel misschien…
Kleine handjes, rapen voorzichtig
De resten van een rok bijeen
Mond nog steeds stijf…
Golgotha's namiddag
netgedicht
4.7 met 77 stemmen 57 de maskers die
geld en macht dragen
zijn door tal van
mensen hagen op
parades bewonderd
vuisten gebald
de knuist op
het hart hebben zij
hun goden vereerd
zwerend in ganzenpas
nu heerst er een
benauwende sfeer
op de plaats delict
waar verraad echt
manifest gaat worden
bij de donkere
borders van de hof
van getsemane lichtte…
Klootzak
hartenkreet
4.3 met 39 stemmen 2.088 Klootzak hoe kan je nu
Wat heb je nou gedaan
Omdat je zo jaloers bent
Hoef je haar niet te slaan
Hufter wat denk jij wel
Regeren met gebalde vuist
Vernederen en kleineren
Er waanzin door je ruist
Klootzak kijk naar haar
En besef hoe jij haar tart
Je ongegronde achterdocht
Breekt haar oprechte hart
Hufter hou je handen thuis
Stop het…
langs water
netgedicht
4.7 met 7 stemmen 284 stil loop ik over glibberige
half bevroren paden
wanhopige schouders
keren stijf naar binnen
en houden mij vast
statig nadert de zwaan
koud koningsblauw water
volgt golvend haar gang
tot zij me ziet
en hoopvol naar de kade zwemt
niets heb ik te bieden zwaan
dan wanhopige schouders en
gebalde vuisten
die mij gevangen houden
sierlijk…
Uit ons plakboek
hartenkreet
4.1 met 10 stemmen 1.062 waarom sterft de zon
nú wél als de nacht valt
nu jij hier niet meer bent
je gezicht nog sprekend
door mijn herinnering schalt
waarom verbleekt de warmte
nú wél als de nacht valt
nu jij niet meer naast me ligt
de dekens nog geurend
in mijn vuisten, gebald
waarom zoekt de liefde
nú wél als de nacht valt
naar vertier buiten mijn weten…
Paniek krijst stilte
netgedicht
2.6 met 5 stemmen 121 onverwacht toe te slaan
beelden razen
caleidoscopisch voorbij
de tijd geeft alles vrij
zonder verbondenheid
het gif gist onderhuids
in wanen van de dag
uit losgeslagen menigten
vooraan het ergste tuig
zij rappen marsmuziek
uit oude oorlogsdozen
zwaaien vaandels met een
vage link aan lederhosen
angst regeert
orkestreert de wanhoop
in gebalde…
Onweer
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 397 Gebald in herhaalde stoten
hijgt hij huiverig door het gebladerte
dat in alle stamsoorten nederig buigt
Dan kraakt het samengetrokken geweld
en plots breekt het water gutsend door de
hangende muren.…
Helder
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 101 wit is de jurk
in het stille ochtendlicht
wit de wapperende vlag
uit de kapot geschoten muur
wit de woedende knokkels
van de gebalde vuist
wit de gevangen geesten
in een web van rokerige mist
wit is het gelaat
dat in de ijle verte staart
wit het roerloze doek
dat leeg op beelden in pigmenten wacht
wit is de razende storm
die…
Eva
netgedicht
3.5 met 10 stemmen 997 Als voor de derde straks haar vliezen breken,
houdt ze nog steeds, tegen de zwaarste wee,
haar handen in de schoot gebald tot vuisten,
denkend aan toen de wolf sliep naast de ree
en god nog als God in de bomen ruiste.…
Herfstslaap
netgedicht
4.2 met 8 stemmen 427 Verder zijn er de vogels, gebalde troepen deserteurs,
die ons hun lichtgeraakte rug keren
we zien wel, keren terug als de tijden beter zijn.
De kapotgedichte herfstbladeren die ik als kind
ving - in die dagen werd geen val voltooid -
zijn ijdel en dor, betekenen niets.…
Element
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 361 Het lekt en likt
ternauwernood
de onbeschermde schenen
Legt blarend billen bloot
en vindt zijn krachtig element
in pijlen als in stenen
Is in verlichten van de zee
waar vóór het vallen van de nacht
de Asunción zijn zeilen bolt
in ademloze kleurenpracht
We spelen er gevaarlijk mee
Gebald rolt het
de hemel uit
met orenpijnigend geluid…
Zandloper
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 229 keien, tussen
wieg en soms het graf,
maalt de molen haar tijd,
ruist het alom aanwezig leven
in stof door de vingers glijdt,
haar blik mijn toekomst kuist,
bedekt met open hand, de
opening van vele monden,
stokt alles, al is het maar even,
in de stilte van een adempauze
de laatste korrel zand uit de loper
valt, in haar kleine knuist gebald…
Langs Vlaanderens wegen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 181 Daar staan, waar hun kind gestorven is
een vader, van onmacht de vuisten gebald,
een moeder, gebroken door droefenis,
daar, bij een kruis langs het koude asfalt.
Terwijl verkeer onverstoorbaar raast
staan ze er stil in wind en regen
her en der, met een bloempje ernaast;
de kruisen langs Vlaanderens wegen.…
Verborgen stemmen?
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 86 niet foppen door het,
kreunen van de vals gestemde instrumenten
de kraag opgestoken in het geschoren griend,
wat voor alle
buitenlieden als concertzaal dient,
op het gedimde voetlicht
en met z’n zwaarste bas
recipieert het sluipend donker
zich op tonen dieper dan de diepste plas,
maar na vandaag worden de
octaven in een hand gebald…
Weinig pret onder de pet
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 127 Versvorm: Rondel-Prime
’t schermutselt regelmatig in mijn brein
en dat voelt zwaar en helemaal niet juist
daar boven moet het kalm en vredig zijn
niet hard, gelijk een strak gebalde vuist
Het knarst daar veel te vaak, alsof een trein
bruut afgeremd wordt door een reuzen knuist
’t schermutselt regelmatig in mijn brein
en dat voelt zwaar…
Oeral gebergte
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 “Wat een bh lal,” boerde de verslagroomgeefster
in een grote klabam Sorbet uit, “dit is niet haram, ”
zei zij luid met een knal, en de dagdroom weefster maakte gaten kazen
uit de vuist gebald.…
Orgelpijpen,
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 53 huilen van de wind
als wolven van dit seizoen
zich niet foppen laten door
mee te spelen met zijn
onbestemde instrumenten
van het fluitend griend,
wat voor buitenlieden
als concertzaal dient,
bij de woeligste plas
recipieert het donker
zich op tonen dieper
dan de diepste bas,
maar na vandaag
worden alle octaven
in een vuist gebald…
film
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 1.156 dit wordt een droef gedicht
over een film, die nooit
verdwijnen zal en
slechts bestemd voor
een enkele toeschouwer
krampachtig sluit ik mijn
ogen met als enige
resultaat een nog
indringender beleven van
deze fatale beelden
keer op keer ga ik de
confrontatie aan, de ene
keer in gelatenheid,
dan weer met gebalde
vuisten van woede…
film
hartenkreet
3.4 met 14 stemmen 2.026 dit wordt een droef gedicht
over een film, die nooit
verdwijnen zal en
slechts bestemd voor
een enkele toeschouwer
krampachtig sluit ik mijn
ogen met als enige
resultaat een nog
indringender beleven van
deze fatale beelden
keer op keer ga ik de
confrontatie aan, de ene
keer in gelatenheid,
dan weer met gebalde
vuisten van woede…
Dansles of solodans
hartenkreet
2.7 met 3 stemmen 3.227 Met gebalde vuisten
staat zij als verlamd
voor haar passieve
spiegelbeeld
Rondom haar heen
haar andere ik-beelden
die uitnodigend wenken
maar zij staart gefixeerd
naar een niet-keuze
die toch gekozen blijkt
Verandering van blik
oude en nieuwe angsten
duizelen haar tegemoet
elke stap naar een ander ik
lijkt het wankel evenwicht…
rode peper
netgedicht
3.5 met 8 stemmen 1.747 ik versneed jou op wak hout
streek sap en snippers
langs ogen en lippen
te koud na jouw grage storm
ik vermaal jou in de vijzel van morgen
vermengd met azijn, suiker, zout
ik smeer jou onder de oksel
het schroeit en wekt de klieren
een rode roes in grijze kwabben
het ontwent trager dan ik wens
mijn tong smeult van gisteren
je zit gebald…
HAAR LAATSTE TRAAN
hartenkreet
4.2 met 4 stemmen 614 ze zit tegenover hem
en vertelt over haar verlangens
en wensen
over hem en haar
en hoe nu verder
alleen
of toch nog samen
haar handen gebald tot vuisten terwijl ze spreekt
hij mompelt zo nu en dan iets
dat op ja of nee moet lijken
knikt
of kijkt naar ….…
Bij: de onvoltooide van Schubert
netgedicht
4.6 met 22 stemmen 648 Open handen
gebalde vuisten
overwonnen vrede.
Hevig begeren
fluwelen uur
van zwijgen.
Akkoord van levenden
die rusten
tot verrijzen.
Uit: Kristallijn p.26…
Tijdcapsules
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 336 Macht gebald in onwijs leiderschap
bron van kwaad en gramschap; velen
geofferd voor welzijn van enkelen
gelokt door idealen, niet meer dan
kreten op het behang, strijd gaat
slechts om puur persoonlijk belang.…