Alle inzendingen over gevangen OR hoop OR angst

Is het mijn angst voor oorlog en onheil of zie je je eigen angst voor mij? Wat denk je als je me in de ogen kijkt? Voel je mijn nood aan een veilig onderdak of hoop je dat ik je deur voorbij zal gaan? Hopen we niet allebei dat deze hel zo vlug mogelijk voorbij zal zijn en dat vluchten niet meer nodig is!…

angst maakt zich meester homo geweerd door EO de hoop verloren…

Bang om te vallen Dus sta ik maar niet op Bang om te praten Dus zwijg ik maar Maar soms in een seconde Van hervonden moed Hef ik mijn hoofd Steek ik mijn nek uit En open mijn ogen Ik hoor dan de muziek van hoop Hoe hard ik ook probeer Tanden op elkaar De angst uit mijn ogen huilend Toch vind ik de sleutel niet Om mij te bevrijden…

Zij is als een vogel die de vlucht neemt tussen alles door in de ochtendzon verborgen tussen de roze bloesem op een tak in de boom haar ochtendconcert ten gehore brengt in het licht waardoor we weer tot leven komen dat alles is er nog in het dagelijkse leven met de vernietigende angst waar we elke dag mee geconfronteerd worden…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Wanneer de dobber duikt doet de visser De top van zijn hengel snel en snibbig Aanslaan, onder het donkere water Voelt hij de angst van broeder vis, De hand aan de hengel geeft zachtjes mee, Geeft hem hoop, haalt hem dichterbij en hoger op Naar 't blauwe ogenblik waarop hij zal versmachten In de zomerlucht.…

Onzichtbare angst Houdt mensen gevangen Ieder in zijn eigen blok Van glas en steen Buiten gluurt het beest Wachtend op zijn volgende vangst Onzichtbaar en dodelijk Regeert hij ons leven Hij neemt levens Hij neemt banen Hij neemt kansen op liefde en succes Zijn hebberigheid kent geen grenzen We werken aan een wapen…

Omgeven door hoge muren, woorden gevangen in angst verstopt, in een stil verlangen. Als ze lacht en praat, zie je niet haar stille verdriet, diep in haar is een machteloos verzet. Niet begrijpend, waarom het zo moest zijn, toch zal ze vechten tot de pijn verdwenen zal zijn. .…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

Ik wil het schreeuwen van de daken, Tegen ieder die het horen wil, Maar mijn mond die zit vergrendeld, Angst weerhoudt me, maakt me stil. De ene minuut dolblij, De andere minuut stervensbang, Als angst en hoop strijden Duurt wachten soms zo lang……

handen wurgen zwart ogen gillen wit en angst vervloeit langs muren die de stilte zat zijn en elkaar spinnen ragen rood het harigt op de poten ze hoeken voor hun leven rennen voor de dood ze trekken draden treurmuziek in webben vaag verdriet want als de prooi gevangen is eindigt abrupt een levenslied ze wroeten in mijn geest vernachten…

Als niemand weet wat er met je is Als niemand weet hoe moeilijk jij het hebt Dan zijn de dagen onvoorstelbaar lang Dan zijn de dagen een gevangenis van gevoelens Gevoelens die misschien niet te verdragen zijn Gevoelens die misschien blijven voor altijd Gevangen in je angsten voor wat gebeurd is Gevangen in je angsten voor wat komen…

Hoe is het toch zover gekomen jouw gedachten, gevangen in een spinsel vol verwarring. Woorden die je niet bereiken je sluit gevoelens buiten angsten houden jou in je macht. Laat me je toch helpen keer je niet van me af pak mijn hand, voel de kracht.…

Jouw ogen kijken mij aan ze spreken zonder woorden zijn gevangen in verdriet wanhoop het niet begrijpen ik zie ook het strijden. Geen lach of vreugde alleen de tranen die langzaam langs je wangen glijden, spreken hun eigen taal ze laten zien angst en onzekerheid.…

het vertrouwen in jou te verliezen Maar alleen jij kan ervoor zorgen dat ik niet met deze angst hoef te leven En ik kan alleen maar hopen dat je echt veel van me houdt…

, zo kwetsbaar, er is angst, angst voor jou, angst voor het leven, angst voor mannen...…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

De Europese unie, onze hoop, ontbrandt in felheid bij verkiezingstijd. Voor vaderland en eigen zichtbaarheid smeert menig kandidaat met pek en stroop. En niemand denkt in navelstarensdrang nog aan de Catalanen in ‘t gevang.…

Dromend word ik wakker in het huis van mijn angsten zonder gangen, gevangen tussen hoogwanden en geesten die zich almachtig plooien om mijn gedachten ze langzaam wurgen of opblazen tot zwarte reuzen die honger hebben en mij ruiken op de richel van dood en leven duisternis verzwelgt mij, pijn wekt me in het nauwe kanaal dat mij…

Alle hoop negeren, al wat telt, is angst. Virtuele realiteit duurt het langst…

als het gras weer groeit is jouw oorlog niet gestorven nog steeds wordt in jou gestreden ook al heb je al lang geleden de vrijheid verworven je zwoegt in opgejaagde dromen en zweet aldoor de angst van barakken ja, je zult nimmer aan het gevang ontkomen en eindeloos naar verlichting snakken…

de slapelozen van de nacht gevangen in het geluid van de ademhaling belegerd door melancholische tobberijen en altijd de angst om de kust te verlaten…

Gevoeld in dreiging Beleefd in schokken Vervormd in angsten Bewogen in tijd Nabij Gevangen in hoofd Opgehoopt in hart Gebroken in stuk Vertaald in gedrag Nabij Blijvend in dit land Vallend in dit land Helend in dit land Oorlog nabij, nabij…

Mekka en Qatar moskeeën Daar lost een slagschaduw op in de zon Want babydraagzakmoeders zijn hun leven Niet veilig zonder hoofddoek of nikab Hun haren zwartgekruld slechts in hun slaap Gerechtigheid slaat om in angst en beven Het 'hoofdgerecht' wordt angst maar hoop doet leven Ziedaar, hij brengt u naar de overkant Charon de transporteur…

als liefde vergaat voel je de verlammende kracht van een niet te beredeneren angst ervaar je de kilte aanwezig in gegeven warmte en op de vlucht voor de binding die jou langzaam maar zeker wurgt besef je dat gevangen in het pijnlijke proces van niet meer kunnen niet meer willen jij verlangt naar de stille rust van alleen…

Wil je even bij me zijn kun je dat verdragen de angst en de onzekerheid mag dat even vervagen Even delen lief en leed zo samen er voor elkaar bevrijd en toch gevangen het goud dat ik bewaar Jij hoeder van mijn liefde mijn maatje voor altijd jouw hart zo vol van leven houdt mij in deze tijd…