335 resultaten.
Bronstige Veluwe
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Bronstig
klinkt toch veel romantischer dan
geil
Het klinkt ook natuurlijker
en nog krachtiger is het oergeluid
wat het Edelhert voortbrengt:
de hinde de bestijging, de bevruchting
te laten mogen bepalen
't hoogtepunt van hun eenwording
klinkt toch veel romantischer dan
neuken!…
Bronst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 157 De zon draalt laag
stralen breken in het loof
tot gouden twinkelingen
dansend op een vleugje wind
namiddag leunt zwoel tegen de avond
glooiend rust de heide in haar purperen pracht
tot onverwacht de stilte scheurt
door ‘t burlen van een edelhert
de lokroep troont bronstige hinden
voor de toekomst naderbij
en als het woud in mijmer zwijgt…
DE VROUW AAN HET VENSTER
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.423 't Raam is zo hoog
Dat zij eerst de aarde ziet in wijde verte:
De stroom omarmt het bos in blauwe boog;
Door 't groen gaan rode vogels, ranke herten.
Niets weet zij van het levensspel daartussen;
Maar het moet schoon zijn, want zij mist het zeer.…
O LIED
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.213 o Lied,
gij helpt de smert
wanneer de rampen raken,
gij kunt, o Lied, de wonde in ‘t hert,
de wonde in ‘t hert vermaken!
o Lied! o Lied!
Gij laaft de dorst,
gij blust het brandend blaken,
gij kunt, o Lied, de droge borst
en ‘t wee daarvan doen staken.
o Lied! o Lied!…
Het hertenleed dat Verburg heet
hartenkreet
3.0 met 32 stemmen 3.669 niet en
lang nadenken leek Verburg niet nodig
Ze gaf opdracht om de herten af te schieten
Maar zeg me: Wie is er dan overbodig:
Een minister die dit soort oplossingen verzint
of een edelhert dat op eigen kracht
de weg naar de Veluwe niet terugvindt?…
Nazomer
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.330 Haar ogen drinken het tot zij ze topzwaar sluit:
dronk zó een ander haar nu tot den bodem uit,
of doofde hij voorgoed de bloemen van haar bloed…
Zo wondbaar is de snelle ademende flank,
alsof een hert in haar de pijlen wederstreeft.
Zij is te moe om nog een deur te sluiten, leeft
als bloedend hert tussen haar eigen bloemen.…
Maanverlichte nacht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 106 Het veld bedekt
met zilveren deken
in nachtelijke glans
over nevel
slechts hier en daar
contouren van een boom
de wereld gevat
in vale licht
der volle maan
boven dit decor
zie ik nog geweien
van een roedel herten staan.…
Overstekend wild
snelsonnet
2.0 met 22 stemmen 1.109 Als overstekend wild de weg verspert
Wijk dan niet uit, maar rijd zo’n beest in stukken:
Zo’n ongeluk voorkomt dan ongelukken
En het is eigen schuld ook van zo’n hert.
Maar hoe moet dat nou bij een kleuterklas?
Geef je achter het stuur dan ook vol gas?…
O klamme koude...
poëzie
2.0 met 9 stemmen 1.605 O klamme koude, die me 't krimpend herte
beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten,
als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten,
doet nederbuigen onder 't lood der smerte,
- doet nederbuigen in wanhopig smachten,
zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte
de tred des wandlaars, onbewust hoe 't herte
toch pijnlijk krimpen kàn om al…
O klamme koude
poëzie
4.0 met 1 stemmen 481 O klamme koude, die me 't krimpend herte
beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten,
als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten,
doet nederbuigen onder 't lood der smerte,
- doet nederbuigen in wanhopig smachten,
zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte
de tred des wandlaars, onbewust hoe 't herte
toch pijnlijk krimpen kàn om al…
Late echo
snelsonnet
3.0 met 13 stemmen 538 Een burlend hert dat plots verongelukt?
De dreun van een brisante supernova?
Nee, ’t kreunen van Maria Sjarapova!'…
Minstrelig
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 55 Welkom in het generale
altruïstische decorum
Een persiflage parodie
op melomane poetry
In een uithoek van Hinault,
Bourgondisch Henegouwen
De laatste der verlaten
desolate knapenkoren
Wederkerig en minstrelig
in lendenen der raven
Blikken pikhouwelen snavels
die mijn hert doorboren...…
De oude zeeman
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.270 De verte trok mij henen:
De verte met haar toverlach,
En al het onbekende;
Hoe sloeg mijn hert van ongeduld,
Als 't schip zich zeewaarts wendde!…
Saté Royal
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen 1.307 Geachte dierenvrienden, stop met balen
Omdat prins William kennelijk een keer
Gewapend met een soortement van speer
Een rennend hert omver heeft moeten halen
Want laat uw common sense de vrije loop:
Zo'n beest heet toch niet zomaar "antiloop"?…
Vergiffenis
poëzie
3.0 met 36 stemmen 6.425 Ik wil u schoon vergeven
Omdat ik wonder-schoon bemin;
Vergiffenis in liefde
Weet ende nog begin
Ik wil u schoon vergeven
Omdat ik bij mijzelve weet
De zwakheid van m'n herte,
De diepte van uw leed.…
Achtkanten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 Ik zie ze graag
achtkanten genaamd
dat is hun nom de plume
lijfwachten van de stilte
hun bast lijkt op die
van herten voor de bronst
geheven hun gewei
kostbaar filigraan
in hun kruin
een wijde blik
een vergezicht
hecht in het gelid
contemplatief op wacht
honkvast als ze zijn
met het pittoreske
van de winter…
ik hoor de takken kraken
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 73 het gaat over paleizen
en prinsessen
over licht en donker
pijnbomen en kreupelhout
hoe je best ruggen steunt
en schurkende herten verdraagt
over groeiend gras en kruiden
hoe kruinen elkaar kunnen raken
en wortels verstrengelen
en hoe
onder een bloedende boom
een meisje de knopen
van haar ruitjesjurk telt…
Er lekker even uit
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 201 Er even lekker uit, zo met z’n tweeën
We spotten zwijnen, herten, dassen, reeën
De lucht hier is zo helder en zo puur
Geen angst wanneer zo’n wolf dichtbij gaat komen
Ik heb mijn paintball-gun ook meegenomen…
Prooi
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 591 In een heidense nacht
Glijdt uit haar laaiend gewaad
Een liaan die rond mijn hals stropt
Mij neerhaalt, het sidderend hert
Ik slurp de alsem uit haar kelk
Het lekt langs een mondhoek
Trekt een spoor naar de druppel
Het kietelt aan mijn kin
Ik bid dat het geen leugen is
Dat ik haar smeulend nest verdien…
Late regen
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 444 De aarde drinkt met
kletterende kaken,
in het duistere woud likken
onrustige herten zilveren druppels op.…
Uit logeren
gedicht
2.0 met 18 stemmen 16.289 In een strak opgemaakte kuil
zich aan het koude laken warmen,
herten grazend op het dek.
Voor ogen kwam een heks, ontvleesde
botten aan haar romp, van kirren
niet meer bij. Paniek.
Waarna men weer het enge grootje
beffen wou.…
[beeld]
gedicht
2.0 met 21 stemmen 7.097 Hoe een beeld zich in je taal slaat, je
stem verspringt, je hert verschiet - hoe
zijn roos overloopt, de wijn van
eiken is, roemer voor stenen,
de tafel gonst van honing en
de uil met bos je mond ontkorft -
behoort bos zijn botten toe, vuur
zijn voltooiing, wat as - wat jij?
-------------------------
uit: 'Speling', 2005.…
rozen op een leeg graf
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.230 Donderdagmorgen
Een stralend kind
Mama vangt het geluk op
Warme ochtendknuffel
De tijd kent nog geen pijn
Een schoolwandeling zonder retour
De verwachte stem blijft in de toekomst
Draaikolken vegen de rust weg
Het opgejaagde hert vermenigvuldigt zich
De onbezette plaats stelt steeds dezelfde vraag…
Sibylla
poëzie
4.0 met 2 stemmen 267 Sibylla, aangebeden kind -
zoo wispelturig als de wind -
die louter zielenvreugde vindt
met herten doen te smachten,
die gij door uwe schoonheid blindt
en aan uw zegekarre bindt,
terwijl ge toch geen een bemint,
hoe zij naar u ook trachten.…
als uit den hemel
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 761 oh gij
met uwe blommenden herte
waarom raak ik uwe ziele niet
aanschouw mij toch met oogen lief
en laat mij wenschen uwe zoeten mond
oh kindeke schoone
van alle menschen die ik bemin
zijt gij mijn roozeken en alwaar ik spreeken mag
hoor ik slechts uwe teedersten lach
zoet, zoo zoet
in mijne biddenden herte woont gij reeds lange tijd…
Bonheur-du-jour
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 150 Wanneer bomen zijn ontbladerd
dagen bleek in grauwe ramen staan
zit zij het opgejaagde hert
verscholen in de stilte op haar
taboeret voor haar bonheur-du-jour
Zij schrijft niet fragmentair
houdt van fraicheur en franchise
Een gedicht met licht in het land
van de eenzamen. Een vrolijke noot
een dans als een Franse quadrille.…
Hertendomeinen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 89 Waar het stil is
Op ongebaande wegen
Een wildernis
Waar geen mens zich wil begeven
Waar de bossen oud zijn en krom
Menselijk geluid altijd is verstomd
Slechts vogels zingen
Door struwelen kleine paadjes gingen
Hier is het hertendomein
De rust is er zo fijn
Niemand hoeft hier te komen
Een hert mag er dromen…
Banderheren *
poëzie
3.0 met 22 stemmen 9.145 Om `t lijf te houden men rijkdom begeeft
Met alle daar ons herte zeer aan kleeft.
Om d' edel ziele, daar God zelf in rust,
Mijden wij niet ons herten minste lust,
Maar volgen die plat tegen Gods geboden,
Daardoor wij arme zielen doden.
In `t vlieden van de tyrannië fel
Ontzien wij arbeid, moeite noch gekwel.…
UIT DE DICHTERLIEFDE
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.148 Uit wanhoop neemt het meiske,
goed kome het uit, een vent,
de eerste de gereedste;
de knecht, hij, is miscontent:
Dat is een oude historie,
maar ze is nog altijd nieuw,
en wie zij voorvalt gaat het
alsof men hem 't hert doorhiew.
October 1879.…
Dyn befinge hert
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 581 dyn befinge hert
ta stien wurden yn stiltme
sil net fester frieze
ik sil dei untteie
in bit sil ik slaen
gjin wjerstan silst do biede
en ungelokkichheit oerraze
en dyn seftheit bleatlizze
ik ha dyn lea leaf
allinich de waarmte
net de lukerichheit
Vertaling:
jouw licht bevroren hart
versteend in stilte
zal niet vaster vriezen…