Alle inzendingen over hij wil vrolijke fee

Hij staat weer op de planken, die goeie ouwe Dorrestijn. Hij is daar treurig op zoek. Deze keer naar zijn einde. Of is het naar nieuwe zakken? Of zoekt hij naar een krans? Jij bent geen ouwe zak. Jij behoeft geen krans. Zelf ben jij ouwe wijn. Goeie, ouwe Dorrestijn!…

en prins die stille vol verdriet vertelt dan zijn verhaal getroost door allen in het bos verwarmd door het maangeel mos worden zijn tranen snel gesust de prins kijkt naar zijn fee neemt heel stilletjes gedachten van haar mee om ze te koesteren en als zij slaapt en hij nog waakt zijn hun gedachten bij elkaar…

De goede fee, zij gaat met je mee naar dromenland, want daar is het plezant. De zon is aan het gapen, dus ga maar vlug slapen. Slaap maar zacht, goedenacht... ---------------------------------------------------------------- Genomineerd gedicht 'Hilarion Thansprijs 2002' Lanaken, België, Categorie jeugd.…

helaas het lukt me niet altijd te zeggen wat ik voor je voel ofschoon ik graag een pittig eitje bij een fiks ontbijtje met je pel maar kijk zoals de zon klimt uit de zee sta op mijn fee was je ogen met mijn dauw eet je eitje gauw ik vind je zo krokant kom zet je aan mijn kant er beeft ontroering in mijn keel.…

Sereen staan de bomen de takken fijn besnaard de knoppen nog even dicht voor ons bewaard wachtend op het zonnelicht en de jonge blonde fee die zal komen neemt ze het groen, de vogels en alle bloemen mee Dan bezingt ze jubelend de lente die weer stralend lacht na een lange koude winternacht…

Mijn “geheime” en allerliefste fee was op de kerstmarkt langs gegaan, daar had ze de inhoud van het pakje, zomaar in een hoekje zien staan. “Neem me mee en geef me aan je lief”, “Ik kan er nu voor hem zijn”, “Doe het, doe het alsjeblief”, “Hij vind dat vast en zeker fijn”.…

Zuiver lieftallige parel groeit zacht genietend gedragen door de waterfee in onmetelijke diepten van mijn liefdeszee.…

anders - moet je horen: Normaal suf op weg in dromen was zijn tred nu wakker en kordaat met rode konen rechtop over straat Waar zou dat zo plots van komen Kwam die flair wel uit eigen beheer Speelde die knakker soms mooi weer vandaag toch al door zon overgoten Hij zag ze vragen en dacht oh jeminee jullie weet het nog niet van de fee…

Want hij tilt mij zingend omhoog, hij noemt mij z'n zonnige fee, ik, povere tuil in de hand en hij zegt dat ik schoon ben ermee. En de tranen komen opeens vanuit mijn ogen omneer over mijn schaterend hoofd, ach hert, dat in liefde gelooft, ach Here de vrijheid zo zeer.…

zij hebben de webben behangen kwistig met parels gestrooid langzaam lossen zij op de witte wieven van het bos ze zijn zo gek nog niet in het rijden op een bezemsteel duurzaam en toch co2 neutraal vliegen zij voorbij de maan helpen in de laatste uren brengen dromen in de eerste slaap zij begeleiden je waar je ook gaat in herinnering…

Gij, donkre Fee, met uw zeediepe ogen, Gij liefde van vuur met uw kussen van vlam, raap Gij het lijk op, uit mededogen, draag Gij het mede als een arm dood lam, Gij, donkre Fee, met uw zeediepe ogen, Gij liefde van vuur met uw kussen van vlam.…

soms is er zacht het flierefluiten na een woeste nacht waarin kobolden smidsen hitsen met lucht van volle maan een donkere dreun te horen is de godvergeten lust die stilte opent maar zij druipen als kabouters af nog likkebaardend naar de feeën hun elfen dansen in de morgen pas nadat wij ons al flierefluitend moe hebben gevreeën…

mag ik je weer raken weten en toch intiem het ongenaakbaar plaatsen in de mooie parelwitte lach van jou ja ineens zo onverwacht kom jij zo bij me binnen ik kabouterde maar wil mijn fee intens beminnen kom de nachten zijn te kort daar waar volle maan haar wolken schort geeft onweer nu de donder aan mag ik je even raken een…

De kortste route naar IBG? U gaat gewoon door de bomen naar het bos En dan bij het eerste dwaalspoor links…

Kom, laat mij zingen, vrolijk zijn... Kom, laat mij dansen, als een harlekijn Kom, laat mij liefhebben, dat voelt zo fijn Kom, laat mij gewoon vrolijk zijn... Kom, laat mij alles positief bezien...…

De steen op mijn maag Veroorzaakt een sleetse Plek op mijn shirt Toch doet het pijn Het verlaten hart Pompt radeloos om Wat er is gebeurd Toch doet het pijn De glimlach van mijn moeder Op haar sterfbed, Geen traan, niet getreurd Verloren jaren Verdwenen in de mist Begraven in een witte kist We hadden afgesproken Met z'n allen Vrolijk…

't Klaproosrood doekje om 't blonde hoofd geknoopt, Voor 't huisje wit, door wingerd half verscholen, Weegt op de handpalm 't meisje purpren kolen, Lacht met den bruinen venter, eer zij koopt. Oranje wortels, druiven als violen Fluweelpaars, in blauwe dauw gedoopt, Roodwangige appels, welig opgehoopt En bronzen peren heeft hij aanbevolen…

Mijn kerstwens voor allen is eenvoudig en klein gelukkig samen te leven gewoon er voor elkaar te zijn Denkend aan onze naasten aan familie en dierbare vrienden ook aan hen waarvan je denkt dat ze het misschien niet verdienden Saamhorigheid onder de mensen en er te zijn voor elkaar een prettig kerstfeest lieve mensen en een heel gelukkig…

Als zij vrolijk is Klinken er klokjes In haar stem Als zij boos is niet…

Ik schrijf een kort gedicht Het moet niet zwaar zijn, maar licht. De woorden moeten als wolken langs de blauwe lucht varen en met een zucht tot bedaren en stilstand weten te komen.…

Mijmerend over de dag ontspruit bij mij een glimlach vrolijk was hij een hele dag zo blij ik kijk terug en weg is hij zo vlug…

Twee verrijkte mensen liepen vervolgens vrolijk uiteen hielpen elkaar, vanuit het niets, weer even op de been.…

Het zonnelicht verrijst zo vrolijk als uw wezen. Als lachte 't u op uw verjaardag toe, Begaafde maagd, zo zacht van aard, zo uitgelezen, Wier liefelijk gezicht ik nimmer moe Lang wens te zien verrukt en opgetogen. En mij nog lang te spieglen in uw ogen. 1675…

Zij aten hun buiken rond in de honingboom en gingen varen op de vrolijke zee. Trof de bliksem hen niet van de dood? Welnee - zij ademden eenmaal diep en vielen in lachen uiteen. ------------------------------------------------------------------- Uit: 'Al ben ik een reiziger', 1959.…

Eva, warempel, zij bloosde terwijl hij haar borsten greep Haar nog eventjes liefkoosde en zo in haar speeltje kneep Adam eerlijk hoor, hij lachte terwijl hij liefje, Eva, zoende Dat zij dat allang verwachtte bleek beslist ruim voldoende Eva voelde zich best bloot onder Adams familiaire blik Op haar zwartbehaarde noot eensklaps zag ze…

De kwikstaart huppelt onbezorgd op de golven: stevige wieren!…

gadegeslagen Alleen maar eindeloos gierend praten en praten zo naderden ze de plek waar beide gister lagen Een kuil die beide gisteren niet hadden gezien doemde daar volkomen plotseling voor hen op Voor ze ‘t wisten gleden de meisjes elf en tien, in spiegelgladde modder en kregen een kleikop Zo stopte het avontuur van deze zonnestraaltjes die vrolijk…

dit gedicht is als met helium gevulde vorm kleur en vrolijkheid dansend door de wolken naar de zon in mijn kinderhand de levenslange schrik de holte van het touw dat is ontglipt schoonheid die eenmaal losgelaten zelf de weg naar boven heeft gevonden…

Een vrolijk gemoed natuurlijk en ongedwongen. Niet kunstmatig of met het medicijn voor het moment gewonnen. Het kruid is soms bitter en een hart soms gewond. Maar elke dag klopt het vele slagen in het rond. Zulk een inspanning zo essentieel; vraagt om verstand en vertrouwen in de mens als geheel.…

mama, mama, kijk! Mijn boterham doet kaka - gesmolten paashaas…