Alle inzendingen over hoogste bomen vangen

Het was een zeer onstuimige week Storm Poly bracht veel schade Veel bomen vielen om Ook het kabinet is gevallen Wat viel mij dat toch goed Al viel het hen vies tegen Voor mij valt het wel mee Ze zullen niet weer opstaan De hoogste tijd om echt te gaan Tijd voor een frisse wind Die het vertrouwen van de burger terugwint…

een zachte morgen breidt zich uit in windloos kransen leggen slechts de ochtendnevel huivert nog rond stille witte stammen, want de berken dragen stram de kou, verloren na de nacht van buiten af verdringt de tijd haar zonderlinge droom een vogel wacht, verlaat de nacht en zingt vanuit de hoogste boom…

Het is regenachtig deze ochtend Merel fluit zijn hoogste lied Hij heeft er geen moeite mee Neemt het leven zoals het is Dan slaat hij zijn vleugels uit Wurmen staan op het menu Voor zijn jonge nageslacht Zachtjes landt hij op een gazon Vrouwlief heeft het nest verlaten Huist nu in een andere boom Waar een nieuw broedsel is gelegd Haar…

de nieuwste halleluja’s de verrijzenis als hoogste goed…

geen enkel wijsje blijft in de boom hangen wanneer wind aan het gebladerte rukt verzamelde ik zachtjes en viel geluidloos neer in jouw gedicht vanaf de hoogste takken omlaag naar de vlakke lijn waarop een meeuw rustte nog lichter dan het onvergankelijk verlangen waarin je mij baadde gevolgd door klokgelui en het refrein…

Kabaal verstoorde de morgenstond, inmiddels twee maanden geleden, de bomen staan nog net als toen, kaal, een karkas gelijk. Die mooie bomen zijn hun prachtige takken en bladeren kwijt!…

Op weg naar bed suis je me door de bomen vrij. Op een manier, overtuig je me dat mijn gapen geen echte tranen maken. Ik probeer je te vangen, maar je vliegt van m’n pen naar het puntje van m’n tong. Je waait me droog. Op een manier... kan ik nu slapen door jou.…

zie mij dansen, zie mij vangen ja daar waar vlinders liefde wegen en immer naar de zomer streven zie mij wiegen, zie mij vliegen ja hier waar vogels luchten dragen en immer naar de hoogte staren zie de dromen, begrijp het dan dat ik huil en honger in de bomen omdat ik nooit zo licht in jou kan wonen…

waarheid glansde in de hoogste boom onbereikbaar net als appel en de troon toch gistte hoogmoed in het donkere loof reptielde sissend macht naar het verhitte hoofd een wankel ogenblik brak de morele toren zo werd de eerste leugen in het paradijs geboren ons erfgoed is verrijkt door een niet aflatende strijd om de ander te evenaren…

Je velt een boom met frisse tegenzin, Maar maakt een boktor tal van grote gaten, Dan moet zo 'n boom toch echt het leven laten, Een boomchirurg ziet daar geen gat meer in: "We gaan daar in die Winterswijkse wouden Dat beest verdomd goed in de gaten houden."…

ik vang gedumpte zinnen die als protest in bomen en struiken zijn blijven hangen lente en zomer hebben geschreven maar zijn voor het oogsten door recensies neerbuigend weersproken weg uit een groeiend behagen omdat anderen hun bloei en succes niet konden verdragen in een laatste dans gaan wij kleuren herfsten ik hoop dat mijn…

Je bleek heel eenvoudig te vangen want je kwam in de hoogste kringen. Barbertje moest nu eenmaal hangen en je verraders wilden wel zingen. De legertop was als altijd laf; de doodstraf was snel bevolen. Twaalf schoten stuurden je naar je graf. Zelfs je hoofd werd nog gestolen.…

alarmlichtjes voor het schrikeffect dat losbladig bezoek meteen de boom in jaagt…

luister naar wat ik je ga geven iets om mee te nemen op een pad niet ver van hier laat ik je lachen elke dag keer op keer tot we vallen in een eeuwig lied van waar we vandaan zijn gekomen geklommen tot aan de hoogste bomen en weer vallen keer op keer geef me nog een nacht samen lekker dwalen geef me je lach nog een enkele keer…

Elfstedenzucht of koorts geen vorst meer aan de grond Laat lente schuchter noch verlegen zijn geen toontje lager zingen hoogste tijd voor het koor van vroege vogels Boom en twijg heg en bos behuisd bewoond.…

een boom wordt herboren zo stoer en zo brutaal was enkel zijn kledij verloren na een jaar van pracht en praal!…

Als ik een reus was, zou ik zeker in het bos gaan wonen omdat bomen nog groter zijn en dan heb ik meteen familie want ze wonen ook in het bos Verder woont daar niemand misschien kabouters, onzichtbaar omdat ze achter de bomen blijven Ik kom graag in het grote bos de bomen staan op mij te wachten en ze lopen altijd met me mee totdat…

er hurken huisjes langs de dijk een uitwijk als 't regent en als nachtwind snijdend rijt de bomen vangen immer wind daar boven torent Cyriacus, als een wachter en als kind van deze stad zijn koepel huivert rond zijn naam die ongekend in het zonnebad vertelt van nu- en van verleden tijd geborgenheid staat stil in ieder open raam…

het zijn vallende engelen ze dansen op het hellend vlak als lieve oude wolven het feest is nu voorbij mijn hart verliest aan slagkracht het huilt om godsgeschenken je neemt me bij de hand de jaarringen worden geteld maar bomen zwijgen zich stil ze vangen westenwinden ze vrezen de letterzetter er blijft een diepe angst voor vallende…

Sla de steen rijp vang zijn bloed en voed de roede met striem en twijg van bomen.…

Zo zal één van ons zich deze dag herinneren, we zaten onder een boom een linde en het waaide om ons heen regende bloem- en kroonblaadjes die zich vangen lieten in de haren zich verzamelden in een hand. Hoe iemand de gele bloesem in de mond stak en kauwde ze sterk smakend vond.…

stijgt het water naar de lippen ik had ooit een droom zittend op het hoogste duin zag ik mijn achterland verdrinken…

Hoefgetrappel, bloesem alom Bijen zoemen in het rond Een kwispelende hond Kinderen spelen met hun fietsjes Vogels zingen hun hoogste lied Een boom wordt aangeplant vandaag Een mooie linde samen met haar as Zo licht, zo helder grijs Iedereen wordt stil Crêpe bloemen worden gehangen Aan de reikende armen van deze ‘Tilia Cordata’ Een…

liever ben ik helemaal alleen zonder al die drukte om me heen beklim ik dan de hoogste bomen om rustig tot mezelf te komen mijn geest moet vrij kunnen bepalen hoe kan ik echte waarheid achterhalen mijn gedachten sterven dan zo lijdzaam zitten gevangen... in mijn eigen lichaam jij draagt op je borsten een sleutel van goud gebruik hem maar…

ik hark mijn gedachten vang op hol geslagen eikels die ik in boomholtes verstop in een heksenkring speel ik haasje over als een onbevangen kind tel de appels van de den die ze eerder vallen liet opgaand in de wind zie de bomen dansen beklim een regenboogweb met lichte tred tot de spin er weet van krijgt vlug sla ik m'n vleugels…

Dat komt door al die omgevallen bomen, Want reken maar dat dat behoorlijk scheelt…. De wijziging, die ik bij haar bespeur: Een flinke bos met hout nu voor de deur.…

Bestijg het hoogste punt van de woestijn gedeeld met een verkoperde zon, versteend uitgebeend gewas, ik zie een verdroogde oase, waas verblindt de ogen, hitte verstoft een vermalen horizon, waar een schorpioen de staart doopt in het venijn van besluiteloosheid, gif als medicijn, de angel verbonden in zwart satijn is onwetendheid…

Als ik daar adem voor vond, een laatste bede op de hoogste trede van de lentestond, geënt op marmer perkament voor de uren waar de zon op scheen, wanneer je mij niet kent.…

mensen zijn gevlucht naar rust tussen de bomen mos om op te dromen in zonnestralen zie je vlinders dwalen, dansen muggen boven kroos kronen vangen zon onttrekken met hun groen het zicht op vogels in het licht daarboven is het open speelt de wind met wolken die zij vindt ik zie gezichten op de boom vermoed beweging onder donkere…

Heet mij niet vals en trouweloos Wanneer mijn arm, verdolend hart, Van zorgen moe en blind van smart, Een waanbeeld voor uw waarheid koos. Ik heb u lief, nu en altoos, En of mijn droef en moede hart Bij andren rust of eenzaam mart* Om u: gij zijt mijn liefde, altoos. En zagen…