Alle inzendingen over in de ring van argwa

Ring, ring, he waar ben je? Oh wat leuk wat doe je daar? Nee je meent het hij knipt een stuk van je haar? En daarna wat doe je dan? Ik kom nog even langs als ik kan Ring, ring, hé wat doe je?…

de hemel in de donkerte van de nacht de doorns waren te heftig voor in haar eigen voortuintje en de vrouw draait aan de ring om haar vinger…

aardse lijf, geen stof bezwaart De ziel die door uw ogen klaart, Als smalle ring, als gouden band Niet schendt de naaktheid van uw hand.…

De labium deur Van het huis van tingelingeling En belle bel Gaat voorlopig niet meer open Het trappetje is opgehaald De ziel van het huis stak de sleutel Aan een ring en die ring aan zijn riem Daarbij, de deur klemde toch al vreselijk Voor het raam hangen gordijnen Van het merk Retina Het huis heeft wat je noemt een schedeldak…

Hij kreeg het warm en koud En schepte in het zand, een ring van goud! Maar aan die ring daar hing een dode hand Na grote schrik heeft hij de hand die gaf Geschud en weer terug gelegd in ‘t graf…

Er was eens een bokser in Sloten Die had mooie dochters, drie grote Stond hij in de ring Dan dacht ie één ding: Wat heb ik geweldige stoten…

Er was eens een bokser in Sloten Die had mooie dochters, drie grote Stond hij in de ring Dan dacht ie één ding: Wat heb ik geweldige stoten…

wanneer het oude niet meer is en het nieuwe nog niet bestaat groeit de turbulente chaos zoals de wind zich het sterkst toont in de ring van het oog van de orkaan…

Ik laat los en voel mij glijden door de trechter van mijn oppervlak ik zal mij door de donkere ring bevrijden zoals mijn scherf mijn eigen vuur ontstak.…

de hemel in de donkerte van de nacht de doorns waren te heftig voor in haar eigen voortuintje en de vrouw draait aan de ring om haar vinger het is te kort fluistert de wind…

Hand in hand groeit onze vriendschapsband, en vindt in het hart zijn beloning; wordt een liefde, klef als klittenband, en deze ring er èèn van belofte, bekroning.…

haar hart geschonken streeft zij ernaar hem, sterkte van haar wezen, oprecht te behagen in alle dagen goed of slecht of zelfs gewoon vermoedt zij de wereld achteloos in geven en nemen niet bij machte te zijn hen ooit uiteen te drijven ongeacht geweten grenzen aan elk mogelijk bestaan want zij zijn liefde als geluk en voedsel en waar…

Hebben we de moed en machten vanuit een naïeve vanzelfsprekendheid in realiteit het verleden te ontkrachten? Boetseren we de vette klei waarin verborgen valse tonen van de aardse dramatiek het heden wordt verdraaid tot wulpse normen? Onthult de schaamte in het licht van overmorgen te lopen in een rechtvaardig zwaard, wat aftekent in de gloed…

Mohammed z'n bokstactiek strekte tot eer, wat belangstelling wekte. Z'n zinnigheid kende geen grenzen: die wendde hij aan bij z'n linkse directe. Hij bleek zeer slagvaardig en maakte furore: door slimheden raakten rivalen knock-out. Keer op keer won-ie goud, daar de man van stompzinnigheid blaakte.…

(museumopruiming) Met een pauw het kelderluik heffend bevroedend de draagwijdte van een onschatbaar lang durend martelend verblijf door brokstukken omringd een bemodderde hand in een plas de verscherfde spiegel van een klatergouden maan onder de lichtkroon der vorst door saletjonkers verraden de ketterse bisschop onthoofding getekend…

Van top tot teen heeft zij zich volgehangen met parels diamanten en met goud. Maar desondanks blijft toch haar koppie oud; geen kerels meer die echt naar haar verlangen. Ooit had ze borsten in haar bloesje prangen, (jawel het was een aardige bos hout) helaas de boel begon al gauw te hangen ondanks de diamanten en het goud. Die ontevreden…

Een Marokkaan op een scooter zei me dat hij een gouden ring rijker was, die ik hem van de straat zag rapen. Ik zwaaide hem de vondst extra toe, want zijn imago is pet en hij leek ineens een gelukkige ekster. Er was ooit een wijze, die het kind Jezus op goud trakteerde, misschien doet die Marokkaan hetzelfde.…

langzaam schuurt de wind langs mijn vel het drijft de warmte weg dat gaat alsmaar door zo weet ik wel het droogt de huid niet nieuw als ik dat zeg en verzucht soms mijn adem op een ruit zeker, de nieuwe lente openbaart zich telkens weer in het voorjaar, of bij toeval soms nog een andere keer toch is de piramide onverbiddelijk de weg…

Al had hij Pieter Omtzigt echt verslagen Met spijt moest de minister concluderen Die functies kon zelfs hij niet combineren Want elke week heeft toch maar zeven dagen Hij merkte dat het zo niet langer ging En gooide zijn, uh, schoenen in de ring…

Wat was ze toch heerlijk gelukkig geweest de dag dat hij de ring aan haar vinger schoof Al meteen echter de dag na ‘t huwelijksfeest zag zij zich beschouwd geworden als sloof Zijn verliefde vlammen die doofden al direct zelfs de vonken stierven reeds geleidelijk uit Hij had in de buurt een andere dame ontdekt die dolverliefdheid overkwam ook…

het licht straalt naar binnen en kleurt de schaduw zachter in waarneembare hoeken het aait mijn verblijf ze wil mij wellicht beminnen en dat de stralen verder zoeken naar leegte die wordt gemist ik hoor het geluid van stilte steeds dieper bij mij, naar binnen neen, ik heb het nog niet over kilte die wordt later gemist, zo denk ik, het…

kussen maar de ogen sluiten en de lippen te doen verstijven leidt niet altijd tot waarachtige openbaring wat moet gezegd, zal nimmer beklijven het kan zich hechten aan lijf en leden doch de blik blijft gericht op het buiten schaduw en licht zijn verwanten waarbinnen haat en liefde kunnen gedijen echter ontsnappen uit een gesloten stenen ring…

wist je vingers kleurde nagels las de lijnen in de palm van je hand voelde hartslag zag de ringen om je pols die tekenend het leven vingen juist de kleine dingen jouw patronen in het schonen van de dag het knellen van de ringen liefdevol je lijf dat alles heeft gegeven in warmen mocht jij niet eens een ander zo omarmen wij…

Ik ben een blaadje aan een roosje en een ring in een klein doosje. Maar wat ik nog het meeste ben is "mij" en daar hoort alles zo een beetje bij!…

Ik was op hotel in de Eifel Het koppel naast mij leek heel nobel Hij gaf haar een ring, van weinig pingping (?) Zij schelde in ‘t Duits en riep: “Eichel!”…

een ring van goud verweeft ik hoor Oosters en zie een Jacobsladder naar de hemel stijgen ben je daar? vragen mijn ogen je roept dat de wolken al jouw stappen zijn naar mij en naar de wereld…

Een ring die haar zal binden Aan alles wat ze zocht 't geluk in kleine dingen het eindpunt van haar tocht...…

Hij legt zijn duim op ver en vinger op de ring. Zonde wonde geen verwondering.…

Jij met je schitterende ogen bent van mij - nu met een ring verbonden. samen zullen we zijn in mooie en slechte dagen - net zoals jij mij 't beloofde.…

wil ik je bloemen steken in je haar Versieren wil ik je met ketting,ring en parelsnoer Maar jij geeft geen ene moer om opschik of versiering Je wilt eigenlijk maar...een ding: bemind te worden.…