Alle inzendingen over ineen vloeien

Ineens dan is íe er en pronkt met al zijn kleuren Een wonderlijk bestaan zo'n regenbogenbaan...…

Zomaar... ineens... zo plotseling... gek eigenlijk!…

De zon kijkt nieuwsgierig door het raam. Heel erg langzaam zie ik je gaan. Heel snel ben je ook verdwenen. Zoals de zon ooit heeft geschenen.…

Je slaat je hartenklop als vrolijke fonteinen sinds de val zijn einde brak Ik omgeef je met een aura van warme licht wat schijnt in toverogen die verblijden Dan leg ik jouw hand op mijn boezem in een roes van openlijk en vrijelijk de zinnen strelen wanneer we de liefde met tomeloze energie bespelen We kijken elkaar de kunst af van…

En zo ineens is het gedaan, zo ineens is het voorbij zo ineens in een klap, is het over. zo ineens ligt zij daar, zo ineens zonder aanwijzing.…

Kers en pruim in bloei Bloesem laat boezem vloeien vol met levensvreugd…

toen het hete bloed ging vloeien…

Mijn bloem, ik verdiep me in je goddelijk blad en vloei verloren door je krachtige nerven hier wil ik gelukkig zijn wil ik sterven…

ik zou je willen beschrijven maar hoe beschrijf ik een bloem als mijn inkt al begint te vloeien zodra ik je naam maar noem…

lampion vierkant vouwen ecoline laten vloeien warm licht in duisternis huiselijk…

geen volzinnen zullen ooit meer uit jouw pen vloeien daar jij woordloos opging in de mist…

als de wind mijn droefenis uiteen dwarrelt Ik scharrel vol verwachting rond in je timide wateren en strijk mijn hand over jouw zandkleurige dromen van ziltige verlangens en schaapachtige wolken We verdoen onze tijd met onuitgesproken liefde in een storm van verlegenheid waar blosjes de dag kleuren Wanneer jouw lokroep de verte wijst vloeien…

En dan ineens, ben je vijfenzestig Dan ineens ben je met pensioen Dan ineens hoor je bij de club van oude mannen Dan ineens, heb je alle tijd om van alles te doen! Dan ineens, is daar die mijlpaal Kijk je met andere ogen naar jezelf Maar bedenk een ding, want da's zeker Er zijn er zat, die niet zover komen!…

Als vrienden ineens, geen vrienden maar vijanden blijken te zijn, is vriendschap zoals die bedoeld wordt ineens niet meer zo fijn, als vriendschap een soort 'houden van' openbaart, dán is vriendschap ineens een heleboel waard!…

Springen Vloeien Woorden Begaan Verzwijgen Moorden Ontstaan Vergaan Studenten Zingen Dreigen Ambivalenten…

als mijn gemoed overloopt van ont of beroering door de alledaagse dingen dan vloeien uit mijn vulpen veel woorden die hopelijk eens groeien tot stijlbloempjes…

In gedachten delen we samen een intiem moment onze zoon is geboren ons kind in jouw armen samen genieten van onze zoon In gedachten papa, mama en grote broer genietend van de nieuwe aanwinst even één gezin In gedachten doet tranen vloeien vloeien van geluk tranen van verdriet In gedachten realiseer ik mij dit is slechts een…

Als ik ineens kon vliegen dat zou toch reuze zijn een stukkie door de Kalverstraat gewoon maar voor de gein. Een rondje rond de poppenkast die daar staat op de Dam een stukkie zo het Damrak op met de gemeente tram. En als ik dan ging rusten van mijn gevlogen reis dan zat ik met de duiven op het dak van het paleis.…

Als ik ineens kon vliegen dat zou toch reuze zijn een stukkie door de Kalverstraat gewoon maar voor de gein. Een rondje rond de poppenkast die daar staat op de Dam een stukkie zo het Damrak op met de gemeente tram. En als ik dan ging rusten van mijn gevlogen reis dan zat ik met de duiven op het dak van het paleis.…

Ineens wat vreugde zomaar aangewaaid tezamen met de blauwe luchten; ineens het laten gaan van al te zeer om eigen zorg en moeite moeten zuchten; Ineens de glimlach zien van 't kind dat speelt en lacht en zonder vragen de dagen plukt zoals ze komen en niet te zwaar aan eigen last wil dragen.…

Als ik ineens kon vliegen dat zou toch reuze zijn een stukkie door de Kalverstraat gewoon maar voor de gein. Een rondje rond de poppenkast die daar staat op de Dam een stukkie zo het Damrak op met de gemeente tram. En als ik dan ging rusten van mijn gevlogen reis dan zat ik met de duiven op het dak van het paleis.…

En ineens zijn ze dan zo groot Dat ze je niet meer nodig hebben Hun eigen leven gaan leiden Niet meer thuis met het eten Niet meer zitten op de bank Vertellen van de schooldag Niet meer mopperen op broers Die er óók niets aan konden doen Want ineens zijn ze dan zo groot Dat ze zelf hun potje koken Hun wasje draaien Hun kamer stoffen en zuigen…

Ineen verstrengeld ingeslapen na een hete strubbeling vol passie is het ontwaken wat eenzaam met de ruggen naar elkaar de vrije ruimte zoekend voor jullie armen en benen in een verstrekkend gebaar Om dan bij het eerste licht door de kieren van de gordijnen weer in elkaar te kruipen en wie weet het opnieuw te doen - ja, dat is leven…

Ik lig met jou naast me in het gras Ik lig met mijn ogen dicht De zon brandt op mijn gezicht Ineens…een schaduw…een gevoel Ik open mijn ogen Je kijkt me aan… Ik kijk terug en zie… dat jouw ogen lachend naar me kijken Ik zie…in jouw ogen Een blik…die meer zegt dan duizend woorden Ik zie…in jouw ogen Dat jij en ik…wij is geworden……

Ineens is het weg: geen huis meer, alleen een berg -- muggen waar het was.…

De dag komt op met heel veel vragen en onzekerheid, waar is de rust gebleven? De twijfel neemt nu alle plaats in, stroomt als melk naar de bodem van de zee en verbergt zo alle dieren, alle leven. Het is of ik plots blind ben, enkel nog kan tasten om een heel klein beetje weg te vinden, strompelend en dwalend. De zomer is vergaan, de bomen…

De tijd staat stil, de dingen wijken, de witheid van de sneeuw bekoort nu niet. Er is nu enkel het verdriet, de onmacht om nabij te zijn, de dingen ongedaan te maken, te zien hoe alles onbeduidend en van geen tel meer is te weten. Toch moet je door, je kan niet anders, het leven vraagt niet om je lach, je ironie of je verklaren. Je kan…

geluiden waaien aan de wind verdraagt de tonen ze vertellen hoe het ons vergaat met werken en met wonen soms lijkt het een orkest waarin de haast het ritme pakt dan zijn de trommels op zijn best de rest is even weggezakt ineens is er die aria een ijle bloem op hoge wind alsof de zon voor even schijnt in de blijdschap van een lachend kind…

Ineens voorbij Je stond in het leven als een gelukkig persoon, Veel plannen had je. ineens was het voorbij. Wij moeten hier nu verder zonder jou. Een ding moet je weten wij hielden van jou. Herinneringen blijven in ons hart. Je gunde ons mooie en lieve momenten. Dankbaar nemen we afscheid van jou.…

Ineens zag ik haar, ik herkende haar meteen en ze glimlachte als altijd heel erg lief en innemend. Ik sloop snel weg om haar vervolgens in een andere warenstraat te ontmoeten. Ik reageerde galant en zij begon heel spontaan met mij te praten, waardoor ik meteen van de kaart raakte, maar mezelf zoveel mogelijk in de hand hield.…