Alle inzendingen over jouw blik

Jouw blik, jouw handen, de manier waarop jij kust.…

ik streel je gezicht voel lijnen die langzaam ontspannen onder mijn vingers verdwijnen zij tekenen jouw blik op de wereld fixeren waar jij vaak bij stil hebt gestaan in je zorgen maken over zaken die jou dieper dan oppervlakkig steeds maar weer raakten zij hebben hun verhalen beschreven op de huid van jaren uit jouw hectisch bestaan…

Meisje met ravenzwart Haar die met knikkers Speelt, samen met Je vriendin - Gewoon op de stoep In een waterig Oorlogszonnetje, Jij kijkt met Vrolijke kinderogen De toekomst in Terwijl je een Van je glazen Knikkers naar je Beste vriendinnetje Rolt - zij heeft De waanzin die oorlog Heet overleefd, net Als jouw blik met…

blik, jouw haren, jouw lach ze schieten voor mijn ogen gaan weg en komen weer terug ik mag nu alleen nog maar staren niet kijken, niet lachen, niet doen blijf in mijn blik tot de eeuwigheid, want morgen zal ik vergeten zijn…

jij hebt mij een heel leven kleine stukjes warmte gegeven je deelde niet alleen met mij maar met zovelen geluk kregen wij erbij jouw presentjes wisten de juiste tijd maakten geen keuzes kenden noodzakelijkheid jouw hart voelde waar de spanningen langzaam opliepen nog zonder misbaar jouw blikken netwerkten en streelden ongemerkt…

verbazing toen alles anders bleek te zijn veel groter dan je handjes en jouw blik die nog veel verder keek dan jouw hele grote hart…

Dromerig volgde jouw blik Twee om elkaar heen buitelende vogeltjes Ze dansten verliefd Over fladderend zonlicht Door de slagwiekende vleugels aan flarden gereten Als donzige veertjes over jou heen Ook jij kwam in mijn armen En met een vertederde stem schonk je mij dat moment Het prille geluk dat verliefdheid heette en ook ons weer…

dromerig volgde jouw blik twee om elkaar heen buitelende vogeltjes ze dansten verliefd over fladderend zonlicht door de klapwiekende vleugels aan flarden gereten als donzige veertjes over jou heen ook jij kwam in mijn armen en met een vertederde stem schonk je mij dat moment het prille geluk dat verliefdheid heette en ook ons weer dartel…

iets magistraals wil ik je laten zien nee niet de dubaytoren die gaat in mist verloren geen bruggen die onmetelijk hangen aan kabels in betonnen torens het wegdek strakgespannen treinen die razen auto's die in de file dwazen als airoplaines hun miljoenen dragen in de vlucht jij spiegelt in mijn ogen jouw blik gaat elk wereldwonder…

Zo keek jij eens naar mij Alsof je bloemen zag bloeien Het water voelde stromen En de zon als zacht licht Over jouw huid liet komen Duizenden rozen met doornen Prikken nu op mijn huid Wanneer jouw blik de mijne aanwendt En jij mij kil toespreekt Over dat jij het niet meer bent Als níets is nu die mooie kalverliefde Niet eens meer een…

Stilte is een lieve kus Stilte is warme streling Stilte is een knipoog, een zeker weten, het is jouw blik, jouw fiets onder mijn auto. Stilte is schreeuwen Stilte is mijn ex Stilte is sms-en naar Idols, drinken met je vrienden, de lente de zomer de herfst de winter. Stilte is met geen pen te beschrijven.…

toen zag ik jou, aan elke hand een kind, jouw lichaam krachtig, jachtig in de wind van frisse zomers wijdbeens zeker stond je daar het schoolplein vloeide terug tot waar ik enkel nog jouw blik ontving ik brak in zachter lachen uit en luidkeels klopte toen mijn hart jij zag mij ook, je keek en streek een kind wat door zijn haar, het…

blik…

Wat dat ook is tussen ons Ademloos Beelden die wij nooit zullen vergeten Een nieuwe dag van verlangen Ademloos Terwijl de nacht al zo mooi was Nooit uit elkaar te brengen Ademloos Dit is wat ik wil Alles is ideaal Ademloos Voel het leven zoals het ons omarmt Sluit je ogen en geniet Ademloos Jouw blik zegt het mij Door de nacht…

Jouw tedere ogen kijken me verlangend aan En met hetzelfde verlangen beantwoord ik jouw blik Jouw zoete lippen vinden zonder enige twijfel mijn mond En met dezelfde vastberadenheid beantwoord ik jouw kus Jouw zachte handen strelen vol gevoel mijn hele lichaam En met datzelfde gevoel beantwoord ik jouw gebaar Jouw lieve…

Jouw tedere ogen kijken me verlangend aan En met hetzelfde verlangen beantwoord ik jouw blik Jouw zoete lippen vinden zonder enige twijfel mijn mond En met dezelfde vastberadenheid beantwoord ik jouw kus Jouw zachte handen strelen vol gevoel mijn hele lichaam En met datzelfde gevoel beantwoord ik jouw gebaar Jouw lieve…

De wind die door m’n haren waait Het water dat je hoort ruisen Het warme zand dat m’n voeten aait Onze blikken die elkaar kruisen De laatste boten naar de haven De laatste zonnestralen op mijn gezicht De laatste paarden die langs komen draven Jouw blik op mij gericht Mijn voeten in de branding Mijn jurk wappert in de wind Een vlieger…

in woordloos formuleren proberen gebaren expressies te leren om te zeggen wat ik denk het zijn kleine wenken van oog en handen die met bloemen jou mijn liefde schenken vingers die mij dialogisch zacht strelen in het helen van jouw blik die mij herfst bracht niet om te oogsten maar het troosteloze van een kille regendag die enkel…

ik heb je zien kijken met een mengeling van verbazing en ontzag in je verraste ogen jij kent de onwaarschijnlijke wondertjes die samenhangen met een warme ontvangst van jouw blik waar actie en reactie voorspelbaar is gaat veel van het mirakel verloren in de altijd aanwezige sceptische mist…

op ooghoogte dragen benige handen glazen in zalen vol platte figuren, uitgeknipt tussen kleding en meubels ik wil de tijd inhalen maar ben kwijtgeraakt hoe lang het zou duren waar je was en waar je zou zijn te vinden kristallicht en wijn, flonkerende nagels en oogwit jouw blik schiet met een flits uit een kartonnen geheugen, verblind…

je handen legden verbanden verbonden ons zacht met elkaar ogen brachten de wereld dichtbij jouw blikken beschikten wat goed was en vrij je stem sprak de woordloze taal van de liefde leefde als voorbeeld voor ons jij hebt van ons allen gehouden verdriet en je zorgen voor ons steeds verborgen nu ben je klaar handen in rust zijn…

In het zwartste git van de nacht raken gesproken zinnen zoek ijlend wil ik dromen ontsluiten nogmaals in een roes verdrinken Jouw ogen zet ik uit mijn hoofd vlij ze voor even naast mij neer smoor jouw blikken met mijn kussen sloop immer voortrazende hoop De angst om wéér te verliezen verdringt elke rede van denken het licht van de opkomende…

blik naar buiten waar iedereen op je wacht na de overwinning op jouw anorexianacht…

Het leeft en huivert, een klagen zonder zich uit te kunnen spreken leed een blanco bladzij van jouw kleed zich lezen laat op deze stille dagen Een zeilschip vaart sloom voorbij wij liggen op het nog warme zand ons wacht geen verre overkant slechts eb en vloed en dood tij Jouw blik beroert een verdriet grijs als de maan in de nacht koud…

je handen leken heel nerveus ze waren snel speelden hun spel en met intiem gebaar ontvouwden zij geheimen je ogen hielden mij gespannen op mijn plaats ze daagden uit verlokten mij mezelf te vergeten jouw spel ik had het kunnen weten was gevangen in jouw blik met passievol gezicht joeg jij mij heen en weer kwam keer op keer en kreunde…

Eén blik in mijn richting, jouw tong danst met het zoet. Dan jouw blik weer afwendend.. Mijn God, jij doet dit goed. Het zweet breekt mij uit, hoe moet ik nu weg. Opstaan dat gaat niet, het is te zien, eenvoudigweg... Jouw vinger met slagroom, zorgt voor hardheid als een rots. De reden voor onbewogen, blijven zitten met trots....…

Ik voel het gewicht van jouw blikken. Traag stroop je de kleren van mijn huid waardoor mijn ziel als naaktheid voor je staat, in volle overgave en zwijgzame stilte, is het een kunst op blanco vel stippelend de gloei-lijnen te volgen! In de schaduw van het heuvelland stopt jouw dwaling tussen 't beddengoed.…

Voel jouw blik in m'n rug je oogopslag alles komt terug ik loop snel herinnering komt toch wel Wilde dat ik 't kon vergeten uitwissen 't niet meer weten 't verdriet helaas dat kan niet Wanneer krijgt 't een plek gedachten 't achteromkijken alleen vooruit ik kom er niet uit Het onbereikbare 't onmogelijke 't intense hét…

blik eens op mij valt of is en dan te laat en heb ik het dan juist verknald…

geel licht kleeft in geloken wimpers en op de schoot een boek nog open veel tijd verwaait sinds dat jouw blik zich heeft gelegd op mij en lijf- versmolten lief ik jou met één oog door het sleutelgat hoe in de slaap je adem zucht en stom geworden wij samen liefde vlechten tot dag door ’t spleetje van de deur gekropen stil in je armen…