Alle inzendingen over louter geldingsdrang

Als kerst inslaan Wordt en de kribbe Een met tralies Gewatteerde winkelwagen Komt het besef Nog net op tijd Dat er uit het Verhaal van kindje Jezus Meer is te halen Dan louter oppervlakkigheid…

is dit nu liefde vraagt ze kwetsbaar omdat ze wil weten wat ze moet geven was hij eerlijk dan zou hij zeggen het is louter lust maar hij zegt met gefingeerde tederheid voel mijn warmte dit moet wel liefde zijn…

Of God bestaat of niet doet niet terzake; tenslotte leeft Hij louter in ons hoofd. Waar wij ons zorgen over moesten maken is of God, omgekeerd, in óns gelooft.…

de glimlach van je mond kust me nog ongezien de rilling van mijn rug gaat als een lopend vuur met jou de wereld rond in louter één moment van ongekend verlangen…

hij kwam van ver zij zag door hem hij overwon haar glimlach hij kwam niet ver zij doorzag hem hij overwon niet haar begeerte hij kwam niet zij nam hem waar hij behaalde louter zege op haar zinnen…

louter mist en stilte rond wazige bomen het water oeverloos ruisend slechts de geur van grond en dwarrelend blad van lichte weemoed en vergankelijkheid…

De wereld was van louter water de bodem trok en ook de maan Je stelde voor om te overwinteren ergens in een verre oceaan om ons voor later te bewaren als we uit elkaar zouden gaan…

Een drinkspel met de majesteit in spé Een slok voor ieder ogenblik dat hij ‘staatsrechtelijk’, ‘symbool’ of ‘eenheid’ zei In het kroningsinterview op de tv ’t Wordt hem niet gauw te weinig of te veel Al is het louter ceremonieel…

dit is de oever van het heden schalkse golfjes wiegen kopjes heel tevreden er schijnt geen andere zon dan aangenaam alles eetbaar, louter lekker er is geen afstand er is hier en nu dichterbij dan ooit…

Nog groene veldslak wilde dichter zijn Bevlogen broedde hij op vloeiend rijm Met schrijfgerei bestaand uit louter slijm Besloeg zijn levenswerk slechts één kwatrijn…

Men tracht de kundigheid het snelle werken en het stromende geld der samenleving steeds groter te maken met eer en geldingsdrang de enkeling wil zien hoe zijn wensen en eisen naar almaar meer streven de menselijke geest omvat een sterke boom die snel de hoogte zoekt het wolkendek tegemoet een wiebelige top krijgt zijn bast misschien…

Daar gaan ze onze dagen Ze palmden allengs ons leven in Ze begonnen er aarzelend aan Tegenover een klein wezen met een immens speels ego kwamen ze nietig weifelend schoorvoetend aan de deur kloppen We herkenden ze eerst niet als dagen Zoals we achteloos onze tijd namen Daagse geldingsdrang doet ons groeien Kleine mensen worden gestaag groter…

in een wereld van louter plezier kwam ik haar tegen, glimlachend, en ze zei: wat liefde is geweest luister ernaar in de bomen en ik knikte en we liepen nog lang in de stille tuin.…

ogen spreken: de taal van Liefde gedachten, met de snelheid van het licht het spiegelbeeld verandert in kringen op het water ja, vertel mij hoe zal ik schrijven over het wezen der Liefde dat louter voor –en in haar zelf bestaat en in dromen ik droom buiten haar kringen te bestaan…

Onder een KERSENboom werpt de kaars zijn hoekig licht van louter warme spijzen. IJS. Alleen aan tafel. Wind vervoert de kou in scherpe schijven.…

Louter kadavers. In mijn slaap gestoord, weiger ik mijzelf wakker te kussen maar begrijp het wel. Het loopt tegen tweeën; vooralsnog niet…

Vervalsing is ‘t, of louter fantasie. Wat zwart op wit staat heeft betekenis; Niet wat vermoeden, gissing, argwaan is.…

Kijk terug op Leegte die mijn Leven heet En ontwaar louter Rotspunten en Onmeetbaar diepe Spleten waarin al Dat leefde moeiteloos Verdween En constateer Dat ik nooit Bestaan heb…

Oeroud gewaai van zee Jij gaat naar geen die waakt of zien zal hoe Versteend is van louter ruimte rijten Jou te weerstaan! Oeroud gewaai van zee Zo gevoel je vijgboom, hoog in maanschijn Versteend is van louter ruimte rijzen. Zo gevoel je vijgboom, hoog in maanschijn. ------------------------ uit: Raster, 119, 2007.…

Het ambtenaarsberoep, zo is bekend, Dat is een ambacht louter voor de sterken. Een ambtenaar moet immers heel hard werken En krijgt daarvoor haast nooit een compliment. Ik heb met deze sukkelaars te doen: Ze mogen ook niet vroeg meer met pensioen.…

Stralend zit je Voor me met de Zon in je gezicht Fleurig je bloesje Dat vergezeld gaat Van een sierlijk roesje Ben jij de aanleiding Voor dit vroege gedicht Van louter blijdschap Over dit prille ochtendlicht…

Er stond een massa praatjesmakers klaar Om bij de NOS haar troonsafstand te duiden Een koor van louter juichende geluiden Haar vakvrouwschap, de opvolging, dat haar Ze werd de hele avond uitgewoven Maar ook tot op het bot toe afgekloven.…

Harig lig je hier, Aanraakbaar dichtbij Met louter leegte Om je heen, Leegte die er is Zoals jij er bent Zoals jouw Waakzaamheid Er is, Maar - Slaap nu niet langer, Het is niet donker meer, Het licht roept…

als iemand denkt dat hij iets voorstelt dan ligt dat louter aan hen zelf de naar eenvoud neigende nederigheid is hen vreemd wanneer iets het voorstellingsvermogen ver te boven gaat blijft het zelfbesef dikwijls ongrijpbaar…

De Kijkshop heeft, uit louter winstbejag, een kleuter gecreëerd, genaamd J-Peetje. Natuurlijk weer een commercieel ideetje, dat in het kader staat van Moederdag. Hij vroeg of men een baantje voor hem had, want Nederland is Balkenende zat.…

Een tuinder zou komkommers telen Maar faalt daarin door louter pech Al zijn komkommers rotten weg Het lot kan wrede spellen spelen Hij brengt zijn ploegschaar naar de lommerd Als tuinder blijft hij onbekommerd…

Hij oordeelde niet mals, het speedsonnet een louter speelse- en primeurenjacht als humorvolle spot goed overdacht en toch in fraaie diepgang omgezet een kleine naam is hierbij niet besteed het werd in korte tijd een hartenkreet…

Feest van vreugde En louter licht Het donker verdrongen Het ademen verlicht Lichtstraal uit de duisternis De somberte doorkliefd Dood van gisteren Vandaag het nieuwe leven Omarmd en voorzichtig geliefd…

Graaf het liefst In het donker mijn Eigen ondoorgrondelijke weg; Het donker als deken, Als teken van veiligheid, De bril die ik draag Is louter voor de vorm Want blind was ik toch al, Maar mijn medemollen Moeten vooral niet Denken dat ik gek ben…

De wereld in mijn hoofd Is te groot geworden, Ze heeft zich uit mijzelf Ontvreemd en vervolgens In een baan Om de aarde gebracht, Heimwee naar het Ouderlijk huis Kent ze niet, Ze geniet louter En alleen van Het uitspansel, Van de ongekende Sterrenpracht…