Alle inzendingen over morgen sluit de kroe

naar klanken van muziek opgeborgen in mijn hoofd van verwachting die nog bedolven is onder een drukkende hemel met schuivend zand onder de voeten kan ik de deur weer open laten staan en het huis met frisse wind vullen kamers wil ik voeden met nieuw zweet uit haast verkalkte poriën ja, in deze nog oude uren kijk ik onder het dak van morgen…

til mij op in een nog niet gehechte toekomst waar angst geen vorm krijgt in een spiraalvormige monoloog waar heftige windvlagen zich ontdoen van zwarte gewaden en een stoet van haast rituele wendingen omver wordt geblazen aarzel niet, breng me tot waar ik zijn moet, leg jouw kinderen in mijn armen, tussen de bloemen en dat plekje,, aan…

Zo had ge eerst voor vlerken, vlaai en kerk Uw wonderdokters van het UWV -Dit is geen grap, u bent geselecteerd U kunt 3K voltijds weer aan het werk Maar dat ge nu de Gristus uit u mest Voor wild dat gene ene God behaagt Nu asielanten terminaal verjaagd Zo dik van dijken worden uitgezet Awel, ik maak mij zorgen over morgen Dat gij als Mengele…

De dag van morgen, moet nog komen, de dag van vandaag is ruim over de helft de dag van gisteren ligt in het verleden, nu alleen maar hopen, dat we onze ogen morgen open hebben, om die dag volop te beleven!…

gisteren was vandaag morgen maar hoe zit dat dan vandaag de dag om het maar niet over morgen te hebben…

zoals ik je aanraak voel ik de morgen altijd weer anders gisteren niet als vandaag de morgen is broos vol van verwachting vogel in het ochtendgloren telkens een nieuw lied dat alleen al is poëzie…

morgen is de pijn voorbij ik vertelde dat mijn kind en zij fronste een blik met een pappa dat wil jij niet weten…

Een vrouw in de morgen... Heel dicht tegen me aan... Ze slaapt....Heeft niets aan... Een vrouw in de morgen... Maar straks zal ze weer gaan... Ja..Straks zal ze weer gaan....…

morgen wordt beter de dag voorspelt het altijd maar warmer en heter ik voel de passie zweten mijn lichaam verdrinkt in verlangen naar de dag van... morgen!…

Een doodstille rivier Bewegingsloze paarden Ik zie jou hier En weet niet meer te aarden Een wind die scheert langs mij Heb zelfvertrouwen Heb jou altijd aan mijn zij En weet weer van je te houden Een tak in mijn gezicht Bloedrood langs mijn mond Ik ben voor jou gezwicht Hier in de morgenstond…

ik kan tranen vergieten omdat je weg bent maar glimlach omdat je hebt geleefd ik kan mijn ogen sluiten en hopen dat je terugkomt maar openen en om alles te zien wat je nalaat mijn hart kan leeg zijn omdat ik je niet meer kan zien maar het is vol van de liefde die je deelde ik kan morgen de rug toekeren en gisteren leven maar ik droom…

Als ik morgen niet opsta moet je niet schrikken: per slot, elke opera en alle toneelstukken hebben hun ogenblikken, het vallen van gordijnen of andere ongelukken. Dit is dan het mijne. Sluit dus mijn gezicht, doe die mond en twee ogen maar netjes dicht en ik ben voltooid.…

Jij mag niet zomaar zonder afscheid bij me weggaan Niet zomaar stiekem stil er tussen uit Ik wil je zien als je gaat vertrekken Ik wil een blik voor jij je ogen sluit Geef mij die kans...…

Als ik mijn ogen sluit is alles anders en zo mooi ik zie mijn jeugd voorbij komen waarin ik speelde in het hooi. Als ik mijn ogen sluit blijf ik in gedachten een kind dat nooit van oorlog heeft gehoord en overal rust en vrede vindt. Als ik mijn ogen sluit is het nooit echt duister dan open ik mijn oren en ik luister.…

Waarom blijf je alsmaar malen over wat er in het verleden is gebeurd waarom blijven jouw gedachten dwalen over hoe jouw leven werd verscheurd Waarom blijf je steeds weer hangen in die vreselijke periode van toen kun je dit alles niet gaan vervangen en de deur naar het heden opendoen Waarom wil en durf je niet te vergeten wat het allemaal…

Ik zou deze dwaze wens niet uiten, Als mij een krankzinnige was vervuld: Je eenmaal zelf in mijn armen te sluiten... Maar ik heb engelengeduld. -------------------------------------------------------------- * Billet doux - Liefdesbriefje * batist - zeer fijne stof (van de zachtste vlasvezels gemaakt)…

in dit moment van eeuwige stilte waar vogels zwijgen en mijn hartslagen zich rustig aan elkander rijgen vertoef ik in tederland met zachte tonen van een fluisterende wind ervaar het warme zand onder mijn blote voeten en valt de rust mij toe verdwijnt al het moeten dit voortschrijdend genoegen van geluk en zaligheid doordrenkt…

....en aan het einde van de jacht het haardvuur en de etensgeuren een dak, een bord, een glas, een bed de voeten warm, zachte muziek de nachten kil, de dagen licht, hoor hoe het dorre blad nu valt in de namiddag op het mos en sluit de luiken voor de nacht zoveel gedacht, gezocht, gevonden de cirkel rond, maar verder gaat het leven door…

Langzaam door de bomen Zie ik heel mooi licht Het blijken maar mijn dromen Dus hou ik mijn ogen dicht Langzaam droom ik toekomst Over dingen die ik mis Ik vind het nog het stomst Dat die gedachte er niet is Langzaam zie ik verleden Zwevend door de lucht Concentrerend op het heden Sluit ik af met een zucht Langzaam komen alle dingen…

verdrijft, zaait uit krop een litanie, dwingt mij tot verweer te vergezellen in zijn ademtocht, daalt in stilte, een verademing , alleen te kraaien in een uitgestorven taal, de doden wekt die ik nauwelijks versta, als ik dood zal zijn, roept hij mij al die woorden na, verwaait dat geluid door een gat in het heelal, waarmee ik de luiken sluit…

op een dag als de laatste letter op papier het stilzwijgen doorbreekt zal het zonder goedkeurende recensie in meest belangrijke essentie de waarheid onthullen doorweekt van tranen die eindelijk stromen elk woord zijn eigen pennestreken in niets vergeleken het geschreven herbeleven als een gesloten boek…

Ik sluit mijn ogen zie je dan zoveel beter Ik droom nu van jou!…

Voor Hennie Terwijl wij stukje Bij beetje afscheid Van je nemen, en je Geleidelijk aan in liefde Laten gaan, zie ik buiten De zon traag door de Wolken breken, en de takken Van de voorjaarsstruiken Eindelijk tot leven komen - En zie 'k ze kleur bekennen Voor het nieuwe leven…

het is laat dan denk je vraag niet want je bent moe je luistert naar muziek je hoort de regen het onweer de muziek die z'n gang gaat steeds verder weg steeds dichter bij sluit je je af opeens een gedachte schrijf je iets op een rechte lijn voor morgen op school neem ik je in mijn armen fluister je…

omdat de pijn vandaag pas raakt maar als gordijnen morgen buiten sluiten en jij de touwtjes knipt, slaat simpele afhankelijkheid ineens keihard de voordeur dicht…

moordenaars, ik ben geen God, ga wel kapot aan mensen die me haten die met me praten in het niet gesproken woord die me negeren en proberen mijn binnenste buiten te sluiten ik kan me niet meer uiten in een kring van ogen die me niet meer mogen ik wil morgen en het uur van U…

op mijn ogen ligt het vaarwel in donkere schijven wanneer herfst kringen loopt over dagen telkens zijn het andere, nooit geheel dezelfde; kortademig en scherp gesneden het zoeken wordt transparant alsof ik uren stil sta om morgen weer te herhalen de nacht sluit het huis, in en uit hoog en laag in en uit ik ben de…

Het glas zo helder als de morgen zonder een mistbank over het gras zo helder als de merel zijn noot. Bij het sluiten van mijn ogen met een diepgaand beeld beleef ik jouw warme expressie. De ontmoeting vervult passie jouw aanwezige temperament in een wereld van mijn illusie.…

En groet zij kort de glazen buurvouw, die zich 's avonds sluit. Morgen mag zij de kast weer uit. ----------------------------------------- Uit: 'Waar de egel gaat', 1995.…

fluistert de tijd ons even terug ik tel glimlachend enkele malen tien en schets krullen op het behang het rolgordijn sluit maanlicht buiten langs de rand waar morgen stond te wachten op het eerste lentewicht zwichtten vochtige wimpers ademen was nog puur ja, soms fluistert de tijd ons even terug…