Alle inzendingen over peloton volgt de mee

De eerste regel lukt, om te beginnen Oef, één uur later pas volgt nummer twee Een heel getob, want drie valt ook niet mee Jee, na de vierde nóg twee stuks verzinnen Het distichon, een crime! Pas ’s nachts in bed Kwam ’t af, mijn wekelijkse snelsonnet.…

Zeg lieve heer, ik was boos zo boos dat ik zonder reden zonder aanleiding eveneens een verslaggever omver heb gereden Ik deed het expres! Zeg lieve heer, na mijn daad zat ik gewoon in de kerk niet na te denken over het kwaad maar gewoon aan het werk wat de man deed. Zeg lieve heer, ik vraag u was ‘t fout wa’k deed expres een man van…

Eén met de stromingen: tegen en mee. Hij was blij met deze plek verbonden te zijn. Nu kon hij het touw eindelijk laten liggen, want hij wist inmiddels precies waar de bewuste plek zich bevond. Trots was hij. Op zichzelf en op deze plek, die hem heel veel houvast bood. Wie had dat gedacht? Ja…inderdaad… Hij.…

Ga mee door ruisende velden saam weerstaan loeiende wind bulderende golven schuim waar lach klinkt achter koppende duin.…

En altijd weer verhuizen met pappa en mamma mee wat moet ik met plavuizen op een onbekende stee mijn vriendjes en vriendinnen denken dat ik hier leuk speel ik lees hun korte zinnen in de chatbox en mijn mail op school ben ik een vreemde voor de hele klas en mij ik voel mij een ontheemde ouders maken mij onvrij.…

Je moet met me mee, ik wil niet in mijn eentje -- door de regen gaan.…

in de mars der lijken voert grauwheid de toon het dof gekletter der botten kent geen verschil tussen armen en rijken op muziek van de stilte waggelt men voort door de donkere steeg van de ijzige kilte her en der sluiten kornuiten zich aan om het peloton te versterken met wezenloze botten zo gaat men voort donkere gaten tegemoet…

er zijn een paar vragen zo in de loop van het bestaan rook kringelt langs twee vingers er wordt iets gezegd en echt filosofisch zeker o jee iets filosofisch terwijl de renners van het peloton in Limburg krachtig de heuvel beklimmen en wij als dichters zogenaamd ook maar is waar wij hebben tijd voor jaloezie en dikke tranen…

ik steek de sleutel in het slot en mijn gedachten gaan mee binnen……

zie de eenzame boom dansend op haar stam ze volgt het ritme van de straffe wind in haar bewegingen zwaaiend zwierend ongecontroleerd als een klein kind meegaand in de vreugde van de natuur die bij haar naar boven kwam waar ze zich heel even doldwaas in bevindt en vol uitbundig plezier mee laat voeren door het lied van de wind West…

keert zij om haar nek fier omhoog laat zij verwachting los en scheert vol nieuwe hoop naar het moment van nu neem mij mee roep ik nog neem me mee.....…

Er zit niet één engel op z'n schouder, er hangt een heel peloton op z'n lijf, want met ál die 'ongelukjes' die hem overkomen, is het wel duidelijk, dat men wil, dattie 'beneden' blijft!…

l’Histoire kent vele gezichten zoals la nuit Barthélemy schavotten Robespierre Jeanne d'Arc of l‘Inquisition tragedies die somtijds herrijzen in kwade geest en demonie hélas vers in de pers contre un danger danois dans le peloton l’évocation nu lijkt uit de start bij la Sainte Cécile te verklaren Albi's kathedraal gebouwd uit baksteen en haat…

en de zee golft maar om meer mosselen aan het land wuift de linde nog altijd op de wind mee…

De Jordanees: Jordaan, Jordaan, Jordaan Wilt u mijn Valentijn zijn? Want ik heb u lief Zo vreselijk lief! Dus alstublieft Wilt u mijn Valentijn zijn? De Jordaan: Zeg Jordanees, Jordanees, Jordanees Ik heb maar één wens: Uw Valentijn te zijn En vooral te blijven!…

en we zeiden tegen elkander dat het eerste woord stil is en vol vertrouwen het zoete avontuur waarin we onze handen kwijtraken over zee en huid porseleinen pauzes die laten voelen hoe zacht liefde volgt en hoe jij fluistert: ga met me mee, ik lig aan je zij waarheen dan, vraag ik me af als de maan onze dromen al opraapt jij…

Je bent te lief hoor ik vaak Maar nee het is niet lief als je de ander de besturing van je leven geeft Je bent lief Nee Het is niet lief Als je je gevoel niet uit uit angst dat je de ander daar pijn mee doet Nee het is niet lief Als je Je hart niet volgt omdat de ander iets anders wil Dus Neem het stuur…

“Wat zijn we samen machtig” Gauw loopt hij het water in Nooit meer kwam hij terug Bruine haren langs zijn hoofd Deinen mee met zijn ogen Die stilletjes nu de lucht in staren Van bruin naar blauw Eenzaam jaagt de wind Rusteloos zoekt hij Besluiteloos volgt hij de wolken En draait en draait Eenzaam jaagt de wind Af en toe gaat hij liggen…

Dan volgt de slag waarmee hoofd en romp worden gescheiden. De kop rolt nog wat, de ziel reeds dit bestaan verlaten. ............. Men heeft het hoofd daar zo gelaten, om menig toerist mee te verblijden……

Een Leidenaar liep naakt de marathon En werkte daarmee hard aan zijn conditie Alleen maar met zichzelf in competitie Dus niet gehinderd door een peloton Zo had de wedstrijd weinig om het lijf Wie met zichzelf speelt, heeft niets te verliezen Maar toch kreeg hij het aardig voor de kiezen Want halverwege werd hij wel wat stijf Zijn lichaam…

mijn schaduw volgt je tussen bomen struikel ik sneller dan ik ooit zal kunnen lopen, ren je ik weet niet waarheen ik wil een schaduw volgt me tussen bomen doodstil wachten tot je roept mijn schaduw mengt zich met jouw duister tussen bomen struikel ik…

zowel in de poel als in het leven een eend volgt een vrouwtje…

als de zon verdwijnt dan volgt de nacht met de maan dat is zekerheid…

Alles is eeuwig, behalve de tijd, die volgt -- vanzelf op zichzelf.…

Verwen je lichaam met mate, zodat het volgt – wat je ziel wil doen.…

toch mee...…

mee Kom mee dan Pak mijn hand En ga met me mee Alles achterlatend Alleen elkaar Wees maar niet bang Ik ben nu bij je en neem je mee...…

'Wind mee is wind tegen, als je de andere kant op wil,' die woorden had ik van jou gekregen, ze klonken koud en stil.. Pas veel later heb ik begrepen, wat jij hiermee bedoelt, soms laat je je meeslepen, door iets dat je voelt..…

en als je ooit bij me wegloopt ..loop ik met je mee.…

Wanneer aarzelende druppels verkwikken laat dan warme stralen bevroren wanen ontdooien als bloemen huiverig over de rand van de vaas het eerste licht durven begroeten pas dan zal gisteren vandaag zijn en verlegen verlangen naar morgen ga je mee douchen ?…