Alle inzendingen over rijzende

En maakt er de geur der zwam hier-binnen u langzaam lam: geur der zee vol amber is broos als bij rijzende uchtend de vlam die geurt der vluchtige rozen.…

Werd deze ochtend wakker de rijzende zon in mijn hart een sterrenhemel in mijn hoofd sentimentele vlinders in mijn buik dacht wat doe ik hier in het landschap ik ging die avond slapen de maan naast mijn hart dacht wat doe ik hier in bed in het hotel van de salon moralist lag in de nacht diep te slapen kon niet denken want ik…

kader wellicht Geen vogel tussen angels en klemmen in carrés van forellenkwekerijen Noch voetafdrukken in het zand Tussen branding en duin Uitgewiste leuzen, bevrijd Van quarantaine, Claustrofobie en pfizerplicht Geen aanschouwt er het daglicht Het ondefinieerbaar wijkend iets ...Mistige nevels in de hemel Boven 't land der rijzende…

Een rijzende zon wuift met z'n oranje vlag, zal de maan nog starten? Een blauwe vogel, die in de lente zong, is stil zou hij gekooid zijn? Rijk zonnegloren flirt met een vis vol goud, de vijver is verlicht. Avond en een bleke maan vuur blijft onaangestoken deur op slot, voorgoed!…

je loop is poëzie je naaldhakt in een lenteritme en zet klikkend puntjes op de ï je lippen zetten rood aan het eerste kleuren van de zon ontwakend in de dauw rijzend naar het stralend blauw je lach doet vogels zingen die hun dag beginnen als een pluisje zwart dat vrolijk opvliegt in zijn eerste start je heupen dagen uit lopen…

als wolken zich verliezen in elkaar en fluisterende regenmuziek in plassen ritmisch ruist als brandend water onder rijzend maanlicht flikkert in zichzelf als glans je ogen bedekt en tranen opwellen in het donker als voeten je sporen volgen en straatstenen tijdloos treuzelend je vervoeren naar wie weet waarheen als iemand je lippen zoekt…

De dagedampen daalden diep en dampten onder donkeren stolp benauwend, onweerstaanbaar sterk het strevend, stijgend wezen weg in langen loomen winterslaap Nu heft het rijzend licht des daags den dampen duidelijk voelbaar op beschijnt opnieuw de breede baan bedolven onder duisternis den langen looden wintertijd De schitt’ring van het lichte…

Rijzend schoon van ochtendzon aan verre kim waar boven water een deken vormt van nevel boven wuivend riet wilgenkruinen als een schim in lichte bries fluisteren een zacht geprevel.…

Het rood van ’t rijzend zonnegloren het veld gehuld in nevelig blauw de smaragdgroene bomen bekoren aan elke grasspriet een parel van dauw. Over neveldeken dansen zonnestralen van zilveren schittering en warm goud de dag kwam ieder mens onthalen dat is waarom ik van het leven houd.…

Geen schram Geen geknakte vleugel Geen brandend wrak Geen tollende hoogtemeter Het rijzende besef: De dood zoekt geen prooi om te spelen zoals een luipaard Hij haalt een manke gazelle onderuit en laat hem terug lopen.…

weggefilterd uit de storm van al mijn talmen, natrillend in de juiste snit Met ritme langs jouw ranke klanken glijdt mijn oog over het gevulde veld jij staat verhoogd, ik weer op nul gesteld en weet je, onbeholpen, nu nog niet te danken Ik keer je langzaam in het licht er spiegelen letters op jouw huid woorden weerkaatsen zonder geluid een rijzend…

het eerste vale goud van de rijzende zomerzon die zich traag ontvouwt aan de vage horizon kleurt het leeg zwart van een schaduwloos, de nacht; een onhoorbaar smart als bloeit de rode roos alsof doornloos dankbaar onder een vochtig deken van dauw ochtendklaar over de wind haar streken vinden wij geluiden van de zingende natuur gestuwd…

Mijn rots en ik zijn dan niet langer een prooi, maar statig rijzend en dankbaarder dan ooit…

Rijzend en dalend op haar vloed, als kleine vogels op haar schoot gezeten, konden wij lange tijd haarzelf vergeten, rustend en rondziend en behoed. Haar stem was donker en wat hees als schoven schelpjes langs elkander, haar hand was warm en stroef als zand.…

slechts voor korte duur Fundamenten waren gelegd voor een mooi, warm nest Echter, van binnen naar buiten, lukte niet zo best Als vogel ben jij vriend, partner van veel mensen 'k Wil jou als bewoner, 't allerbeste wensen 't Raam was een obstakel, 'n barriére naar de schone Vrijheid In een doos hebben we je geleid, Strakblauwe hemel Rijzende…

nauw’lijks zichtbaar onheilspellend net begonnen hemeltocht grijs vaal rood en onmiskenbaar langzaam rijzend van de horizon onbestemd nog dwalend droom ik jou al tegemoet zacht oranje avondlicht jij vroege bode van een late nacht warm geel tijdloos stralend voel ik even samengaan strelend wit omarm je als vanouds mij…

Nauwelijks zichtbaar onheilspellend net begonnen hemeltocht Grijs vaal rood en onmiskenbaar langzaam rijzend van de horizon Onbestemd nog dwalend droom ik jou al tegemoet Zacht oranje avondlicht…

land geboren uit de schoot van de aarde rijzend uit de oceaan land van tegenstellingen tere bloemen in barre vlakten daarachter de stille krachten van gletsjers op de horizon stil en wit tegen onheilspellend zwart van sluimerende vulkanen land van ijs en vuur van spuitend stoom en eeuwige watervallen dreigende basaltkusten boven je…

En zie, zonder liefde wordt ze oud, stijf haar hart, de lippen zout, die mooie mond met korsten, vellen, haar eens rijzende borsten! En ach, die ooit stralend ronde kuiten, nu van een oud orkest de sectie fluiten. Vrouwe, eens mijn muze van het licht, Zo is dit nu wel uw laatst gedicht.…

Allengs blauwer wordt de lucht, Als de nacht naar 't Westen vlucht; Op de kerkspits vlamt een schicht Van het rijzend morgenlicht. Vóór de huizing in de tuin Wuift de linde met haar kruin, En het bloempje heft zijn knop Naar de heldre hemel op.…

Ik geniet de vroege maagdelijk ochtendschijn De frisse ochtenddauw over het vlakke veld De zon rijzend boven verre horizonlijn De glans van de laatste ster die wordt geteld Ik geniet parelende druppels dauw aan twijgen Die schitteren als diamant, smaragd of robijn Geen mens kan ooit een schoner ketting rijgen Van kralen of van edelsteen die…

de Nieuwe Wereld ter kennismaking met de mysterieuze keelklanken van Nippon - Nippon Honshu Tokyo Kyoto Yokohama Hiroshima Nagasaki Honda Fukuyama Kawasaki Fukushima Kobe Okinawa Osaka Hokkaido Sapporo Fuji Yama - - - - - - - - - - - - - - - - - hedendaags klankdicht voor immigranten uit het land van de rijzende…

Zon keerde weer met trager gemoed ( iets wat de maan straks rijzend ook weer doet) zo vrij en onverveerd met stoute moed neder op het water met ‘n overheerlijke gloed. Wees maar stil kind het water welt niet aan. geloof me vandaag slaan geen doggen aan.…

Ik leef mijn rijzend levensjaar Van wat uw liefde bood: Want liefde , zo bezonken-klaar, Is ’t rijpste levensbrood.…

stemmen licht gedraaid zijn even dicht bij als ver af links en rechts glijden ze in een springtij van eeuwig jong zijn die met de capuchon de jongen met blauwe muts en het meisje met roze jas plakken het rijstdun wit stevig vast in de handen tot grote ronde ballen ze hollen uitgelaten tot ze later moe zijn en dun van adem als het traag rijzend…

Op de dag dat ik me alles afvroeg Kwam zij met de rijzende zon Teerder dan rood van de rozen Neerdalende dauw over planten Vrede lag als schelpen op haar ogen te rusten Haar blik sprak de ongesproken taal die zocht en zo zacht In de hagen, de vogels de wolken vermoedde Langs de top van nog komende heuvels vermoedde Ik zag dat ze wijs was…

Er is een huis in New Orleans ze noemen het Rijzende Zon, Als er een God zou zijn, stond nu het water niet, nog hoger dan het balkon... Als er een God zou zijn, dan hoefde ik dit niet te schrijven, en zou ik hem eerbiedig vragen: O, God, O, God ... waarom?…

waaraan de witte bloesems bottend hangen, en giet mijn weelde in rijzende gezangen, die als een wijdend lied ten hemel stijgen. In zilvren luister, de oude kruinen neigen hun geel-bedroomde schaûw, wijl roerloos, bange ontbloeit, rond hen, mijn tros-gebouwd verlangen, zachtkens verruisend tot een heilig zwijgen.…

in het slootje lag een bootje  varen naar de grote plas  ze trokken daar een strootje  wie t eerste in z'n blootje ging uit moeders schone was  met wijdse blik verkenden ze al de zó natuurlijke attracties  heuvels, bos en waterval en wat een schik bij 't zien vooral van elkanders rijzende reacties als hoff'lijk heer roeide hij stevig…

Hij vult zijn stad in met herrie en troep, wil stil bij de vuilnis, de veegwagen, roept lantaarns aan, verstomt bij de rijzende brug, wacht verheugd. In anderhalf jaar ben ik om, heb ik hekel en haat laten gaan, is er dankzij zijn geestdrift een heldere lusthof ontstaan.…