144 resultaten.
Nagoya kasteel
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.739 Nu wil de eeuwige zwerver overvaren,
Zijn rust bewaren midden in het meer,
Welks oppervlak de schichtige winden vlieden,
Waarop geen kelken drijven, uit welks diepten
De muren rijzen, steil en afgesloten
Zonder een poort; gezonken zijn de boten.
--------------------------------------------------------
uit: Verzamelde gedichten, deel…
mus
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 98 luisterend bij het raam
hoor ik in een boom
met op de achtergrond
een ekster schreeuwend
klein een kinderstemmetje
hongerig de ouders bedelen
rond huis en haard zoekend
van bessenstruik tot fruitvlieg
zamelen zij het maal
schichtig naar omhoog blikkend
waar zij in het groen verscholen
hun weerloos jong weten
dat - het snaveltje wijd…
Advies aan de vierengever
netgedicht
3.0 met 43 stemmen 4.385 Mijn laatste distichon, 'Niet zo schichtig', was voorzien van twee negens. Leuk! Nu heeft de ervaring mij geleerd dat de cijfergeving op gedichten.nl uiterst grillig en willekeurig kan zijn, maar deze beoordeling leek mij nu eens heel terecht ... Komt daar opeens een wezen langs dat een vijf geeft. Ziek en zielig!…
De glazen op een rij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 358 ze had gedekt
voor twee
borden en bestek
de glazen op een rij
een waterkan erbij
vroeg mij
de wijn te openen
naar de keuken
mee te lopen om de
schalen te gaan halen
waar is de gast
vroeg ik voorzichtig
zij keek wat schichtig
fluisterde ga jij maar
op de bank de kranten doen
hij was er al
ze zwaaide aaide
door zijn haar blij…
Grijze zomeravonden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 204 Zal ik ooit ontkomen
aan schichtige klemhaken,
een aarzelend vrijkomen
- zonder weerzien?-…
Vertrek
gedicht
2.0 met 10 stemmen 4.421 Hij waagt, is niettemin
voorzichtig tot op het schichtige.
Hij likt de stenen.
---------------------------
uit: 'Proefsteen', 2006.…
Mevrouw Despina ontmoet de rattenvanger
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.614 Vraagt ze schichtig naar dood en gevaren
lacht de man in het ijs, die luchtbellen wijst
van het wezen dat daar zich verschuilt.
In lieslaarzen komt hij de kant op, zegt
dat hij vrij is, geniet met zijn ogen de ruimte.…
Kon het maar
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 174 Kon ik het maar uitbannen:
die domheid van een rund
de koppigheid van een ezel
de luiheid van een zwijn
de schichtigheid van een wezel
wat zou ik graag vrij van al
die onhebbelijkheden zijn
als het maar had gekund
was ik maar zo werklustig
als de mieren
zo sterk als een beer
zo listig als een vos
dan kende ik geen
problemen meer
dan…
SLAAP
gedicht
4.0 met 49 stemmen 25.346 De oude wind beweent met as de gouden zee
daarop traag en treurend drijft de dag weg
het sterft het streng en trouw gesprek en een zucht
verheft zich tussen de donkere doornen
wit schichtig de tred van de maan
In de diepte en onder zwijgzaamheid
trekken toekomstige handen naar
het werk aan waters en aan de wortel.…
Steelse vogels
netgedicht
4.0 met 50 stemmen 69 ze schaduwden mij
als donkere vlek
een paar steelse
vogels nog maar
net vrij van hun nest
geen driftig
en schichtig op
en neer gevlieg
maar eindelijk een
weer volwassen wiek
ik zag heerlijk
alerte koppies
oogjes gefocust
op een tweede huis
de bruidsluier als thuis
nog is er vaag een
empty nest syndroom
activiteiten zijn vaak…
Veerkracht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.177 streven
Voorbij traan en schaamrood
Hoe zij doorgaat
Terwijl ik met armen en benen
Verknoopt raakt
In een verdoving
Omdat ik de mens in mij verloor
Houw ik haar uit de rots
Haar bekende gestalte
Door kwikzilver weerkaatst
Vervuld van deining
Keert zich af
Van mijn dagelijkse plek
En voorbij de drempel
Valt zij in andere armen
Zo schichtig…
Cocaïne
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.111 gesneden en uitgelijnd
het briefje van honderd opgerold
en rondgereikt
begerig, haastig, teugelloos
wordt het zelfvertrouwen
opgesnoven
extatische vreugde, zwoele dansen,
kleurrijke gesprekken,
de nacht is een zilveren wolk en dan
stuiptrekken herkauwen
snotdruipen brallen
eindeloze radeloze leegte
ledematen hangen aan ballonnen
schichtige…
Het gedaagdenveld
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 244 Je keert je om uit herinneringen
neemt me mee naar het gedaagdenveld
waar de oorsprong ligt begraven
we lonken voorzichtig naar de wolken
het lijkt wel of de zomer verlegen is
we kijken schichtig naar de vogels
verzoenen ons niet langer met hartstocht
die we eens voelden in bijzonder verlangen
nooit zonder elkaar door het leven te gaan…
NOOIT DE TOEKOMST...
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 169 zwaluwen vertrekken heel verliefd
naar een schierblauwe hemel schichtig
begeleid door de pluis van paardenbloem
de lucht is zwanger van lavendel
dat felblauw langs een beekje groeit
de kabbelende golfjes hebben geen schuim
kietelen het grind zonder verzuim
geven zoetwatermossels steeds hun lucht
straks begint een kikker aan zijn reis
in…
Het gedaagdenveld
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 Je keert je om uit herinneringen
neemt me mee naar het gedaagdenveld
waar de oorsprong ligt begraven
we lonken voorzichtig naar de wolken
het lijkt wel of de zomer verlegen is
we kijken schichtig naar de vogels
verzoenen ons niet langer met hartstocht
die we eens voelden in bijzonder verlangen
nooit zonder elkaar…
Spichtige spreeuw
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 259 Spichtige spreeuw,
Het graatmagere, kalende
Mannetje dat in zichzelf
Gevangen door de gangen
Van het gebouw zwerft,
Schichtig bewegend over
Het kale, koude beton
Waaruit alle leven verdwenen is,
Maar waar hij geacht wordt
Het zijne weer op te pakken -
Op weg naar die ene deur
Waar zijn Vriend de behandelaar
Kantoor houdt, en…
Ik ben al bijna bij je
gedicht
3.0 met 46 stemmen 16.236 Maar hoe ver ik ook wegtrek uit je veilige
heden, altijd ben ik naar je onderweg
en blijf ik in je aan het woord, net
niet verstaan door je schichtige oren
die van geen stilte mij onderscheiden.
En voor je het weet ga ik weer in je
tekeer en flakkert je denken als kaarslicht
onder mijn maanloze vlagen. Hoor maar.…
uiterst sappig
netgedicht
4.0 met 33 stemmen 480 uiterst sappig geel en rond
lig je voor me op de grond
je groeiplek heb je rijp verlaten
ik kan je daar niet liggen laten
je was nog wel een beetje groen
toen mijn mond je beroerde
en ik schichtig rond me loerde
of niemand had vernomen
dat ik je tot me had genomen
je ligt zwaar op mijn maag
al lustte ik je graag
je geur je smaak vergeet…
Een vogel voor de kat
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 420 Eén van de vogels kleeft aan de steen,
kijkt schichtig heen en weer
en heen en weer
en weer
en dan ineens,
verdwijnt het beest.
Weg is het in de woning
die ooit,
nooit aan gedacht,
een mens hem schiep.
Even later
ligt de kat van de buren
een meter hoger in de zon.…
Nee en ja
gedicht
3.0 met 74 stemmen 16.508 Een ruzie vraagt twee meningen
een kus vier lippen
een lichaam vijf liter bloed
Om regen te maken. een boom
een huis, muziek, een droom
zijn meerdere elementen vereist
En in de sporen van schichtige dieren
rond een modderige drinkplaats
schitteren 's nachts ontelbare sterren
Voor iemand die slechts denkt
met één (en niet de ander)…
De notenboom
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 135 als in aanbidding opgeheven handen -
wuiven zacht
op het ritme van de wind
En iedere avond moest ik
de trap op
mijn angst tegemoet
ik probeerde niet te kijken
naar die wirwar van armen
gehuld in een diepzwart gewaad
ik rende tot
ik trillend
het lichtknopje vond
En iedere morgen als ik
langs het raam
de trap af ging keek ik schichtig…
Schittert muziek
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 48 ben even
gedoken in
verlopen letters
en woorden
die nooit meer
gehoord worden
onbestelbare brieven
vol liefde aan het
einde van talloze
relaties en nu in
alle eerlijkheid niet
meer te genieten
het is een schichtig
toneel geworden
met talloze anonieme
correctoren op een
oncontroleerbare niet
bestaande werkelijkheid
het scherm…
RECAPITULATIE
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 774 motief
het klonk bekend, een liedje zonder woorden
het nam ons mee naar onbekende oorden
wat eerst gesluimerd had, werd nu actief
je exposeerde beide thema's, hief
de beker met een blik die me doorboorde
het leek alsof we symfonieën hoorden
een wijnrank begeleidde ons gerief
je mondhoek trilde, de balans verstoorde
ik wiste sporen, schichtig…
Bos
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 636 Ik leef in het bos,
eet bessen en paddenstoelen,
onder mijn voeten het mos,
een zacht natuurlijk kleed,
op de takken trippelen vogels,
tussen de bomen staat een schichtig hert,
bang voor de herfstkogels.
De dennenappels en de bladeren
bedekken de grond.…
Mooie Woorden
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 155 wat is dat nou
toch moeilijk te verwerken
mooie woorden zoeken
en ze nergens vinden
heb ze overal gezocht
op berg in dal letterlijk overal
maar tijdens die zoektocht
heb ik moeten bemerken
dat mooie lieve warme woorden
zijn als jonge schichtige hinden
grote ogen vol liefde en toch bang voor
het gevang van woordenzoekers val
nee mooie…
DE VOGELAAR
poëzie
4.0 met 2 stemmen 723 De bruine leeuwerik,
Die moe en vleugellam
Naar lente wederkwam,
En schichtig door het Licht
Van een hel aangezicht,
Verward in strik en band,
U tuimelt in de hand?…
Dat ik echt iemand was
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 97 Schichtig kind
kleine vogel gekortwiekt
alleen in dromen verstrikt
dribbelt gespannen van
hier naar nergens heen.
Kunnen vleugellamme
vogels huilen misschien?
zwijg onder de zware vleugels
van verstikkende
ouderlijke vonkenregens.…
Moment suprême
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 46 weer wolkte
schichtig licht
deed randen
subtiel verkleuren
er was nooit een
moment suprême
in de elektrische dans
van deze kinder
partijen en spelen
ook daar gaat
het altijd om de kleine
maar ozo belangrijke
nuances zoals de zon
in een schoolflikkering
of de knipoog in
lieve verstandhouding
met een lach de
welkom en afscheid dagen…
straaljager
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 705 hij haalt zijn lawaai in
straalmotor in de neus
bom onder de oksel
zweet druipt langs mijn kin
een opblaaspak belet het bloed
dat naar mijn tenen zakt
ik genees hier hoog van overmoed
schotels op een vliegdekschip
volgen hun schichtig doelwit
ik ben de stip op een scherm
het snelvuurkanon op scherp
er valt hier weinig te ontwijken…
Symfonie van de Wind
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 479 waar de toon van je zuchtende adem
binnenschrijdt en zijn verwachting vindt
in een meeslepend zuigend decorum
ik zal met je zweven op dromerige stromen
het zijn de verweven sliertige draden
die ons dragen en immer nader komen
nimmer zal één ons met donkerte beladen
al zijn het stormen of buien met tranen
dan wel licht met schichtig…