Alle inzendingen over tweede leven op verz

Het leven is als wegvloeiend zand; onafwendbaar op weg naar het tijdgat; een tweede droeve dood een van de raadselen, het verlengstuk van een gebaar uit de ruimte. Vloeibaar en open worden merktekens van nieuw geestelijk vuurwerk.…

pijn kerft diep zijn lijn in ons bestaan grift tekens op een tweede huid in niet vergeten nog bestaat het zwaard dat onvolmaaktheid kraakt en als erfzonde uit het paradijs ons leven strak bepaalt…

Als verzen nog geen verzen zijn, maar woorden in mijn hoofd, dan lijken ze heel even fijn, net iets dat wat belooft. Ik word, als soms met een roman, nieuwsgierig en haast blij. Maar als ze op papier staan, dan is dat gevoel voorbij. En dus vergeet ik ze ook gauw, kijk ik er nog eens naar, dan denk ik: Hé schreef ik dat nou?…

poëet noemen en volhouden,dat hun verzen nieuwe werelden in het leven roepen…

Ik wil verdwalen In de jaarringen Die de eeuwen In jouw stam Hebben achtergelaten, Me verliezen in In onze liefde Die eeuwig duren zal…

Als kleurige zeepbellen spatten mijn verzen vluchtig uit elkaar op je harde korst kille stugheid.…

ik heb geluk gekend maar ook verdriet heeft mij gemaakt tot wie ik ben een dichter die met woorden strooit en zinnen rijgt tot verzen…

de aarde broeide vandaag letters ontloken als bloesembomen verzen werden geschreven uitgesproken ook door dichtersmonden die verwondering vonden in de universiteit van het leven kunstige sterren straalden op open podia ook muurbloempjes namen deel lazen op het enge toneel gedichtendag emotievol, glimlach trotse dag…

Eigenwaarde opnieuw Tot leven wekten, En in een eenakter Waarin hijzelf De enige speler was…

ik heb de woorden uit hun graf gehaald ze van de dood ontdaan nog zijn zij niet herrezen maar aan u gegeven voor een tweede leven ontvang ze met open armen geef ze alle warmte laat ze blijven zodat zij in uw geest kunnen verrijzen…

Na voortplanting m’n taak volbracht laat de natuur z’n teugels vieren mindert onderhoud aan afgeschreven geesten en lijven Mijn tweede leven woon ik in m’n ziel kan er mezelf zijn en in gezondheid ervaar als leven in aards paradijs met vroeger vergeleken…

Niets komt er nog van mooie verzen uit mijn pen; zijn door de koude de muzen bevroren of weten ze niet meer waar ik ben?…

voor Ton Luiting Ton misschien vertellen de door jou verzwegen verzen wel meer dan je lief is doch wat destijds begon als grap bleek een passie... ondanks die levenslange drang weet je nooit wanneer de man in 't zwart af zal blazen dus geven wij woorden gehaast zin en hopen op verzen met levensvatbaarheid Lejo van Kuijeren…

vandaag worden de ramen van mijn verzen gedaan zouden mijn woorden mij nu beter verstaan ---------------------------------- Mammoeth mijn muze (1968)…

Ik denk over de vragen van leven en van dood en aan het kikkerechtpaar, daar in de poldersloot. Ik denk aan ongedierte, dat toch ook leven moet. ze hebben recht op een bestaan, maar wij slaan ze kapoet. Ik denk aan al die zinnen, gesproken zonder doel en aan TV verslagen, over ons aards gewoel.…

zo dobber ik dan stuurloos rond daarvan doe ik u steevast kond in verzen nauw verweven tijd verschimmeld op den duur zei ik verschrikt zoëven amechtig klampt de mensheid aan omdat men tóch vooraan wil staan zo gaat dat in het leven…

Wanneer je terugblikt op je leven, dat leven dat je hebt geleefd denk je, kon ik nog maar even, maar dat is zo verkeerd! Terugkijken, ja dat mag wel, overdoen geen optie van goede en foute dingen leer je, een soort interactie op verdwenen tijd.…

5. Groenland 2022 om de dag bezoekt de oude moeder haar kind twintig jaar zingt ze hem dichterbij op het kerkhof 6. Groenland 2022 ik woon hier al 20 jaar zegt de Deen maar het Groenlands spreek ik niet in de tuintjes hangen karkassen van rendieren…

Toch waren we jarenlang vriendinnen ieder met ons eigen huis voor jou vaak een straatleven maar bij ons kreeg je een tweede thuis.…

Wat later staat ze onbewogen, vol verwachting aan haar raam, op de lippen fluister ze een naam, er welt een traan in haar blauwe ogen, een Messias wordt niet voor de tweede keer geboren .…

Ach, was ik maar de baas Daar in de Tweede Kamer Ik gaf dan ieder zijn zin Wel veel aangenamer.…

Hij geeft je de ontspanning een eerste is voor jou bepaald Het is er veelal ingeslopen gewoonterechten ingedaald Sub regels binnen een familie worden al dan niet uitgevoerd Er is altijd wel weer die ene maaltijd die daardoor de magen roert Juist de tweede is een recht vrij van werk en plichten een dag waarop jij zelf bepalen…

Mist en ochtenddauw hangen Zwaar over het landschap Van mijn tweede jeugd - De weg die ik zoek Is moeilijk te vinden, nog, En toch torent boven alle Nevel uit de ochtendzon Die zich zichtbaar aan Het grauwe ochtendlicht onttrekt En hem weldra verdringen zal - Voorgoed nieuw leven, Jong zijn waar de ouderdom Zich al zo lang…

Mijn zoon zegt piemel kopje tegen zijn kleine zus wanneer hij vindt dat ze een eikel is. Gewoon, omdat ze in het Frans vertaald, toch echt een “tête* de ”bietje** is. Putain betekent hoer dat weet hij best maar zonder te blikken of blozen zegt hij putain tegen de bok wanneer die aan het klooien is. Dat Franse “le” en la” dat is niet…

Tweede exodus, een natie bevrijd; onafhankelijkheid gewonnen op de zee en tegen de Spaanse overheid. Zeehelden hieven het Geuzenlied aan toen op de Zilvervloot de driekleur in top kon gaan. Tachtig jaar oorlog voor de vrijheid van de republiek; Leidens ontzet voor de vrije godsdienstretoriek.…

In Delft groeit de papaver in de straten De hofjes pronken er met roze rozen Hoe heerlijk is het om hier te verpozen Vermeer heeft voetafdrukken nagelaten Er drijven waterlelies in de grachten Zacht glijden peddels door het gladde water Een tweede Pinksterdag; een beeld voor later Wat leed door pandemieën zal verzachten Van Delftsblauw porselein…

maandagmorgen in september zag je zonder het te weten voor het laatst de Drentse hei een seinwachter zag alle 93 treinen voorbij komen niemand vroeg naar de kleine gevleugelde opgeborgen nu in een vergeelde map een nagenoeg leeg dossier achtergelaten in het archief in schaars vermoeid papier rust een klein leven…

sla dan de bundel open lees voor mij je warme klanken de mooie verzen, de rijke taal een stukje van je levensverhaal met de stilte zal ik zwijgen enkel nog met de lyriek dromen ik zal vergeten al wat me tegenzit mijn hart zal vreugde vinden in dat, wat je door jouw lippen tot leven laat komen…

Ik tracht verzen te schrijven, die alle misverstanden verstaan. Ik wil zinnen maken die uitzinnig zijn. Ik wil uitdrukken dat niets alles is. Dood de moeder van het leven. Dat onmogelijk mogelijk is. Tijd tijdloos. Stilte vader van geluid. Dat zij wij zijn. Alle ikken vrij.…

De eerste is geel, de tweede lichtblauw, de derde lichtgroen. De eerste een BMW, de tweede een Opel, de derde een Ford. In de eerste zit een man met een baard, in de tweede een man met een snor, in de derde een man met een hoed. De eerste rijdt snel, de tweede heel langzaam, de derde gewoon.…