Alle inzendingen over ultiem genot

erosie is de meest ultieme vorm van geduld en vasthoudendheid de tijd mag hier geen naam hebben…

december is de ultieme rouwmaand elk gemis doet extra zeer die dagen waarop je voorheen bijeen was en weten: dat komt echt nooit meer.. december is de ultieme rouwmaand want hoe moet het verder nou.. eerst de dagen maar eens door daarna januari kou een nieuw jaar begint van voor af aan een nieuw jaar zonder dierbaar jou..…

Ze had de oplossing voor alles De ultieme ontsnapping Had zij bedacht Maar voor ze de gevolgen Op waarde had kunnen schatten Was ze al ondergesneeuwd In een veel te witte droom…

Genoot ik niet toen de lente begon? Genoot ik niet van geuren en kleuren van bloemen beschenen door de voorjaarszon? Genoot ik niet van de plataan? Genoot ik niet van zijn koelte en zwoelte ook als de zon was ondergegaan? Geniet ik nu niet schijnbaar onbewogen?…

Voorbij de lust ligt het land van ultieme tederheid, waar zich jouw lichaam tegen het mijne vlijt.…

Burenhulp Haar echtgenoot Had echt genoten Met buurman’s echtgenote Terwijl zijn echtgenote Echt genoot Met de echtgenoot Van de echtgenote Waarmee haar echtgenoot Echt genoot.…

In barre tijden, heb je meer aan lot- genoten, dan aan land- genoten.…

een maand lang zonder in huis wordt dat genieten of mis ik het genot van genoten…

Maar zoek je de essentie De ultieme konsekwentie Er is veel potentie. Dan kun je het best vertalen, Zorg dat je blijft ademhalen.…

zelf ben ik een dichter van weinig woorden met een enkele zin tot de kern komen en juist daar dan voldoening uit putten dat is voor mij ultiem geluk...…

"Kom, teken nu hier" aldus mijn bankier "voor ons ultieme pensioensparen !"…

het geheim van het ultieme paren is niet komen maar die energie vergaren door een leven lang op talloze manieren over de weg naar het moment suprême te dromen samen schil voor schil het intens genot te pellen door het eindeloos uit te stellen mee te gaan in fantasieën waar dominantie onderdanig is pijn als lust en vuur wordt ervaren…

die mij heel verwonderd aankeek van hoe moet ik nu landen op scherpe randen van rotsen met natte zilte handen wij zijn samen opgezwommen naar de uitkijkpost in de haven heb lenteachtig zeewier bedongen om je schoonheid met jeugd te behagen nog spartel je tegen geeft met vinnen kozende liefdesvegen zingt zacht het ultieme…

Straaltjes licht In het schemerdonker Reiken tot de bodem Van de zee Druppels water Beroeren je huid De smaak van zout Bellen lucht En vissen van klatergoud Wat zou dat heerlijk zijn…

Daar lig je dan zo heerlijk te slapen, pas 8 maanden oud Nooit zou ik jou meer kunnen missen, Al boden ze mij een pot vol goud.. Je ligt heerlijk onder de warme dekens Zo lief zo ontschuldig en zo klein Telkens als ik naar je kijk ben ik zo trots jouw moeder te mogen zijn.. je ademhaling zo heel rustig je buikje gaat op en neer zachtjes…

Wees mijn obsessie een leven lang in een avontuur waar variatie fantasie en dromen wachten die alle illusies te boven gaan en met een levenslange luciditeit over een waarachtige liefde schijnt.…

De teerling was geworpen En de strijd ving aan Geen motief deed het staven Niemand had dan ook iets gedaan Maar goed er was weer handel En de beurs werd weer vet Verhongerende minderheden Maar een kniesoor die daar oplet Nee, het probleem ligt anders Op gezondheid wordt gelet De massa hier en vooral de jeugd Dat vreet maar en is veel…

zij heeft in bewegen de zegen van boven gekregen lenigheid en souplesse als ultieme gift in een lach die aanstekelijk is een heerlijk natuurlijke performance die je meeneemt en vaardigheden geeft in een wereld waar talenten geen centen verdienen is met het uitwonen van je lijf maar waar plezier leidraad is in het speelse…

vlakten We zakten weg Bij ‘t zoenen van ons diepste doel Een verstrengeling van engelen Aanzwengelen van het hogere bewuste De samensmeltende dans Onze kans Onze gok om te omvatten Niets minder dan een totale dimensie Om meer te bevatten Dan het ritme van ons ritueel Een deel van ieder van ons voor elkaar We kwamen met die intentie Ultiem…

Zoals mijn ouders leefden Zou ik nooit willen 40 jaar lang een vechtgenoot Na een jaar zou ik al gillen Ik ga nog liever eerder dood Ik wil gelukkig zijn Veel warmte krijgen En waardering op zijn tijd Ik wil geen zielepijn Of constant hoeven dreigen Om na jaren om te zien in spijt Ik wil verliefdheid Van iemand houden En wat passie, telkens…

ik heb nooit als vogel gevlogen die ultieme vrijheid gekend wilde altijd wel naar boven beneden was ik gewend draaien en keren zweven en scheren in tijdloze vlucht duiken en stijgen landen en krijsen in koud warme lucht geen auto of huis maar een tak in de boom ‘s nachts een zorgeloze droom…

Van ’t internet met mate slechts genoten? Ook nauwelijks geblowd, geslikt, gespoten? Vroeg op, een goed ontbijt, de ochtendkrant? Zet u dan schrap voor deze onheilstijding: Marcel komt terug. Weerstaat u die verleiding?…

in verbazen voel ik de wereld vertragen tot een zielloos decor waar geluid overheerst passeert doodse stilte is de tijd stop gezet tot in detail uitgelicht zie ik vragen waarvan de antwoorden niet dagen is dat het ultieme moment waarop je in bewondering een moment uit de schepping herkent…

Het ultieme gedicht, zal nooit worden geschreven. Dat finale vers, bereikt nooit ons wit papier. Wat ware liefde is, kan geen dichter ons vertellen. Wat liefde niet is, weet iedereen.…

blaas zacht het glas in vormen verhit in rondingen jouw transparantie voorzichtig tot een breekbaar samenzijn nog heb ik adem over kleur licht in ons ultieme kristallijn…

Zijn eigen vrijheid is zijn hoogste goed. De ezelspaus eist rechten, maar de plichten en regels wil die oen een beentje lichten. Dat zet bij anderen vanzelf kwaad bloed, want dít wordt dan waar vrijheid nog voor staat: een vuile mondkap, liggend op de straat.…

mijn blik samen dansen ze mij verlatend naar de groene verte alleen achter blijf ik in ultieme vrijheid denkend over liefde…

Mag wijn misschien gewoon gedronken met plezier ik keur ach wat! ik snuif de geur ik proef, geniet gewoon blijkt "ziel" te zijn de kracht van wijn gefluisterd wijngeest, losse tongen…

zwetsdansen als geliefden op terrassen vol passiehaat en echte liefde voor parelstraat pisstraal de agendadagen vol met hartjeswolken en schapenkolder vreugdheuvel en genotssnik kus me…

mijn priapos staat voorbijbels ik, de heidense godin kan hem tomeloos berijden witte bloemen schuimen voorhistorisch mijn spelonken af dansend met de phallus zal ik uitdagend wijngaarden versieren een uitgestoten roes verslaaft tot blindheid die hem nederslaat mijn enthousiasme in extase negenmaal vergroot orgiastisch ingewijd ik drink…