Alle inzendingen over zee-rozen-strik

Ze plukte de laatste rozen in haar tuin de innerlijke schoonheid van de bladeren raakten haar wezen. Toch... door het plukken van de rozen gebeurde het, dat licht, kleur, liefde en geur van die late rozen haar meer bewust maakte, van leven zoals die ene late roos.…

Raak elkaars hart Schilder het in de mooiste kleuren Niet in wit en niet in zwart Blijf groeien en bloeien Als rozen Die geuren Leef, geniet en Laat elkaar Altijd blozen…

Lekker opschieten met elkaar, best mogelijk, dromen en hopen Me in blauwe blazer hullend en rode rozen dansend aankopen. Is het voor jou dan zo moeilijk of te pijnlijk .... jouw verontschuldigingen aan te bieden.....…

Ze zijn echt nog, onder ons ik weet het zeker ze zijn lijfelijk weg, maar daar houdt het dan op, ik kocht een bosje rozen, want tja daar was het mensje en ik, gewoon dol op. En zo staan de rozen, prachtig te zijn komen mooi uit, een beetje zonneschijn dan ineens: een schrik, wat gebeurd er nou?…

doorheen de vertedering in woorden van troost weerklinkt verzuchting schuilt nog de hoop dat alles hernieuwt als een zee van rozen buigzaam in leven vol kleuren vergaat om nooit te verdwijnen naar dromen toe jouw stem nog heel even een zucht laat gaan…

jij buigt je voorover en iets in je zoals een slapende vlinder in morgenlicht bedekt mijn naakte huid ik dans dromen de dag en de nacht wijd in woorden blauw teder rozen blauw een bloem in zee zo beiden oorsprong waarmee ik liefheb en jij…

Excuus, nee, het zijn idealisten, verlossers van de zee Ze jutten van Cadzand tot Delfzijl, help ze, doe mee!…

Een ieder wil de haas in zijne strikken jagen Maar ik werd overal verjaagd en niet begeerd. ------------------------------- uit: Emblemata Amatoria…

schriften vol liefdesgedichten verwoording van gevoelens op een vel kasten vol met boeken over liefde vrienden om haar heen werden een stel brievenbus steeds vol geboortekaartjes roze muisjes of beer met blauwe strik tassen vol cadeautjes voor de kleintjes maar steeds bij dat klein geluk diezelfde blik haar blik vol dromen en verlangen…

eens schreven we samen zee ik keek in je hand en glinsteringen van zomer vulden de lucht met blauw, bloesems bomen, beminnen vlinders aarzelden niet, ze waren gewoon onmeetbaar en wij zee daarna zei je woorden van wolken, meestal vogels in regen rotsen roest rozen verscheurd en het water werd donker, de poëzie haastig in…

zoals gij mij en ik jou gij mij terugspoelt en ik jou de hele dag, wij met de stilte van de rozen spelen gij in steeds andere golven verliest glimlacht nog een keer probeert wij ons in de zee verdiepen en in het lijf-aan-lijfgevecht gij mij doet gloeien in de wind en ik jou…

ik zag je haar in blonde duinen je ogen golfden zee in donkergroen licht vlocht blauw in zonnestralen bruinde huid uit wit van toen we ontsluierden geloken blikken huiverden van liefde in elkaar we kusten rood tot roze vochtig werd en aten nacht tot aan de morgenster…

Hoog op de top van het duin ontwaart men een prachtige zonsondergang een vuurbal weerkaatst boven het golvende water de schemering valt en de maan werpt zijn lange stralen over de zee die zich koestert in de vallende duisternis lijkt het bij vloed of het een meer is de zee kabbelt voortdurend op het roze met zilveren zand het zilte nat…

Oranje haar met dito strik de leden vederlicht en rank haar handen breed op het klavier. Haar bleek en blits geleend gelaat en blue de ogen bleu haar blik: mijn steels Heleentje van veertien.…

Er is een nieuwe man, maar dat is schrikken: Men wist daar geen tweetalige te strikken.…

dauwdruppels glinsteren op het gras mijn adem komt dampend uit mijn longen in een nieuwe dag terecht vol frisse lucht heel even heb ik de gedachte verdrongen aan jou; gevangen in een strik van glas hoe ik de tranen van je wangen streek zo helder als schitterend kristal huilend, snikkend, een diepe zucht ik brak de glazen strik van de val…

als medicijn tegen pijn van liegen en bedrog de volledige overgave van een niet te dragen last die alles blokkeert wat misschien ooit van waarde was in samen spinnen wij de stukjes wol selecteren op kleur van het patroon dat heling belooft maken alle draden die ooit gebondenheid leken te geven uit hun setting van valse strikken…

hun tijd vroeg grijze kaarten met donkerpaarse strik haar laatste wens was anders zij koos voor licht en wit in samenzijn met wilde bloemen die bloeiden aan hun stam een leven lang met zorg gekoesterd tot het aardse zijn voltooiing nam de bloemen wiegen samen op het laatste zuchtje wind stil verwaait de handkus van haar…

Jij bent de zee, sprak zij nee, zei hij, ik ben het zoete water dat de aarde bevrucht de druivenranken doet groeien zowel rozen als gardenia's doet bloeien de mensen de drank geeft om te leven nee, zei ze weer, jij bent de zee jij golft, spoelt aan trekt je terug alsof het een spel is kijk maar, duinen verwachten je ieder moment zoals…

voor jou heb ik de berk zilver gekleurd een kastanje getemd en kikkers gedrild voor jou heb ik van rozen een krans gemaakt sterren uit de zee geplukt en regen in blauwe ogen getroost voor jou heb ik zelfs het bos in sprookjes laten verdwalen en schrijf ik letters in het licht van dit zinnig dicht…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Hoe strik je meisjes voor de prostitutie? Je lokt ze ’s avonds naar een lege woning en geeft ze sigaretten als beloning. Moraal is kennelijk in evolutie. Jonge meisjes lok je met een breezer. Zal dat straks ook lukken met de kiezer?…

Teleurstelling verpakt Met een strik van ongeloof Wat er in zit Wil ik niet weten Mijn gemoed zal verzwaren Met de inhoud ervan Een vergiftigd geschenk Gekregen zonder vragen Met aandrang en pijn Door mijn hart gestoken Zonder nadenken Is het geluk verbroken.…

Was zij de wind Zouden haar vlagen Flirtend langs de flanken Van een zwaluw strelen Zouden haar roze vlinders Fluisterend naar dansen Zingen in de wolken Warm omgeven Zou ze de zee Doen deinen, ritmisch Getijden stuwen en tot Stormen golven blazen Zijn adem willen zijn En in vleugen van Verlangen met hem In golven verdwijnen.…

'k Zit met mijn lamme benen in de asse van een stervend vuur. Ik bid; mijn vrienden wenen; en 't hangt mijn keel uit op den duur. Zal ik mij dan vervelen met langer Job te spelen? De schoonste lol, de liefste lol maakt op den einde dol. De schapen moet men scheren en de ezels moet men slaan, ja slaan. Zo wil 'k, in alle…

o Blik vol dood en sterren, o hart vol licht en leed. De dag is spijtig verre; de nacht is hel en wreed. Mijn mond vol wondre smaken die géne vrucht verzaadt. Niemand, o hunkrend waken, die langs mijn venster gaat... Wij zullen nimmer wezen dan Godes angst'ge wezen. - God, laat ons waan en schijn dat we Uwe wezen zijn.…

Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven zodat ik vrolijk mij erheen begaf maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf: Er lag een jonge vrouw vol overgave Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust? Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…

Belandt zij zonder Chicanes aan land Donderend en denderend Extravert Frenetiek de Gretige gulzige golven Hoorbaar hongerend Intimideert zij Jubelt zij haar Kolkende klaagzangen Lyrisch haar landschap Mooie maanzieke reuzin Neptunus maant haar tot kalmte Oeverloos opent ze haar Panorama’s deze non- Querulante sterre der zee…

Hoe wij onze namen schreven vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…

lentehartjes in duizendtal ik leg ze in gedachten op het kleine bedje neer voor een kindje zo stilletjes, allerliefst wonderlijk sterk, toch zo teer ik strik mijn wensen aan een dromenlintje voor Pepijn dat het zich mag warmen aan liefdevolle armen die zo gelukkig met hem zijn…