9091 resultaten.
Jan Pelleboer
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
400 En meer nog dan de zon en de eerste lentebloemen,
meer ook dan de lieflijkheid van de eerste plukken groen,
mist hij
Jan Pelleboer
die
–weer of geen weer-
zon, regen en sneeuw
altijd in zwart-wit voorspelde.…
[ Ik weet het niet meer ]
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
40 Ik weet het niet meer,
het is hier ook zo mistig --
Ligt het daar soms aan?…
Zwarte Piet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
147 Nu zijn er krachten in ons volk,
met weinig grijze massa,
die haten onze Zwarte Piet
en mikt hem in de asla.
Het zijn de eeuw`ge Gutmenschen,
ver boven ons verheven.
Och was toch maar in hemelsnaam,
bij moeder thuis gebleven.…
Zwart/wit
netgedicht
2.0 met 7 stemmen
663 Dikke donkergrijze wolken omringen
de ziel van mijn gedachten
Mist vervaagt mijn zicht
naar duidelijk aanwezig licht
Zwarte dagen, witte nachten
Glimlach kopje onder in een zee vol vragen
Wind stil om te laten wat het is
om niet te weten wat ik mis
Witte nachten, zwarte dagen
In mijn hoofd voel ik de vragen rennen
grijze vegen wissen…
Winter in Sapporo
netgedicht
4.0 met 16 stemmen
369 Het trage landschap
stroomt bleek langs mijn lichaam
ijzige bomen wringen hun
klauwen door de nevel
als wilden zij de loden wolken
openscheuren
één onbesneeuwde vogel splijt
ver boven mij de koude
eenzaam zwart in het
wit van de winter
door de mist van mijn adem
klinkt zijn schreeuw.…
unheimlich
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
128 in het voetspoor van gisteren
kwam ik het tegen, radeloos ontdaan
met kille stappen verder gaan lijkt goed
geraapte moed versiert mijn hart
het klopt in alle staten
buiten, boven straten hangt de dikke mist
van een gewist verleden
moegestreden ligt het nu
in al mijn zwarte gaten…
Herfstkoe
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
805 Ik zie haar zware zwarte kop drijven
op de grijswitte nevelzee
ik zie haar grote glanzende ogen
droevig, haast meewarig, naar mij staren.
Ik zie de wollige gerafelde oren
en de nat glanzende zwarte neus
ik zie de flauwe bolling van haar rug
als een donker eiland boven de lage mist.…
Je mist iets pas als het er niet meer is
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
1.086 ingevuld ( opgevuld) kan worden
Want; Het is er niet meer
De tijd kan niet meer teruggedraaid worden
De daden kunnen niet meer ongedaan worden
Je mist iets pas.......als het er niet meer is!…
Stemmen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen
173 de stemmen die
verstomden in de mist
steken zo nu en dan
de kop op
zij dansen als
vlinders over het verlaten
veld vol verhalen
waar zij eens
thuis waren
al was dat maar
voor even…
DE MIST
hartenkreet
3.0 met 30 stemmen
2.593 Als eindelijk de mist
is opgetrokken uit mijn hoofd
staar ik
nog even voor mij uit
`k ben lichtelijk verdoofd
Van alles wat mij nu gebeurt
of ik nog moet ondergaan
wetend,
dat zeer binnenkort
mijn leven ophoudt te bestaan
Maar ook weet ik
berustend nu
wat straks mijn deel zal zijn
want als hieraan een einde komt
ben ik voor eeuwig…
Mist
poëzie
3.0 met 15 stemmen
2.546 Daar staan ze als paddenstoelen -
Een zwart, giftig gedoe.
0! konden ze het voelen -
Maar hun harten zijn toe!
Er zwerft een roep in de mist.
De roep van een vent - wie is 't? wie is 't?
Hallo!…
Mist
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen
565 De weg ga je dadelijk achter je laten
maar de mist lijkt niet te verdwijnen,
want de mist kun je namelijk niet verlaten,
behalve als de zon weer gaat schijnen.…
Mist
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
1.126 Langzaam
schuifelt zij
door de paden
van haar leven
Haar trage gang
bereikt de laatste
deur zelfs daar
blijft zij nog even
stilstaan
in verwondering
over het niet
meer weten
haar leven
mist…
Mist
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
1.065 Vorst aan de grond kleurt
het landschap grijsgroen
in het vroegste licht
hervat ik het leven
ben op weg en ontmoet
groet vroege vogels
nog diep in hun kraag
vorst aan de grond hangt
koud boven het land
kleurt het leven tot waas
ik ontmoet snelheid
als een schim uit de mist
groet geschrokken
wijs op mijn voorhoofd
en raak onzichtbaar…
Mist
poëzie
3.0 met 16 stemmen
2.470 Daar zoeft wat zonne-lichternis
Door 't miezerige mist-gordijn...
Een ziel, die niet zo triestig is,
Maar toch niet blij kan zijn.
'k Ben bang, dat ik eens zelve word
Gelijk deez overtrokken dag;
Een kind dat nimmer tegenmort,
Maar nooit meer zingen mag.…
Ze mist hem zo....
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen
2.693 Ik mis hem zo, is wat ze snikt en zit daar
met beide ogen dicht,
ze verloor hem, twee maanden geleden en het
doet pijn.
Ik voel me zo alleen, is wat ze mompelt,
kan toch maar beter nu bij hem zijn,
wat héb ik hier nu nog?
Ze heeft gelijk, want al heeft ze kinderen,
die kunnen nooit vervangen, wat hij voor haar
was...
Haar maatje, haar…
Mist
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen
2.080 Je ogen kijken smekend
willen zo graag begrijpen
In je hoofd hangt een giftige mist
die voortschrijdt met verwoesting
Jouw handen grijpen de mijne
Hulpeloos kijk je uit het raam
ziet kinderen rennen
maar herkent je kleinzoon niet
En meegevoerd door een warme traan
verdwijnt er weer een stukje van jouw leven…
Mist
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen
1.275 kon
Dat is wat ik zou wensen
Wanneer de mist verdwijnt
En plaats maakt voor de zon…
Mist ze mij?
netgedicht
2.0 met 18 stemmen
1.745 De gure grijze decemberwind
doet mij dieper in mijn jas verschuilen
Waterkoude regen vult ras de kuilen
Maar killer ben ik onbemind
Haar warme liefde is bevroren
Toch vraag ik me vaak af, mist ze mij
zoals ik haar, als ik met een vreemde vrij
nu ik haar niet meer kan bekoren
Mist ze niet die kleine dingen
Hoe wij passioneel dansend lachten…
mist
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
627 als over de vlakte
nevelslierten de paarse bodem
bedekken
ik de honden gadesla
en mijmer
over de stilte en hoe ik
het vroege uur bewonder
dan in mijn ooghoek
de zwaaiende soldaat zie staan
en
als in de avond
nauwelijks de kilte verdwijnt
ik dan dicht bij het vuur
de vlammen zie veranderen
in vraagtekens
om de boodschap van de…
MIST
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen
620 De nevel in het hoofd
verdicht tot dikke mist
waarin ieder vervaagt
tot een wazig silhouet
zonder lichaam of geest
Woorden missen zinnen
blijven suizend steken
in de file naar het brein
waar ze stil verdwijnen
achter nevelige wolken
Ogen staren niets ziend
naar een verre horizon
eenzaam leegte tranend
weggevallen tegen grijs
zonder…
Mist
netgedicht
4.0 met 19 stemmen
454 Mist sliert massaal over de velden
En krult mijn haren jarenver terug
Dampen verdichten zich tot druppels
Door winterse kou op mijn gezicht
Ik fiets een razend snel rondje witte aarde
De snelheid doet mijn spieren spannen
Mijn adem kegelt zich tot witte dampen
Hoe heb ik deze ervaring veel te lang gemist
Door mist en kou schitteren mijn…
Mist
netgedicht
3.0 met 21 stemmen
352 Mist kent alle verhalen en
omzwervingen van ieders ziel
vannacht keek ik in haar
als onder het water
met beide ogen open,
kinderlijk verwonderd
door onbekende vormen
geuren en één roep, gezang
kon net zo goed een vogel
maar ook een lied van sirene zijn
er was een zachte,
verleidelijke dwang
om die te volgen
tot het uiterste…
miste
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen
880 Het mistte,
één dag kou
Het mistte,
één en al dauw
Ik miste
één dag jou…
Mist
netgedicht
4.0 met 24 stemmen
83 langzaam
pakte de dikke
grijze mist mij in
ik kon nog net
mijn hand voor
ogen zien
in duizenden
lichtspikkels werd
het inkomend
licht gebogen tot
een feeërieke
schijn voor de ogen
er waren geen
geluiden meer
van buiten door
demping was de
wereld afgesloten
van het leven
de vochtigheid
benauwde mij
maakt het ademen
zwaarder…
De mist
poëzie
4.0 met 64 stemmen
2.726 De mist, al-nauwer,
dan bleek, dan grauwer
klemt om ons dicht.…
MIST
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
140 soms de woorden
die ik zou willen vangen
als we met meerderen samen zijn
klanken
een enkel woord
waar is de zin nu gebleven
ik grijp hier en daar
plak het aan elkaar
voeg er wat bij
en er ontstaat iets
wat er op lijkt
de woorden
ze blijven stromen
ik zie ze vóór me verdwijnen
naar een plaats
waar ik nog niet ben
en zo
raak ik in de mist…
mist
netgedicht
2.0 met 13 stemmen
1.044 zoals je maar eens
in een leven
bemint
intens en naïef
mijn horizon
kim en einder
verte van mijn dagen
na zachte schade
hoeden zich
alle verdere dagen
voor de schuwe schaduw
van verdriet…
Mist
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
172 Deze dag is als een moede man
die in een straat grijs en stil,
zijn droefheid niet verkroppen kan
maar toch niet huilen wil.
Over natte wegen zweeft
een waas van onverschilligheid,
het is net of alles wat er leeft
opzo'n grauwe dag in stilte lijdt.
Daar...even laat de zon zich zien
door een miezerig mistgordijn
en de hoop,dat er toch misschien…
Mist
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
157 De adempluimen van ‘t grazend vee
versmelten dampend met de mist
zodra de koppen neergaan naar ‘t gras.
Nog even en de zon neemt alles mee
het schimmig beeld, vlammend gewist
voor een schilderij van koeien aan een plas.…